In het begin deed ik dat ook niet (geen 450 trouwens, mijn max is wel 100 euro voor een kledingstuk, op jassen en schoenen na). Maar dan hing het aan het eind van het jaar nog nieuw in de kast en pastte het niet meer en dat vind ik nog meer zonde dan wanneer het dan toch een keer vies is of stuk gaat.
Hier 0,0 materialistisch. Wij krijgen alle kleding tweedehands van vrienden of ik koop iets via mp of fb. Ze mogen erin spelen wat ze maar willen. Vies is niet erg en een gat ook niet. We wonen in een kleine maar oh zo fijne eengezinswoning waar ze met z'n 3en op 1 kamer slapen. Auto is een hele normale Peugeot 307 die af en toe schaamteloos rommelig is van binnen maar maakt me niet uit. Het is een gebruikersvoorwerp waar we als gezin van genieten.
Ik heb nu eenmaal een dure smaak en mijn dochter ondertussen ook haha. Maar ook dure kleding is er om gedragen te worden, anders kan je het net zo goed in de winkel laten hangen. Gaat het vies of stuk, jammer dan. Dan hebben de kinderen in elk geval een leuke tijd gehad met die kleding. Nu moet ik er wel bij zeggen dat de kinderen op een witte school zitten in een wijk waarbij het gemiddelde inkomen ver boven modaal ligt, dus het grootste gedeelte van de kinderen heeft dure merkkleding. Voordeel is dat als ze op school of de bso echt iets gaan doen waar ze vies van worden, er van te voren al een kleding advies wordt gegeven. Toevallig heb ik afgelopen week een discussie met mijn zoon gehad, hij was boos dat we in de kerstvakantie niet op vakantie gaan want we gaan altijd in elke schoolvakantie op vakantie.... nu dus een keer niet. Heb hem uit moeten leggen dat er kinderen zijn die alleen maar in de zomervakantie weg gaan en dan soms ook nog eens in Nederland en dat er kinderen zijn die nooit op vakantie gaan. Dit was best wel even een leermoment voor mijzelf, want doordat wij vaak weggaan en het grootste gedeelte van de omgeving dus ook minimaal 3 keer per jaar op vakantie gaat, ontwikkelt mijn zoon wat dat betreft een verkeerd beeld. Dus daar gaan we wel even aan werken.
Tsja wat is materialistisch. Ik heb jaren enorm trage computers gehad met minimale capaciteiten. Nu heb ik een rip uit mijn lijf uitgegeven voor een fijne computer (en accessoires) die lekker snel is en ik zou echt met geen mogelijkheid terug willen. Ik heb onze auto jong gekocht, ik wil echt geen auto aanschaffen die al veel gereden heeft. Ik ben soms zuiniger op spullen en kleding dan nodig zou zijn. Ik weet alle lak beschadigingen in huis uit mijn hoofd en kan mij daaraan ergeren. Ik koop geen 'lekker goedkoop maar flut speelgoed' meer, het moet zeker even mee kunnen gaan omdat het voor hun ook gewoon niet leuk is als het snel uit elkaar valt. En ik heb grotendeels wel echt de voorkeur voor nieuw als het de deur binnen komt. Daarna kan het, zolang het nog goed is, prima doorgegeven worden binnenshuis. Ik zou ook nooit bijvoorbeeld 1000 euro aan een kinderwagen uitgeven als die niet 3 keer beter is dan de kinderwagen die ik voor 300 euro heb gekocht en voor mij veel waarde had. Het gaat mij er niet om hoe de buitenwereld ernaar kijkt, ik ga liever op in de massa. Als ik met vriendinnen een nieuwe aanwinst bespreek is het omdat ik er blij mee ben en niet om ermee te pronken (wij komen financieel ook niet in de buurt om echt iets te hebben wat het pronken waard is). Wat de kinderen betreft zal ik niet snel veel meer geld uitgeven omdat een merk hip is, er moet wel een goede verhouding zijn tussen de prijs en het product. Zijn ze daar als puber niet mee eens zoeken ze maar een krantenwijk of zoeken ze maar een innovatieve manier om geld te verdienen. Aan de andere kant zal ik ze ook nooit wegbrengen als sloddervossen ik wil wel dat ze er netjes en nieuw uitzien. Je leeft binnen wat je kan betalen, ben je niet tevreden dan moet je creatief zijn. Hoe ik er nu naar kijk zou ik eerder in gesprek gaan over hoe ze ernaar kijken en samen de waarde van merken/geld inschatten dan ze meer geven om daarin mee te kunnen gaan. Het kan best dat ik daar tegen die tijd anders tegenaan kijk. p.s. Als je een hoop mensen verzameld met een flink verschil in inkomen zijn de top 3 waarden bijna altijd gelijk. Gezondheid, familie en vrijheid. Niet geld.
Hier ook een Nederlandse wonend in België. Ik ervaar dat de gemiddelde Belg erg van merken houd en daar ook wel mee wil pronken. Zo loopt iedereen met Micheal Kors tassen en heeft bijna elke baby petit bateau. Tuurlijk gebeurd dat ook in Nederland, maar ik denk dat er hier iets anders achter zit. " de Belg" houd van schone schijn, mooie kleding en dikke auto's. Maar achter de voordeur merk je dat het geld daar in gaat zitten, en niet in meubels. Daarom nodigt een Belg niet snel bezoek thuis uit, maar ontmoeten ze elkaar op café of restaurant. Dit komt volgens mij uit de psyche van de Belg. Belgen voelen zich snel ondergeschikt aan een ander( terwijl dit niet zo is, zij voelen zich zo) en met het showen van wat ze hebben, bewijzen ze zichzelf. De buurvrouw een MK tas, jij een grotere! Zo is dat met kinderkleding ook, 1 kind superdry, de rest van de klas volgt snel. Met babykleding precies hetzelfde, een romper van rond de €17 per stuk zie je in nl echt bijna niet. Zelf ben ik daar helemaal wars van, ik koop wat ik leuk vind! Niet het merkje wat erop zit! Mijn oudste zit nu op de middelbare school en is daar ook helemaal niet mee bezig. Ik moet hem dwingen om nieuwe schoenen te kiezen, maar mijn middelste is daar wel gevoelig voor. Nu probeer ik haar te overtuigen dat het goed is om je eigen stijl te kiezen en niet wat alle andere aan hebben. Toevallig hebben we wel net een nieuwe dikke bak gekocht, omdat het nodig was en we er voor hebben gespaard. Daar word ik echt op aangesproken. De mensen die hem echt over de top leuk vinden hebben hetzelfde merk!
Lastig hoor, want hoe kun je nou oordelen over een ander als je niet alles weet? En iedereen stelt ander prioriteiten toch? Ik doe het zelf ook hoor; Ik vind met name merkschoenen erg mooi en goed van kwaliteit en ben ook bereid daar geld aan uit te geven. Kan me best voorstellen dat mensen daar een oordeel over hebben. Verder veel kleding van Primark, Zara, Wibra, Zeeman, of in de uiterste sale, maar dat zie je er niet vanaf. Soms lopen kinderen er, mijns inziens, zo armoedig bij met vale kleding en versleten en te kleine schoenen, maar gaan ouders wel vaak op vakantie en uit eten. Nou schiet mij maar lek dan! Of de complete babyuitzet via marktplaats kopen, maar wel wereldreizen maken.. daar kan ik niet bij. Ben wel benieuwd hoe dat zal gaan als mijn kinderen ouder zijn, want wij als ouders zijn ‘anti-vakantie’.. Bespaar dat geld liever, om andere leuke dingen van te doen of minder te werken.
Haha en daar kan ik dus niet bij. Ik vind vakanties echt heel belangrijk en dat hoeft niet perse naar het buitenland, maar even weg wil ik altijd wel. Nu kan het bij ons allebei wel, maar ik zou eerder een babyuitzet op marktplaats kopen (wat is daar mis mee), dan niet die wereldreis maken. Een kind heeft toch veel meer aan ervaringen dan perse een nieuwe babyuitzet. Wij hebben alles nieuw gekocht en daarna weer verkocht via marktplaats, maar zag er nog uit als nieuw.
Oja, waar ik ook wel benieuwd naar ben.. Hoe gaat het straks met die belachelijk dure uitjes? Ik vind pretparken, dierentuinen etc echt onzinnig duur! Maar wat als iédereen gaat? Ik ben zelf trouwens ook bijna nooit in pretparken en dergelijke geweest en gelukkig geen trauma aan over gehouden
Ik koop altijd kaartjes op marktplaats of met korting. Zijn vaak leuke acties te vinden. En 1 keer per 2 jaar gaan we een weekendje naar de Efteling. Betalen we wel de volle mep voor, maar dat hebben we er voor over. Zo genoten de vorige keer! Dat was het geld zeker waard.
Ik doe geen dingen omdat 'iedereen ze doet', ik doe dingen omdat ik ze graag wil doen of omdat mijn kinderen ze graag willen doen. En als je naar een pretpark of dierentuin wil, vaak kan dat inderdaad wel met korting. Sommige steden/regio's hebben ook kortingspassen, scheelt ook vaak heel veel (je betaalt wel voor die pas, maar dat haal je er vaak wel uit als je regelmatig iets gaat doen). Wij hebben zo'n kortingspas voor de stad/regio waar we wonen en daarnaast een Museumjaarkaart. Als je regelmatig ergens naar toe gaan, heb je dat er zo uit.
Dat ben ik helemaal met Niekekris eens. Ik doe ook geen dingen omdat iedereen dat doet. Ik ben ook echt allergisch als mijn kinderen met dat argument komen. Weten ze ook wel hoor. Zeg altijd 'dus als zij van de brug afspringen, doe jij dat ook?"
Dat is echt een kwestie van voorkeur en prioriteiten. Mij zal het bijv echt niet boeien of een tafel of tv-kast van iemand anders is geweest, maar onze kinderen alle uithoeken van de wereld en verschillende culturen laten zien vind ik vele malen belangrijker. Als ik terugkijk op mijn jeugd zijn dat de waardevolle herinneringen geweest, niet de spullen in het huis, laat staan of mijn babykamer uit de winkel of van iemand anders was.
Wij hebben een jaarabonnement op de dierentuin en dan kan je dus letterlijk 365 dagen per jaar gaan. Met 2 volwassenen en 2 kinderen (de jongste is gratis tot 2,5 jaar) betalen we 135 euro daarvoor. Een dagkaartje voor een volwassene kost al 22 euro, dus je haalt dat er echt wel uit.
Verschilt wel per dierentuin. Hier is een jaarabonnement 200 euro. Maar evengoed rendabel als je vaak gaat. (En je krijgt er ook korting mee op veel andere parken. ) Wij hebben er overigens geen. Ze vinden een keer per jaar (dezelfde) dierentuin voldoende.
Tja als iedereen gaat?? Je moet denk ik doen waar je als gezin van houdt. Wij komen 1 keer per jaar in de Efteling, niet omdat iedereen dat doet, maar omdat we dat allemaal leuk vinden. Maar wij bezoeken vooral veel musea, en dat doen niet veel kinderen in de klassen van mijn kinderen (lees= haast geen). Maar wij vinden dat erg leuk.
Museumkaart heb je er ook zo uit en er zijn toch zoveel leuke musea. Wij trekken er graag op uit en gaan regelmatig op vakantie. Merkkleding, een bepaalde merk auto, tas of weet ik wat wat uit zou moeten stralen dat het ons financieel voor de wind gaat, daar hecht ik dan weer minder of weinig waarde aan. Kwalitatief goede spullen of kleding enz. wel, maar dat kan net zo goed tweedehands zijn. Ik ben ook wel een koopjesjager hoor, betaal zelden de volle mep. Mijn dochter wou vorig jaar Adidasjes, maar die vond ze niet lekker zitten en een stel merkloze gympen wel. Dan kiest ze zelf voor die merkloze gympen. Zal vast nog wel wat veranderen op de middelbare school ofzo, maar momenteel hoor ik haar nog niet over zulke dingen. Er zitten wel kinderen op school die daar wel erg mee bezig zijn, maar daar gaat ze toch niet mee om. Straks krijgt ze gewoon kleedgeld en dan moet ze zelf maar uitpuzzelen wat ze daar van koopt. Een keer een bepaald merk wat iedereen heeft en ze er graag bij willen horen, prima, dat hoort ook een beetje bij tieners, maar er zijn grenzen. Wil je wel allerlei merkkleding, dure tassen, dure mobiel, prima, maar dan moeten ze maar een bijbaantje zoeken.