Tot nu toe merk ik dat de mensen die ik als goede moeder zie meer afhankelijk is van het karakter dan van de leeftijd. Wel geloof ik dat te jonge moeders of te oude moeders eerder tegen medische problemen aanlopen, maar dan heb ik het wel over 13/14 jaar en jonger en ouder dan 45 jaar.
Ik vind het echt ontzettend laag om tegen iemand te zeggen "wacht maar tot...". Alsof die gene niets te zeggen heeft totdat de peuterpuberteit is geweest. Volgens mij moet er nog wel met meerdere bijltjes worden gehakt daarna hoor. Bovendien: ik vind het nu 100 keer makkelijker dan toen mijn zoontje een baby was. Dus het is niet eens een gegeven dat het allemaal zwaarder zal worden.
Maar dat is per persoon zoooooo verschillend vind ik dat het bijna niet zo te noemen is. Ik was jong en ik denk dat het merendeel van de oudere moeders makkelijker door de zwangerschap heen fluiten als dat ik deed. Voor mij ook een reden om nu geen kinderen meer te willen, het is lichamelijk niet meer verantwoord. En ik denk niet dat de gebroken nachten erger worden als je 'ouder' moeder wordt. Dat ligt toch meer aan geduld en rust denk ik.
Zeker er komen meer bijltjes hier staat de pubertijd voor de deur. En de peuterpubertijd En ik kan wel een vergelijk maken ben moeder geworden met mijn 26 ste en met mijn 35 ste jaar. En van uit daar uit kan ik vol mondig zeggen de keuze.s die ik maakte als 20 tiger hoef ik niet meer te maken als 30 tiger of ik kijk er anders tegen aan en dat is geen schande.. Voor zo wel jong of oud.
Maar als anderen vertellen dat het nog erger kan worden door bijv de peuterpubertijd en ze gooit de opmerking erdoor 'Ben je jaloers....' Dat is pas kinderachtig en laag... Jeetje.. Het is een discussie..
Natuurlijk verschilt de mate per persoon, maar over het algemeen takelt je lichaam toch echt wel af in de loop der jaren hoor. Dat is gewoon een feit.
Ja klopt. En zeker wat betreft de zwangerschap en bevalling zal het gemiddeld gezien zwaarder zijn op oudere leeftijd. Ik denk alleen dat de gebroken nachten meer effect zullen hebben van andere factoren. Werk je daarnaast, heb je rust of stress, ben je geduldig of niet, heb je nog meer kinderen en is daardoor uitslapen geen optie..... Dat bedoelde ik eigenlijk.
Nou ik ben dit jaar op 34jarige leeftijd bevallen van mijn 2e kindje en ik merk echt geen verschil met toen ik 29 was.Sterker de 2e keer was het kindje nog sneller dan de 1e keer geboren.Plus de 1e was een sterre kijker.
Zowiezo is een 2e zwangerschap gemiddeld gezien makkelijker he . Maar volgens mij zijn de gemiddelde bevallingen op oudere leeftijd moeilijker. Als in scheuren/knippen enz.. Dat is wat ik gehoord had hoor.
Mmm das niet altijd waar dat een 2e zwangerschap makkelijker is. waarom denk je dat? Ik denk nu aan bi en dat is bij een 2e vaak erger.
Hmmmm,hier niet.Hier was het net anders om. Bij de oudste was ik ingescheurd en ik had me bij mijn 2e bevalling al op ingesteld dat dit zou gebeuren.De verloskundige van het ziekenhuis zei dat ik niet ingescheurd was. Het ergste was,dat ik ze niet eens geloofde.En ze zei: Ja mevrouw het is geen grapje,u bent niet ingescheurd
Mijn vader werd (buiten mij om) vrij laat vader. Hij was 34 toen zijn "oudste " werd geboren en 43 toen zijn jongste werd geboren (ik ben eigenlijk zijn oudste, maar ik ken hem pas 5 jaar). Zeker wat betreft de jongste vindt hij het wel zwaar om nu nog zulke jonge kinderen te hebben. Hij wordt dit jaar 50. Hij zegt dat hij het allemaal een stuk zwaarder vindt nu en dat hij graag op dit moment kinderen had gehad die een stuk zelfstandiger waren. Nu hebben zij ook wel 4 kinderen en heeft hij een eigen bedrijf, dus dat maakt het allemaal ook weer wat zwaarder.
Er zijn altijd uitzonderingen die de regel bevestigen. Op jonge leeftijd is de gemiddelde zwangerschap makkelijker. Op oudere leeftijd heb je gemiddeld meer levenservaring. Het is ieder voor zich wat de beste leeftijd is om een kind te krijgen. Dat is van zoveel dingen afhankelijk. MelanieD, je komt idd een beetje over alsof je de wijsheid in pacht hebt. Je leven heeft nog zoveel meer te bieden dan je op 22 jarige leeftijd gezien hebt. Maar dat moet je vooral niet tegenhouden om nu te genieten van wat je hebt. Daar hoef je je niet voor te verdedigen, daar moet je gewoon van genieten.
Ik bedoelde eigenlijk ook dat de 2e bevalling vaak makkelijker is. Hier geloofde ik de 2e bevalling ook niet dat ik niet ingescheurd was... mocht persen bij 7 cm en 5 min later was hij er al. 2e zwangerschap was de BI zelfs minder, maar verder wel zwaarder als de 1e zwangerschap.
Ja ik weet ook wel dat dat allemaal kan! Maar nu geniet ik nog van het moment dat alles zo makkelijk gaat En het voelt gewoon goed, dat ik het goed doe. Ik heb een keer gelezen over 'waarom baby's huilen'. Dat kan verschillende redenen hebben, maar soms kan de oorzaak ook bij de ouders liggen. Ik kom uit een gezin met 3 kinderen. Mijn ouders hebben in de zogenaamde peuterpuberteit ook nooit gebroken nachten gehad. En als mijn kindje 's nachts onrustig zou worden, dan zie ik het dan wel weer. En een tweede kindje hoeft ook niet een huilbaby te worden. Ze zeggen dat ongeveer 20% van de baby's een huilbaby is.
ik heb altijd gezegd dat ik met mijn 26e ongeveerd mijn 1e kindje wilde krijgen maar dat vond het lot van niet.. was 30 toen ze geboren is.. en dat vind ik ook best. voor mijn gevoel zou ik het liefst voor mijn 34e een tweede willen. mocht dat niet lukken zou ik ook langer doorgaan.. mijn persoonlijke mening is dat je voor je 24e wel erg jong bent om mama te zijn en dat heb ik in mijn omgeving duidelijk bevestigd gekregen door bepaalde mama's (niet allemaal) maar daar wil ik wel even bij zeggen voor de jonge mama's hier van onder de 24: voel je vooral niet aangesproken! het is slechts mijn persoonlijke mening en ik vind jullie dus echt niet gelijk slecht! ik val jullie niet aan en gun het jullie van harte!
Bij gebroken nachten heb je slaapgebrek. En dit hadden wij vanaf het begin niet. 1 keer per nacht eruit om je baby te voeden is geen gebroken nacht. Ik ken mensen waarvan de baby soms wel 5 uur per nacht huilt gemiddeld, dat is pas een gebroken nacht. En op dat laatste deel van je bericht ga ik verder niet op in. Elk kind is anders.
Ok, ik denk dat je met 1 zin wel mensen voor het hoofd kan stoten. In vrijwel de meeste gevallen heeft het huilen van een baby een oorzaak en ligt dit echt zeker niet aan de ouders.. Hier ook uit een gezin met 3 kinderen.. Mijn zus was een super rustige en makkelijke baby, een drukke maar niet vervelende peuter/kind/puber.. Makkelijk dus over het algemeen. Ik was een verschikkelijk huilbaby (ernstige reflux) en de makkelijkste peuter en kind die een ouder zich kan wensen. Puber was ik, door omstandigheden, erg aanwezig en soms best moeilijk. Mijn zusje was een hele makkelijke baby, een echte peuterpuber met dus de nodige buien en een kind wat je niemand toewenst. Enorme driftaanvallen, ouders schoppen, slaan, schelden, bijten, spugen enz enz enz... Ze konden proberen wat ze wouden maar dit was haar extreme persoonlijkheid. Een puber met borderline wat toen nog niet vastgesteld was en dus enorme verwarring en enorme problemen veroorzaakte.. Kortom, 3 totaal verschillende kinderen bij 1 soort opvoeding. Wat ligt er dan aan de ouders?????? Even om aan te geven dat de statements die jij maakt puur gebasseerd zijn op je eigen ervaringen en je hiermee mensen voor het hoofd kan stoten omdat het lang niet altijd klopt. Ik hoop dat ik het netjes heb uitgelegd want het is niet de bedoeling om jou aan te vallen, maar wel duidelijk te maken dat je berichten niet goed overdacht zijn.