Mijn vader was best hardhandig af en toe. Heb echt flinke trappen onder mn reet gehad hoor. Ben er niet beter van geworden moet ik zeggen en zal dit zéker niet bij Justin doen (en mijn man ook niet).
te onrustig, te veel geschreeuw niks normaal kunnen zeggen en vooral niks negatiefs kunnen zeggen of elkaar laten uitpraten...nu nog niet trouwens! en dan meteen in de verdideging gaan! Hier probeer ik de rust erin te houden en ik hoop dat ik bij mijn kinderen kan bereiken dat ze alles tegen me kunnen en willen zeggen zonder dat ik of hun meteen flippen!
Uhmmm, het enige is dat ze misschien teveel voor me regelden, ik hoefde nooit iets zelf te doen, waardoor het op mezelf wonen wel even tegenviel Maar verder zou ik niks weten, ik heb topouders!
Er werd nooit echt met elkaar gepraat, of conflicten werden ook niet uitgepraat. Hier worstel ik zelf nu ook nog dagelijks mee. Dat proberen we hier dus wel altijd te doen, al is dit voor mij heel moeilijk.
Nooit liefde of genegenheid naar elkaar tonen, Ik hou van jou hoorde ik ook nooit (niet naar mij of elkaar) Ze lieten wel zien dat ze van me hielden maar is toch anders. Oh jah en misschien beter kunnen uitleggen waarom ik als klein meisje ineens niet meer met pappa mocht douchen. (nee geen rare dingen, maar ik weet dat ik altijd met mijn vader mocht douchen tot het moment dat ik vroeg wat hij nou tussen zijn benen had, toen was het ineens over)
Dat ze niet weten hoe ze met gevoelens om moeten gaan. En dat er nooit gepraat werd/wordt, alleen over de dagelijkse dingen. Ik heb hierdoor een hoop problemen met mezelf gehad en soms nog, simpelweg omdat ik mijn verhaal nooit kwijt kon en kan. Ik heb een muur om me heen gebouwd en die brokkelt alleen maar af bij een paar mensen die ik vertrouw en waarvan ik weet dat ze er voor me zijn. Juist de kleine dingen, zoals een arm om je heen als je verdriet hebt, een schouderklopje als je iets goeds gepresteerd hebt etc. zijn zooooooooooooo belangrijk. Je laat een ander zien dat je meeleeft.
mijn ouders hebben het perfect gedaan en hoop dat ik het net zo goed doe en ga doen. kan eigenlijk niks noemen wat ik zelf anders zou doen. ik heb 4 zusjes en 2 haflzussen. mijn 4 zusjes denken er volgens mijn net zo over en me halfzussen zijn door hun moeder opgevoed en waren alleen in het weekend bij ons maar hadden het ook erg goed we zijn heelvrij opgevoed en ze spongen alleen in wanneer dit echt nodig was. naar mijn idee zijn we hierdoor allemaal goed terecht gekomen. ook praten we regelmatig en nog steeds en echt over alles van nieuwe kleding kopen tot de 1e sexervaringen haha. nee ik heb een hele toffe jeugd gehad en kan haast zeggen in mijn ogen perfect. mijn vriendinnen kwamen ook maar al te graag bij ons gewoon omdat het zo gezellig en leuk was. mijn vader werkte en mijn moeder was heel de dag thuis zodat we altijd bij haar terecht konden wanneer we wilde.
Mijn moeder is een ontzettende lieve schat, maar ze is heel gesloten, zakelijk en durft geen emotie te tonen! Waar dat door komt, géén idee! Maar gelukkig had ik al vroeg een sterk eigen willetje en ben ik nu precies het tegenovergestelde van mijn moeder, wat af en toe wel botst! Mijn vader is gewoon een l*l , en die heeft alles verkeerd gedaan wat maar verkeerd kon gaan!
Als mijn moeder boos werd, werd ze ook echt helemaal hysterisch. Als ik mn kamer niet had opgeruimd dan was t huis al te klein. Het ging altijd gepaard met veel gescheld en veel geschreeuw en als ik er nu aan terugdenk was het echt nergens voor nodig want ik was eigenlijk geen moeilijke meid vroeger. Nu ze ouder is is ze de rust en reinheid zelve en probeert een goede oma te zijn. Volgens mij is ze vergeten hoe t er vroeger bij ons aan toe ging. Ik heb het er nooit over maar het heeft wel de nodige littekens op mijn ziel achtergelaten.
mijn vader is vertrokken toen ik 2 was en mijn moeder had elke 2 jaar een andere vriend, mijn broer en ik zijn bij mijn oma en opa opgegroeid omdat mijn moeder nog aan het puberen was en steeds andere vriendjes had en veel liever uitging (ze was 18 toen ze mijn broer kreeg en 20 toen ze mij kreeg). mijn oma en opa zijn allebei schatten en ik ben ze heel dankbaar voor hun zorg en liefde en ze leven ook allebei nog ( 80 en 82 jaar ) ik hoop dat ze mijn kindje nog kunnen ontmoeten in april ik ben dus door mijn oma en opa niks tekort gekomen
Ik kan helaas erg veel noemen, maar eerste wat me te binnen schiet is: - ons geen gevoel van eigenwaarde hebben gegeven. - vader en broer hebben zo vaak tegen mij gezegd dat ik een dikke reet had, dat ik het ging geloven. Heeft me jaren gekost om te geloven dat het niet eens waar was - liefde denken te kunnen kopen - niet met ons knuffelen enz
mijn moeder was zo bang dat ik te dik zou worden dat ze me vanaf mijn 10e ongeveer snoep e.d. onthield dat mijn broertjes en zusje dan vervolgens wel kregen. als kind snap je dat natuurlijk niet. toen ik puberde heb ik me ertegen afgezet met als gevolg overgewicht. heeft wel even geduurd voor ik me daar volledig bij kon neerleggen. gelukkig hebben ze het verder super gedaan en weet mijn moeder inmiddels dat te dikke mensen ook gelukkig zijn ze bedoelde het goed, en nu is onze band super en neem ik haar helemaak niets kwalijk. ik moet mezelf nog maar gaan bewijzen. over het algemeen heb ik een heerlijke jeugd gehad.
Ik kan eerlijk gezegd niet veel negatiefs bedenken, ik vindt dat ze ons (kinderen) goed hebben opgevoed, en zo probeer ik mijn kids ook op te voeden,enige wat ik zou kunnen aanmerken, maar dat is pas iets dat ik op latere leeftijd te weten ben gekomen, dat er tussen hen geen sprake meer was van echte liefde. maar daar hebben wij (kinderen) nooit iets van ondervonden, dus ook op dat punt zijn het best wel top ouders geweest dat ze dat voor ons verborgen hebben gehouden al die tijd.
mijn moeder was 2 dagen 17 bij der eerste dochter (ons pap 24) en met der 25 had ze 5 kids het kan dus ook anders ondanks de leeftijd want zoals ik eerder zij het was perfect. de ouders van me moeder waren zeer streng en de jongste broertje van mijn moeder is net zo oud als mijn oudste zus en moeder en dochter waren dus samen zwanger al wist mijn oma dat toen nog niet. dat mijn oma zo streng was heeft er wel voorgezorgt dat mijn moeder der opleiding af kon maken en tegelijk voor de dochter kon zorgen. vriendinnen wisten ook van niks want dat was 25 jaar geleden wel een schande. als ze mijn zus meenam zei ze dat dit der broertje was . het kan dus ook anders. helaas is het met jou ouders niet zo goed verlopen en dat is wel balen. gelukkig hebben je opa en oma je een fijne opvoeding gegeven . een ouder ben je niet als je een kind hebt gebaart maar een ouder ben je als je een kind liefdevol opvoed en zoals ik jou stukje lees zijn jou opa en oma daar wel in geslaagt.
Ik ben ook nogal hardhandig opgevoed... Vlakke handen op mijn blote billen. Wat ik nooit nooit zou doen en echt.... jullie moeten dat ook nooit doen! Is slecht praten over de ander tegen je kind. Mijn moeder zeurde wel eens over mijn vader tegen mij. Vond dat echt zooo verschrikkelijk, het geeft je het gevoel partij te moeten kiezen. En ik zou mijn kind meer onafhankelijker opvoeden, mijn moeder regelde vroeger echt alles. Toen ik op mezelf woonde in het begin, liet ik mijn moeder zelfs de nuon bellen, omdat ik dat gewoon niet durfde. Nu niet meer, ben nu heel erg onafhankelijk geworden, door de relatie met mijn huidige partner.
Ik vond heel erg veel niet goed aan de manier waarop mijn ouders me opvoedden. Ik ga niet alles opnoemen, maar het voornaamste is: -ze voedden me nogal hardhandig op (noem het gerust mishandeling, zowel geestelijk als lichamelijk) - ze gaven me geen gevoel van eigenwaarde waardoor ik nu nog steeds geen zelfvertrouwen heb - ik miste de veiligheid thuis (die ik overigens wel bij mijn opa en oma vond) -ik miste het gevoel van "het er mogen zijn" - dingen werden nooit of nauwelijks fatsoenlijk uitgepraat - rizues tussen hun via mij oplossen (wil jij tegen je vader zeggen dat...zeg jij tegen je moeder dat...) Ik hoop mijn heel mijn hart dat mijn kind(eren) later zeggen dat ze een hele fijne jeugd hebben gehad, en dat ze zich veilig voelden thuis. Ik hoop dat ik ze eigenwaarde en zelfvertrouwen mee kan geven. een ding weet ik heel erg zeker, ik zal mijn kinderen nooit maar dan ook nooit vernederen en meppen...
Mijn ouders hebben me eigenlijk wel heel goed opgevoed vind ik. ik heb een hele leuke jeugd gehad, ik kon altijd bij mijn ouders terecht, we deden altijd veel leuke dingen samen en ik kreeg altijd alles wat ik nodig had. Er zijn vast wel wat kleine dingetjes die ik anders zou doen, maar ik kan zo geen hele belangrijke dingen bedenken.
Mijn ouders oordeelde heel makkelijk over anderen, ook nooit echt liefde gehad (ja op hun manier dan haha) maar nooit een arm om me heen oid, slaan, schelden en schreeuwen was normaal zelfs met een stoel... Maarja mijn moeder was heel beinvloedbaar en nog steeds trouwens Maar deze dingen zou ik dus NOOIT doen bij mijn kinderen, praten, corrigeren en straffen vind ik beter.