Als je twijfels had over eventueel een derde kindje, waarom uiteindelijk toch besloten om het bij twee kindjes te houden? Wat zijn de doorslaggevende factoren geweest?
wij wouden er eerst 2 maar nu willen we er zeker nog 1 of 2 bij !! nu nog niet uiteraard eentje van 17 maand en 1tje van 8 weken is momenteel genoeg maar we zouden binnen een jaartje of 4 wel weer 2 kort opeen willen hoor ! waarom ? de drukte en gezelligheid heerlijk gewoon !
We hebben eigenlijk altijd gezegd dat we 2 kindjes wilden. en dat is nu nog zo. al mis ik het zwanger zijn wel een beetje. waarom 2? Omdat voor 2 kinderen de kost nog wel te verdienen is. voor 2 kinderen hebben we de ruimte in huis. dat soort dingen.
-Ik moet er niet aan denken om wederom een periode in te gaan van gebroken nachten, huilbaby en gewoon 'babygedoe' -Ik ben niet echt een 'zorgtype' dus vind de verzorging van (kleine) kinderen zwaar (en mijn man ook) -Je brengt 3 kinderen toch minder makkelijk ergens onder als je een keer een dagje/nachtje weg wil (en dat willen we toch echt) -Financieel, we zouden een andere auto moeten aanschaffen bijvoorbeeld -Praktisch, we hebben geen slaapkamer over en zien het niet zitten om 2 kinderen op 1 kamer te leggen. De slaapkamers zijn al niet zo groot -We genieten volop van onze 2 kids die dol op elkaar zijn (en elkaar de hersens af en toe inslaan), en hoe zit het dan met een 3e..? -Ik ben nu tijdelijk thuis omdat ik mijn baan icm de kids te zwaar vond, ik wil toch graag als de jongste naar school gaat weer aan het werk en me weer wat meer op mijn ontwikkeling richten (betreft werk). Nouja, eigenlijk genoeg redenen voor ons om het niet te doen. Ik denk dat de voornaamste reden voor ons toch echt wel is, het gevoel van 'echt niet nog een kindje! Het is goed zo'. Ik heb eerlijk gezegd wel een poosje getwijfeld, dat heb ik soms nog als ik mijn eisprong heb Maar ik weet ontzettend zeker dat ons gezin compleet is. Dat gevoel heb je of niet denk ik. We weten het zelfs zo zeker dat mijn een knupje krijgt
Ik zou nog wel een derde willen maar mijn man niet. Hij is klaar en heeft het zelfs al over de boel door knippen als de laatste dame geboren is.
Ik kan het nog niet helemaal afsluiten, maar financieel zou het erg moeilijk worden, daarnaast reageert mijn lichaam niet goed op een zwangerschap..
Wij zitten nu een beetje op de wip. Ik kan me namelijk helemaal vinden in het eerste gedeeltje van maja82's post (alle redenen om het niet te doen). Alleen het gevoel 'echt niet nog een kindje'en 'het is goed zo' dat heb ik (we) niet, eerder het tegenovergestelde. En dat maakt voor ons dan alle bovenstaande redenen om het niet te doen ineens een stuk minder belangrijk.. Wij weten het dus nog niet, de toekomst zal het uitwijzen..
Ik vind het druk genoeg zo, bovendien moeten we dan verhuizen wat we 11 mnd geleden hebben gedaan. Financieel en practisch gezien is het goed zo.
Bedankt voor de reacties alvast! Het moeilijke is dat ik niet dat overweldigende compleet-gevoel heb...of het komt nog? Ik moet via de MMM zwanger worden, heb zware zwangerschappen gehad en erg heftige bevallingen, maar dan nog. Twee prachtige kindjes, gelukkig gezond (flinke reflux bij de jongste, maar dat beschouw ik niet als ongezond), maar toch ergens nog die wens voor een derde. Mijn man is er eigenlijk wel een heel eind klaar mee, voor hem hoeft het zeker niet meer en komt met allerlei praktische redenen. En ik begrijp ze wel en ben het er ook mee eens, maar toch knaagt er iets. Zo moeilijk....
Praktisch, financieel, gevoelsmatig, alles bij elkaar houden wij het liever bij twee kinderen. En toch had ook ik het ergens nog wel leuk gevonden...
We zijn er nog niet 100% uit maar vooral praktische , huis , reizen, kosten (ook rijbewijs, studie ed later wij vinden dat dat onze verantwoording is).ik heb wel een kamer over maar de ruimte is ook wel fijn eigenlijk, daarnaast weer helemaal terug naar heel het babygebeuren, il ben nu al verwend geraakt door wat de oudste allemaal kan...
Gevoelsmatig: hmm ja zal wel leuk zijn nog een kindje verstandelijk: nee echt niet - geen slaapkamer over - financieen (lees opvangkosten) - meer zorgen - ik heb 2 gezonde kinderen plus een jongen EN meisje - mijn lichaam wordt er niet mooier op Maaaar ja toch dat gevoel van misschien ooit over een paar jaar. In ieder geval NU niet.
Als eerste manlief vindt er 2 meer dan genoeg dus dan houdt het sowieso al op. Daarnaast zijn de slaapkamers gevuld tenzij we de zolder gaan verbouwen en dat zie ik ECHT niet zitten, de kosten het leven wordt er helaas niet goedkoper op, past niet in de auto en daarbij vind ik het nu druk genoeg. Maar wel heel leuk hoor. Maar ergens heeeeel stiekem en ver weg gedrukt zou ik best nog wel eens zwanger willen zijn en weer zo'n ieniemini babietje in mijn armen hebben, maar dat gevoel is ook weer snel over als de oudste zijn zoveelste driftbui van de dag krijgt
Verstandelijk zeg ik: Ben heel blij met onze 2 gezonde dochters. Heb eindelijk na een "zware" strijd mijn lichaam en emoties weer terug. Alles gaat goed, 2 makkelijke kinderen....2 redelijk goede zwangerschappen....2 zware bevallingen. 3 zal een geplande ks worden, is de 3de op rij, wat doet dat met mijn lichaam. Met mijn hart zeg ik: Ik heb nog zoveel liefde in mij zitten, ruim genoeg voor een heel weeshuis! En het eerste zware jaar is immers ook zo voorbij. Nog 1x leven in je voelen, nog 1x zo'n klein frummeltje groot zien worden. **zucht** Nee, helaas geen tips voor je
wij hebben eigenlijk altijd gezegd we zouden graag 2 kindjes willen en die hebben we! en we zijn er ook echt klaar mee.. wij willen alle2 gewoon echt niet meer! we hebben met zoonlief wel een ontzettend zware tijd achter de rug maar zoiezo moet ik er niet meer aan denken om zwanger te zijn ( het was heel mooi en leuk hoor,maar als ik nu een zwangere vrouw zie lopen heb ik alleen maar zoiets van heee blij dat ik daar af ben) ik wil gewoon echt niet meer opnieuw beginnen (dus weer baby) de kids worden nu lekker wat zelfstandiger! en daarnaast nog alle praktische redenen (kosten,verhuizen,andere auto enz enz) haha nee hier is het heeel duidelijk! er komt geen kind meer (tenminste niet bewust!) (kijk als ik ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch zwanger mag worden kan ik het niet weg laten halen)
Het verlangen naar een derde kindje was hier heel groot. We hadden het er "vroegah" over gehad, dat als de kindjes beide naar school gaan we er weer voor wilden gaan. Ruimte zat in huis, en we hebben het financieel erg moeilijk gehad, maar onze kindjes zijn er nooit bij ingeschoten. Helaas mag ik niet meer zwanger worden, heb twee KSen gehad, 1 spoed en 1 gepland. Tijdens de tweede KS had ik heel veel verklevingen van de eerste, en mijn baarmoeder scheurde doordat hij zo dik als een A4 papiertje was. Nog een zwangerschap is hierdoor te risicovol. Ik geef de schuld aan dit rouwproces dat ik nu zo graag een derde kindje wil, want zou er echt een derde komen als het kon? dat betwijfel ik dus, het "rouwproces" maakt het zo dat ik erg verlang naar een derde. Het begint al te "slijten" omdat ik weet dat ik zo gezegend ben met twee gezonde meiden, en het voor zoveel vrouwen niet vanzelfsprekend is. Misschien moet je dus goed kijken in je hart wat de reden is dat je graag nog een derde kindje zou willen? Weeg alles goed af, en praat erover met je partner dat het je zo bezig houd.
Ik heb twee kids. Eén van net 1 jaar oud..en de oudste is net 3 jaar oud. Hoe ouder zij worden, des te meer ik voel dat we met 2 kids echt compleet zijn! Zwanger zijn is leuk, maar duurt maar 9 maanden! En de periode na de bevalling HAATTTTT(!) ik. Dus nee, ik mis het allemaal echt niet. Sterker nog, ben totaaaaaaal niet jaloers op zwangere vrouwen en voel zelfs medelijden met pas bevallen vrouwen.. Zegt wel genoeg, denk ik
Als we een hele volle bankrekening hadden en mijn zwangerschappen probleemloos zouden verlopen dan zou ik er zeker nog een willen. Lijkt me fantastisch, nog zo'n ukkie erbij. Ik hoop soms heel heel stiekem dat het per ongeluk gebeurd, zodat de keuze voor mij gemaakt wordt (om wel even duidelijk te zijn, ik slik heeeeel trouw de pil, dus een expres-ongelukje zal het niet worden.) Verstandelijk gezien wil ik echt geen derde meer. De eerste keer een heel ernstige vorm van hellp gehad, plus een spoed ks. Tweede keer een lichtere vorm, maar alsnog goed voor een week ziekenhuis na bevalling. Ik mag gewoon heel dankbaar zijn dat ik zelf gezond ben en dat ik twee gezonde kinderen heb. Maar toch hè, er blijft een plekje in mijn hart een beetje leeg aanvoelen als ik eraan denk dat er geen meer komt. Maar als ik er dan aan denk wat we alleen al kwijt zouden zijn aan kinderopvang, omg. Nu al 600 euro netto per maand voor twee. Met drie kids gaan we failliet! Dus nee, er komt echt geen derde.