Ik begin langzamerhand steeds meer tegen een muur aan te lopen en ik heb het gevoel niet geholpen te worden. Hierbij mijn verhaal: Door lichamelijke klachten heb ik vorig jaar van de gemeente urgentie gekregen voor een nultreden woning. Die heeft de woningbouw toegevoegd aan mijn inschrijving. Ook hebben ze mijn leeftijd aangepast in mijn inschrijving (55 plus gemaakt) Omdat de meeste nultreden woningen gewoon voor 55 plus is. Maar nu komt het... Overal staat in de beschrijving van zulke woningen inwonende kinderen niet toegestaan. Nu heb ik die nog niet, maar binnenkort dus wel. Je raadt het al hun zeggen dat ik daar dan niet met een kind mag wonen. Ik ben zo eerlijk geweest om aan te geven zwanger te zijn. Maar vraag mij op recht af wat ze hadden gedaan wanneer ik over een paar jaar kinderen had gewild, en ik in zo'n woning / appartement had gezeten. Ik heb niet voor niets urgentie gekregen omdat ik nu in een appartement woon zonder lift en het voor mij fysiek te zwaar wordt die trappen met boodschappen en straks een kind. Een eengezinswoning kom ik ook niet voor in aanmerking vanwege een trap, maar vraag mij nu oprecht af waarom ze dan mijn leeftijd veranderd hebben als ik volgens hun advertenties niet mag reageren wanneer er kinderen in het spel zijn. Ik heb er ook al over gemaild maar krijg dan antwoorden als helaas mevrouw wat in de advertentie staat moeten wij ons aan houden en wanneer u alsnog reageert mogen wij de woning weigeren omdat u niet aan de voorwaarden voldoet. Als ik dat zo samenvat betekent dat ik hier dus nooit meer weg kom, want eengezinswoning geen recht op maar op 55+ ook niet. Het frustreert mij nu vooral dat ik urgentie heb toegewezen gekregen maar eigenlijk het alsnog mag uitzoeken en ze zich volgens de regeltjes mij in een positie zetten waar ik in alle opzichten de dupe van ben. Soms kun je zien hoeveelste je zou staan wanneer je zou reageren en dan zou ik gewoon eerste komen te staan. Soms zou ik graag gewoon willen reageren want heb tenslotte nog geen inwonende kinderen, maar denk dat ik toch niet sterk sta en ze ten alle tijden mij de woning alsnog zullen weigeren. Ben trouwens 23 jaar, ben echt benieuwd of iemand hier ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt met inwonende kinderen en ouderen woningen / woningen met lift.
Herkenbaar. Precies om deze reden heeft mijn gemeente toen dr tijs gezegd dat ze mij geen urgentie konden geven. Dus omdat ik wel recht had om een gelijkvloerse woning, maar nooit in aanmerking zou komen als ik kinderen had/zou krijgen etc. Ik heb er voor gekozen om samen met mijn partner een eengezinswoning (met trap) te kopen die makkelijk zodanig verbouwd kan worden dat er beneden geleefd kan worden. Verder willen we in de toekomst (wanneer het echt nodig is) kijken naar een Fokus-woning.
Wat onwijs vervelend. Snap enorm goed dat dit frustrerend is. Wellicht kun je een persoonlijk gesprek aanvragen met de woningbouw? Je kunt je verhaal toelichten en wieweet gaan ze wat harder hun best doen. Er zullen voldoende 55+ woningen zijn waarvan de buren een nieuwe buurvouw met een kindje kunnen waarderen.
Ik zou het even navragen bij een bureau voor rechtshulp/je rechtsbijstandverzekering. Hebben ze geen woningen voor gehandicapten onder de 55???
@brocante Ik weet niet of het in alle gemeentes er zo aan toe gaat, maar hier zijn ze nogal moeilijk. Net zo dat ik er vanuit ging dat wanneer je urgentie hebt zij een woning voor je vinden en deze toewijzen aan je. Helaas.. Ook dat niet. Ik moet zelf reageren op woningen en ze verschuilen zich achter het systeem die filtert het inkomen, urgentie regeling, en hoeveel personen en hoelang ingeschreven of in mijn geval ook hoelang iemand al urgentie heeft. (diegene met de langste urgentie toewijzing gaat voor) Wat dus ook gerust kan betekenen dat ik jaren op deze manier met urgentie moet wachten op een woning. Ik heb ze al gevraagd of ze een uitzondering kunnen maken, maar helaas op deze manier vinden zij het eerlijk gaan. En grijpen dus niet in op het systeem. Vandaar dat ik het gevoel heb mij machteloos te voelen, want ik merk eigenlijk nu geen verschil tussen reageren met urgentie of zonder urgentie. Daarnaast weer bij de gemeente aankloppen heeft ook geen zin, zij sturen mij terug naar de woningbouw en zij verwijzen mij op het bovenstaande systeem. Ik heb echt met veel moeite bij de gemeente die urgentie aanvraag toegewezen gekregen omdat bij een huisbezoek ze het raar vonden dat een jong persoon een nultreden verzoek indient. Tja...alsof ik er voor gekozen heb om lichamelijke klachten te krijgen door twee ongelukken waaraan ik niks kon doen en daardoor nu dagelijks beperkt ben geraakt. Heb er zelf ook niet om gevraagd en tuurlijk had ik het liefst gewoon op een huis gereageerd. Maar helaas..