Ik plaats hem hier, omdat ik hoop nog meer handtekening voor AMVE (Alleenstaande Moeders voor Elkaar) te krijgen! Het is een petitie om aandacht te vragen voor de huidige wetgeving en onze situatie. Door deze wetgeving is er, ook als een vader de eerste jaren (!) van het leven van zijn kind er niets mee te wilt hebben en later alsnog besluit dat het hem nu wel goed uitkomt, recht op volledige omgang. Er hoeft geen family life meer aangetoond te worden. Zo is er laatst een rechtszaak geweest waarin een vader de eerste 3 levensjaren van zijn kind het af liet weten langs te komen, ondanks herhaalde pogingen van de moeder, nu alsnog de rechtszaak wint. Nu moet het kind dus om de week een heel weekend naar een wildvreemde man.. Alsjeblieft, teken de petitie! http://zwangerenalleen.petities.nl
Getekent , maar ben bang dat het weinig uithaalt , ben ik ff blij dat mn ex naar Spanje is geemigreerd
In 1 woord BE-LACHE-LIJK. JA een kind heeft recht op zijn of haar vader. ALS dat kind dat wil. En JA een vader heeft recht om zijn kind te zien. Maar als die vader de eerste 3 jaar geen vader wil zijn. Dan vind ik dat hij dat recht verspeelt heeft. Helaas pindakaas. Getekent.
Wetswijzigingen scheidingsrecht per 1 maart 2009 (BW Boek 1) Meldpunt Ouderschapsplan Kunnen we de wetswijzigingen waar 't hier over gaat even doorlezen...
Wat zou dan volgens jullie wel het wetsvoorstel moeten zijn? Mag een vader die bijv. na 3 jaar het afgeweten te hebben, maar inmiddels overduidelijk het licht heeft gezien, wel alsnog een bezoekregeling krijgen met zijn kind (als het kind hier ook mee akkoord is en als het onder strenge regels gebeurt zoals het opbouwen van het contact, etc.)? Of mag ie helemaal niets meer, totdat het kind 18 is en het zelf kan bepalen? Want daar ben ik het dus niet mee eens.
Ja, en hoe bepaal je waar het probleem zit? Er zijn bijvoorbeeld ook genoeg moeders die 't zo spelen dat vader de boeman is en niet eens de káns krijgt z'n kinderen te leren kennen; als die dan drie jaar de vermoorde onschuld lopen te spelen mag vaders z'n kinderen helemaal niet meer zien? Het is gewoon zo ontzettend precair, zoiets... Het moet altijd per zaak bekeken worden, denk ik, en ik denk daarbij dat de huidige wijzigingen een mooi aantal handreikingen geven voor mensen die uit elkaar gaan en kinderen hebben.
Ik vind dat het dan aan het kind is om het zelf te bepalen als hij of zij een redelijke leeftijd heeft, 12 bijvoorbeeld. Een 'vader' heeft op dat moment gekozen (en ja, dat is een keuze, want een opwelling duurt geen 3 jaar plus eventuele zwangerschapsmaanden) en wat heeft een kind daar aan? In mijn geval zal ik alles doen om mijn ex buiten de deur te houden. Ja, dat klinkt natuurlijk heel erg bot. Maar ik vind dat ik mijn kind rust en een gelukkige omgeving moet gunnen. Op het moment dat mijn dochter 3 jaar is, heeft zij er helemaal niets aan. Een vader is iemand die van je houd, je naar bed brengt 's avonds, je te eten geeft en dat hoeft niet perse de biologische vader te zijn. Tegen de tijd dat zij beseft dat haar op dat moment verzorger (er van uit gaande dat ik tegen die tijd een andere partner heb) niet haar 'echte' vader is, dan heeft zij een redelijke leeftijd om over dit soort zaken na te denken en dan vind ik dat dat zij zelf het recht heeft hem op te zoeken. En er zijn genoeg van dit soort 'vaders' die het puur en alleen doen om hun eigen bezit op te eisen en de bewuste moeder te jennen. En doordat er verschillende moeders zijn geweest die dit omgekeerd hebben gedaan, zitten er nu van die idiote mazen in de wet. @mijkeltje: Natuurlijk vind ik ook dat het per zaak bekeken moet worden, maar de wet is wel aangepast zonder te kijken naar de (vele) uitzonderingen.
@ mijkeltje: inderdaad, het moet per geval worden bekeken. Natuurlijk moeten de kinderen worden beschermd die een vader hebben die vooral verkeerde bedoelingen heeft. Maar tegelijkertijd vind ik ook dat de vaders moeten worden beschermd die wel goede bedoelingen hebben maar worden gedwarsboomd door hun ex-vrouwen/vriendinnen. Het gaat 2 kanten op. Ik ben er zelf daarom op tegen om altijd maar per definitie de vrouw te willen beschermen.
@ prrrsam: ik kan me voorstellen dat vanuit jouw perspectief, je vindt dat hij zijn kansen heeft gehad. Maar er zullen ook mannen zijn die door de toedoen van hun ex geen contact hebben gehad met hun kind. Wellicht juist om het kind te beschermen, om het niet over de rug van het kind uit te vechten. En ik kan me ook goed voorstellen dat er mannen zijn die het de eerste maanden gewoon niet zo zien zitten om eens per 2 weken (bijv.) voor een kleine baby te zorgen. En is dat ook niet wat vrouwen vaak willen?
@merijn. Natuurlijk snap ik dat ook wel, maar nu worden moeders die het altijd alleen hebben gedaan en constant hebben geprobeerd hem er in te betrekken (zonder resultaat), enorm in de steek gelaten. Want nu krijgen juist die 'vaders' gelijk, met als gevolg dat je je kind naar een wildvreemde moet sturen. Maar dat is mijn mening en het blijft natuurlijk altijd vrij moeilijk oordelen als je het zelf niet hebt meegemaakt
Ja dat is natuurlijk ook niet juist Al wil ik wel als nuance aangeven dat mijn vader er dus (zie ander topic) ook 1 was die het contact in het begin niet wilde en daar later spijt van kreeg. Ik weet 100 procent zeker dat hij vanaf toen wel een goede vader was geweest. Dus ook dat gaat niet altijd op vind ik. Hij had van mij best wel die kans mogen krijgen.
@merijn; natuurlijk ook dat snap ik wel. Maar vaak is daar ook een heel proces aan vooraf gegaan (Wil je alsjeblieft je kind komen bekijken? Je hoeft maar een uurtje langs te komen? En dan nog niet op komen dagen..) en dan is het vrij pijnlijk dat hij na jaren in eens een omgangsregeling eist. Ik denk dat vanuit die gedachte ook de petitie is opgezet
Okay, dat wist ik niet... In ieder geval wel heel goed van je vader! Ook dat zijn weer van die specifieke zaken, het is zo moeilijk, volgens mij kom je er nooit uit
Dat is het dus ook... Elke zaak is specifiek. Het enige wat ze nu gedaan hebben is in de wet meer handvatten gegeven om goede afspraken te kunnen maken. Het gaat zó vaak fout na 'n scheiding, dat mensen vanuit hun pijn, woede en verdriet niet meer willen of kunnen overleggen, dat ik 't persoonlijk juist voor die mensen, -die in principe gewoon fatsoenlijke mensen zijn, maar gewoon niet meer met elkaar door één deur kunnen- heel belangrijk vind dat zaken als 'n ouderschapsplan en dergelijke nu eindelijk eens goed geregeld kunnen worden. Soms lijkt het wel of in ál die zaken er sprake is van rancuneuze moeders en vaders die hun kinderen in de steek laten, terwijl er volgens mij vaak ook sprake is van mensen die gekwetst zijn en niet doorhebben dat ze hun strijd verder vechten via de kinderen... En juist om dát duidelijk te krijgen, denk ik dat 't goed is als er meer aandacht en tijd aan voortgezet ouderschap wordt besteed dan tot maart dit jaar 't geval was. De kans dat het juist duidelijker wordt dat één van de twee partijen zich niet aan de afspraken houdt is denk ik toegenomen doordat men nu verplicht is meer afspraken vast te leggen. En het niet nakomen van afspraken kan nog steeds sancties opleveren en nog steeds kan een rechter bepalen dat het in 't belang van 'n kind is één van beide ouders niet te zien... De zaak waar volgens mij (ik weet 't natuurlijk niet zeker, maar er is de laatste tijd vooral één zaak in 't nieuws geweest wat dat betreft) aan gerefereerd wordt is 'n zaak die iets anders ligt dan daar omschreven wordt. Het gaat hier om een vader die vanaf moment één is gedwarsboomd, waardoor hij inderdaad zijn kinderen jaren niet gezien heeft. Moet zo'n man het dan maar af laten weten, enkel omdat moeder ondertussen een nieuw leven heeft opgebouwd, ten koste van het contact van haar ex en haar kinderen?
Ik vind dit zo dubbel allemaal , tuurlijk zijn er ook mannen die tegen de vrouwen in zoiets beschermd moeten worden en zijn er ook van die valse krengen die de kinderen gebruiken om wraak te nemen op hun ex , daar ben ik het helemaal mee eens , absoluut ! Maar , ik vind dit ook niet de goede oplossing , nu geef je die flierefluiters dus een vrijbriefje om maar door te gaan op de oude voet en de moeder mag het gezellig oplossen om op een later tijdstip als hij uitgeraasd is de ' geweldige ' papa uit te gaan hangen ... En wie worden er weer de dupe van , juist , de kinderen .. Want dan mogen ze naar iemand toe die ze waarschijnlijk helemaal niet kennen en hun eerst helemaal niet wilde .. Dus zo makkelijk is dit allemaal niet te realiseren ben ik bang ..
Het is zeker een heel ingewikkeld punt... Ik ben zo blij dat mijn man en ik gelukkig getrouwd zijn en mijn zoontje dit soort ellende niet hoeft mee te maken. Ik hoop dat dat zo blijft