gisteren echt hele erge ruzie met mijn vriend gehad.. we eten altijd op dinsdag bij zijn ouders.. vette patat.. de laatste paar dagen ben ik goed misselijk en erg slap.. gisteren was ik ook goed ziek in de middag dus zei tegen mijn vriend ga jij maar daar eten.. maar bel me even als je terug rijdt. zo gezegd zo gedaan hij belde en ik vroeg hem rij even lang de supermarkt om even wat te halen voor me.. huh wat dan zei hij boos.. nou iets van aardappelpuree of zo misschien dat dat er wel in gaat. en toen kwam het: nou dan had je net zo goed hier kunnen eten nu moet je straks nog eten maken voor je zelf en dan wordt je weer misselijk... en meneer begon te schreeuwen... en ik hoorde zijn vader op de achter grond.. ik werd zo boos dat hij ten eerste tegen mij schreeuwde en ten tweede waar zijn familie bij zat dat ik heb opgehangen. toen hij thuis was ging het nog even flink door.. hij snapt het niet .... als ik me misselijk voel eet ik liever thuis dan dat ik daar aan tafel zit met ze 6en en dat ik me niet prettig voel.. hij dacht dat ik misbruik maakte van de zwangerschap.. ik was helemaal over mij toeren en kon geen woord meer uitbregen.. snapt hij het dan niet??? als hij ziek is sta ik altijd klaar met een natje en een droogje.. want mannen zijn zo zielig als ze ziek zijn maar mij hoor je verder niet... ik sta ook gewoon met me misselijke kop te strijken wassen en te boenen... nou goed na een uur geluisterd te hebben naar hem hoe hij dacht dat het allemaal was ben ik weg gelopen kreeg er bijna weer een hyperventilatie aanval van zucht.... na een uurtje kwam hij toch maar naar me toe om te zeggen dat hij bepaalde dingen niet had mogen zeggen en of hij wat te eten voor me klaar kon maken.. zucht het was ondertusen al half 9 en ik moest nog eten... ja doe maar dan.. schatje wil je nog een kopje thee.. kan de was in de drooger.. moet de wasmachine nog aan????.......... ik snap het neit meer hoor..... kan iemand mij uitleggen hoe mannen werken?????? schiet mij maar lek.. maar ik heb wel even lekker van me afgeschreven... en dat lucht op.
Ik heb het nog niet meegemaakt, maar ik moet er wel een beetje om lachen. Die mannen ook altijd. Gelukkig heeft ie het wel weer goed gemaakt!! Misschien heeft ie ook wel last van hormoontjes!! Ik wil jullie iig heel veel zwangerschapsplezier toewensen!!
Hoi Sammie, Zo erg heb ik het gelukkig nog niet meegemaakt, maar ik merk wel dat mijn man soms een beetje moet wennen aan het feit dat ik nu anders in mijn vel zit dan normaal. Sneller in tranen, sneller boos, sneller me druk maken ... Hij denkt af en toe dat zwanger zijn (behalve dat je wat dikker wordt dan) verder niets met je doet. Gelukkig heeft hij nu in de gaten dat dat niet het geval is ! Ik denk ook dat we het niet moeten onderschatten voor de mannen. Zij worden immers ook pappa maar voelen daar verder niets van en dat lijkt me ook niet altijd even makkelijk. Ze kunnen alleen maar toekijken en af en toe eens voelen aan de buik en meegenieten van het trappelen. Ik denk dat hun hormonen op hun manier ook wel eens overslaan ! Groetjes, Nikki F
Moet er wel een beetje om lachen hihi! Herken het helemaal!!! Mn vriend is volgens mij zwanger en niet ik Het is voor mannen ook moeilijk te begrijpen hoe het is om zwanger te zijn en daardoor misselijk te zijn. Zij hebben geen idee hoe het voelt en wat er met je gebeurd allemaal. Heel leuk zwangerschap maar voor een vrouw komt er zooooveel meer bij kijken en dat willen mannen wel eens! Doe kalm aan meid en als het weer eens gebeurd met je man/vriend gewoon weg gaan even. Dat is ook beter voor jezelf!
oefff wat hebben jullie het zwaar dan ik werdt op handen gedragen (nog) nee mij hoor je niet klagen voelde me net een queen
Mijn man heeft halverwege de zwangerschap verteld wat het eigenlijk allemaal met hem deed. Dat hij zenuwachtig was voor wat er komen ging, maar ook op zag tegen al het geregel wat er om een kind heen komt kijken als je bijvoorbeeld eens spontaan wat wilt gaan doen, of hij wel een goede vader zou zijn, dat hij zich schuldig voelde omdat hij niet een gelukzalig gevoel had bij de zwangerschap, etc. etc. Toen pas besefte ik dat het inderdaad met een man ook veel doet. Dom van mij, he?
Het kan zijn dat je man een beetje zenuwachtig wordt van het idee dat jij misschien wel heel erg gaat veranderen. Mijn ervaring is dat ze vaak best bang zijn 'hun meisje' te verliezen. Als hij zegt dat hij denkt (al meent hij dat waarschijnlijk niet eens) dat je misbruik maakt van je zwangerschap, lijkt me dit best een logische verklaring. Hij vindt het moeilijk dat je niet meer precies dezelfde bent als een paar weken geleden. Maar ik zou wel boos worden als hij tegen je schreeuwt hoor! Dat vind ik respectloos. Je kunt best begrip voor hem opbrengen, en voor zijn onzekerheden in deze nieuwe situatie, maar omgekeerd moet dat natuurlijk ook!
Zullen de mannen zich afvragen "begrijpen die vrouwen het nou nooit". Weten we als partners altijd goed van elkaar wat er bij die ander afspeelt. Weet jij het zelf nu je zwanger bent, hoe je op de dingen reageert. een fijne zwangerschap nog en voor beiden zal het wel gaan wennen. Piglet
Wat herkenbaar zeg. Ik had ook in het begin van me zwangerschap heel veel last van overgeven. En me vriend zeurde toen elke dag aan me hoofd ik ik wel genoeg gegeten had. Gek werd ik er van, nu me misselijkhied weg is begrijpen we elkaar wel beter. Me vriend zeurde in mijn ogen te veel maar hij bedoelde het wel goed. Denk dat mannen er aan moeten wennen dat hun partner (soms) veranderd door zwangerschapshormonen.
haha ik ind het wel grappig. Mijn ventje is de ene keer heel erg begripvol en bezorgd en soms heeft ie zoiets van loop je nu weer over te geven en we wilde zo graag ergens naar toe. De conflikjes die we nu hebben is alleen dat hij vind dat ik het huishouden doe verslonzen wat ook zo is maar ik heb zoiets zo ik voel me nu even lekker ik ga even iets leuks doen. Nu zul je wel denken dan doet hij toch meer in het huishouden maar hij werkt van 's morgens 400 tot vaak na 2100 van ma tot za dus ja ik vind dat ik heb niet kan verplichten het huishouden dan te doen op zondag.
mwah ik ben niet zwanger.. en dan gebeurd het hier alsnog weleens hoor.. zo'n uitbarsting. Ik voel me dan onwijs kut.. kan daar echt niet tegen zeker neit asl het gepaard gaat met schreeuwen.. ben ik gewoon de rest van de dag van slag maar nu gaat het wel beter.. besloten me er minder over op te winden.. en dan vooral op dat moment vaak als ik gewoon op hou met boos terug doen.. trekt het wel over en dan komt eruit wat er nou daadwerkelijk het probleem is daarna vinden we elkaar dan toch wel weer lief maar het is wel lastig soms en dan lees ik dit.. dan denk pfoe.. hoe moet dat dan als ik echt zwanger ben dan ben ik nog even dubbellastig ook maarja.. uiteindelijk komt het allemala wel goed denk ik