Hoi!! Onze droom lijkt in vervulling te gaan, na 2 miskramen opnieuw zwanger. In het begin durfde ik nog niet op die roze wolk te klimmen, ik wou eerst zo graag zeker weten dat alles goed gaat! Met 8 weken een echo met een pracht hartactie!! helemaal blij, tijd voor die roze wolk, maar helaas mijn gezondheid houd me aan de grond.. Misselijk, misselijk, moe en nog eens misselijk... Het begint als ik wakker wordt en stopt als ik weer in slaap val.. Alles wat ik er voor vond of voor hoorde heb ik geprobeerd, niets helpt. Het enige dat even verlichting geeft is eten..maarja dat gaat ook niet de hele dag door en ook niet altijd brengt het de rust in mijn maag die ik nu zo graag wil... Op drinken zit ik al helemaal niet te wachten, maar ik verplicht me ertoe omdat het moet.. in week 9 begon ook het overgeven in de ochtend. Ik hoop dat het hier bij blijft en dat ik me snel weer beter ga voelen.. Maar nu, lichamelijk voel ik me belabberd en emotioneel doet dit ook vanalles met me, zeker in combinatie met de hormonen is het dalen en pieken; lijk wel een stuiterbal! Van de ene kant denk ik, kom op! maar van de andere kant gaat het gewoon niet, de misselijkheid gaat maar niet over.. Ik heb het er voor over hoor, dat voorop!! maar de mensen in mijn omgeving die nu zeggen; "jaaa dat hoort erbij!" mogen van mij doorlopen, dat heb ik nu wel genoeg gehoord, want zo misselijk als dit..dat hoort er normaal toch niet bij? Gelukkig is mijn baas heel meelevend en mag ik van hem en de arbo de komende 3 weken therapeutisch werken.. (werk in de zorg met onregelmatige diensten) dus dat is alwel een hele opluchting, maar ik zou zo dolgraag vol vrolijkheid op die roze wolk klimmen!!! Ik ben benieuwd of er meer meiden zijn die hier last van hebben / hebben gehad.... Het is een heel verhaal geworden, maar het voelt fijn om even mijn hart te luchten bij mensen die dichter bij zwangerschap en gezondheid staan. Groetjes Maaike
Mijn roze wolk begint nu pas te komen, dankzij tabletjes van de huisarts voor de misselijkheid en overgeven, en Gaviscon om mijn maag rustig te houden. De eerste 6 weken nergens last van, en daarna begon het feest. Ik zou zeggen bel morgen even de huisarts op, leg je probleem voor. Veel Succes!!!!!
Hey Gwenolyn! Wat fijn dat jij er wat voor hebt gekregen van je huisarts! en dat het ook werkt!! Ik heb anderhalve week terug met de vk gebeld en een hele lijst gekregen met wat te proberen.. ik heb nu wel capsules met gember, maar die zijn niet voldoende of werken niet (durf niet te stoppen, want als ze wel werken wil ik niet weten hoe het zonder is ) Zij had echt een hele lijst, maar heeft niets over medicatie gezegd...ik dacht zelf dat je die alleen kreeg als je ook daadwerkelijk veel overgeeft..morgen dan toch maar even bellen! dankje wel!!! En jij veel geniet plezier op die roze wolk!!!
Ten eerste: gefeliciteerd! Ten tweede: ik hoop echt dat de misselijkheid snel weggaat! En verder zou ik toch even langs de huisarts gaan voor medicatie, ik geloof dat het emesafene heet. Rond de 12 weken wordt je vaak minder misselijk en dan zou ik daar dan mee afbouwen/stoppen. En voordat je opstaat uit bed, eerst even wat eten. (misschien doe je dit al). En toch maar regelmatig kleine beetjes eten, dan kom je maar een paar kilo extra aan, als je je daardoor beter voelt zou ik het echt wel doen. En verder veel slapen, dat is goed als je moe bent en als je slaapt ben je ook niet misselijk En of het erbij hoort, tja, ik kan niet inschatten hoe misselijk je bent. Maar je hoort het vaker, 's ochtends overgeven en de hele dag misselijk zijn.... maar dat maakt het voor jezelf niet makkelijker.
Ik heb even op het doosje gekeken, en zo heet het inderdaad. Ik weet ook dat het erbij hoort, maar om mezelf nu heel de dag ziek te voelen, en regelmatig overgeven, vond ik na een paar weken te ver gaan. Nu denk ik: Had ik maar eerder....... maar ja, dat is achteraf gepraat. Moeheid: Ik doe iedere middag even een uurtje de ogen dicht. Heerlijk bij slapen!!
als het inderdaad niet meer uit te houden is zou ik inderdaad de huisarts bellen. Ik was ook enorm misselijk en vermoeid en ik heb gemberpillen geslikt (natuurwinkel) en dat hielp bij mij voldoende! De misselijkheid gaat echt wel over, de vermoeidheid ligt eraan (bij mij dus niet) maar probeer het over je heen te laten komen en op een gegeven moment besef je: ja ik zit toch op een roze wolk. Zal niet de hele zwangerschap zijn maar die momenten zijn er zeker wel. IN elk geval gefeliciteerd en sterkte met de misselijkheid.
Hartelijk gefeliciteerd dat jullie zwanger mogen zijn. "De roze wolk" ja dat is me wat. Ik zoek hem dus ook al sinds ik weet dat ik zwanger ben. We hebben zoveel moeite moeten doen, voor mijn gevoel en dan verwacht je gewoon een "roze wolk". Wil je totaal niet ontmoedigen hoor en hopelijk komt jou roze wolk heel snel. Ik heb het gevoel dat er meer meiden zijn die "de roze wolk" helemaal niet hebben gehad. Denk dat er een soort van taboe over staat. Je bent zwanger dus je neemt alles voor lief en alles heb je over voor je wondertje, het hoort erbij. Dat wordt dan snel gezegt. Ik ben altijd eerlijk geweest tegen iedereen en vind zwanger zijn echt "geen roze wolk". Ik ben ook zielsgelukkig dat ik zwanger mag zijn en dat we wonder van een meisje gaan krijgen, maar het blijft dubbel. Ik ben tot de 16e week misselijk geweest en dan echt misselijk (heel de dag door) en had gewoon een realtie met de wc-pot. Heb er medicijnen voor gekregen, alleen echt helpen deed het niet. Sinds de 16e week heb ik hoofdpijnen gekregen. Waarschijnlijk zijn het stess-hoofdpijnen en daardoor moet ik nu verplicht 2 weken thuis zitten en alleen maar leuke dingen doen en niet piekeren en rustig aan doen. Ik voel ons meisje ook vanaf week 16 en als ik m`n meisje voel, voel ik me gelukkig en weet ik waarom ik dit doorsta en zit je op een "roze wolkje" Iedereen die "de roze wolk" zoekt, ik hoop dat jullie hem heel snel vinden. Dikke knuffel voor iedereen
Hier nog eentje die nog steeds aan het overgeven is. Gelukkig is sinds een week of 14 de misselijkheid wel aan het afnemen, maar nog niet helemaal over. Ik merk dat als ik een paar dagen heb gewerkt, het weer erger wordt en dan geef ik zowel ontbijt als avondeten weer over. Bij mij beginnen nu ook hoofdpijnen, dus heb mezelf ziekgemeld om even rustig aan te doen. Gelukkig geef ik niet meer elke dag over, maar ik zou willen dat het verdwijnt en ik me echt eens goed ga voelen. Tja, ondanks dat opmerkingen van: je weet waar je het voor doet en het hoort erbij, niet altijd helpen, denk ik het zelf ook hoor. Ik blijf tegen mezelf zeggen: ik weet waar ik het voor doe, nog maar 23 weken, haha.
Hier ook tot week 23 ofzo misselijk geweest.. tussendoor ook nog bekkeninstabiliteit en rugpijn gekregen dus de roze wolk is er niet geweest en zal er ook niet komen.. ik ben natuurlijk wel heel gelukkig met ons kindje maar toch al die dingen die erbij komen zijn meer dan vervelend
Ik herken het helemaal! Ik voelde me echt afschuwelijk en heb me regelmatig afgevraagd hoe ik in godsnaam de dag laat staan de komende weken door moest komen. Wist niet dat je je zo ellendig kon voelen. Vanaf de 5de week begon de misselijkheid en al snel ging het over in regelmatig overgeven en compleet uitgeput voelen. Maar...... sinds vorige week dinsdag voel ik me beter. Wat is dat een heerlijk gevoel zeg, echt goddelijk! Ik geef nog steeds af en toe over maar de hele dag misselijk ben ik niet meer. Ook heb ik ietsje meer energie en dat scheelt al behoorlijk Hou vol, het wordt echt beter! Ik kan alweer wat meer eten en zelfs avondeten binnenhouden. Ik heb het idee dat ik nu op de terugweg zit. Vond het iedere keer erg demotiverend als vrouwen vertelden tot hoe lang ze overgegeven hebben en vroeg me dan wanhopig af hoe ik dat tot die periode moest vol houden. Uiteindelijk valt het bij mijn dus mee, ben nu 11 weken +3. Ik werk ook in de zorg en heb tijdelijk even geen nachtdiensten gedraaid en heb wat extra vrije dagen opgenomen. Heb nu net voor het eerst weer 4 dagen achter elkaar gewerkt, was zwaar maar wel te doen. Heel veel sterkte en als je je iets beter voelt wordt alles ineens heel anders!
@snoopy bedankt voor je reactie!! het eten voor het op staan doe ik idd al net als vele andere "truucjes".. @gwenolyn ja die moeheid, daar zou ik eigenlijk ook smiddags een dutje voor moeten doen! normaal kan ik overdag niet slapen maar nu!! Wel fijn dat jouw misselijkheid iniedergeval weg is! ik weet ook dat het erbij hoort, maar er is een grens idd. @maia ja die gembertabletjes heb ik ook, ik denk dat ze wel helpen, ik durf er iniedergeval niet mee te stoppen bang dat het dan nog erger wordt... Alleen helpen ze nog niet echt genoeg, maar het is al wel iets verminderd! bedankt voor je reactie en felicitatie!!! @wops meis wat balen dat jouw misselijkheid zolang heeft geduurd, ik herken je verhaal heel erg!! vandaag heb ik geloof ik een stukje roze wolk gevonden! alleen is ie niet van mij....onze beste vriendjes zijn gisteravond papa en mama geworden van hun dochtertje daar straal ik de hele dag al van misschien moeten we ook niet te hard zoeken, maar genieten van die kleine dingen die het wel mooi en fijn maken!! en af en toe even kletsen met meiden die in hetzelfde schuitje zitten zodat we ons iets begrepen voelen.. En dan binnen kort ons eigen kleine wonder in de armen sluiten!!! @romy knappe instelling!!! Ik hoop dat voor je rustperiode je lichamelijk heel goed zal doen!!!!!!!!! eigenlijk toch bijzonder dat ons lichaam ons verteld dat we rustiger aan moeten doen @desiree aj je hebt ook een zure appel gekregen! lukt het wel met rustig aan doen?? (misschien is dat meer passend bij ons, geen roze maar een groene wolk!) @dethje wat super dat je op de terug weg zit!!!!! hormonaal gezien zou dat ook zo horen geloof ik, mijn vk zei dat we met 10weken op de piek zitten en het daarna weer afzakt dussss daar zet ik mijn gedachten maar op Oeh 4dagen achter elkaar weer? dat is wel super, nu goed je rust nemen he !! Vandaag weer even naar het werk geweest, vergadering en de cliënten op de hoogte gebracht van mijn zwangerschap kreeg hele leuke reacties en al is het nog iets vroeg, mijn buik spreekt al boekdelen dus verstoppen had geen zin meer.... En de hele dag stralend gekeken volgens mij om het dochtertje van onze vrienden, dat maakt het wel ietsje makkelijker om te onthouden waarvoor we het doen!
Straks als je de baby voelt, ga je waarschijnlijk wel op die roze wolk zitten! En ik hoop natuurlijk heel erg dat de misselijkheid dan ook weg is! Dan krijg je vanzelf wel weer andere kwaaltjes, maar het voelen bewegen van je kleintje maakt over het algemeen alles goed! Ik ben nu blij dat ik zwanger ben, ben blij dat ik weinig kwaaltjes heb en het steeds beter gaat, maar op de roze wolk... nog niet echt. Ik denk dat dat bij mij pas komt als ik de baby voel bewegen. Of misschien al een beetje als alles goed is bij de controle over 2 weken.
Roze wolk heb ik tijdens de zwangerschap helemaal niet gehad. Tot 12 weken was ik zo misselijk dat ik niet meer kon functioneren. Ik kon alleen maar in bed liggen, soms niet eens praten van de misselijkheid, iets lezen/tv kijken ging niet eens. Uiteindelijk in week 9 een paar dagen aan t infuus, omdat ik dreigde uit te drogen. Na 12 weken werd dat extreme gelukkig minder en kwamen er momenten dat het ging. Ik kon weer af en toe naar de supermarkt, tv kijken, boekje lezen... Maar tot week 19 ben ik iedere dag, een groot deel misselijk geweest en de rest van de dag (en de hele zwangerschap) voelde ik me gewoon ziek en verrot! Die roze wolk is pas gekomen toen mijn meisje er eenmaal echt was. Kraamtranen oid, nooit gehad! Ik was veeeel te blij dat die drama periode eindelijk voorbij was en ik ook eens kon gaan genieten. Alle klachten waren na de bevalling als sneeuw voor de zon waren verdwenen (meteen opdracht gegeven om alles in huis te halen wat ik niet meer kon eten: ijs - koekjes - chips etc!!! ) Hopelijk voel jij je vanaf t tweede trimester heerlijk, zoals t hoort!
Je hebt het al in de gaten, volgens mij, maar de roze wolk moet je echt zoeken in de kleine leuke dingetjes van het zwanger zijn. Ik geloof namelijk niet dat er veel vrouwen zijn (ALS ze al bestaan) die de hele zwangerschap alleen maar genieten. Ik mag over misselijkheid ed niet klagen, maar wel over vermoeidheid: vanaf dag 1 van de zwangerschap ben ik helemaal kapot, en helaas is dat nu nog steeds niet anders. Enige voordeel nu is dat ik middagdutjes kan doen Op het moment dat we een echo hadden genoot ik, als ik het hartje hoor kloppen geniet ik, als de vk vertelt dat alles er perfect uitziet geniet ik, als de kleine druk aan het bewegen is geniet ik, maar bovenal als ik dagdroom over als de kleine er straks is geniet ik. Dan snap ik de 'roze wolk-mythe' wel. Daarbuiten vind ik het zwanger-zijn zelf helemaal zo leuk niet, hoor Je bent dus echt niet alleen, en hoeft je er ook zeker niet voor te schamen!
Het is allemaal heel herkenbaar. Ik heb vorige week flink zitten janken op mijn werken, trok het gewoon niet meer: kotsmisselijk, knallende koppijn, super moe & t idee dat ik nog in zo'n volle trein met al die vieze geurtjes naar huis moest. Ik heb daarna van mijn huisarts ook emesafene gekregen. De eerste paar dagen werkte het goed en nu haalt het de ergste pieken weg. Slik 's avonds en 's ochtends één pil. Verder drink ik om de paar dagen een beetje cola om toch wat caffeïne binnen te krijgen en drink ik elke 5 a 10 min een slokje water. Sindsdien is de hoofdpijn ook wat minder. Sterkte allemaal.
Hartelijk gefeliciteerd!! Ik ben zelf tot 13 weken extreem moe geweest en had nul komma niks concentratie. Ook had ik best neerslachtige gevoelens. En toen, van de een op de andere dag (ik was toen tegen de 14 weken), was het allemaal over. Ik heb regelmatig om tien uur 's ochtends huilend aan de telefoon gehangen met mijn vriend omdat het écht niet meer ging en ben vaak om 14h naar huis gegaan om daar aangekomen in slaap te vallen. Ik voelde me echt een klaagmuur: huilen bij mijn vriend, huilen bij mijn moeder..... ik vond het ook echt geen roze wolk. Maar nu wel! De kleine trappelt, de energie is redelijk terug (ben om 20.00h nog altijd hartstikke moe, maar dan is het tenminste al avond). Dus.... het gaat écht allemaal over, of het wordt minder... Nog een paar weekjes.... Hopelijk helpt het al om te lezen dat je niet de enige bent en dat er écht mensen zijn die weten hoe je je voelt. Veel sterkte!!
Ik begrijp dat je het heel lief bedoelt, maar dit zijn gevaarlijke uitspraken... Dit zei iedereen namelijk ook steeds tegen mij, maar desondanks ben ik nu, met 36 weken, nog steeds net zo moe als in het begin. En ik maar toeleven naar de 12 weken... en toen de 14 weken... vervolgens 16 weken... 20 weken dan?? Nee, hoor, totaal geen verbetering! Dit is niet om iemand te ontmoedigen, hoor! Maar hou er dus wel rekening mee dat het bij iedereen heel anders is
Hey meiden! Bedankt voor jullie reacties! het voelt fijn om te lezen dat ik niet de enige ben en dat er allerlei variaties zijn in het niet lekker zijn en dat het voor iedereen op een ander moment overgaat is me duidelijk, maar duim natuurlijk dat het snel overgaat!!! (voor iedereen die er nog mee kampt). Na me middagje werken toch weer een terugslag..ik merk dat de rust toch wel heel belangrijk is!! En ik ben begonnen met aftellen tot de termijn echo dan weer even genieten van ons kleine wonder. Nog 6dgn Ik hoop dat we allemaal kunnen genieten van de kleine dingen en de kwaaltjes zo goed mogelijk hanteer blijven!!!! Liefs
Maaikyb, ga je niet vertellen dat het beter wordt, dat is inderdaad per vrouw verschillend, maar toch wat tips: Sea Band polsbandjes (accupressuur), werken goed, al knelden ze bij mij soms een beetje; pepermunt; zoute sticks (van die droge borrelsticks met zoutkorrels erop, hield ik binnen en meteen minder misselijk); fruit; genoeg drinken (water en aanmaaklimonade.) Vooral de zoute sticks en de Sea Band bandjes hielpen hier goed. Het spugen is hier over en de misselijkheid neemt af, maar ik moet nog wel diep ademhalen soms... poeh... Sterkte!
Daar heb je helemaal gelijk in, ik denk ook dat het belangrijk is om die momenten te pakken voor jezelf om toch ook nog te kunnen genieten. Met echo's, complimenten over je buik en dromen over de kleine.. kamertje inrichten enzo Maaikyb ben trouwens blij voor je dat deze zwangerschap wel goed loopt want was natuurlijk vreselijk toen je weg moest bij de december mama's, maar gelukkig blijft dit wondertje lekker zitten