En werkelijk NIEMAND die dat hier ooit beweerd heeft. Maar omdat iedereen het persoonlijk oppakt ... zijn wij opeens asociaal en begrijpen er geen snars van?
Ik wil hier even op inhaken. Ik ben het op veel punten met je eens maar dit gaat te ver. Ik lees dat jij een makkelijk leven hebt (sarcasme he ).. en dat je dat je dochter wilt meegeven is alleen maar mooi. Maar hoe graag je ook wilt dat anderen het leven ervaren zoals jij dat doet, dat kan nu eenmaal niet. Mijn partner en ik zitten in heel zwaar weer. Ik een minimaal inkomen omdat er niet genoeg werk is en hij druk opzoek naar een baan omdat zijn vorige werkgever hem niet meer nodig had. Een goede kennis van mij heeft samen met haar partner meer te besteden. Hij werkt en zij heeft een wajong. Desondanks zou ik nooit met ze willen ruilen. Zij heeft het heel zwaar. Is vroeger sexueel misbruikt door haar vader en dat heeft diepe sporen bij haar achter gelaten. Zij is écht niet in staat om te werken. Agorafobie, ptss, depressies, psychoses, herbelevingen - daar heeft zij allemaal mee te maken. De komst van haar kinderen heeft haar weer wat tot leven gewekt maar er is altijd iemand nodig die helpt. Al is het maar om even naar de speeltuin te gaan met de kinderen omdat zij nauwelijks buiten komt. En daar wil ik niet mee zeggen dat ze nooit aan kinderen had moeten beginnen - haar kinderen hebben haar weer laten opleven, zo ver al dat ze nu bezig is met toekomstplannen. Ze droomt van een leven waarin ze hard werkt om haar kinderen te voorzien in alles wat ze nodig hebben. Maar de weg is niet makkelijk. Voor dat soort mensen (+mensen met een lichamelijke beperking) ben ik blij dat er zo'n vangnet is. Eerlijk waar. En nogmaals, ik zou nooit willen ruilen - ik heb liever minder te besteden als hardwerkende burger dan dat ik moet leven in pure angst/elke dag pijn. Dat er alternatieven zijn is makkelijk gezegd van je. Voor veel mensen zijn er geen alternatieven. Hoe graag ze die ook zouden willen. Dus, ik zeg, klap in je handjes en en spring een paar keer hoog in de lucht en prijs jezelf gelukkig dat je niet in de wajong (oid) zit. Ik denk namelijk, ik weet het eigenlijk wel heel zeker, dat er een hoop mensen liever in onze schoenen hadden willen staan. De sjoemelaars, rotte appels of hoe je het ook wilt noemen, die worden er heus wel uitgehaald. Maar het is niet de bedoeling dat iedereen over één kam gescheerd wordt. Dat is gewoon NIET eerlijk. Dat er gekeken moet worden naar wat de partner verdiend en de uitkering daarop aanpassen is iets om inderdaad te overwegen. Ik geloof alleen dat de discussie niet meer om de inhoud van het nieuwsartikel gaat en dat iedereen eigenlijk alleen maar bezig is om zijn gelijk te halen. Jammer. Verbaal sterk zijn wil nog niet zeggen dat je gelijk hebt (en dan heb ik het over iedereen hier - niet alleen jou). *** En dan is het nu fijn als dit topic op een wat meer respectvolle manier kan verlopen. Sociaal zijn. Ophouden met betweterig, vingerwijzend en denigrerend gedrag.
Nee tuurlijk is dat niet jammer, maar je vergelijkt appels met peren.. Watn die Jan op de hoek die kan werken en word niet belemmerd door een ziekte of beperking.. Maar ik zeg toch ook niet dat er onderscheid word gemaakt. alleen er word gezegt dat als je ziek bent en je een partner met inkomen hebt dan mag/heb je geen recht op een inkomen.. Maar mensen die dus volledigkunnen werken mogen dus wel 2 inkomens hebben want die kunnen gewoon werken :s das toch raar of niet..?
Precies. Het lijkt wel of WA-jongers zich verheven voelen boven mensen in de bijstand die niet kunnen werken. Wat maakt het dat jullie wel extra inkomen mogen krijgen als er een partner is met inkomen en mensen die wel kunnen werken maar idd zoals Strijkkraal zegt te oud zijn o.i.d., geen eigen inkomen mogen hebben zoals bijstand?! Want ja daar moet de partner toch ook in levensonderhoud voorzien?!
Ik bedoel het zoals ik het zeg Ik vind dat de niet- werkenden allemaal op een gelijke lijn moeten zitten. Zoals ik hiervoor zei, de bijstand, werklozen, zieken. Het is niet eerlijk als je in de bijstand zit en met het minimum inkomen moet leven, terwijl je in de wajong op basis van je laatste loon een uitkering ontvangt en daarnaast ook nog het loon van je partner hebt, wat je in de bijstand niet hebt. De 2 verdieners zeg ik toch niks over, deze mogen wel 2 salarissen verdienen, daar werken ze voor. En in dit verhaal heb ik het niet over de 100% afgekeurde, die graag zouden willen werken maar het nooit meer kunnen, zij vallen hierbuiten.
Het is echt niet zo dat je de hele dag bij het zwembad en op de kinderboerderij rond hangt hoor.. Tenminste ik niet.. Ik ga 3 dagen in de week naar dagebehandeling, daarnaast afspraken met specialisten, er komt nog iemand thuis.. etc. Zoals ik al zei ik verdien bijna 2x zoveel als ik gezond en wel aan het werk ga..
Omdat je wel kosten maakt, heel veel.. Tenminste ik.. Daarnaast ben je net zoals iemand die werkt gewoon van huis om beter te worden en ik kan straks vol aan de bak (wat waarschijnlijk ziektewet als gevolg heeft) of je kunt in armoede gaan leven.. Wat zou jij kiezen
Jij bent toch 100% afgekeurd als ik het goed las? je spreekt nu voor de mensen die niet 100% afgekeurd zijn. Je spreekt in de Wij- vorm, met andere woorden, iedereen die in de wajong zit. En waarom moeten mensen die minder dan 100% zijn afgekeurd, meer verdienen dan mensen in de bijstand???? Ja, de werklozen hebben een kans om aangenomen te worden maar moeten het ook met 1 inkomen doen wanneer het recht op ww eindigt, zolang ze werk zoeken en in deze tijd kan dat heel lang duren.
Voordat je in de bijstand komt heb je nog wel eerst WW, gaan we die dan ook afschaffen?? O, nee jullie werken er zelf voor.. Mijn man werkt ook gewoon.. Ik heb ook gewoon gewerkt en als je zo ziek bent dat je Wajong krijgt werk je ook genoeg!
Paige - ik snap niet zo goed waarom je mijn stukje op die manier oppakt eigenlijk. Ik zeg nergens, maar dan ook echt NERGENS dat kinderen een slecht plan is dan. Ik zeg hoe ik mijn kind zou opvoeden, welke normen en waarden (die ik belangrijk vind) ik mijn kind zou meegeven. Dat heeft toch niets te maken met hoeveel geld ik wel of niet krijg/verdien of mijn partner? Of hoeveel ik ze kan geven, materialistisch gezien? Ik zeg alleen dat ik mijn kind op een manier zal proberen op te voeden dat het de goede dingen van het leven kan zien, hoe moeilijk dat leven het je soms ook kan maken. Mijn moeder heeft mij dat geleerd, ik ga dat aan mijn dochter meegeven. Dat een vangnet een allerlaatste stap is, maar niet dat het een gegeven is, een normaliteit. En dat geldt voor bijstand, voor wajong ... eigenlijk voor alle uitkeringen die er in dit land bestaan. Alternatieven zijn er wel degelijk. Sorry dat ik je daar dan mee voor het hoofd stoot, maar er zijn genoeg voorbeelden (ook in dit topic) die wel alternatieven hebben, ondanks hun beperkingen. En die alternatieven hoeven niet groot te zijn, hoeven geen bakken met geld binnen te slepen o.i.d. Ik ben gezond ... en ik krijg bijna het gevoel hier dat ik dus daarom maar mijn mond moet houden, niet moet zeuren. Me bijna moet gaan schamen omdat ik een mening heb.
Ja er bestaat ww ja, maar niet voor iedereen. Jonge mensen die aan de bak willen hebben weinig arbeidsverleden en geen of weinig recht op ww. Moeten ook de bijstand in. Daarnaast, niet iedereen heeft recht op 2 jaar ww-> 24 jaar arbeidsverleden. Er zullen vast nog meer redenen bestaan voor mensen die geen recht op ww hebben. En om dan maar onderscheid te gaan maken door die mensen met een minimum te laten leven en zieke mensen niet, klopt niet.
Want een ander heeft geen kosten? Ik heb vorig jaar denk ik ruim 4000 ondeclareerbare ziektekosten gemaakt (en dan tel ik mijn zelfbetaalde IVF niet mee, want daar heb ik idd zelf voor gekozen). Met name omdat ik een slecht gebit heb. Kan ik ook niets aan doen. Ondanks mijn goede ziektekostenverzekering hoor. Dus ja, het is geen uniek iets. Ik werk primair om in mijn levensonderhoud te voorzien. Niet omdat ik het zo leuk vind om er beter van te worden ofzo. Ik moet ook rekeningen betalen, kosten dekken e.d. Daarbij heb ik het hoofdinkomen, dus ja ... Wij hebben jaaaaren op 1 inkomen moeten leven, krap moeten leven, het is niet helemaal zo dat ik niet weet waar ik over praat.
Carlien, klopt.. Ik vind het vreemd dat je niet kunt werken omdat je ziek bent en kinderen moet opvoeden maar wel wil overwegen om, proberen, te werken wanneer de kinderen op school zitten.. Volgens mij kiest de grootste helft van de Nederlandse bevolking ervoor om eerst te zorgen voor een inkomen en dan pas aan kinderen te beginnen.. Dat iemand het andersom doet vind ik prima, ik begrijp goed dat je eerst van je kinderen wilt genieten maar waarom moet dat met behoud van een wajong? En dit is de manier waarop ik dat stukje van haar las. Als ze het anders bedoeld is het ook goed maar zo kwam het bij mij over.
Ik zie het er rustig van komen dat de 2 jaar WW die nu bestaat, wordt versoberd naar hooguit 6 maanden. Omdat de pot leeg is, ondanks dat de WW premie door de werknemers zelf wordt betaald.
Wat ik ook belachelijk vind is dat de werkcoach geen fuck doet, maar wat ik ook merk is dat mijn man meer dan 400 sollcitaties heeft gedaan en aan het werk is gekomen en anderen zich aan de min. van 1 sollicitatie per week houden, dat noem ik net zo goed misbruik maken..
Ik denk dat de pl**ris behoorlijk uitbreekt als dat zou gebeuren... Mensen die 40 jaar hebben gewerkt en hebben afgedragen en vervolgens zelf geen recht meer hebben op WW als ze dat nodig hebben... Maargoed, ik zie sowieso ooit nog wel een soort van burger-oorlogen ontstaan dankzij de maatregelen van de overheid. Als je al ziet wat zo'n mogelijke beslissing van de overheid hier op ZP losmaakt... Dan denk ik dat het sowieso nog maar een kwestie van tijd is voor mensen elkaar te lijf gaan omdat ze allemaal vinden dat ze het zélf het allerzwaarst hebben en meer rechten hebben dan anderen...
Het is toch een zinloze discussie.. Ik weet van mezelf dat ik mijn uiterste best doe om weer aan het werk te komen, door aan mijn gezondheid te WERKEN.. Want het is echt heel zwaar, wij hebben het lang niet altijd makkelijk.. We hebben hier echt geen vetpot en als anderen graag op me neer willen kijken, dan moeten ze dat maar doen.. Gelukkig weten mijn man en ik het beter.. Jullie zeggen het, anderen zullen er zo over denken.. Doet wel pijn en ik kan niks anders dan hard werken aan mezelf en mijn best doen, ik vind niet dat ik daarom maar in armoede moet leven.. Ik werk hard genoeg..
Nee, ik heb het nooit gekund,. Wel vaak geprobeerd! Maar juist door mijn kinderen wil ik het nog eens proberen,, Ik hoop dat het me nu wel lukt.. Ik heb nu geleerd wat mijn grenzen zijn, hoe ik mijn dagen in moet delen.. Heb door mij kinderen (drukte) beter geleerd hoe ik met mijn beperking om kan gaan.. Daarom hoop ik dat het me nu wel gaat lukken,,,