Meiden... Ik trek het even niet meer op dit moment Nina heeft net 2 uur lang hysterisch lopen huilen. Ik schrok me rot. Heeft ze nog nooit gedaan. Toen ze begon te gapen heb ik haar om half 1 op bed gelegd, kort daarna begon ze te huilen en dat heeft tot aan net geduurd. In die twee uur heb ik van alles geprobeerd. Heb haar in eerste instantie even laten huilen maar toen dat oversloeg in echt hard huilen heb ik haar eruit gehaald, mee naar beneden, even bij mama, een lachje en brabbelen en toen weer behoorlijk jengelen en gapen. Hup weer in bed en toen begon de ellende. Hysterisch werd ze zo heb ik haar nog niet eerder gezien. Ik kon niks meer goed doen. Heb haar luier gedaan, 50 cc melk gegeven (ze had net een fles en schone luier om 12 uur, overigens dronk ze toen heel onrustig)knuffelen, speentje noem het maar op. Uiteindelijk ben ik met haar op ons bed gaan liggen waarna ze na hevig op haar handen sabbelen in slaap viel. Wakker geschrokken na 5 min, weer huilen waarna ik haar weer in haar eigen bedje heb gelegd en de moeheid uiteindelijk de strijd heeft gewonnen. Toen ik net beneden aankwam had ik even een mega huilbui. Ik merk dat ik het zwaar vindt worden op sommige momenten. Ze heeft een perfect ritme in de avond, geeft geen kick en slaapt 's nachts door...maar overdag..wil madam 9 van de 10 keer niet slapen als ze moe is. Ik zit al vanaf juli thuis (op advies van arts stoppen ivm bi, scoliose en zeer matig vruchtwater) In maart start ik met mijn nieuwe functie voor 24 uur pw. Op dit moment wil ik heel graag weer aan het werk, het thuiszitten gaat me opbreken. Ik heb gewoon geen energie meer en ben gebroken aan het einde van de dag... Begrijp me niet verkeerd, Nina is een heerlijk meisje, een baby volgens het boekje..maar ik merk dat een half jaar thuis zitten en je met niets anders bezighouden dan baby's je opbreekt. Als Nina zoals net dan een flinke huilbui heeft dan breek ik. Misschien zit ik nu wel gewoon in een gigantische dip...heb manlief net maar gevraagd of ie eerder naar huis wil komen vandaag. Pfff.....lucht wel even op hoor..van je afschrijven..
Ach meis, Wat ontzettend sneu voor je! Ik herken het zo goed. Je staat af en toe ook zo machteloos he! Vind het wel super goed van je dat je je man gevraagd hebt eerder naar huis te komen. Wat je goed zou doen is op de momenten dat je merkt dat het niet meer gaat, hulptroepen inschakelen. De zorg voor een kleine is ook niet niks. Het is ook soms loei en loeizwaar. Dat vertellen ze je er nooit bij..... Het word tijd dat je eens even gaat bijtanken meid! Ow ja! Rond de drie maanden krijgen baby's weer het beruchte sprongetje! Dat verklaart ook de huilbuien en dat niets goed is. Het is gelukkig maar een periode, maar de sprongetjes kunnen heel heftig zijn. Succes meid!
Ik ken en herken je dip. Voor mij gaf werken ook een positieve impuls aan het moederschap. Siem huilde best veel op een dag, niet lang, maar wel echt vaak. Dat gaat je gewoon opbreken en je denkt wel eens.... Kan idd een sprongetje zijn en dan gaat het echt weer over, al weet je nooit of het een dag is of misschien wel een paar weken. Ik ging altijd iets leuks doen: koffie drinken bij iemand of met iemand in het dorp, wandelen/winkelen. Siem was altijd rustiger als er veel lawaai om hem heen was en ik was er even uit. Sinds hij 14 weken was, begon hij eindelijk een beetje dagritme te krijgen, maar dat werd ook weer verstoord door sprongetje 4. Het zal nog wel even lastig blijven, maar het wordt echt makkelijker. Succes!
Ik herken het ook zo goed. Dat machteloze gevoel. Ik heb ook regelmatig mijn vriend gebeld om hem eerder naar huis te laten komen. Ik vond het dan ook niet eens heel erg dat ik weer aan het werk moest. Was ik eventjes eruit tenminste.
Hier is het ook een bekend gevoel... Gelukkig heeft manlief een eigen bedrijf en kan hij naar huis komen als het moet.. Ik heb er tot nu toe pas 2 keer gebruik van gemaakt, maar na 1 dag huilen werd ik al gek... Ik heb van de week nog zo'n dag gehad, en ik word er zo gefrustreerd van! Ik ken mezelf gewoon niet meer terug! En Jelle gaat dan helemaal over de rooie... Ik papa gebeld, het was inmiddels 16.30, dus het kon wel, en ja hoor om 16.40 sukkelt Jelle in slaap en leg ik hem in zijn bed, en om 16.45 komt papa binnen... En Jelle heeft zeker nog anderhalf uur geslapen... :S zul je altijd zien.. :lol En ik ben ook, net als velen, denk ik, een leukere mama als ik werk. Ik merk het al aan mezelf als ik een dag of 6 vrij ben geweest... Ik heb dan echt zin om te gaan werken en dat heb ik nog nooit gehad..
Ik herken het inderdaad ook wel. Op een gegeven moment heb ik mijn man gevraagd een dag vrij te pakken. Toen ben ik lekker een middag gaan winkelen. Af en toe even weg en wat voor jezelf doen is niet verkeerd. Succes verder. groetjes Ine
Thanx meiden. Nou jullie geloven het nooit. Toen manlief onderweg naar huis was was ze weer zo aan het huilen. Ik kon niks doen, moest haar flesje maken maar madam begon te krijsen als ik bij haar wegliep. Uiteindelijk in haar wippertje gezet en naast haar gezeten en gewacht tot papa thuis kwam. Papa heeft zn gezicht nog maar amper laten zien en madam geeft een glimlach alsof er niets aan de hand was. Ze heeft ook geen kik meer gegeven sinds hij thuis is en lacht de sterren van de hemel... Ik dacht echt; NOU BREEKT MIJN KLOMP! Hij heeft haar een flesje gegeven en tijdens de fles keek ze mij aan van; lekker puh..althans zo leek het Hij is nu samen met haar boodschapjes aan het doen zodat ik even kan bijtanken. Zou ze mij gewoon even zat zijn? Ha ha....
Herken jullie verhalen zo goed! Lotte heeft dit ook regelmatig gehad en heeft dit nog steeds (zoals vanmorgen en gistermiddag) De ene keer zijn het sprongetjes, de andere keer teveel prikkels etc. Je leert er echt makkelijker mee om te gaan en dat zorgt er weer voor dat dit soort huibuien minder heftig worden, of in ieder geval dat jij er beter mee om kunt gaan. Maar ook ik ben wel eens blij dat mijn man thuis is. Als hij thuis is lijk ik soms niet eens meer te bestaan, maar goed. Succes!
Kun je niet een eindje met haar gaan wandelen, en haar dan laten liggen in de kinderwagen zodat jij een dutje kan doen. Vervelend als ze uit het ritme zijn, maar misschien heeft ze een groeisprongetje, of heeft ze wat meer voeding nodig. Informeer eens bij het bureau. Misschien word ze ziek? temperatuur haar eens. Succes.
Heb vandaag hetzelfde gehad... Dax heeft anderhalf uur aan 1 stuk oorverdovend gekrijst. Vreselijk gewoon. Niets hielp. In het begin ga je maar door met troosten en het verstand op nul zetten maar na een uur kwamen spontaan de tranen. Hoe lang gaat dit door? Af en toe dacht ik hij blijft nog achter in zijn adem zo hard schreeuwde hij. Dan voel je je echt machteloos en depri. Maandag ga ik een afspraak maken bij de osteopaat om hem na te laten kijken. Hij heeft namelijk ook een extreme voorkeurshouding naar rechts. Wie weet zit er wel iets niet goed in zijn werveltjes...
@mensi Ziek is ze niet, dat had ik al even gecheckt. Voeding zou het wel aan kunnen liggen. Ze krijgt nu 4x 180 + 6 en 1 x 210+7 Ik heb het idee dat ze overdag na haar fles nog wel wat meer had gelusten. Maar het CB deed al moeilijk toen ik haar fles van 19.00 uur had verhoogd naar 210+7(ze was toen overigens net 3 maanden). Ze hadden liever dat ik er rijstebloem doorheen zou gooien(maar dat is pas vanaf 4 maanden) Ik ben nu aan het twijfelen of ik binnenkort met een fruithapje moet gaan beginnen maar ook hier wil ik eigenlijk nog even mee wachten. @ Suzanne75 Ja het kan je even goed onzeker maken he als je kleintje overstuur is? Nina heeft vanaf de geboorte ook een voorkeurshouding gehad naar links. Met 5 weken zijn we 2 x naar een osteopaat geweest en ze is er helemaal vanaf. De krampjes die ze toen tevens had waren ook zo goed als verdwenen! Suc-6 bij de osteopaat! Liefs Angeltje