Dat zie ik ook wel eens. Als ik de ouders van de kleuters op mijn school zie zit daar soms so'n verschil in! Ik vind dat iedereen het zelf moet weten, maaaaaaarrrrrrrrr tot op zekere hoogte. Kijk...als het door medische problemen niet lukt. Tuurlijk kan het dan als je ouder bent! Dan is het juist geweldig dat het alsnog is gelukt! Ik heb wel eens gezien hier, dat er een zwaar gelovig gezin was met 11 kinderen, waarvan de jongste 2 allebei het syndroom van Down hebben. Die moeder was 44 en 46 toen die kids ter wereld kwamen. Dat vind ik dan dus onverantwoord! Ook als mensen eerst zonodig geld moeten verdienen en dan, als ze in de 40 zijn, ineens beseffen dat het leven niet alleen om geld draait, en voor een kindje gaan. Tjaaa...prima...maar ik zou dat nooit doen! Ik heb ook opmerkingen gehad dat ik zo jong zwanger was...ik was 25...vond het wel meevallen!
ja precies, ik voel mij dus ook niet beledigd, ik gaf dat voorbeeld alleen om aan te geven dat het niet alleen vervelend is voor de ' oudere' moeders, maar ook voor de jongere.[/QUOTE] gaat ook niet om wat jij zei... maar als je hier op 40 jarige leeftijd voor oma-moeder wordt uitgemaakt vind ik dat geen mening meer
gaat ook niet om wat jij zei... maar als je hier op 40 jarige leeftijd voor oma-moeder wordt uitgemaakt vind ik dat geen mening meer [/QUOTE] oke, dat ben ik voor 100% met je eens.
Ach ja, als sommigen een moeder van 40 een oma-moeder vinden, kijk dan eens naar dit artikel: Jongste oma ter wereld is 23 - Buitenland | Het laatste buitenlandse nieuws leest u op Telegraaf.nl [buitenland] Ik ga persoonlijk niet bepalen wanneer iemand 'te oud' is om moeder of vader te worden. Sommige dingen kun je niet plannen, ik kan daar over meepraten, helaas. Mijn moeder was overigens 25 toen ze mij kreeg en ze tobt al vanaf mijn zevende met psychische en lichamelijk klachten, leeftijd is heel relatief, ik kan niet zeggen dat ik er wat aan heb gehad dat zij haar kinderen 'op tijd' kreeg.
mijn moeder was 23 bij de eerste en 25 bij de 2e(doodgeboren kindje) en 27 dat ik kwam niet een oude moeder dus gewoon gemiddeld maar op haar 51e is ze overleden ik had dus geen oude moeder maar helemaal geen moeder meer op mijn 24e leeftijd is nooit een garantie voor een lang gelukkig leven mijn man verloor op zijn 6e zijn vader aan een auto ongeluk hij had ook een jonge papa had......
Mèn wat heb ik hier een hoop onzin voorbij zien komen. Te oud na je 30ste hahaha! Ik wil deze mensen wel eens horen als ze zelf 30 zijn. (en trouwens is de gemiddelde leeftijd in Nederland 28 jaar om moeder te worden dan mag je dus ook maar max 2 kids krijgen als het lukt) Ikzelf heb nooit kinderen gewild. Maar niets is zo veranderlijk als een mens. Dus toen mijn gevoel op mijn 34ste veranderde zou dat voor een aantal hier als "te oud" betiteld worden. Wie bepaald of je te oud bent? Ieder mens kan dat alleen maar voor zichzelf bepalen en niemand voor jou. Je leeftijd heeft niets te maken met je capaciteit om op te voeden. Ik zie 18 jarige die het prima doen maar ook 18 jarige waarvan ik zeg, die had beter een paar jaar kunnen wachten. Hetzelfde geldt voor 40 jarige of zelfs ouder. Ik denk wel, en dat is mijn persoonlijke mening, dat als je wat ouder bent je over het algemeen (dus uitzonderingen daargelaten) meer levenservaring hebt en dat je dat mee kunt nemen in de opvoeding van je kind en dat vind ik persoonlijk een meerwaarde. En zoals hierboven geschreven wordt, je krijgt geen garanties. Het leven is en blijft onvoorspelbaar voor jong of oud!
zelf was ik 33 dat Amy-lynn geboren werd en mijn man 39 we hebben zelf altijd gezegt als we een kindje willen dan graag voor mijn 35e en voor zijn 40e maar uiteindelijk is dat niet echt te plannen natuurlijk
M'n eerste kreeg ik op mijn 25e en ben nu 27. Ik merk nu al dat de zwangerschap zwaarder is, dus zal er zeker niet voor kiezen om na m'n 30e nog een kindje te krijgen, maar ook dan kun je nog zwanger worden zonder dat het gepland is. Ook dan is het meer dan gewenst! Maar iedereen moet zelf weten wanneer hij/zij aan kinderen toe is en het geluk mag hebben ze te krijgen. Voor- en tegens hou je op alle leeftijden.
Ik ben een van die meide die 'natuurlijke grens, dus de overgang' riep. Laat me even duidelijk zijn dat ik daarmee de gemiddelde leeftijd bedoel en het absoluut helemaal snap als meiden die vervroegd in de overgang raken de MMM ingaan!
Pffff wat een heftige discussie. Ik ben van mening dat iedereen voor zich moet weten wanneer de grens is bereikt om nog een kind te mogen krijgen. Voor de een kan dat 30 zijn en voor de andere 45. Waar ik wel door geraakt ben is de opmerking dat iemand van 40, die haar kind naar school brengt een oma-moeder is. Wat een grote onzin heb jij geschreven zeg Tord. Ik wilde zelf toen ik jong was graag voor mijn 25e zwanger zijn. Helaas is dat niet gelukt (de liefde van mijn leven pas ontmoet op mijn 27e. Op mijn 29e zijn we gaan proberen om zwanger te worden en pas op mijn 32e ben ik mama geworden via de mmm) en nu ben ik 37 en heb ik het grote geluk om zwanger te mogen zijn van ons derde wondertje. En ja, ik ben dus 40 als de jongste straks naar school gaat, maar dat wil niet zeggen dat ik dan achter de geraniums zit. Als we bijvoorbeeld naar een speeltuin gaan dan is deze mama vaak de eerste die in de klimtoren klimt, want in mijn hart voel ik me af en toe nog lekker een kind. Ook ben ik me heel erg bewust van de risico's van deze zwangerschap, dus heb ik morgen de nekplooimeting en ben ik hard aan het duimen dat alles goed is.
In mijn omgeving wisselt het erg: redelijk veel jonge moeders, (gestart midden 20, zeg maar), maar ook veel van mijn eigen leeftijd hoor. Maar ik vind het zelf wel oud: na de 30 ga je toch echt minder gemakkelijk zwanger raken en ik merk fysiek wel dat ik echt de conditie niet meer heb die ik 10 jaar terug nog had.... En daarnaast: idealiter ga je je begin 20 een beetje settelen en als dat een beetje op dreef is, dan kids krijgen. Wat mij betreft dus. Ik had het niks gevonden om eerst 10 jaar getrouwd te zijn en dan eens te denken: Laten we nu eens gaan proberen. Maar goed, je hebt niet alles in de hand, dus mijn man pas eind 20 ontmoet en in ons eerste huis kon een kleintje er echt niet bij, (2 slaapkamers en in kamer 2 sliepen zijn kids en studeerden wij, huis totaal 85 m2, dus klein). Toen we ons huidige huis kochten, had ik ook net een nieuwe baan en hebben we het nog even uitgesteld, omdat ik het een vervelend idee vond om direct bij een leidinggevende te staan met: Ja, ik ben zanger, (komt ook wel omdat ik daar ben begonnen met een zwangerschapsvervanging). Maar als ik het in de hand had gehad, zou ik mijn man eerder tegen zijn gekomen en hadden we eerder kids gekregen
Sorry ben bijna 35 en heb 2 kindjes van bijna 3 en 4 en een half , maar voel mij geen oma. Ben niet bejaard.En je kiest hier niet altijd voor. Had ook op mijn 23 wel mama willen worden , maar werd het pas op mijn 30 ste. En niet omdat ik carriere wou maken.
Nogal een gevoelig onderwerp wat je niet te snel en hard over je lippen moet laten gaan. Ik heb er zelf 1,5 jaar over gedaan om zwanger te raken en heb ook onderzoeken en dergelijke gehad. Daarom ben ik ook vroeg begonnen, ik weet zeker dat de meeste mijn leeftijd te jong vinden maar dat is ieder zijn eigen mening. Voor mij zelf vind ik 30 de grens voor mannen 40 omdat de meeste mannen in het algemeen wat ouder zijn dan hun vriendin of vrouw. Ik wil dadelijk met 40 of 45 toch nog leuke dingen doen als mijn kinderen wat zelfstandiger zijn.
Tja uuh...ieder z'n mening... ik voel me daar absoluut niet gekwetst over. Maar bedenk wel dat je mening over zoiets zomaar ineens kan veranderen naarmate je zelf ouder wordt. Ik weet nog wel dat toen ik 20 was ik iemand van 40 echt bejaard vond, hahaha! Nu kan ik daar alleen om glimlachen eigenlijk. Jonge meiden, daar ga je echt anders tegenaan kijken. (en het gaat sneller dan je denkt ook, haha, denk maar eens terug aan deze woorden tegen die tijd ) Als ik mezelf nu bekijk als 20 jarige (ik was 22 toen ik moeder werd) hoe ik toen dacht, tegen het leven aankeek...dan ben ik toch echt niet dezelfde persoon als toen. Veel meer ervaren, geleerd, meegemaakt. Mensenkennis opgedaan. Als ik toen had geweten wat ik nu wist.... En ik ben toch nooit een 'dom blondje' geweest ofzo... Maar het leven leert je lessen, of je nu wil of niet. Dat bedoel ik niet rot naar jonge moeders toe hoor, dat was ik zelf ook tenslotte en ik wil ook niet elke prachtige jonge moeder afschilderen als naief, want dat is natuurlijk niet zo. Die zitten tussen jonge én oudere vrouwen, domme dozen. Ik ben nu óók een oudere moeder (al zou je dat niet zeggen ahum...) Dus de ervaring heb ik van beide kanten. Wat mijn voorkeur heeft? Ik denk dat het allebei z'n plus en minkanten heeft. Maar ik weet wel dat ik mijn 'tweede leg' heel andere dingen te bieden heb dan de eerste. In mijn geval denk ik dat m'n meiden het beter getroffen hebben. Niet zozeer met mij als moeder, ik heb ook evenveel van m'n jongens genoten en ze meegegeven wat ik kon. Maar wel qua levenslessen, wijsheid, stabiliteit. Mijn eigen moeder, die mij en mijn zussen heel jong kreeg en mijn broertjes op oudere leeftijd, was echt wel een betere moeder voor mijn broertjes dan voor mij en m'n zussen (niet dat ze voor mij een slechte moeder was hoor, maar ze heeft wel geleerd van de fouten die ze met ons, '1e leg' gemaakt heeft) En ze is ook een betere oma nu ze ouder is en niet meer werkt voor m'n meiden dan ze voor m'n jongens was. Denk ook dat het besef dat de jaren gaan tellen en dat je moet genieten omdat het leven zo voorbij is meespeelt. En dat is ook zo, ik dacht toen ik 20 was dat het eeeeuuuwen zou duren eer ik 40 was. Dat was ver van m'n bed. Maar nu weet ik dat je heel snel 40 bent en dus ook heel snel 60. Maar m'n moeder is super hip trouwens. Echt geen oude oma! Eerlijk gezegd vind ik dat er met het ouder worden in onze cultuur belachelijk wordt omgegaan. Dat komt denk ik voor een groot deel omdat in onze consumptie cultuur, uiterlijk, presteren, jeugd ed wordt verheerlijkt omdat dat meer oplevert dan wijsheid die met de jaren groeit. Er zíjn namelijk culturen waar daar heel anders mee wordt omgegaan, waar er toch veel meer respect voor ouderen is, en hun wijsheid. Het lichaam veroudert maar de geest groeit.. Nou ja...als de dementie niet toeslaat tenminste Maar nogmaals..ouderdom is natuurlijk ook geen garantie voor verstand. Een jonge domme doos wordt gewoon een beetje minder domme, oudere domme doos.. En een slimme jonge vrouw wordt een nog veel slimmere en geestelijk rijkere oudere vrouw. (uitzonderingen daar gelaten)
Ik vond mijn tweede zwangerschap ook zwaarder dan mijn eerste zwangerschap maar dat had niks met leeftijd te maken kan ik je vertellen maar met het feit dat een tweede zwangerschap (en ook nog eens in relatief korte tijd) meestal als zwaarder wordt ervaren. Verder zie ik hier ook veel onzin voorbij komen en eerlijk gezegd voel ik me als kersberse 37-jarige moeder wél aangesproken door sommige opmerkingen maar dan denk ik er maar het mijne van he?
Helemaal mee eens wat je schrijft. Even een aanvulling daarbij:Uit eigen ervaring namelijk.Ik ben dus iemand die vervroegd in de overgang is gegaan.Het is alleen niet zo dat dan de eicelkwaliteit minder is.Ik had namelijk perfecte eicellen bleek bij de punctie.Alleen een kleinere oogst dan leeftijdgenoten die niet in de overgang zijn.
Ik heb lang niet alles gelezen. Dat wil ik mezelf niet aan doen, maar ik werd nieuwsgierig naar welk topic het was waar iemand die ik lief vind een complimentje voor kreeg waar ze wat in had geschreven... Dus ff haar berichtengeschiedenis gecheckt. Goed, zodoende kwam ik in dit topic terecht. Ik lees vervolgens behalve haar lieve berichtje ook berichten van mensen met de herseninhoud van een slak!! Want als je op een forum als de deze dingen schrijft dat je te oud bent als je in de overgang zit... Dan verschilt de herseninhoud amper met die van een slak. Of je hebt dan op zn minst de sociale vaardigheden van een cactus!! Ik weet wel, dat soort meiden weten niet beter en leven op vruchtbaarheidsgebied vast een lekker onbezonnen leventje. Maar voor mij, een vrouw van nu 26, die op haar 25e te horen kreeg in de overgang te zitten (waarschijnlijk al jaren voordat het ontdekt werd!!!) doen mij dat soort opmerkingen pijn!! Misschien wel eens handig voor wat slakken of cactussen om daar eens bij stil te staan. Groetjes, iemand die het gruwelijke geluk en de vreselijke mazzel heeft gehad om na 7 IVF's toch nog zwanger te worden!! (Ondanks dat mijn eierstokken denken ver de 40 te hebben gepasseerd!!)