Je hebt gelijk. Wilden eigenlijk kopen, maar ook hier is het ontzettend moeilijk omdat de Nl de prijs opdrijven.
Het zou maar tijdelijk zijn. Dit was het hele idee. Vanuit hier zouden we dan een huis kopen, maar dit valt vies tegen omdat er heel weinig huizen beschikbaar zijn.
Natuurlijk heeft jullie gezin de gevolgen van wat hij voor zijn ouders doet. De tijd die hij aan hen besteed kan hij niet aan zijn eigen gezin besteden. Dat is compleet logisch. En dat is niet erg als je het daar samen over eens bent. Het is wel erg makkelijk van schoonmoeder om zo op haar zoon te leunen. Natuurlijk wil ze veel bij haar man zijn. Maar een dag heeft 24 uur en geen 4. Er blijft zat tijd over om zelf dingen te regelen en te doen. Haar zoon maakt zijn moeder zo ook nog eens afhankelijk van hem en er ontstaat een patroon waarvan er grote kans is dat dat blijft doorgaan. En natuurlijk doet hij nu wat meer dan anders. En dat hij de tuin doet vind ik bijv ook wel logisch omdat het ook het huis is waar jullie wonen. Dus de gezamenlijke dingen daar moeten jullie dan ook mee voor zorgen. Maar andere dingen die schoonmoeder nog prima zelf kan die hoeft hij niet op zich te nemen.
Dat vind ik dus ook. Ik ben het helemaal met je eens voor gezamenlijke dingen is gezamenlijke zorg. Echter dit is een twee familie woning (is best normaal in Dl). We maken helemaal geen gebruik van de tuin omdat dit hun tuin is. We hebben ons eigen appartement waar we gewoon huur voor betalen. Ik weet niet hoe ik het anders duidelijk moet maken dat zijn moeder dit zelf kan. Hij vindt dat hij zijn familie in de steek laat. Zijn broer wordt overigens bijna nooit wat gevraagd (heeft twee grotere kinderen).
Wow, dat vind ik een heftige uitspraak! En wat neem jij dan allemaal, volgens hem? Misschien afspraken maken dat hij bepaalde momenten in de week je moeder helpt en de rest van de tijd voor jullie gezin is? Dat je man zijn ouders wil helpen, snap ik wel. Maar moet natuurlijk niet ten kosten gaan van jullie gezin.
Nou dan is de broer de eerste die nu benaderd moet worden. Liefst door je man maar anders maar door jou als hij dat niet doet. Het is wel makkelijk voor iedereen dat jullie naast hen wonen. Verwachtingen worden daardoor wel snel scheef denk ik. Lijkt me dat broer en je man samen kunnen kijken wat moet er echt gebeuren door ons (en wie doet dan wat) en wat kan moeder zelf doen.
Het punt is natuurlijk dat jullie bij hen zijn gaan inwonen. Daar zullen al verwachtingen zijn geweest van zorg. Dit soort woningen met daarbij zorg binnen de familie zijn in Duitsland heel normaal. In de praktijk zal het heel erg lastig worden om echt grenzen te trekken je daaraan te houden. Jullie wonen er immers bij in. Daarom zullen andere familieleden ook naar jullie kijken. Die zijn natuurlijk ook niet verplicht te helpen. Net zoals jij dat niet bent mogen ze zelf hun grenzen aangeven. En dit komt hun vast niet verkeerd uit. Daarnaast zal ĵe partner als zoon altijd loyaal aan zijn ouders zijn. Als jij aan hem gaat trekken komt hij in een conflict tussen 2 mensen waar hij om geeft en waar hij niet in wil gaan zitten. En uiteindelijk zal iedereen dan naar jou kijken als het probleem. Je partner zal zelf grenzen moeten aangeven. Maar het is maar zeer de vraag of hij dat gaat doen. Deze ouders worden ouder en de zorg gaat toenemen. Ik vrees dat een oplossing heel lastig is als jij jullie daar blijven wonen.
Dat klinkt natuurlijk heel zuur achteraf gezien de situatie waarin jij zat, maar het is ook hun recht he om niet standaard op te willen passen. De zorg voor (kleine) kinderen is best energieslurpend.. En daarmee is het ook jouw recht om aan te geven dat je mantelzorg niet ziet zitten, is ook heel begrijpelijk. Je kunt helpen om bijv. zorg aan huis te regelen, maar verder ben je niets verplicht.
Ik denk dat ik TS wel begrijp. Het lijkt er op dat schoonouders weinig konden betekenen in hun situatie en dat zij en haar man dat vooral moesten accepteren en niet moeilijk over moesten doen. Terwijl nu ze niet kunnen weigeren nu schoonouders hulp nodig hebben. Daar worden ze dan scheef op aangekeken. Dat is meten met twee maten. Ik begrijp heel goed dat dat erg irriteert en frustreert. Ook nog eens als dat verwachtingen zijn dat dat gewoon vanzelfsprekend geleverd wordt die extra hulp en daar niet eens een bedankje voor vanaf kan. Dat laatste vul ik in. Zo komt de hele situatie op mij over.
Ohja dat begrijp ik ook zeker. Daar zou ik zelf ook niet goed tegen kunnen. @ts Heel eerlijk heb ik niet alle reacties gelezen, maar als ik het goed begrijp is het een soort gedeelde woning? Ik denk dat daarin het grootste probleem zit. Een eigen woning creëert automatisch meer afstand dan wanneer je een woning deelt, maar goed, daar heb je nu niets aan. De uitspraken van je man vind ik echt niet kunnen. (Sowieso je partner uitschelden met allerlei nare benamingen vind ik een no go). Als hij dan zo graag wil helpen, dan steekt hij ook maar de handen uit de mouwen. Of op welke manieren heeft hij hulp aangeboden of naar oplossingen gezocht?
Denk dat het je man ook te veel is. Maar trots en verwachtingen doen heel veel. Wat je kan is nu jou man duidelijk maken dat jij niet (meer) zoveel zorg wil doen. En mocht hij het je wel verplichten maar dit moet je durven. De boel de boel laten en even uit logeren gaan. Dan kan hij zelf testen of hij dit wel kan. Kan hij dit niet. dan hoeft hij het ook niet van jou te verwachten lijkt mij. Of anders duidelijk maken dat je 4 uur inlevert voor zorg in je huidige baan en dus minder verdiend. Ik zelf met wat je schrijft vind ik het me wel zuur. Eerst blazen ik pas niet o, en ben lekker fit. Maar nu wel verwachten van een jong gezin dat ze alles laten vallen. En misschien kan de verlos of wat je daar ook hebt inspringen op rustig aan door je geschiedenis.