Lieve Marjo, weet niet zo goed wat ik moet zeggen maar ik denk aan je en stuur je een hele lading kracht mee met dit bericht ! Heel veel sterkte voor jullie !
Oh jee... lieve Marjo en hubby, ben helemaal er helemaal naar van dit te moeten lezen Ik wens jullie veel sterkte en kracht toe...
Ik ben er stil van...woorden schieten te kort. Ik wens jullie heel veel sterkte in deze en aankomende periode. Afschuwelijk. En vriendin van Marjo: lief dat je dit voor haar hebt gedaan! Geef haar veel knuffels en aandacht en natuurlijk ook voor haar man! Liefs Ester.
Ow lieverd...ik kwam hier morgen heel blij op het forum.....maar ik zie ineens hier een vreselijk naar bericht...........Het is gewoon oneerlijk meis. Wens jou en je man heel veel sterkte en kracht toe.....tja...je moet het een plaatsje gaan geven....maar hoe doe je zoiets nou? Het is toch niet te bevatten? Hele dikke mega knuffel, Eva.
Oh lieverd ik zit hier met tranen ! Heel veel sterkte en kracht toegewenst! Hele dikke knuf zo oneerlijk
lieve marjo en hubbie. ik wil jullie bij deze een hart onder de riem steken en jullie laten weten dat ik in gedachten bij jullie ben. liefs french
Lieve meiden, jullie berichtjes zijn hartverwarmend.. Ik wilde toch graag even persoonlijk m'n verhaal komen doen.. Onze ergste nachtmerrie lijkt werkelijkheid te worden Ik zal in het kort een verslagje proberen te doen, maar ben heel erg emotioneel en kan niet goed meer helder denken en praten.. Dus sorry als het warrig over gaat komen.. We gingen vol goede moed naar het zkh, wel een btje in spanning, maar ik voelde me zo ontzettend zwanger dat we wel zeker wisten dat het goed zat.. Ik lag in de stoel en de echo werd gemaakt en we zagen een mooi vruchtje zitten. Kon echt zien dat het een stuk gegroeid was vergeleken met de vorige echo. Maar toen werd het heel stil en begon mn gyn panisch in en uit te zoomen op het vruchtje. Ik had het eigenlijk gelijk door en keek in paniek naar hub. Die schudde ook al gelijk zn hoofd en daarna bevestigde de gyn dat ze nu toch echt een knipperlichtje moest zien en dat die er niet was .. Ze ging het vruchtje op meten en kwam op 7.5 wk, terwijl ik gister 8+1 zwanger was.. Het hartje is dus een paar dagen geleden gestopt met kloppen.. Wat er op dat moment door me heen ging is niet te beschrijven. Voelde me compleet lamgeslagen. Dacht alleen maar 'dit kan niet'.. Dit gebeurd mij niet! Ik ben hier dan wel zo bang voor, maar het is niet echt, ik droom! Ik moet wakker worden! Dit is het beeld van iemand anders, niet van mij! Ik raakte helemaal in paniek.. Toen ging het heel snel, kon me weer aankleden maar dat lukte me zelfs niet. Stond helemaal te shaken, voel en voelde me zo ontzettend zwanger! Misselijk, zere borsten, moe.. Ik kon en kan het niet bevatten. Ik moet nu een week wachten om te kijken of de mk vanzelf op gang komt.. Als dat niet het geval is dan wordt ik zsm gecurreteerd.. We zijn compleet lamgeslagen, ik ben nog steeds zo misselijk en vertoon nog volop verschijnselen.. Dus ben heel erg bang voor een curretage. We hebben vannacht de hele nacht niet geslapen. Alleen maar samen gehuild en gepraat. Het is zo oneerlijk allemaal... De grond is even onder onze voeten weggeslagen.. Ik zie dat ik heel veel pb'tjes heb. Ga ze allemaal lezen, maar via deze weg wil ik jullie daar even persoonlijk voor bedanken allemaal! liefs Marjo
Zucht.. traantjes in me ogen. Ken je gevoel precies. Ik heb daar toen zo lopen huilen, kon het ook niet bevatten. Ik zag ook heel erg op tegen de curretage maar valt best mee. (was wel huilend wakker geworden toen het gebeurd was) Is wel heel ingrijpend allemaal, probeer er goed over te praten dat heeft mij echt geholpen. Als je praten wilt je hebt m'n msn! Hele dikke knuffel en sterkte meis...
lieve marjo. wat een nachtmerrie is dat he. wat superknap van je dat je je verhaal hier neer komt zetten lieverd, ik wil jou en je hubbie heel veel sterkte nogmaals toewensen. een hele dikke knuff van sam
lieve marjo, heel veel sterkte... vind het knap dat je je verhaal hierneer heb gezet... echt zo oneerlijk en vreselijk Dikke knuf voor jullie
Lieve marjo wat knap dat je hier persoonlijk je verhaal bent komen doen! weet eigenlijk niet zo goed wat k nog moet zeggen! zoals de anderen ook zeggen neem de tijd voor alles maar merk dat jullie elkaar goed steunen gelukkig! Liefs Nannie
Lieve Marjo vind je verhaal heel duidelijk hoor.....helaas.... Zo oneerlijk....wat een verdriet.....een grote angst .........zit echt met kippenvel je verhaal te lezen...wat een impact op je leven. Nogmaals...ik wens jou en je mannetje heel veel kracht toe in deze sombere tijd. Eva.