advies over mannen en liefde..

Wat versta je onder " op leeftijd "

Iemand van 70 met rollator is denk ik wat langzamer daarin ja hihihi grapje

 

Kan zijn dat hij vanwege het leeftijdsverschil voorzichtiger is, bestaan toch nog best veel vooroordelen over. Weet natuurlijk niet om welke leeftijden het hier gaat, zit natuurlijk een verschil tussen bepaalde 'situaties'

 

Denk niet dat dat aan de leeftijd ligt hoor. Man (21 jaar ouder) liep aardig hard van stapel. Wel kijken ze denk ik iets eerder ofdat ze er wel een toekomst in zien...

 

Ze zijn wat voorzichtiger. Omdat je jonger bent en er dan sowieso altijd over gelult gaan worden

 

Kun je het niet voorzichtig aan hem vragen, of hij gevoelens heeft voor jou?

 

Oh, nee op die leeftijd vind ik dat dat inderdaad niet erg veel meer uitmaakt..

 

Hoe oud ben je lies230?
Je kunt beter nu afgewezen worden, dan dat je helemaal verliefd wordt en je er pas over een tijdje achterkomt dat hij niet genoeg gevoelens voor je heeft.

 

Ik weet van een vriendin met oudere vriend dat hij niet te veel durfde, bang dat zij het anders zag. Ook was er nog een kwestie dat hij echt geen kinderen wilde, en zij nog in een leeftijd zit/zat dat dat misschien wel zo zou kunnen zijn, waardoor hij nog wat voorzichtiger was met het tonen van zijn gevoelens. Ik denk dat jij gewoon duidelijk moet zijn met je gevoelens, zodat hij weet wat hij in de kuip heeft... misschien dat hij dan ook wat los durft te laten! Maar goed de kans blijft idd ook bestaan dat het niet wederzijds is en dat je dan afgewezen wordt.... blijft lastig... maar wie niet waagt wie niet wint! Sterkte!!

 

Ze nemen soms meer tijd .

Ik was net 21 toen ik iets begon met mijn partner van toen bijna 35.
Hij wou wel een relatie, maar het eerste jaar zagen we elkaar maximum 2 à 3 keer per week. En niet in de vakanties, want dan zat ik bij mijn ouders (ik zat door de week op kamers in de stad waar hij woonde). Al ging ik dan soms over en weer.

Het heeft bijvoorbeeld een jaar geduurd eer ik hem voorstelde aan mijn ouders. Ik had in begin ook iets van "ik wil eerst zien wat dit wordt voor ik hem voorstel" (plus dat mijn ouders het leeftijdsverschil niet zomaar gingen pikken en ik dus eerst zelf 100 % zeker wou zijn), maar na een tijdje was het vooral hij die echt angst had voor de grote voorstelling bij zijn schoonouders.
Het heeft 14 maanden geduurd eer hij mij voorstelde aan zijn ouders.

Langs de andere kant zijn er die periode wel aardig wat berichten en vooral mails verstuurd over en weer .


Het grote kantelmoment is overigens geweest toen ik zwaar ziek werd en door het oog van de naald ben gekropen (waren toen 14 maanden samen). Blijkbaar is er toen bij hem een klik geweest.

Ik vreesde vooraf dat het "er ook op of eronder" zou zijn voor onze relatie - heb hem de dag voor ik naar 't ziekenhuis nog gevraagd "je komt mij toch eens bezoeken als ik opgenomen wordt" en dat ik hem niet veel zou zien, maar meneer stond er elke dag dat ie kon . En heeft zich na een operatie zelfs aangemeld als "mijn verloofde" gewoon om binnen te mogen (alleen directe familie mocht binnen) .

Ik ben uit 't ziekenhuis gekomen na 3 weken en nog diezelfde avond heeft hij mij voorgesteld aan mijn ouders. Ik zag er niet uit, had nietjes in mijn hoofd van de operatie, ... maar toch vond hij het ineens mega-belangrijk . (Zijn ouders wisten wel dat hij een relatie had.)


Intussen zijn we dik 8 jaar samen (29 en 43), al 6 à 7 jaar samenwonend en verloofd .

 

Voor mij was en is hij overigens mijn eerste partner .
Ik bij hem niet, maar hij had alleen nog maar korte relaties gehad.

 

Dat het langzaam gaat wil niet altijd wat zeggen. Hier duurde het ruim 2 maanden en best wat dates voordat er überhaupt gezoend werd! Ik was al op t punt aangekomen om gewoon te accepteren dat er niet meer in zat dan vriendschap, had al meerdere hints tot zoenen gegeven
Contact was super goed en vond hem super leuk, achteraf bleek dat hij niet zo'n goede ervaring had met de relatie voor mij en dat hij eerst de kat uit de boom wilde kijken. Na de eerste zoen ging het wel snel haha, binnen een half jaar woonde we samen. Nu, 3 jaar verder, ben ik zwanger en hebben we een koophuis, veeel vastigheid dus

Gekwetst kun je altijd worden, dat kan na 20 jaar ook... Probeer het positief te bekijken

 

Mijn man was ook erg voorzichtig hij was ook bang om afgewezen te worden achteraf waren we beiden bang om afgewezen te worden haha, dus mischien voelt hij zich wel netzo als jou.....tussen ons zit 20 jaar.

 

Laat je niet aan het lijntje houden, jong of oud...