Ons zoontje gaat nu al sinds april naar de creche maar nog altijd is het huilen bij het wegbrengen. Vanmorgen riep hij zelfs: mamaaaa! Brrr echt leuk is het niet.. Ik zorg er altijd voor dat ik vrijwel meteen wegga. Even rustig binnenkomen en dan geef ik hem aan de leidsters, zeg dan gedag en tot straks. Voor die tijd zeg ik ook altijd dat papa hem straks komt halen. Maar nog steeds is het huilen iedere keer. Meestal duurt dit maar kort, maar toch. Hij gaat in september ook nog eens naar een nieuwe creche dus daar zie ik nu al tegenop! Alles weer anders.. Weten jullie of ik hier iets aan kan doen?
Klinkt als verlatingsangst. Bereid hem goed voor, vertel wat er komen gaat en hou het afscheid kort. Evt kan hij zwaaien samen met een leidster?
Eerst wat bij me op komt bij het lezen van je verhaal.... Is die wisseling van crèche echt nodig? Dat zal eea weer overhoop gooien namelijk. Het kan soms echt even duren voordat je zoontje niet meer huilt als jij weg gaat. Vanaf april naar de crèche is nog niet zo heel lang. Blijven uitleggen. Hem in de ochtend voorbereiden op wat komen gaat en vaste rituelen bij wegbrengen en afscheid nemen.
Oei onze zoon gaat al negen maanden naar de creche en huilt nog steeds elke keer. Alleen bij 1 leidster doet hij dat niet. Ik heb me er bij neergelegd. Begreep wel dat het huilen nooit lang aan houdt nadat ik weg ben gegaan.
Hier waren het echt fases. Er waren maanden bij dat het probleemloos ging, en dat hij direct lekker begon te spelen als we binnenkwamen. Maar het kon ook zo weer een tijdje mis zijn. Dan liep hij vrolijk door te gang, tot hij bij de deur stond om zijn groep binnen te gaan. Je zag hem dan denken "o ooo... straks gaat mijn mama weg". Dan wilde hij niet meer naar binnen en hing aan mn been. De truc is gewoon rustig te blijven, het niet langer te laten duren dan nodig. De leidsters pakten het hier altijd wel goed op. Zwaaien voor het raam wilde ook nog wel eens werken. En dan, zomaar opeens, was het weer over en ging het weer een hele tijd goed.
Je doet volgens mij precies wat je moet doen, geen tijdrekken, aan een leidster geven zodat hij niet alleen is, zeggen dat hij weer wordt opgehaald, weggaan. Meer kun je niet doen. En inderdaad, zodra je de hoek om bent is hij waarschijnlijk al afgeleid en gestopt met huilen. Het is zeker niet leuk, maar meestal gaat het vanzelf over. Ik ben ook wel met een grote brok in mij keel richting werk gereden maar hier ging het vanzelf over.
Ik ga nooit weg bij mijn kinderen als ze huilen. Juist dan neem ik extra tijd om afscheid te nemen. Even samen spelen, veiligheid terugwinnen en dan pas gaan. De overgang van jou naar de opvang is groot, vergeet dat niet. Ik zou niet zo snel weggaan maar juist tijd nemen. Wanneer ze rustig zijn, kun je duidelijk afscheid nemen.
En daarbij: draai het eens om. Als jij zelf naar een nieuwe situatie moet en je voelt je gespannen, heb je dan liever een vertrouwd gezicht dat even met je meegaat en je gerust stelt, of iemand die je afzet en ondanks jouw angstige gevoel gewoon snel weggaat? Dit is wel een mooie column: Column: Even flink zijn - Kiind Magazine Probeer te voelen en doen waar je kind behoefte aan heeft.
Hier vind hij het nu eindelijk (gaat al 1,5 jaar naar de opvang) oké dat ik ga. Hij zwaait me nog steeds niet enthousiast uit maar hij huilt ook niet zo overstuur. Ik neem nu rustig de tijd om hem op z'n gemak te stellen. Eerst even op schoot de kat uit de boom kijken, kletsen met de leidsters en wijzen op het speelgoed en de andere kindjes. Eerst was ik wat gehaaster. Ik had ook het idee dat de leidsters het niet zo leuk vonden als ik langer bleef. Daar heb ik nu inmiddels schijt aan - en het gaat nu ook veel beter.
Je hebt hem natuurlijk middenin verlatingsangst voor het eerst gebracht naar de crèche. Voor kindjes die al jonger gaan, is het vaak makkelijker. Maar verder lijkt dit me heel normaal hoor. Het is niet leuk, maar het zijn ook geen drama's.
Ja hij heeft idd last van verlatingsangst, ook thuis. Zodra ik bij hem wegloop dan begint hij vaak al te huilen, zo ook bij het naar bed brengen, dan moet ik er bij blijven. De overstap naar de nieuwe creche in september is helaas wel noodzakelijk, we stonden hier al een tijd voor ingeschreven en er is nu een plek vrij gekomen. Misschien werkt het idd wel als ik er toch ietsje langer bij blijf in het vervolg. Geen idee.. ik hoor ook wel vaak dat dit averechts werkt namelijk! Mijn man brengt hem eigenlijk het meeste weg dus ik zal nog eens vragen of het ook echt altijd huilen is en hoe hij het precies doet