Ik zou woest zijn na zo'n opmerking maar mijn man zou ook zoiets kunnen zeggen. Het maakt je vreselijk onzeker. Dit moet je niet zomaar over je kant laten gaan
Hij heeft er es "al lachend" een opmerking over gemaakt toen we 2 à 3 jaar samen waren. Intussen zijn we 10 jaar samen, ben ik dus 25 à 30 kilo aangekomen - door medicatie - en zijn we getrouwd (waarbij hij me ten huwelijk vroeg). Hij is die opmerking van toen dus al lang vergeten en aanvaardt mij gewoon zoals ik ben . Niks verminderd fysiek contact dus. Net zoals ik hem aanvaardt ondanks dat hij zelf 20 kilo kwijt wil. Ik wil zelfs niet dat hij te hard zou afvallen, want dan ben ik mijn "warme beertje" (om tegenaan te kruipen 's nachts) kwijt. Maar af en toe tease ik hem toch echt nog wel met "weet je wat je toen zei". Vooral omdat ik op een - toen hij de opmerking maakte - voor mij perfect normaal gewicht zat. We zijn overigens via internet op elkaar gevallen. Zonder foto of iets . Gewoon karakter dus. Natuurlijk ... Als hij bij onze eerste date 200 kilo had gewogen en totaal onverzorgd, weet ik niet of het iets geworden was. Maar over 20 kilo extra maal ik niet qua uiterlijk.
Het ligt er ook zo aan hoe je het brengt. . Mijn man is niet de slankste, ver van dik(al het vet wat hij heeft zit in zn buik verder is het een slanke den ) toen ik met hem ging had hij dit Veel minder en natuurlijk vind ik dat beter maar zal er nooit iets over zeggen uit mezelf want ik weet dat hij ermee zit en steeds fanatiek aan een dieet begint. Ik zeg er dus niks van uit mezelf maar ik steun hem als hij dieet en als hij aan mij vraagt of ik wil dat hij wat afvalt zeg ik op mijn beurt dat het misschien verstandig is aangezien hij 27 is en als er niks gebeurd wordt hij er niet slanker op de komende jaren.
Jij schreef in je eerste post dat je niet met uiterlijk trouwt. Nu zeg je dat je met iemand trouwt omdat je hem aantrekkelijk vindt. Dus speelt uiterlijk wel degelijk een rol. Het hoeft niet het belangrijkste te zijn, maar er moet wel iets zijn wat je aan hem/haar trekt. Ik zou ook nooit tegen mijn man zeggen dat ik nooit met hem was getrouwd als hij qua uiterlijk erg zou veranderen, in een negatieve zin. Daarom snap ik dat ts boos is. Wel zou ik hem stimuleren om zijn uiterlijk te veranderen, als het überhaupt mogelijk is.
Oeps... Mijn man zou dit ook zo kunnen zeggen. Hij heeft echt helemaaal niets met dikke vrouwen. Toch heb ik liever dat hij eerlijk tegen me is. Nu zal ik het nooit zo ver laten komen. Ik hou gewoon van een strak lichaam en ben van mening dat het krijgen van kinderen een strak lichaam helemaal niet hoeft tegen te houden. Ik zie het eerder altijd maar als een excuus. ''Ja ik ben niet meer zo strak maaaaaaaar heb dan ook kinderen gehad'' nee sorry die vlieger gaat voor mij iig niet op. Ik denk dat mocht mijn partner zich dmv eten zich tonnetje rond eten ik hem een abbo bij de sportschool geef.
Heeft mijn man of vriend dan ook gezegd , van de week nog, ben nu 10 kilo zwaarder logisch zwanger maar hij zei net zo, ik vind er niks aan zo, als ik je nu zo was tegen gekomen was die voorbij gelopen of alleen vriendschap, meer niet. Zijn woorden hij vind me zo niet lekker meer Maar goed zo ben ik dus ook,bedoel het niet gemeen maar als hij een bierbuik zou hebben knap ik gewoon erop af. Mij boeit het nu niet zo, denk ook omdat we er hetzelfde over denken.
Nope, ik zeg dat je verliefd wordt op iemand die je aantrekkelijk vindt en dat de keus om met iemand te trouwen voor mij gebaseerd is op iets anders dan uiterlijk. Ben vaak verliefd geweest, maar toch echt maar één keer de keus gemaakt om te trouwen Ik denk dat we iets anders lezen in de opmerking van de man van TS. Ik zie zo'n knullige opmerking als een gehele afkeuring van een gedeeld leven puur door een paar kilo's meer.
Mijn man zou het niet waarderen als ik dik zou zijn geworden. Gewoon omdat hij dikke vrouwen onaantrekkelijk vindt. Daar is hij heel eerlijk in. Ik weet niet of wij een relatie zouden hebben gekregen als ik dik zou zijn. Ik denk het zelf niet. Ik zit daar niet mee omdat ik niet dik ben. Ik heb er ook geen aanleg voor en ben na 5 kinderen nog net zo als toen we een relatie kregen. Ik voel me nu dus niet aangesproken. Als ik wel dikker zou zijn geworden en mijn man zou dat tegen mij zeggen zou ik dat vervelend vinden. En zou ik er alles aan doen om weer slanker te worden. Voor hem, maar ook wel een beetje voor mezelf. Ik vind het vreselijk om een paar kg meer te wegen.
Hoe dat hij het zegt komt wel over als een botte boer en ik zou dat ook echt niet accepteren. Wel zou ik het fijn vinden als hij zegt dat wanneer ik te dik ben. Ik zeg ook tegen hem weleens dat het goed zou zijn als hij wat minder zou wegen. Zelf ben ik 14 kg afgevallen en hij zegt ook wel eens; je borsten waren eerst wel voller en groter. En dat klopt! Maar hij zegt t niet kwetsend en het is de waarheid. Ik vind dus dat je het tegen elkaar op ren respectvolle manier zou kunnen zeggen. Over het wel of niet trouwen op dit moment gaat niet alleen om een uiterlijk/gewicht maar vooral het karakter en de echte liefde. Misschien nog eens een praatje met je man maken en hem vertellen dat je zwaar gekwetst bent.
Tja heel eerlijk? ik word ook niet warm van dikke mannen.. dus als mijn man na een paar jaar huwelijk ineens veel dikker zou worden zou ik dat ook echt niet leuk vinden. Ik zou het misschien niet zo cru zeggen op die manier maar eerlijk gezegd kan ik me de reactie van je man ook wel voorstellen. Je trouwt natuurlijk niet alleen maar met iemand om het uiterlijk, maar het speelt wel mee. Andersom weet ik dat mijn man van slanke vrouwen houd en ook niet warm word van dikke vrouwen en ook hij zou het jammer vinden als ik dik zou worden. Hij zou nog van me houden maar wel anders naar me kijken. Ik snap niet waarom mensen boos worden als hun partner zoiets aangeeft. Hij kan er niets aan doen dat hij jou minder aantrekkelijk vind nu je dikker bent. Ik denk dat er heel veel mannen en vrouwen zijn die het niet durven zeggen tegen hun man/vrouw omdat ze bang zijn voor de reactie. Ik heb liever dat mijn man eerlijk is dan kan ik er misschien ook nog wat mee. Andersom ben ik ook eerlijk naar mijn man toe over dit soort dingen.
Ik zou echt boos zijn op mn man als hij zoiets zou zeggen. Maar gelukkig zou hij dat nooit doen. Ik vind het nog al kwetsend. Net als of hij je alleen heeft om je uiterlijk.........
Idd.. Veel mensen vinden het heel erg als je dit soort dingen uitspreekt maar het is wel eerlijk. De één houd van dik en de ander houd van slank. Ik vind zelf een slank figuur belangrijk en doe daar dan ook wat voor. Mocht mijn man dik worden, hou ik nog steeds van hem, maar of ik met hem was getrouwd als hij toen al dik was? nee denk het niet. Wil je dan dat je man erover liegt om jou tevreden te houden?
Nee dat is onzin. Hij zal heus niet minder van haar houden omdat ze nu dikker is. Maar mag uiterlijk dan helemaal niet meer meespelen als je een paar jaar getrouwd bent? Hij is OOK op haar uiterlijk gevallen destijds en vind het duidelijk jammer dat ze zo is aangekomen. Ik vind het begrijpelijk, al had hij het beter op een andere manier met haar erover kunnen hebben.
Zou ik zo'n opmerking kunnen waarderen? Nee, zeker niet. Maar dat is gewoon om hoe het gebracht is. Kan ik de opmerking begrijpen? Ja, dat dan weer wel. Hoe je het ook draait of keert, mannen brengen dingen vaak een stuk ongenuanceerder als vrouwen en denken vaak niet na over hoe iets over komt of wat het doet met de gevoelens. Ik denk echt niet dat hij het bedoeld als afwijzing of in een andere zin verkeerd bedoeld heeft. In mijn ogen zegt hij (op een botte manier) dat hij niet op zwaardere vrouwen valt. Daar is op zich niks mis mee, iedereen heeft zo zijn voorkeuren. Het is alleen cru omdat jij het interpreteert als of hij wil zeggen dat hij je nu niet meer moet omdat je te zwaar bent. En daar zit het 'm denk ik in, jij interpreteert zijn woorden anders dan hij ze (waarschijnlijk) bedoeld. Moet je er dan maar niks over zeggen? Nee, tuurlijk niet. Hij heeft het recht, vind ik, eerlijk te zijn maar jij hebt ook het recht hem erop te wijzen als hij je kwetst met zijn eerlijkheid. Ik vind het wel ver gaan om een hele week niet tegen hem te spreken. Een avondje, of zelfs een dag snap ik best, je bent gekwetst en dat mag hij zeker merken/voelen. Maar ik zou er niet te lang in blijven hangen en er over praten. Want hoe langer je hiermee rondloopt en niet over spreekt hoe meer dit tussen jullie in gaat staan. Lijkt mij op den duur alleen maar moeilijker om er dan nog over te beginnen. Bovendien vind ik dat je man best de kans mag krijgen om een en ander uit te leggen. En jij kunt hem uitleggen hoe jij je erbij voelde en wat het met je deed/doet. Spreek het uit en klaar de lucht. Ik weet ook dat mijn man niet op zwaardere vrouwen valt, en dat betekent dan ook dat mocht ik ooit heel zwaar worden dat hij me zeer waarschijnlijk minder aantrekkelijk zal vinden. Maar gelukkig weet ik ook dat het hem niet alleen om mijn uiterlijk draait, en daarom zou ik een eventuele opmerking in eerste instantie niet leuk vinden maar later best kunnen begrijpen. Zelf val ik ook niet op mannen met een maatje meer, en mijn man weet ook best dat ik het niet aantrekkelijk zou vinden als hij heel zwaar zou worden. Ik zou daar dan ook best een opmerking over maken, maar dan voornamelijk vanwege zijn gezondheid en in de laatste plaats vanwege het voorkomen. Overigens vind ik het ook een groot verschil of het gaat om zwaarder zijn door medicatie/ziekte of een geval van "elk pondje door het mondje". Voor het een kies je niet en voor het andere wel. Daarnaast maakt het ook nog uit, vind ik, of je tijdens de relatie zwaarder bent geworden of daarvoor al zwaar was. Voor ik mijn man leerde kennen ben ik ook een lange tijd veel te zwaar geweest. Sinds ik ben afgevallen is het er nooit meer bijgekomen maar als mijn man foto's ziet uit die periode zegt hij ook gewoon dat hij me, als hij me toen ergens tegengekomen was, niet had aangesproken.
Tsjah hij is waarschijnlijk nog bij je omdat die zielsveel van je houdt en jij de mama van zijn 4 kids bent. En ja je lichaam is nu veranderd dus ik vind het logisch dat als hij geen kinderen met jou had, de oorzaak niet wist van jou lichamelijke veranderingen niet al 15 jaar van je houdt dat die je dan voorbij was gelopen dat kan , maar denk niet dat dat betekend dat die nu minder van je houdt, het staat er een beetje warrig hopelijk begrijp je wat ik bedoel. Zelf nu het roer aan het omgooien wil er 18 kg af nog 15,8 te gaan en ik voel me zelf vooral beter , het is er nog niet eens af en ik voel me beter, en merk dat mn man het ook fijner vindt weer een 'slank'vooruitzicht, alhoewel meneer zelf ook wel wat te zwaar is
Als mijn vriend 20 of 30 kg meer woog had ik hem waarschijnlijk nooit leren kennen. Maar zo een opmerking zal ik wel nooit maken denk ik. Stel hij kwam nu veel bij zou ik hem wel aansporen om te gaan sporten. Eerst subtiel, lukt dat niet zou ik een loopband bestellen
whaha, subtiel een loopband bestellen? *Mega doos midden in de woonkamer* "Schat, wat is dat?" "Een loopband." "Waarom?" "Voor jou." "Waarom?" "Oh.. gewoon.. you know" *kijkt naar buik* Volgens mij heb ik dan nog liever zo'n opmerking die TS naar d'r hoofd kreeg. Ik bedoel, da's moord van je zelfverzekerdheid op dat moment. Maar een 'subtiele' loopband is moord met voorbedachte raden !
Mijn man zegt ook tegen me dat ik te dik ben en dat hij ervan baalt. Ik woog 55 en door medicatie 20 kilo aangekomen. Een deel van de medicijnen hoef ik niet meer en ik sta op dieet. Maar in het verleden heeft hij me flink gekwetst met zijn opmerkingen net zoals TS. Ik ben er ook flink ziek van geweest.
Er is een verschil voor mij tussen eerlijk zijn en iemand keihard kwetsen. Als iemand zijn/haat partner te zwaar vindt worden kun je dat op een normale manier wel ter sprake brengen vind ik. Mij zou het er bv niet eens om gaan hoe iemand eruit ziet maar meer om diens gezondheid. En als ik mij om die reden zorgen zou maken om mijn man dan zou ik dat voorzichtig zeggen. Wat de man van ts doet is oppervlakkig en vooral erg kwetsend en ik zou laaiend zijn.