voel me niet op mijn kut getrapt in dezelfde nette bewoording als jij gebruikt. iedereen mag zeggen vind het verantwoord om tot 20 of 30 of voor mijn part tot 70.. het gaat erom dat er dan een verklaring komt waar ik me idd persoonlijk door voel aangevallen.
Sluit me aan bij jou En aanvullend wil ik nog even kwijt dat je dan meteen als oma moeder bestempeld word!!! ik ben nu 37 maar ik ben heel erg in leven hoor heb nog geen gat gegraven om in te gaan liggen
Nou, ik heb zo'n moeder die mij op haar 41ste nog kreeg. Ze werdt idd altijd voor mijn oma aangezien en mijn zus(en) voor mijn moeder en leuk was dat niet! Mijn moeder heeft zich ook altijd gedragen als een oma, ze was vrij snel niet meer mobiel. Dat zijn wel meer moeders, maar het was ook haar houding. Ik kan niet meer leuk met haar winkelen, dat kon vanaf haar 60ste al niet meer. Ik weet wel dat ik het nooit echt leuk gevonden heb. Maar het zal veel met je eigen houding te maken hebben.
Als de kinderwens (deels) al is vervuld of als het er naar uitziet dat het heel makkelijk te vervullen is dan is het makkelijker om te zeggen dat er een maximum leeftijd aan "hangt" Stel je voor dat je altijd hebt geroepen van "25" is mijn grens, en als de verjaardag daar is, en je kinderwens is nog niet vervuld dan zeg je niet van he, ik ben nu 25 dus nu mag het niet meer van mezelf. Beetje bij beetje verleg je je grenzen. Ik was 24 toen ik een kinderwens had. 25 toen ik mijn eerste kindje kreeg die na de geboorte overleed. Pas 4 jaar later kon ik eindelijk een gezond kindje in mijn armen sluiten. Ik was toen 29. Inmiddels ben ik 41 en al jaaaarrrreeeen bezig voor een volgend kindje en ook in de mmm al jaren. Ik riep altijd 40 is mijn grens, die heb ik weer opgeschoven maar over 3 maanden sluit bij mij voorgoed het boek. Dan vind ik het zelf niet meer verantwoord. Ik had zelf altijd heel jong een groot gezin willen hebben en ik ben ontzettend blij dat ik een stoere knul heb van 12 jaar, maar het gemis naar broertjes en zusjes is wel zo intens. De kinderwens was er al heel vroeg, maar nu moet ik zelf ho zeggen en dankbaar zijn voor wat ik heb.
waarom doet iedereen toch overkomen alsof je met 60 finaal bent afschreven? tegenwoordig zit je met 60 echt niet achter de geraniums door het spiegeltje naar de straat te loeren terwijl de klok in alle stilte in de kamer tikt.. met de geur van bloemkool in je huis, je rollator glimmend in de gang en je koffie kopje leeg als je van de keuken naar de kamer loopt omdat je zo trilt..
persoonlijk vind ik ook 30-35...maar dat is alleen in het geval dat alles "werkt" dus daarmee bedoel ik niet diegene die in de mmm terecht komen ..dat vind ik iets aparts... maar als je kan kiezen en je wilt een groot gezin vind ik dat je rond 25 toch wel aan je eerste moet beginnen... Mannen liever wat ouder, maargoed dat is ook per persoon verschillend, hoe volwassen en klaar ze daar voor zijn... Het is sowieso eigenlijk lastig om hier op te antwoorden, wnat ik ken er genoeg van mijn leeftijd (25) die nog laaaaang niet toe aan kids zijn, en als ik zo naar ze kijk denk ik ook van wahct nog maar ff....
Waarom vind je het dan niet meer verantwoord? Voor jezelf en je gezondheid zeg maar of voor je kindje? Maken die paar jaar dat je het nog kan proberen zoveel verschil denkje? Gewoon nieuwsgierigheid hoor
Dankjewel, dat is een liedje van Reni en Elisa YouTube - ‪Reni en Elisa - Laat het zien‬‏
Ik heb altijd gezegd 1e kind voor mijn 25e en laatste voor mijn 30e. MITS alles als gepland loopt natuurlijk. Ja kan ik gedachte een planning maken maar het kan maar zo heel anders lopen. Nu ben ik 24 en klaar met kids. Ik vind het heerlijk (en de 1e is niet echt makkelijk geweest om zwanger te worden, 2e een 'verrassing'). Ik persoonlijk snap het niet dat je pas na je 30e kinderen wilt als je wel al lang een partner hebt en geen problemen ondervind met zwanger worden ofzo. Maar dat komt gewoon omdat mijn denkwijze anders is. Ik snap het niet, maar veroordeel het ook niet.
Het is meer een gevoel..er moet een keer een eind komen aan een zo lang durend verlangen. In Nederland zijn we uitbehandeld, daardoor zijn we genoodzaakt om naar Duitsland te gaan voor ICSI. Inmiddels hebben we 3 Ivf/icsi pogingen achter de rug waarvan 2 pogingen afgeblazen en omgezet naar IUI en 1 icsi poging waarvan er van de 5 eicellen niet 1 bevrucht was. Vorig jaar zwanger geraakt bij de 1e IUI maar helaas een miskraam. Daarna dus de IVF/ICSI. Het is zo'n zwaar traject...... het moet ooit een keer stoppen
ik wilde een groot gezin, en had mijn eerste met 25.. maar MKen tussendoor, molazwangerschappen tussendoor.. dat heb je niet in de hand he
Helemaal als je bedenkt dat de gemiddelde leeftijd in Nederland tegenwoordig op 29komma-nog-wat ligt.. (of heb ik het nou zo verkeerd onthouden van babyboom)!
je hoeft dat natuurlijk niet met mij eens te zijn, maar ook bij jonge mensen hoeft het niet vanzelf te gaan hoor. Bij ons heeft het 1,5 jaar geduurd voor we zwanger waren van ons meisje. Natuurlijk niks vergeleken bij sommige meiden hier, maar voor ons was dat lang. Als er dan van die trutten zeggen: het zal wel niet gepland zijn dan doet dat net zo zeer hoor. Want zij vonden het dus onder de grens terwijl ons uiterste best gedaan hebben voor ons meisje.
Ik sta er ook wel van te kijken dat men 30 oud vind, want wij hebben toevallig van de week gekeken hoe oud de papa's en mama's van onze groep gemiddeld zijn (gewoon uit nieuwsgierigheid) en dat gemiddelde kwam echt wel boven de 30 uit, terwijl er ook een aantal van 22/23 tussen zaten.