Gewoon blijven ademhalen! Dat leek me de perfecte naam om me aan te melden op dit forum. Het is sowiso heel praktisch om gewoon te blijven ademhalen, maar het verwijst ook naar een liedje wat bijzonder voor mij is. Had je mij twee maanden geleden gezegd dat ik me op dit forum zou gaan voorstellen had ik je recht in je gezicht uitgelachten. Kinderen? Hartstikke leuk, maar niet voor ons. Ik vind het heerlijk om op mijn neefjes te passen, maar ook net zo heerlijk om ze daarna weer aan de zorg van de ouders over te laten. Zwanger zijn, gatverdamme, dan zit er een mens in je lijf, bah! Bevallen, alsjeblieft zeg, ik ga toch niet vrijwillig een basketbal door een gat formaat golfbal persen. En dan nog je leven, je kan niets meer, je leven stopt. Nee voor ons is het beter om nooit kinderen te willen. Iedereen zegt altijd tegen mij, wacht maar tot je biologische klok gaat tikken, dan praat je wel anders. Nou dat zou mij niet gebeuren en daar ben ik altijd heel duidelijk in geweest tegen iedereen die het maar wilde horen. Tot ik ineens een periode niet ongesteld werd... Het zal toch niet... Ik was van pil gewisseld, dus toen ik weer aan de nieuwe strip moest beginnen even met de huisarts overlegd. Doe een zwangerschap test, mocht je niet zwanger zijn, gewoon met de nieuwe strip beginnen en de komende maand even aankijken. Gelukkig verscheen er netjes maar één streep dus ik was opgelucht. Maar ik bedacht me ook dat ik toch wel verdachte kwaaltjes had. Mijn borsten waren enorm gevoelig, ik rook ineens alles mega sterk, mijn nagels groeide hard en toen ik ook nog ééns twee dagen achter elkaar misselijk was tot overgeven toe, rond dezelfde tijd wist ik het zeker. Het kan niet anders dat ik toch zwanger ben. Ik had besloten toch mijn nieuwe stopweek af te wachten. Maar ondertussen kreeg ik een gevoel. Ik kan het niet omschrijven. Ik werd ineens een stuk rustiger, want stress is slecht voor 'de baby'... Ik kon onze baby al in mijn armen voelen. Ik miste iets om me heen. Zou dit het gevoel zijn waar iedereen altijd mee had gedreigd... Nouja, om een (veel te lang) verhaal kort te maken. Ik werd toch ongesteld. De kwaaltjes kwamen doordat mijn lichaam moest wennen aan de nieuwe pill, want die is 1/3 sterker dan de vorige. Die hormonen hebben mijn lichaam even enorm voor de gek gehouden. De kwaaltjes zijn weg, maar dat gevoel niet. Ik ben gemaakt om een kind te krijgen. Ik maak me nergens meer echt druk om, ik ben er van overtuigd dat mijn lichaam het aankan, ik ben er tenslotte voor gemaakt (Wat een dooddoener!!!) Én als klap op de vuurpijl, denkt manlief er eigenlijk wel hetzelfde over! Hij wilde altijd al kinderen, maar ik was de gene van ons twee die het niet wilde... Praktisch gezien is de situatie ideaal, we wonen sinds afgelopen jaar in een twee onder één kap in een dorp, we kunnen rondkomen op het salaris van mijn man, we zijn al 7 jaar getrouwd en bijna 10 jaar samen. Aan de andere kant, zijn wij enorm druk, altijd onderweg, veel reizen, al twee keer in het buitenland geweest voor werk. Ik heb helaas overgewicht en ben dankzij een niet zo fijne jeugd gezegend met de diagnose borderline. Maar ik voel gewoon dat het tijd is, mijn lichaam geeft wel aan wat het wel en niet aan kan. We gaan komende maand nog een reis van vier weken maken en half oktober gaat de pil de vuilnisbak in! Ik merk dat ik nog wel uren kan vertellen hierover, ik ben er helemaal vol van!! Wij hebben nog al een ingewikkelde familie en hebben mede daarom besloten dat als het ons allemaal gegund is, we het liefst onze mond houden totdat we 8 maanden, 3 weken en 6 dagen zwanger zijn. Nu is dat natuurlijk nier realistisch, maar we hebben wel afgesproken dit met niemand te bespreken en zeker de eerste drie maanden het niet in de familie te vertellen. En daarom ben ik hier! Ik moet hier gewoon over praten!! Dus sorry voor het lange verhaal. Ik word heel blij van reacties en ben ook opzoek naar mensen die wat dingen herkennen in mijn verhaal en evt wat tips hebben. Ik moet er nu vantussen, maar ben erg benieuwd naar jullie allemaal!!! Fijne dag allemaal!!! Ik stuiter nog lekker even door!
Haha ik vind het wel een leuk verhaal! Een beetje zoals ik en nu kan ik niet wachten! En moet nog langer wachten zelfs Heel veel succes! Alles komt goed!
Dankjewel voor je reactie! Moet je nog lang wachten? Ik ben zo benieuwd naar alles! Over 6 weken gaat gewoon de pil de deur uit, zo ongeveer nu beginnen met foliumzuur. Dat is dan echt de eerste stap. Dan zijn we 'begonnen'