Nou ja, mijn hoogopgeleide vriendinnen verdienen nu op hun 25e al meer dan het overgrote deel van dit forum hoor. Dus het gaat wel degelijk om die carriere. Waar ik zelf niets mis mee vind. Schijnbaar willen ze op dat moment nog geen kinderen. En ongeacht de reden, lijkt me dat je er wel eerst klaar voor moet zijn. Je kunt iemand niet dwingen lijkt mij. En uh, carriere maken kan ook met kinderen. Althans, ik heb mezelf niet afgeschreven hoor nu ik jong ben en 2 kinderen heb.
Is carriére maken hetzelfde als een baan zoeken die aansluit bij je studie? Of verstaan we hieronder mensen die koste wat kost en met de blik omhoog het beste uit zichzelf willen halen? Daar zit nog flink wat tussen, denk ik. En hoe je het ook wendt of keert; zelfontplooiing is één van de behoeftes van de mens. Of dat nou in moederschap of werk is.
Jij hebt jezelf niet afgeschreven, maar je baas vaak wel. Want iemand die maar 2 of 3 dagen werkt is niet "belangrijk"( in zijn ogen he) En als d ekinderen ziek zijn en zwangerschapsverlof enz enz
Ik ga wel wat meer werken dan 2 of 3 dagen je wil carrière of je wil het niet hè. En al die vrouwen die eerst carrière hebben gemaakt gaan vaak na hun bevalling ook niet maar 2 à 3 dagen werken. En zwangerschapsverlof hoef ik juist niet meer te nemen. Maar goed, misschien moet je je eens gaan inlezen voordat je beweert dat je baas je heeft afgeschreven. Ik kan je lof magazine aanraden. En ja, het zal vast minder snel gaan, maar het is zeker niet onmogelijk.
Ik heb het in ieder geval over het tweede. Want het eerste is neem ik aan wel wat sneller geregeld dan in 10 jaar. Tenzij je echt pech hebt of een onmogelijke studierichting hebt gekozen. En zelfontplooien kun je ook als moeder.
Ik hoef me niet in te lezen, merk het maar al te goed in mijn omgeving. ( ik heb er lekker geen last van) Er zijn echt maar weing bazen die blij zijn met een mama. Jij leest dat magazaine, maar dat gaat ntuurlijk over bazen die wel blij zijn met mama's. daar zal geeneen baas instaan die zegt niet blij te zijn emt een mama. En jij hoeft geen verlof te nemen. maar andere vrouwen wel.
Nou ik weet er wel 1 hoor, ik kan slecht tegen matrialisme, menen dat je persé 2 auto's voor de deur moet hebben, dat het kind alle mogelijk technische snufjes moet kunnen krijgen al vanaf het begin, dat de kasten dik belegd moeten zijn met de nieuwste kleren, dat een kind persé alles gegeven moet kunnen worden, dat je zelf eerst de hele wereld af moet reizen omdat je wel eerst alles gezien en gedaan moet hebben (met wel in je achterhoofd dat er in het perfecte plaatje ook ergens een kind moet komen, maar das voor later als alle wilde haren zijn verloren), dat die topplek op je werk wel heel erg belangrijk is, voordat het er kan komen. Kijk, ik heb geen moeite met eerst iets willen bereiken, ben zelf ook pas een jaar geleden 'begonnen'. Je moet er aan toe zijn vind ik en eerder lijkt het me ook niet verstandig. Maar meer, dat je vanbinnen weet dat je heel graag een kindje wil, maar dat eerst alles over de top moet zijn. Dan vind ik dat je met de natuur aan het spelen bent en dat omdat je van die nietige (in mijn ogen) dingen voor elkaar moet hebben. Ik geef zelf dus ook helemaal niets om 2e hands spullen, ik wil wel dat onze dochter er leuk bij loopt, maar ik geloof niet dat daar alles eerst perfect voor moet zijn. Maar goed, dat is levensopvatting.
Zie, het kan wel degelijk als je het wil, dan is er echt wel een weg. Kaboutertje, dan dien je dus als ambitieuze moeder een werkgever te vinden die wel open staat voor jou als moeder. En die zijn er zat hoor. Ik zie het zelf ook in MIJN omgeving. Mijn man heeft bijv een werkgever die moeders alle ruimte biedt om carrière te maken.
30/31 en dan de leeftijd een aandachtspunt voor de gynaecoloog Ik kan me herinneren dat toen ik mijn dochter verloor dat ik me echt zat druk te maken dat ik straks niet alleen mijn dochter kwijt was, maar misschien ook al niet nog eens zwanger zou kunnen worden. Mijn gynaecologen verzekerden me toen juist dat ik me hier echt niet zorgen over hoefde te maken. Ik was toen ook al 34.
Nou... na m'n zwangerschapsverlof heb ik het anderhalve maand volgehouden om fulltime te werken, voordat ik mijn baas op een ochtend vroeg of ik 4 dagen zou mogen werken. Aan het einde van de dag werd ik ontslagen. In België is dat helaas mogelijk, zonder vergunning ontslag en kunnen ze je dus om de meest lullige reden laten gaan. Als je nog in je proeftijd zit, die in mijn geval wettelijk gezien 6 maanden is, mag je gelijk weg. Na de proeftijd had m'n werkgever mijn ontslag 3 maanden op voorhand kenbaar moeten maken. Gelukkig had ik wel een opzegvergoeding in mijn contract staan (project manager in de IT sector).
Ik ben het met je eens als je kijkt naar vrouwen van rond de veertig, maar wat als je pas met je 50ste er klaar voor bent of nog later?? Vaak wacht de natuur daar niet op.
Goh, de discusssie loopt hier maar door, zeg... Even over bazen die niet zitten te wachten op moeders. Ik denk dat je het kan treffen, maar dat je ook pech kunt hebben. Toevallig is mijn baas er wel van gecharmeerd, hij doet zelfs voorkomen alsof hij het een pluspunt vindt dat ik er straks al 2 heb (je weet tenminste met mij waar je aan toe bent - hij denkt namelijk dat we het wel bij twee zullen houden...). Ik heb laatst zelfs een nieuwe baan van hem gekregen, en dat was o.a. daarom. MAAR tegelijkertijd is het zo dat wel van mij verwacht wordt dat ik 4 dagen ga werken (werk nu 28 uur), en bij mijn werk kan je daar nog wel wat vrijwillige uren bij optellen. Ik moet wel gewoon meekomen met de rest, en dat zijn over het algemeen mensen zonder kinderen die het hele weekend doorwerken. Maar goed, ik kan dus wel carriere maken, als ik dat zou willen, en dat terwijl ik in de kleine kinderen zit. Voor mij is het dan dus ook geen argument om vanwege je carriere te wachten met het beginnen aan kinderen. En Suenne: hoe jij het brengt is wel erg gechargeerd hoor. Alsof mensen die een beetje van mooie spullen houden meteen draken van mensen zijn. Er lijkt wel geen middenweg mogelijk. Je hebt alleen heilige boontjes - zoals jij - en materialisten.
Ik denk dat als je er pas op je 50ste klaar voor bent, je moet kunnen accepteren dat het niet meer (zo snel) lukt.. maar er zijn in dit topic reacties geweest die voor mij impliceerde dat iedereen er op z'n 25ste "klaar voor is" en ik denk dat dat zeker niet het geval is. Overigens vind ik "er klaar voor zijn" best een moeilijk begrip.
Ik weet niet of het nog wat toevoegd.. Ik vind dat iedereen aan kinderen moet beginnen als hij of zij daar aan toe is, ongeacht leeftijd. Laat één ieder lekker zijn/haar eigen keuzes maken. Maar... Het kind mag er nooit onder lijden. Zoals laatst die dame die op haar 62e moeder werd. tja... Als de baby straks groot is, dan zie ik toch wel wat bezwaren... Dus dat vind ik dan weer te oud. Overigens vind ik het een misvatting dat carrière maken enkel kan met een fulltime baan. Met een goede planning lukt het mij prima om carrière te maken. Ik heb altijd fulltime gewerkt, en ondanks mijn prima opleiding en baan, vond ik fulltime werken echt niet noodzakelijk toen de kindjes kwamen. En het mooiste is dat met mijn parttime baan en wat dingen er omheen mijn carrière harder gaat dan ooit.