Ben ik nu echt zo'n met hormonen doorzeefde zeurpiet of is het terecht dat ik op dit moment even heel boos ben op mijn man...? Omdat ik zwanger ben en al een tijdje last heb van mijn bekken, daarbij nog 3 dagen werk en ik het gewoon even helemaal heb gehad, heb ik gisteren aan mijn man gevraagd of hij onze zoon van het kdv wil halen zodat ik zelf rustig de boodschappen kan doen en dan naar huis kan komen. Is goed hoor! zei die. Hij heeft een eigen bedrijf en werkt daarnaast nog 34 uur per week als manager dus hij heeft het altijd wel druk... Het gros van het huishouden en de zorg voor onze zoon komt natuurlijk dus ook op mijn schouders terecht. Toch ben ik een beetje boos. Ik moest namelijk gisteren voor het eerst naar de fysio en hij informeert niet even hoe het is gegaan en hoe ik me voel. Verder belde ik hem net op om te vragen of hij dan onze zoon wil ophalen en zegt hij 'tja, als jij dat persé wil', ik moet eigenlijk nog naar een klant. Ik heb gewoon het gevoel dat alles wat ik vraag teveel is en hij geen oog heeft voor het feit dat ik ook mijn rustmomenten nodig heb. Aangezien hij zoveel werkt en voor zijn bedrijf bezig is, mag ik dit misschien ook wel niet van hem verwachten.. Daarom vraag ik me af of ik niet onrealistisch ben en door de hormonen nogal licht ontvlambaar .
Denk licht onvlambaar ahahhahaha jou man werkt zich kapot is hier ook die zijn blij als ze afgewerkt zijn en thuis zijn en mannen zijn eenmaal geen praters kan ook zijn dat jou man ook een baaldag heeft en wij vrouwen vragen altijd hoe het gegaan is ahahahha
Het ligt niet alleen maar aan de hormomen. Deze maken wel dat je het je meer aantrekt en erg boos/verdrietig kan worden terwijl je dit normaal makkelijker naast je neer zou leggen. Ik lees dat je man het druk heeft en dat je meer hulp/interresse van hem zou verwachten. Mijn man moet ik ook vertellen wat hij voor me moet doen en vragen hoe mijn dag of bezoekje bij de fysio was zal hij zeker niet uit zichzelf doen. Was dit anders voordat je zwanger werd dan of valt het je nu meer op? Praat er over met je man, want de meeste mannen zien volgens mij gewoon echt niet wat jij van ze verwacht. Ik merk dat mijn man (met tegenzin) wel dingen voor me doet als ik ze vraag, maar hij lijkt het gewoon niet door te hebben uit zichzelf. Ik moet zeggen dat dit bij ons altijd al zo is, maar dat ik dit tijdens mijn zwangerschap mateloos irritant vond en er ook erg boos om kon worden. Niet dat ik het nu wel accepteer (zal trouwens ook nog niet helemaal van de hormonen af zijn), maar ik kan er een stuk beter tegen en weet dat hij van huis uit gewoon verwend is.
tja ik begrijp het wel hoor als hormoon doorzeefde zeurpieten onder elkaar Mijn man is ook zelfstandige en ik begrijp dat hij het zo mega druk heeft, dat hij nu nog veel moet doen om straks na de bevalling even thuis te kunnen zijn, maar toch. Mijn gevoel is soms anders, dan wil ik dat hij me nu even helpt omdat ik het gewoonweg niet meer trek. Ik krijg dan ook van die "als het perse moet" Of "kan het echt niet anders" opmerkingen. Waarna ik gelijk loop te mokken of huilen LOL Ik ben normaal nooit zo dus het zullen toch echt die gekke hormonen wel zijn. Maar ik snap ze wel die mannen, ze werken zo hard en krijgen het niet gecombineerd, of wel een keertje maar niet steeds. Het is beter om je man dan ook een beetje te ontzien zodat hij niet gestresst je kraamweek induikt straks. Dus wellicht heb je een vriendin, een (schoon)moeder ofzo die je (beter) begrijpt en wel wat zorg uit handen wil nemen? Ik zie dat je nog wel even moet en het wordt natuurlijk alleen maar zwaarder, dus wat hulp van buitenaf zou wel fijn zijn voor je. Succes! Ik haat het hoor als mensen mijn gevoelens en gedachten op de hormonenzaak gooien, maar soms denk ik dat het heel soms misschien toch wel zo is (au!) en heel stil denk ik erachteraan dat die mannen het ook niet altijd even makkelijk hebben met ons (slik, maar dat houd je stil hoor!! haha)
Ik vind ook niet dat je teveel van hem vraagt! Maar ik vind zijn reactie niet heel raar. Misschien had hij niet verwacht dat het zoveel drukker zou worden aangezien je meer hulp van hem nodig hebt of misschien had hij het net even druk met zijn werk/gedachten dat hij daarom wat rottig reageerde. Ik zou het zowieso even aankaarten hoe hij reageerde.. dat jij ook je nodige energie erin stopt om alles te laten doordraaien en het niet leuk is om dan ook nog een rottige opmerking/reactie te krijgen van je man met wie je het toch echt samen moet doen Succes!
Bedankt voor jullie zeer herkenbare reacties! @Rebekka, mijn man is voorheen altijd heel zorgzaam en betrokken geweest, maar dit veranderde toen hij een eigen bedrijfje begon. Nu moet ik inderdaad over het algemeen om alles vragen en ook hij is een zeer verwende drol!! @Bloem, haha om jou antwoord kon ik weer een beetje lachen. Zeer herkenbaar. @Schildpad, ik heb het al aangekaart, helaas op een zeer explosieve en verkeerde manier... maar goed. Vanavond nog maar eens even goed praten. @shaddixx, bedankt voor je cordate antwoord. @Blondjuh, thanks
Ai vervelend! Probeer dan iig zelf rustig te blijven voordat het weer gaat exploderen want dan word het akkefietje van kwaad tot erger!
@schildpad, inderdaad dat klopt. Maar soms heb ik het idee dat het geen zin heeft om hem er alleen maar op aan te spreken. Ik heb dan het idee dat ik keihard moet zijn om iets tot hem door te laten dringen... Maar ja, aangezien dat tot nu toe ook niet geholpen heeft. Ik heb nu dus gezegd dat hij totaal geen oog heeft voor mijn situatie en dat ik er alleen maar ben om zijn kind te baren. hoe het met mij gaat interesseert hem geen zier... Maar ja. Ik weet ook wel dat dat wel zo is... Ik blijf rustig.
Lieverd, adem in...adem uit Ten eerste spelen je hormonen je parten. Ten tweede, snappen mannen verdomd weinig van zwangerzijn, hormonen en alle andere dingen die daarbij horen! Dikke knuff
Idd! Soms is het zo. Dan reageren ze met de stomste opmerkingen terwijl ze eigenlijk gewoon niet weten hoe ze met de situatie om moeten gaan. Jammer dat je man je dan niet serieus neemt. Ik zou niet door blijven "zeuren" maar probeer het toch op een andere manier dan aan zijn verstand te brengen dat jij dit niet accepteerd en graag anders ziet.. Zal denk ik lastig worden maar toch blijven proberen. Anders zit jij straks alsmaar met een rot gevoel en dus hele vervelende spanningen in huis die blijven hangen
Je stelt je niet aan, je kunt er gewoon ff niet tegen! Gewoon ff over praten, en goedmaken Je hebt ook last van je bekken, dus dat gaat ook op je humeur. Sterkte ermee