Ik vraag mij het volgende af: is het altijd zo dat een kind een sterkere band heeft met de ouder die altijd of het meeste thuis is? Ik zie bijvoorbeeld bij een vriendin van mij dat haar dochter echt heel erg naar haar toe trekt, ik heb ook het idee dat dit komt omdat zij meestal thuis is en hij meestal aan het werk is. Mijn vriend en ik willen straks allebei vier dagen gaan werken zodat we dezelfde mate van verantwoordelijkheid naar het kind hebben, naar het huishouden en naar de financieen. Maar ook dat we allebei dezelfde tijd door kunnen brengen met ons kindje. Hoe denken jullie hier over, en zien jullie dit bijvoorbeeld ook terug bij je eigen kinderen of in de omgeving?
In het eerste jaar trok mijn zoontje meer naar mij toe maar ik was ook het eerste half jaar thuis met ouderschapsverlof en ik gaf de voedingen. Maar nu is mijn zoontje 2 jaar en ik zie eigenlijk geen verschil of voorkeur meer. Ik werk drie dagen en mijn man 5 of 6 dagen. Ik denk dat het er ook aan ligt hoe de tijd met je kind word doorgebracht. Ik ben vaker thuis maar doe ook meer in het huishouden zodat de kleine zelf moet spelen. Mijn man is minder thuis maar als hij thuis is neemt/heeft hij alle tijd om lekker te stoeien met hem of een rondje te gaan fietsen etc.
Ik ben veel meer met onze dochter maar Yildiz is toch echt een pappa's kindje, dus nee die theorie gaat voor ons niet op
Ik ben elke dag thuis en aan het moederen om het zo even te zeggen en merk wel dat mn dochtertje met bepaalde dingen naar mij komt. Maar met andere dingen gaan ze weer naar papa toe. Maar bij onze dochter merk ik niet dat ze meer met mij of papa heeft. Eigenlijk evenveel bij beide
alicia is echt papas kindje mama is ook erg leuk maar zodra papa er is ben ik vergeten . Ze heeft ook al een paar keer papa gezegt en mama dat zit er niet in (mischein wel onbewust maar toch ben jaloers )
Hoor je wel vaker jah, dat dochter naar papa trekt en zoon naar mama. Ik merk er hier alleen nog niet veel van
Volgens mij heeft het niet te maken met hoeveel dagen je vrij bent. Ik ken mannen die 1 dag in de week een "papadag" hebben en toch niet echt naar hun kind omkijken. Ik ken ook mannen die 5 dagen werken, maar al hun vrije tijd van hun kinderen genieten. Bij de laatste is de band beter, terwijl hij meer dagen werkt.
Hier een echt mama's kindje... Zodra hij verdriet heeft kan papa hem niet troosten als ik in de buurt ben!
Op het moment hier echt twee mama-kindjes. Papa vinden ze maar een vreemde vent , als hij thuis komt gaan ze eerst met een scheef hoofd kijken en pas als ie gaat praten 'is het ijs gebroken'. Maar misschien dat dit veranderd naarmate ze ouder worden. Ik ben de eerste 6 maanden thuis geweest dus ze zijn natuurlijk ook gewend dat ik er ben, papa is vaak werken.
Mijn man werkt 5 dagen, ik 3 dagen. Merk eigenlijk niet echt verschil, volgens mij is ons zoontje op ons allebei even dol. Mijn man is meer van het spelen met de duplo en ik ben meer van het voorlezen en het tutten. Omdat ik inmiddels al zo'n 32 weken zwanger ben van de tweede en rug- en vermoeidheidsklachten heb, brengt papa hem wel vaker naar bed en doet hem in bad, omdat Yuri voor mij nogal zwaar tillen is. Maar overall merk ik eigenlijk geen voorkeur voor papa of mama.
nog steeds mamma als er maar wat is kijkt ie naar mij hoop ook wel dat hij meer naar pappa toe trekt trouwens als er wat is heb ik 9 van de 10 keer gelijk over wat er is
Jelle vind papa toch wel leuker hoor... Als ik thuis kom na een dag werken mag ik blij zijn als ik een lachje krijg. Als papa thuiskomt na een dag werken begint Jelle te gillen, op en neer te wippen en met zijn armne te zwaaien.. Als ik hem dan toevallig op de arm heb moet ik uitkijken want hij zou er zo vanaf wippen..
Beide ouders zijn even belangrijk! Mijn dochter is nog wat jong om een favoriet te hebben, maar als ik naar mijzelf kijk dan kom ik toch tot de conclusie dat ik met mijn vader makkelijker communiceer en meer dingen met hem deel, maar dat ik van mijn moeder uiteindelijk toch een grotere levensles heb meegekregen. Zij heeft mij wijs gemaakt (gewoon door te zijn wie ze was/is)! Dus de slotsom : uiteindelijk krijg je van 2 ouders evenveel mee. Andere dingen weliswaar, maar dat maakt jou de persoon die je bent! De ene ouder is niet beter/liever/mooier/etc. dan de ander. Ik vind dit topic een tikkeltje verdeeld. Ouders zouden gezien kunnen worden als 1 geheel, als een aanvulling op elkaar. Het is toch geen wedstrijd "wie is de leukste ouder?"
Hm hier hebben we vooral "papadag" en "mamadag". Het varieert een beetje. Merk wel dat als ze moe is dat ze vaak liever bij mij zit maar verder... verschilt het per dag ene dag is papa het einde en de andere dag kan hij hoog/laag springen maar heeft ze gewoon echt geen aandacht voor hem maar wij zitten in de "luxe positie" dat het afgelopen half jaar anne continu bij 1 van ons beiden is geweest. Eerst omdat ik na mn zw-verlof in de ziektewet zat.. en nu dus papa. En dat heeft elkaar ook nog een tijdje overlapt zegmaar.
Luca is een echt mama's kindje. Hij kan heel erg met me knuffelen. Dan komt hij nar me toe en legt zijn hoofdje op mij benen of armen en slaat zijn armpjes om mijn nek. Ook geeft hij me geregeld spontaan kusjes. Bij papa doet hij dat niet. Papa heeft het op het moment ook ontzettend druk...hij werkt full-time en volgt een opleiding. Alle vrije tijd die hij heeft zit, hij met zijn neus in de boeken. Na morgen is hij klaar en heeft hij meer tijd om met Luca door te brengen...ik weet zeker dat het dan helemaal goed komt Luca is btw wel dolgelukkig als hij ziet dat papa thuiskomt van zijn werk.