Ik kan me voorstellen dat iedereen telkens uit kijkt naar een volgende mijlpaal in je zwangerschap. Eerst die ene echo, dan zoveel weken en nu ben ik beland bij het punt Verlof. Heel fijn natuurlijk, maar waar ik wel geïrriteerd van raak is dat iedereen maar blijft roepen dat je MOET genieten. Dat deze tijd nooit meer terug komt. Ik hoor dagelijks dat ik MOET genieten. En dat ik aan mezelf moet denken en mezelf MOET verwennen etc etc. Je voelt je toch ook niet gelukkig als je steeds moet denken 'ik moet me gelukkig voelen'? Ik vind mijn werk hardstikke leuk, dus ik vind het ook geen ramp om te werken (maar gaat fysiek helaas niet meer). Iedereen is zo gefocused op vrij zijn (dan denk ik heb je wel leuk werk?). Ik kan het woord 'genieten' niet meer horen. Ik zat niet met smart te wachten op mijn verlof, ga mijn werk en collega's enorm missen en had graag nog even door willen werken. En als je dat dan zegt krijg je weer het antwoord: nee je moet genieten, focussen op jou en je kindje, rust nemen en aan jezelf denken etc etc. Zijn er meer meiden die de 'ophef' rondom verlof overdreven vinden? (Los van het feit dat - net zoals bij mij - verlof ook fysiek gezien gewoon nodig kan zijn)
Ik denk wel dat je 'moet' genieten, althans proberen Je gezinssamenstelling veranderd straks enorm en je bent enorm gebonden straks... Je kan niet meer zomaar de deur uitstappen en ff dit of dat doen.. Dus in dat opzicht snap ik het wel.. Geniet gewoon nog even van het nu en de vrijheid.. Maar dat je je werk gaat missen en je collega'S is ook heus niet raar, en hoort er ook bij, is toch een deel van je leven
Ik zou vooral genieten van de mogelijkheid om nog bij te slapen. Maar veder moet je niks. Als jij je werk leuk vindt is het niet zo gek dat je baalt dat je dat nu niet meer kan doen. wie wil er nou niet zn dag vullen met dingen die hij graag doet? De 1 ligt graag op de bank met een film, de ander gaat het liefst zn huis door met een stofdoek en jij vond je werk een te gekke dagbesteding. Blijkbaar vinden die mensen het werk niet zo leuk als jij. Niks van aantrekken en antwoorden dat je jij je werk wél mist.
Haha ik snap je wel! Ik vind mijn werk ook heerlijk. En de reden je MOET genieten want nu ben je nog even zonder kinderen met z'n tweeën vond ik onzin. Dat hadden we al jaren gedaan en er zat toch al een kindje in mijn buik! Dus voor mij was het bij de 1e puur lekker lui doen zodat ik genoeg energie had en de laatste weken uitzingen.
Lekker van je af laten glijden. Je moet niets, doe lekker wat bij jezelf past en wat goed voelt. Echt dat verplicht moeten genieten; ik kan het niet meer horen. Ookal niet tijdens mijn eerste zwangerschap hoor. Wellicht zou ik er anders over denken wanneer ik geen HG en bekkeninstabiliteit zou hebben Voor nu zie ik een zwangerschap als een wonder (omdat het niet zo gemakkelijk is gegaan bij ons) en de baby na 9 maand ook, maar die zwangerschap pffff en het genieten driedubbelmaal pffff
Haha, herkenbaar dit...dat moeten genieten zit ook enorm in mijn allergie... Maar tegelijkertijd wil ik natuurlijk wel genieten! Alleen dat moeten, pfffff....
Ik heb me er ook altijd aan gestoord dus snap wat je bedoelt... Ik dacht toen van ja wij hebben samen genoten van onze jaren saampjes en mijn alleen tijd,en nu krijg je een kindje en weet je dat dat gaat veranderen en ben me eigen daar altijd erg bewust van geweest... wij gingen toen varen met vrienden toen ik 38 wk zwanger was van onze oudste en meerdere zeiden ook: zou je dat wel doen,ga lekker genieten in de achtertuin met je voeten in een teiltje (was erg warm toen) en dat soort dingen. Ja doei ik kan zelf bepalen wat ik wel en niet kan of wil. Ik deed me verlof dagen slijten door lekker rustig aan te doen en per dag te bekijken wat ik wel en niet kon en wilde en dat beviel mij prima. Dus nee je moet dus niks,gewoon doen waar je zelf zin in heb Ik wens je een fijne verlof tijd!
Je moet natuurlijk niks en ik denk ook niet dat dat gezegd wordt met die intentie. Gewoon standaard dingen die nu eenmaal gezegd worden uit gewoonte./beleefdheid. Goed bedoeld dus en echt niet met een mes op je keel. Ze kunnen natuurlijk ook helemaal niks zeggen maar dan lijkt dat ook zo ongeïnteresseerd.
Ja precies, eerst jaren bewust met z'n tweeën genoten en daarna pas de beslissing genomen te kijken of het wilde lukken om zwanger re worden (ook bewust in de wetenschap dat het wellicht niet meer zou lukken). Dus ik heb niet het gevoel dat ik er nu perse nog bewuster mee bezig moet zijn.
Je MOET gewoon doen waar je zelf zin in hebt. Ik ben ook gek op mijn werk. Heb tot 36 weken doorgewerkt en telkens als iemand vroeg of ik zin had in mijn verlof gaf ik aan dat ik het werk wel ging missen. Ik werd regelmatig raar aangekeken... Kijk, zodra de kleine er is geniet ik heus wel van mijn verlof, dan ben je met heel andere dingen bezig. En op dit moment, nu ruim 2 weken thuis, vind ik het ook heerlijk om met mijn zoon thuis te zijn. Maar vooral het moment van overgang naar verlof vond ik lastig. Ik vind het moeilijk dingen over te dragen Maar goed, nogmaals, doen wat je lekker zelf wilt doen en luister vooral niet naar anderen. Anderen denken het vaak beter te weten maar zelf weet je wel het beste wat goed is voor jou, en wat je MOET doen
Uhm nee ik voel die druk niet eigenlijk. Ik ben een week eerder gestopt en vind het HEERLIJK!! vind m'n werk hartstikke leuk en gezellig. Maar nu HOEF je juist niets! Kan wakker worden om 10.00 uur. Kan gaan en staan wanneer en waar ik wil. Kan in de middag ff uurtje liggen. Sorry maar ik geniet hier echt van. Het juist niks moeten!
Enige wat je moet is lekker doen waar je zelf zin in hebt! Heb een leuke baan, leuke collega's (die op m'n laatste dag zelfs een babyshower hadden georganiseerd op kantoor ) en lekker bezig geweest tot mn laatste werkdag aan toe. Maar ooooo wat vond ik verlof heerlijk! Even een paar weken alleen maar doen wat ík leuk vond, lekker nestelen in huis, slapen (sliep niet zo goed meer), domme filmpjes kijken, met vriendinnen afspreken, beetje schoonmaken en rommelen in de babykamer..... Nog een keertje samen uit eten enzo....
LdV, wat herkenbaar!!! Ik ben het ook zo zat om te horen. Ik vind het trouwens heel raar hoe mensen omgaan met dat hele zwanger gebeuren. Als je klaagt, dan is het niet goed en krijg je alleen te horen dat je moet genieten en dat het wel weer over gaat en moet denken waar je het voor doet. Als je relaxed bent, dan krijg je te horen dat je het zware gedeelte nog wel krijgt enz. enz. Ik ben officieel anderhalf week met verlof. Maar ik heb een eigen coach bedrijf en ik vind mijn werk ook zo leuk, dat ik lekker doorwerk met die paar cliënten die ik nog heb. Het kost me ook geen moeite. Nog sterker, ik krijg er alleen maar energie van. Denk, maar zo: het enige wat moet, is niets moeten!
Mensen die zeggen: geniet er nog maar van, kan ik onderhand echt wat aan doen. Mijn lichaam is nu helemaal op, letterlijk alles doet me pijn en slapen, wat is dat nog? Nee, verlof is wel fijn omdat je nog dingen gedaan krijgt thuis, maar genieten..... Vanaf 35 weken was dat helemaal over.
Ik ben die opmerking ook zat. Bij de eerste was ik het al zat en nu hoor ik het weer. Maar als de kleine er is krijg je ook te horen: Geniet er van voor je het weet is hij/zij groot. Alsof ik niet geniet van de kleine.... Met een collega over gehad en nu als ik weet het woord genieten hoor vervang ik dat woord in mijn hoofd Door het woord koesteren. Ik koester de momenten met de kleine...
Ik was dat soort opmerkingen ook ongelooflijk zat! En nu doe ik het zelf ook elke keer. Achteraf spijt dat ik niet beter naar al die mensen heb geluisterd. Toen kon ik dagenlang relaxen en doen en laten wat ik wilde en dat lukt de komende 18 jaar echt niet meer Zou achteraf echt willen dat ik veel meer van mijn eerste zwangerschapsverlof had genoten!
Ik snap echt geen fluit van dit draadje. Wat hoop je dan wel te horen? Dat je niet hoeft te genieten als je daar geen zin in hebt? Als ik iemand een fijne vakantie wens, of succes met een nieuwe baan, dan nuanceer ik dat ook niet met "tenzij je daar geen trek in hebt natuurlijk". Uiteraard wensen mensen je het beste toe, wat had je dan verwacht?
Ik snap dat het de beste wensen zijn (net als bij nieuwjaar en je verjaardag etc) Waar het mij om gaat is de nadruk die erop gelegd wordt. Je zegt toch ook niet meerdere malen tegen iemand 'je moet echt genieten van 1 januari 2016 want die dag krijg je nooit meer terug' of met je verjaardag maar benadrukken dat je echt aan jezelf moet denken. Verlof wordt soort van verheerlijkt en er wordt van je verwacht dat je er zelf net zo over denkt. Ligt er natuurlijk aan hoe je zelf in het leven staat. Of bijvoorbeeld je trouwdag de leukste dag van je leven moet worden of gewoon een leuke bijzondere dag (zoals je wel zilt begrijpen hoor ik bij die laatste groep). Het wordt opgelegd dat je echt moet genieten. Het lijkt wel of 'gewoon je ding doen' respectloos zou zijn ofzo.
Ik ook niet hoor. Eencellige van mij is tijdens haar zwangerschapsverlof in de zw gegaan. Ze trok het echt niet meer. Zij voelde zich schuldig, het is iemand met veel plichtsgevoel. Gelukkig was het zo geregeld dat ze wel vervangen werd, maar op therapeutische basis mocht komen werken. Dat was gewoon ideaal. Dan zeg ik ook gewoon: geniet van het feit dat je niet hoeft te haasten en te stressen. Wat had ik dan moeten zeggen? "Wat ben je toch een lapzwans dat je met je hoge bloeddruk en extreme misselijkheid niet meer gewoon 5 dagen in de week voor de klas staat. Watje!" Of gewoon helemaal negeren, was misschien ook een optie geweest. Sssssttt! Niet praten over het feit dat ze zwanger is en daardoor tijdelijk niet werkt.