Nou ik lees hier van mensen (die niet in de wajong zitten ) dat ze het begrijpen en als je het echt nodig hebt je dan wel in de Wajong mag blijven. En dat is dus helaas niet zo. Misschien heb ik als ik ooit herkeurd word een arts met verstand van ME maar zo niet dan heb je kans dat ik (iemand die ECHT NIET kan werken) gewoon goedgekeurd word terwijl ik nu volledige wajong ontvang. En dat vind ik zo erg ervan. Er zitten zeker rotte appels tussen! Hoop dat die er ook tussen uitgepikt worden. Maar mensen zoals ik die behoren de uitkering gewoon te behouden. Het liefst zou ik ook wel partime willen werken. Ik heb hier ook niet voor gekozen.
Dus je bedoeld dat die onderzoeken gewoon een lijstje aftikken is, val je buiten het lijstje heb je niks? En krijg je niks? Ik dacht dat die onderzoeken wel wat meer inhoud hadden dan alleen de buitenkant van een persoon. Dat is naar op zo een manier. Ik denk dat ze meerendeels opzoek gaan na de rotte appels, en denk niet dat ze extra mensen gaan "pakken" maar ik snap je angst nu wel wat beter.
Ik krijg geen wajong uitkering maar een IVA uitkering. Dit heeft dus geen invloed op mijn uitkering. Ik werkte al toen ik mijn beperkingen kreeg. Ondertussen ben ik dus volledig afgekeurd en kan ik niet meer werken. En wat had ik dit graag nog gedaan... Natuurlijk is het goed dat ze kijken naar mensen die afgekeurd zijn, alleen strenger worden betekent helaas bijna altijd ook dat er mensen onterecht goedgekeurd gaan worden. Of de regels zijn te soepel en dan wordt er misbruik van gemaakt of de regels zijn zo streng dat de mensen die er recht op hebben het vaak niet eens krijgen... Ik snap de angst van mensen met Wajong dus wel. Al moet ik zeggen dat ik ook zie dat er mensen onterecht een uitkering krijgen. Ik vind het dus heel dubbel. Ik weet zelf namelijk hoe vervelend is om echt afhankelijk te zijn van zoiets en ik vind dat sommigen dat wel heel makkelijk over oordelen en tegelijkertijd vind ik het belachelijk dat sommige mensen een uitkering krijgen terwijl ze echt nog wel wat kunnen. En over uitkering en kids. Ik zou inderdaad ook minder zijn gaan werken als ik gezond was geweest en een kindje kreeg en mijn man ook. Echter heb ik nu de luxe dat ik alle dagen bij mijn kleintje kan blijven en dat we financieel ongeveer gelijk zouden zijn straks met de situatie dat ik gezond zou zijn met een kindje en minder werken en kinderopvang kosten hadden. Echter had ik graag in die situatie gezeten en had ik graag op mijn vrije dagen straks lekker achter de kinderwagen kunnen lopen... TS en anderen, ik hoop dat deze maatregel geen invloed zal hebben op jullie uitkering. Niets frustrerender dan heel graag willen werken en dan moeten vechten voor een uitkering die je liever niet nodig had gehad...
Ik snap je helemaal bam, mee eens.kheb veel onbegrip in mijn omgeving hier over. Ik ben alleen opgehouden met mezelf te verdedigen, ksta erboven. Ieder zijn mening!
Het zit r natuurlijk al een tijdje aan te komen een massale herkeuring en vind het zeker goed dat er op sommige dingen wat strenger gekeken wordt, ken ook iemand die zelf al zegt ik hoop niet dat ze gaan herkeuren want dan wordt ik zeker weten 100% goed gekeurd en heb er niet zveel zin in om te gaan werken. Dus ja die mensen zitten er tussen en mogen van mij absoluut er uit gegooid. Maar er zullen ook weer mensen getroffen worden die het wel nodig hebben en er recht op zouden moeten hebben. Dat is altijd het grote nadeel met zulke dingen er zijn ook altijd mensne de dupe die dat niet zouden moeten zijn .
Ik vind het goed dat ze gaan herkeuren als ze ook mijn cliënten meenemen in die herkeuring. Ze kunnen idd niet werken, alleen zitten in een instelling en hebben geen eigen bijdrage ze mogen wat mij betreft gehalveerd worden in inkomen vanuit wajong. Eten en drinken en onderdak hebben ze al.. Hun geld gaat over het algemeen naar drank en drugs.. Ik denk dat ze daar flink kunnen bezuinigen! Laat de gezinnen wat mij betreft met rust en ga kijken wat ze in instellingen ontvangen..
Dat heb ik dus zo meegemaakt... Niet met een arts maar arbeids"deskundige". volgens hem kon ik niet autistisch zijn, omdat ik wel een aantal sociale contacten had. Zelfs mijn psychologe vond het belachelijk, maargoed helaas kon de beslissing niet meer teruggedraaid worden, er is zelfs een rechtzaak om geweest.
Ik zou me niet druk maken.. Sterker nog, ik als volledige wajonger maak me niet druk.. Ik ben 10 jaar geleden afgekeurd en na tig herkeuringen nog steeds.. En dat is niet voor niets ondanks dat andere (buitenstaanders/onbekenden) daar anders over denken.. (gevalletje van "laat maar kletsen, kweet wel beter") Maar goed, als je terecht bent afgekeurd en er is niets veranders dan zou ik me niet teveel zorgen maken.. Het uwv wordt een beetje als boeman afgeschreven maar die mensen doen ook maar hun werk en hebben mij en mijn "onzichtbare" handicap heel serieus genomen.. Ik ben echt ervan overtuigd dat als je recht hebt op n wajong, je die ook houdt/krijgt..
Dat is echt erg! Maar zo gaat het daar inderdaad. Dit komt ook omdat er dus wel rotte appels tussen zitten. Maar niet iedereen die autistisch is heeft dezelfde kenmerken natuurlijk. Best kortzichtig van die arbeidsdeskundige
Totdat je een keer te maken hebt met mensen die je ziekte of handicap niet willen begrijpen/zien en dingen helemaal verkeerd inschatten... Of je zelfs als leugenaar uitmaken.
Ja, ik heb mijn middelbare school hierom niet eens kunnen afmaken... Dat lijkt mij toch ook al wel veel zeggen. Maar nee, ik moest me maar niet zo aanstellen, "er waren zoveel mensen die werk deden dat niet 100% bij ze pastte hoor". Of dat ik te horen kreeg "als het aan mij lag deed ik ook ander werk maar je hebt het niet altijd voor het kiezen he". Soms gaan ze gewoon met je om bij het UWV alsof ze kleuters voor zich hebben.
Dit soort verhalen hoor ik zo vaak!!! Ik heb die ervaring (nog) niet met het UWV. Tot nog toe heb ik goede mensen getroffen en zelfs begrip gehad. Maar de eerst volgende hoeft maar net anders over ME te denken en ik ben de sjaak. Ik zit nu 3 jaar in de wajong en mijn situatie is nog precies hetzelfde (kwa ziekte) dus ik kan me niet voorstellen dat ik nu ineens door een ander wel goedgekeurd kan worden en toch is die kans best aanwezig
maar ff heel hard he, er lopen tegenwoordig ook wel heel veel mensen rond die maar wat graag een ziekte op zich geplakt willen hebben en hiervoor de term ME of Fibromyalgie misbruiken?
Nou ik ken ze niet! De HA kan deze diagnose ook niet stellen. In mijn puberteit kon ik niet eens stappen met mijn vriendinnen of het normale schoolrooster volgen! Dat was echt niet omdat ik dat zo graag wilde. Ik ben 26 en heb nooit een echt arbeidsverleden kunnen opbouwen. Ik zou dolgraag werken ipv veel thuis te zitten en in bed te liggen
Maar als er toch een werkende partner is, en die heeft een inkomen, dan is een uitkering toch ook niet direct noodzakelijk? De bijstand bv. is ook afhankelijk van een partner uitkering. Ik begrijp het hoor, en als je geen ander inkomen hebt, dan lijkt mij dat inkomen gewoon noodzakelijk als deze terecht is. Maar zeker met een partner vind ik wel dat daar best naar gekeken kan worden.
Met een koophuis heb je vaak wel 1,5 inkomen nodig. Niet als je met zijn 2e bent misschien, maar wij als gezin van 4 wel. Ligt ook wel aan wat de gezonde partner verdient misschien. Wat ik wel krom vind is dat als ik een miljoen zou winnen ik gewoon mijn wajong zou mogen behouden. Slaat nergens op natuurlijk. Je vermogen word ook niet meegenomen. Voor hetzelfde geld heb ik gewoon een ton op mijn spaarrekening staan (WAS HET MAAR ZO ) Oh en wat ik ook niet leuk zou vinden is als mijn vriend alles moet betalen. Mijn zorgverzekering (die hoog is door zorgkosten bij mij natuurlijk) en sim only abonnement. Als ik gezond was zou ik daar dan voor werken, maar omdat ik ziek ben moet ik ook maar direct afhankelijk worden? Iemand die ziek is kiest er helaas niet voor. Mensen die er wel voor kiezen niet te werken die hebben natuurlijk nergens recht op.
Die mensen ben ik genoeg tegen gekomen en die kom ik nog steeds tegen maar ben inmiddels zo wijs dat ik ze kan negeren/ontwijken in plaats van mezelf gek erom te maken.. Maar ik ben ze op het "professionele" vlak , bij uwv en andere instanties nog niet tegen gekomen.. Nu moet ik wel zeggen dat ik een medisch/psychisch onderbouwd dossier heb met verklaringen van tig artsen dus denk dat dat ook wel mee helpt.. Het is voor "nieuwe wajongers" natuurlijk lastiger (denk ik) omdat ze minder hebben om op terug te vallen.. Begrijp me niet verkeerd hoor, kzeg niet dat ze minder mankeren of minder meegemaakt hebben maar ik heb in 11 jaar een flink pak opgebouwd met alle afkeuringen erbij enzo.. ik denk dat als ik nu afgekeurd zou worden in de situatie waar ik 11 jaar geleden in zat het minder "makkelijk" zou gaan.. Ik hoop dat ik me goed verwoord.. ik ben 11 jaar geleden met 1 diagnose afgekeurd.. Inmiddels zijn dat er bij wijze van spreke 10.. Ik vermoed dat ik met die ene nu niet meer zo snel in de wajong zou komen omdat ze veel strenger zijn geworden.. Het is dus voor de wajongers van nu met dezelfde problematiek veel zwaarder, dat besef ik me maar al te goed.. Maar ik blijf erbij dat ik denk dat je niet zomaar uit je uitkering wordt geknikkerd
Mijn eerlijke mening ... hele volkstammen hebben een gezin met kinderen en doen dat op 1 inkomen. En ik snap dat je niet afhankelijk wilt zijn, maar je hebt een gezinsinkomen. Mijn man heeft jaren niet gewerkt, kon domweg geen baan vinden. Hij kreeg geen bijstand hoor, mijn inkomen wat te hoog en omdat wij samen waren wat mijn inkomen een gezinsinkomen, waar dus ook zijn ziektekostenverzekering van werd betaald. Vond ie het leuk? Nee, maar zo is het nu eenmaal. En serieus, ik begrijp echt serieus wel dat het niet leuk is. en het heeft ook niets met jou ziekte te maken. Maar als je een vangnet hebt, en een inkomen van de partner, dan vind ik dat een uitkering niet direct nodig is.