Ja ik had een ks bij 35 weken, dochter meteen in de couveuse. Ik heb ze pas in mijn armen gekregen 2 uur later. Ze was toen al aangekleed en hong al vol slangetjes Nu hoop ik op een mooie natuurlijke bevalling, met nadien een blote baby op mijn buik haha! Tot nu toe gaat alles prima, dus lekker afwachten hier! Jij ook nog veel succes meid, samen hopen op een mooier einde van de zwangerschap!
Mijn man was de rust zelve! Ik had heel duidelijk aangegeven dat ik een rustige bevalling wil. Geen gedoe of geouwehoer. Hij zat rustig achter mij, at een broodje, dronk z'n koffie (stinkt overigens dan wel heel erg) en depte mn hoofd met een koude handdoek. Soms ging het puffen een beetje chaotisch en dan hielp hij me weer in een ritme. Verder niets gezegd tegen elkaar. Hij liet mij mn gang gaan en hij ging erin mee.
Inleiding duurde heel erg lang. Mijn man had nog een film gezien, terwijl ik naar muziek lag te luisteren. Toen het pijn begon te doen, heeft hij alles afgezet en heeft hij mij geholpen. -Rugmassage (de dag nadien deed mijn rug pijn van die 'massage' zo hard moest hij duwen van mij) -Koud washandje op mijn hoofd leggen -Mij geruststellen -gewoon alles doen wat ik vroeg De vroedvrouwen vroegen ons of we een prenatale cursus gevolgd hadden, omdat we het zo goed deden samen. (Wij vinden dit grote onzin, dus moesten echt lachen toen) Ik wilde geen epidurale, en mede door zijn hulp is dat gelukt. Blijkbaar was het al lang geleden dat ze een man hadden gezien die zo begaan was met zijn bevallende vrouw. Hoewel ik dat maar normaal vind hoor.
Mijn man was heel rustig, maar vond het vreselijk om mij pijn te zien lijden. Ik wilde eigenlijk alleen maar dat hij mijn hand vast hield, en heeft dit de hele bevalling gedaan. Als hij even los liet was ik in paniek haha. ( vond het vooral heel fijn dat hij er gewoon bij was. ) Voor de rest geholpen met puffen, als ik het even kwijt was. Na de bevalling hielp hij me met douchen, maar uiteindelijk gevraagd of hij mijn moeder wilde halen daarvoor, die heeft me toen verder geholpen.
Ik weet nog dat ik bij de laatste centimeters ontsluriting half op zijn schoot heb gelegen en op een gegeven moment tussen het schreeuwen door in z'n arm heb gebeten en over hem heen heb gespuugd, schaamde me diep na m'n bevalling! Nu kunnen we er allebei hard om lachen. 😂
Mijn man heeft adhd, maar tijdens de bevallingen was hij de rust zelve. Bij de eerste heeft hij de halve nacht bij me in de douche gestaan om de douche straal op de juiste manier op mijn rug te richten. Verder heeft hij me zoveel mogelijk met rust gelaten tijdens de weeën, wat ik ook wilde. Tijdens het persen heeft hij mijn hand en been vast gehouden en mij erdoorheen gepraat. Toen mn dochter geboren was, bleef ik enorm bloeden waardoor ik naar de ok moest. Hij bleef alleen achter met onze dochter in een ravage met enorm veel bloed. Maar hij is heel rustig gebleven. Bij de 2e bevalling was hij er gewoon. Ik zat helemaal in mn eigen wereld tijdens de weeën en hij liet me. Toen mn zoontje geboren werd was hij blauw en slap. En hij werd gelijk meegenomen. Mijn man is bij ons zoontje gebleven en heeft later alles verteld wat ze met hem gedaan hebben. Mn zoontje is naar de NICU gebracht en ik mocht hem pas de volgende dag vasthouden. Hier heb ik veel moeite mee gehad, dat ik weer mn baby niet bij me had gehad vlak na de bevalling. Toen ik bij de derde zwangerschap hoorde dat we weer een zoontje zouden krijgen, ben ik compleet ingestort. Alles met mijn middelste kwam naar boven (hij heeft verschillende aandoeningen en we hebben nog steeds geen diagnose). Mijn grootste angst was dat hij ook weer weggehaald zou worden. De bevalling verliep heel relaxed, ik heb maar anderhalf uur weeën moeten wegzuchten. Na die anderhalf uur kwam de vk kijken hoe ver ik was. Mijn man vroeg of hij even kon gaan roken. Ik vond dat prima, want het was nog lang niet zo ver. Toen de vk ging toucheren bleek ik al 8 cm te hebben, en op dat moment kreeg ik gelijk persweeen. De verpleegkundige heeft gelijk mijn man gebeld, die op dat moment in de lift terug naar boven stond. Mijn lichaam nam alles over en met 2 persweeen is mn jongste geboren. Mn man kwam binnen toen de vk hem omhoog hield. Hij was precies op tijd om de navelstreng door te knippen, haha. Helaas had ook mijn jongste een slechte start en ook hij moest gelijk weg. Hij moest ook naar de NICU, maar mijn man heeft enorm zijn best gedaan dat ik hem toch nog 2minuutjes bij me heb mogen hebben voor hij naar de ic werd gebracht. Dat vond ik zo ontzettend lief. Ik ben compleet ingestort na de bevalling. Ze hebben me wat kalmerends moeten geven om te kunnen hechten. Ik vond het heel zwaar dat mijn man niet bij me was. Maar het was belangrijker dat hij bij ons kleine mannetje bleef. Ik heb echt enorm veel respect voor mijn man, hoe hij zich tijdens alle 3 de bevallingen en daarna heeft gehouden. Hij voelde zich echt verscheurd omdat hij ook bij mij wilde blijven.
Mijn man was echt zó lief! Bevalling duurde 18 uur maar hij is geen moment van m'n zijde geweken. Onder de douche zat hij op een krukje in de badkamer, ging hij wat eten ging hij op de trap zitten zodat ik de lucht niet zou ruiken maar hij mij wel kon horen. Hij had op de beval cursus gehoord dat je niet als man zijnde met etens luchten aan moet komen, dat heeft hij zeer letterlijk genomen Toen we naar het ziekenhuis moesten in de nacht was hij lichtelijk in de stress. Had hij mij afgezet in de kamer, ging hij de auto nog even wegrijden. Komt hij terug alles donker op de afdeling alleen bij 1 kamer brandde een lampje. Hij dacht daar moet ik vast wezen! Stormt naar binnen en je raadt het al daar lag ik niet Lag daar een andere vrouw te persen en dat verhaal hoorde ik pas van de verpleegkundige in de ochtend, hij had niks gezegd!
Mijn man vond het moeilijk me pijn te zien lijden. Ik moest eigenlijk zoveel mogelijk met rust gelaten worden, maar mij moest wel naast me zitten/liggen. Bij nr. 3 ben ik op de baarkruk bevallen, toen was hij letterlijk mijn steun en toeverlaat.
Mijn man heeft mij tijdens de eerste bevalling alleen maar gesteund door positieve dingen te zeggen, verder kon hij weinig doen was aan bed gekluisterd vanwege inleiding. Tweede bevalling ook ingeleid, toen moest mijn man stil zijn (iedereen overigens) kon zelf niets verdragen. En bij mijn derde bevalling, spontaan, heeft hij mijn rug iedere keer gemasseerd tijdens een wee en was hij echt heel behulpzaam. Super lief!
Mijn man heeft het super gedaan. Ik weet niet hoe ik het zonder hem had moeten doen. Bij de jongste was het die dag 30 graden en ik moest van de vk even onder de douche omdat het niet vorderde en ik zo'n pijn had. Man is de hele tijd bij me in de badkamer gebleven waar het ondertussen echt bloedheet was. Hij zei achteraf dat hij heel blij was toen ik er weer onder vandaan wou want hij ging haast van zn stokje We hebben ook complimenten gehad van de vk omdat we zo goed samen werkten
Hij deed het super! Ondanks dat het voor hem ook snel ging en er overal draadjes aan en uit mij hingen en dat de hartslag van de baby lager werd op het einde. Hij stond er, hield mijn hand vast en pufte en perste mee
Mijn man zei toen ik nog zwanger was van de eerste dat hij echt niet down under ging kijken tijdens de bevalling, maar toen het eenmaal zover was stond hij er met zijn neus bovenop 😁. Toen ik bij de eerste vol in de weeën zat belde mijn stiefmoeder. Mijn man nam op, maar kwam vervolgens met de telefoon naar mij omdat mijn stiefmoeder naar mij vroeg... "Nu even niet schat!!!" 😂😂😂 Verder deed ie het helemaal prima 😇.
Mijn man heeft mij beide keren super goed geholpen. Mijn hand vast houden tijdens de weeën. En meetellen zodat ik in het ritme bleef. En hij heeft me afgelopen keer ook echt een paar goed gecorrigeerd, dat ik moest blijven zuchten en niet moest persen. Maar we hebben ook gewoon humor gehad tijdens de weeën, stonden we daar gezellig samen in de douche. Hij heeft me bijna geen moment alleen gelaten. Hij had zelfs koude koffie. Achteraf heb ik nog een paar keer gehoord van de verloskundige dat ze ons zo'n mooi team vonden. Maar eigenlijk vind ik het toch wel vanzelfsprekend.
Mijn man heeft zich in het begin afzijdig gehouden als ik pijn heb kan ik niemand om me heen hebben. Tegen de tijd dat ik hem nodig had was hij er! Op het laatst kreeg ik een weeën storm hier kon hij heel slecht tegen omdat hij alleen maar kon toe kijken hij was helemaal in tranen omdat ik zoveel pijn had. Van tevoren riep hij niet te kijken!! Tijdens het persen wist hij precies wat er gebeurde daar
De mijne was bij beide bevallingen super lief, maar goed hij moest me verder ook gewoon met rust laten en vooral niet teveel zeggen als ik een wee aan het weg puffen was. Bij de tweede keer vond hij het allemaal zo spannend dat hij last van een flauwte kreeg tijdens de persweeën en bijna KO ging hahaha. Hij moest echt ff gaan zitten en kreeg van de verpleegster een koud washandje in zn nek. De kraamhulp heeft daar een foto van gemaakt met mijn telefoon. Dat is er natuurlijk één voor in de boeken 😜
Ik was helemaal in mn eigen coconnetje, maar mijn man heeft me wel echt verbaasd! Wat een steun! Deed precies wat ik op dat moment nodig had, zonder dat ik ook maar iets zei. Heb zn handen helemaal fijngeknepen zag ik tussen een wee door, zn knokkels waren knalrood. Vond het zo zielig dat ik daarna alleen nog het matras fijnkneep toen de verloskundige zei dat de baby er na nog 1x persen zou zijn, heeft hij meteen zn telefoon gepakt en dat moment opgenomen. Ben blij datie nog zo nuchter was want heb er nu een heel speciaal video aan overgehouden!
Mijn man was erg kalm en hield zich heel afzijdig. Dit vond ik erg prettig. Als ik pijn heb kun je me maar beter met rust laten .
Mij vriend was precies wat ik nodig had! Ik schoot volledig in paniek, ging in 10 minuten van 5 cm (die lachend op te vangen waren) naar 10 en dus persdrang. Het ging goed tot ik de gyn. Hoorde zeggen; hij schiet terug! Blabla blabla navelstreng. Waardoor ik dacht dat hij de navelstreng om zijn nekje had. Ik heb tegen mijn vriend en iedereen daar geroepen haal hem eruit nu. Het lukt me niet! En dat wel een paar keer. Vriend heeft me beet gepakt, kus gegeven en daarna gezegd; en nou je mond dicht houden en persen, stel je niet aan. Schiet op! Nee niet het meest lieve maar op dat moment helpt snoezelig praten niet. Ik ben veel te dwars haha. 2 persweeën laten was hij er. Vriend heeft de eerste 20 min mij alleen maar kusjes gegeven, knuffel en gezegd hoe trots hij is & ook geschrokken was van de reactie van de gyn. (Navelstreng ) alleen hebben we het dus verkeerd gehoord en zei ze, niet de navelstreng oid. 😁
Bij de 4e bevalling is hij ook gewoon rustig geweest, beetje tv gekeken en met de verpleegsters en vk's zitten praten. Ik wilde vooral rust toen het goed op gang was. Was vooral blij dat hij de koffie niet lekker vond, dat stonk zo hard Oh, kreeg wel te horen toen ik wilde douchen dat ik niet weer zo heet moest douchen zoals bij nr3