Alvast hier mijn bevallingsverhaal... 18/02 - 2cm opening, puilende vruchtzak, gestript 20/02 - 4cm opening, puilende vruchtzak onder spanning, gestript 22/02 - 6cm opening, puilende vruchtzak onder spanning, "het zal wel voor vandaag zijn" Die dag de hele dag wel wat weeën gehad, maar niet enorm pijnlijk en zeker niet frequent genoeg om naar het ziekenhuis te gaan. We wachtten mooi de dag verder af. Rond 17u belt onze vroedvrouw ons zelf op (ze wist van de monitor die ochtend). Ze wou toch even komen kijken hoe het stond. 22/02, 18u - 7cm zonder veel pijn. De vroedvrouw besluit te blijven en even te zien of er iets vordert. Het mag alleszins geen uren hetzelfde meer blijven. Voelde me wel wat schaapachtig, daar stond ik dan met mijn 7cm, babbeltjes te slaan zonder moeite, terwijl de vroedvrouw daar zit te wachten tot ik eens wat meer pijn toonde. Wat later, rond 20u30 geloof ik, 8cm en toen moest ik de weeën al wat meer wegblazen en intussen voorovergebogen staan. Maar zeker nog draaglijk. We beslissen dan maar om te vertrekken nu "het nog meevalt", aangezien het wel zeker 15min rijden is naar het ziekenhuis. In België is het nu eenmaal de gewoonte om in het zkh te bevallen. Rond 22u komen we aan in de arbeids-/verloskamer. Zachtjes komen de weeën iets harder en een beetje sneller. Nog steeds draaglijk en wonder boven wonder kan ik er heel kalm onder blijven. Ik zit nu aan 9cm, met een "taai randje" langs rechts dat er echt nog af moet. Mijn vliezen worden gebroken (in 2x). Haar hartslag daalt veel te hard, maar gelukkig herpakte ze zich op tijd. Ik krijg een infuus met weeënopwekkers om dat laatste vlotter te laten gaan. Die 9cm mag niet te lang blijven steken. Het is intussen wel duidelijk dat het niet meer voor de 22e zal zijn. Dus blijf ik maar weeën opvangen. Er is maar 1 houding die me echt wat helpt, en dat is voorover leunen op die kast van de monitor, alle andere meubelstukken zijn me te laag. En intussen gewoon iemand die op mijn rug moest wrijven. Niet duwen ofzo, dus mijn ventje had geluk. Ohja. En overgeven (spugen)! In het begin vocht ik er nog tegen, maar op den duur voelde ik het beter komen. Soms tijdens een wee, dat viel wel tegen. Heb echt soms gewoon: "bakske bakske bakske bakske bakske" gezegd omdat ik euhm ja.. dringend een kotsbakje wou. Denk dat ik er een tiental nodig had. Na middernacht, maar vraag me niet wanneer, krijg ik heel soms een lichte persdrang. Ik mag soms eens meeduwen, om te zien wat dat zegt. We komen erachter dat ze toch gedraaid is naar een sterrenkijkertje en ze moet dus terugdraaien. De volgende weeën opgevangen op handen en knieën, wat gelukkig het gewenste resultaat had. Hoorde achteraf van Jeroen dat hij begon te vrezen voor een keizersnede. Gelukkig niet nodig. Omdat ik meer verwacht had van die befaamde persdrang, weet ik achteraf dat ik heel veel persweeën weggeblazen heb omdat ik dacht dat ik nog niet mocht. Bah humbug! Rond 4u in de ochtend, 6u na binnenkomst met 9cm (intussen is de gyn er ook), mag ik eindelijk volop proberen persen. Het bed wordt zo omgevormd dat ik eigenlijk in een hurkpositie "lig". Het persen heeft een goede drie kwartier geduurd. De befaamde "Ring of Fire" was overweldigend, en hoewel ik niet meer perste (oh boy maar wat wou ik!), hoorde ik de gyn zeggen dat ze er eigenlijk gewoon zo uit aan het glijden was. 2 floepen later was ze er. Op 23/02 om 4u51 wordt ons Willow geboren. Ze heeft tijdens de bevalling meegeperst geloof ik, waardoor ze een bruine laag meconium had en haar handen en voeten grijs waren. Ze moet duidelijk bekomen, maar alles ziet er goed uit. Mijn bevalling zelf was helemaal hoe ik het wou, zelfs beter. Zonder epidurale, in een rustige sfeer, geconcentreerd, ... Klein scheurtje dat gehecht is. Na mijn bevalling echter veel te veel bloed verloren. Mocht mijn bed pas uit de tweede dag, en dan echt niet lang. Veel te lage bloeddruk, een blaassonde om mijn baarmoeder alle ruimte te geven, weeënopwekkers tot dag2, en verder zo rustig mogelijk proberen houden. Achteraf gehoord van de vroedvrouw dat het echt wel onrustwekkend was maar "dat de gyn gelukkig goed gereageerd heeft". Heb soms het gevoel dat mijn "aftermath" veel onaangenamer is dan de bevalling zelf. Maar hey... ze is het waard <3
Wat een plaatje! Leuke naam ook. Heftige bevalling maar fijn dat je er zelf zo goed op terug kijkt. Nog gefeliciteerd!
Gefeliciteerd! Wat een mooi meisje en wat een bevallingsverhaal, kan me niet voorstellen zonder echt veel pijn al zoveel cm te hebben! Enne haha 'ring of fire' ik kende die benaming nog niet. Die is inderdaad heftig! Hoe gaat het nu met jullie? Heb je ook nog een bloedtransfusie gehad of was dat niet nodig? Geniet van jullie kleine meid!