oja, ook wel grappig dat er uit komt dat onderwijs perfect bij mijn persoonlijkheid past (aangezien ik juf ben)
Ik ben Marchella niet, maar ik herken me er wel in. En eigenlijk moest ik een beetje grinniken om je reactie; ik had er namelijk nog nooit zo naar gekeken! Het is een stukje introverte onzekerheid denk ik. Heeft het nut als ik iets zeg? Zullen mensen wel naar me luisteren? Wat als ze me uitlachen of negeren? Bang om ruzie te maken en soms extreem nuanceren zodat mensen zich alsjeblieft niet aangevallen voelen. En na afloop van een gesprek is het analyseren, analyseren, analyseren. Waarom zei ik dit? Ik had beter dat moeten zeggen! En dat kan ik dan in mijn hoofd veel groter maken dan het is. En alle serieuze gesprekken bereid ik het liefste voor in mijn hoofd, door op elke mogelijke vraag een goed antwoord te verzinnen. Als ik dat niet doe, kan ik heel zenuwachtig worden, want stel dat ik iets belangrijks vergeet of verkeerd zeg? Ik denk dat je het uiteindelijk terug kan leiden naar onzekerheid. Bang om dingen fout te doen. Bang dat mensen boos zullen worden en je niet meer mogen. (Hoewel ik in gedachten vaak ruzie met mensen heb en heerlijk zit te schreeuwen en schelden) Ik zit er niet echt mee, maar nu je het zegt: ik voel me wel vaak een buitenbeentje of buiten de groep vallen. En misschien ben ik het zo gewend dat ik gewoon niet anders weet (dat overanalyseren enzo)
Nachtje geslapen, nog eens goed gelezen en een paar vragen herzien. Goed, ik ben INFJ, maar de F balanceert op de T. Ik ben dan wel gevoelig en empathisch, ik baseer mijn beslissingen zoveel mogelijk op informatie en niet op ingevingen. Ik las dat INFJ als type sowieso de F en de T evenveel gebruikt en hiertussen schakelt, naar gelang wat nodig is in de situatie. De keuze tussen P en J vind ik niet zo interessant. Die zijn wat mij betreft inwisselbaar. Bekijk bijlage 570399 Deze meme is daarom wel herkenbaar. Maar op de achtergrond stond een heel sip figuur. Die heb ik eraf geknipt, want die triestheid herken ik dan weer niet. Ik vind het niet kwalijk dat ik zo vaak het gevoel heb dat ik nergens bij hoor, want dat vind ik prima. Als ik ergens veel op mijn gemak ben, kijk ik daar sceptisch naar en zorg ik er zelf wel voor dat ik een wig drijf
Beide Ik ben nou eenmaal niet zo heel erg sociaal ingesteld en gedij het beste in mijn coconnetje. Daar voel ik me het fijnste. Wanneer ik me eenmaal veilig en geaccepteerd voel bij mensen, verdwijnen die eigenschappen wat meer naar de achtergrond. Maar ze blijven altijd sluimerend aanwezig. Als ik ook maar een moment het idee krijg dat je alleen met me praat omdat er op dat moment niemand beter voor handen is, klap ik weer dicht en kruip ik in mijn veilige cocon terug. Om er voorlopig niet meer uit te komen. Ik voel me rete ongemakkelijk bij hele sociaal ingestelde mensen. Ondanks dat ze vaak waarschijnlijk superaardig zijn. Kan me gewoon niet voorstellen dat iemand tijd zou willen steken in een grijze muis zoals ik. En ja, als ik naar een gelegenheid moet met veel mensen, ben ik me akelig bewust van mezelf en mijn lichaam. Waardoor ik qua houding en mezelf openstellen zo vreselijk houterig en zenuwachtig wordt. Weet dan geen fatsoenlijk, zinnig woord meer uit te brengen waardoor de ander snel een betere gesprekspartner zoekt. En daar komt plaatje 4 om de hoek kijken. Achteraf ga ik alles wat ik wel of niet gezegd en gedaan heb en op welke manier helemaal doodanalyseren en val vaak letterlijk op die manier in slaap. Met bijvoorbeeld de gedachte "nou, die zal zich nog wel eens bedenken voordat ze nog eens een x een gesprek met me aanknoopt." Veel hiervan speelt zich misschien vooral af in mijn eigen beleving en bewustzijn. Maar het is wel hoe het voelt voor mij. Toch heb ik er (ondanks dat het misschien anders overkomt nu in wat ik geschreven heb), niet zo vaak écht last van. Ik voel me fijn in mijn veilige omgeving bij de mensen waarvan ik weet en voel dat ze me echt volledig kennen en accepteren. De situaties die me ongemakkelijk doen voelen maar die niet altijd vermijdbaar zijn, vreten me qua energie helemaal leeg. Zolang ik dan maar weet dat mijn cocon op me wacht, overleef ik het wel. Het fijne van het forum vind ik, dat ik kan oefenen met mijn mening (op fatsoenlijke wijze) te verkondigen en probeer los te laten dat het zou kunnen dat men mij, na het lezen ervan, niet meer "aardig" vindt. Dat vind ik moeilijk en lastig maar dan probeer ik me voor te houden dat het forum niet mijn real life leven is en dat dat dan maar zo is. Voor mijzelf was vooral het tweede plaatje een eye-opener. Was me er eigenlijk niet zo van bewust. Maar klopt echt 100% Ik hoop dat ik het duidelijk heb kunnen maken. Mijn kleuter loopt ondertussen mijn aandacht op te eisen. Niet handig als ik iets als bovenstaande probeer onder woorden te brengen.
Maar dat herken ik ook wel een beetje, maar dan andersom, vanuit de intj geredeneerd zeg maar. Van de INTJ word vaak een beeld geschetst van mensen die zonder scrupules over lijken gaan, bij wijze van. Dat stukje heb ik niet, ik heb zelfs een hekel aan conflicten en ga die liever uit de weg. Daarbij ben ik ook erg empatisch en kan voor heel veel dingen begrip opbrengen. Terwijl ik vroeger veel meer rigide was. Maar op die test die jij postte, krijg ik toch weer grote meerderheid T. Is INFP een profiel wat bij je past?
INFJ is een introvert type omdat het veel energie nodig heeft voor interactie met anderen, maar het is zeker geen type met slecht ontwikkelde sociale vaardigheden, dus ik snap dat je twijfelt tussen I en E. En je conclusie is inderdaad erg F
Nee, te veel hart en te weinig hoofd. INTJ hoeft inderdaad niet zo bruut te zijn, maar kennelijk is dat wel een eigenschap die 'ze' zelf heel tof vinden, want 80% van de INTJ-memes gaat daarover Terwijl het zo eenzijdig niet is.
Ook herkenbaar. Bij mij gaat de N en de S redelijk gelijk op in tests. Maar overall ben ik toch echt een N. En als ik het profiel van de ISTJ lees herken ik me daar totaaaaaal niet in. Ik zie het trouwens ook niet als een test die je goed of fout kan doen. Dat is een onlogische conclusie!
Ik denk meer dat andere mensen dat intrigerend vinden of zo. En vaak, in memes, is het ook gewoon overdreven voor de grap. Las (hier?) ergens een meme waarin de INTJ in de categorie ‘might kill you for fun’ word geplaatst. Ik mag aannnemen dat dat een grapje is. En misschien hebben alle types wel een ‘donkere kant’? Als je teveel doorslaat in je valkuilen of gewoon omdat je een slecht/gewetenloos mens geworden bent. Veel slechteriken of weirdo’s in films/series zijn INTJ, bijv Littlefinger in Game of Thrones. Voor ENTJ’s geld dat trouwens ook, wat @Juul75 ook al zei. Die zouden allemaal super assholes zijn. Steve Jobs was bijv ENTJ, die had zeker asshole kanten natuurlijk. Maar dat is wel een beetje eenzijdig beeld.
Klopt wel, toen ik nog INTJ was was ik daar ook erg trots op, haha. Alles via het hoofd: feiten zijn feiten, ik zeg hoe het is. Nu realiseer ik me dat je gewoon een obnoxious ass bent (sorry voor het Engelse woord maar ik kom niet op een goed Nederlands woord)
Ik had op de eerste pagina een meme geplaatst voor ISFJ omdat dat ooit uit een andere test kwam en er verder niet meer echt iets over gelezen had, maar ik merkte dat ik moeite had om er een te vinden die echt bij me paste en heb me er toch nog wat meer in verdiept met die link uit de openingspost. Die F klopt dus niet, dus ik ga maar eens kijken of ISTJ-memes herkenbaarder vind.
Ik herken me ook niet voor 100% in de omschrijving. En dat kan ook niet. Het is uiteindelijk maar een hokje, en niemand scoort alleen maar volledig de ene kant of volledig de andere kant. Enfp omschrijven ze als losse vrije zorgeloze extraverten. Die kant heb ik zeker. En daardoor zien mensen niet dat ik ook een hele andere kant heb. Ik analyseer heel veel, ik praat veel maar door de manier van reageren, verbaal en non verbaal, pik ik heel veel op van mijn gesprekspartner. Ik kan ook heel serieus zijn, ben gek op een goed gesprek over de meest uiteenlopende onderwerpen en ben soms juist ontzettend introvert. Dat mensen dat niet zien is soms lastig. De beste gesprekken heb ik met infj’s. Die zien die kant namelijk heel goed. En we zijn eigenlijk even raar en onbegrepen. Ik weet natuurlijk niet van iedereen in mijn kring wat voor type ze zijn maar van degenen waar ik de meest natuurlijke klik heb weet ik dat ze infj zijn. Zo grappig vind ik dat. We lijken op elkaar maar vanuit een andere invalshoek. Zij zijn introvert met goede people skills. Ik ben extravert met ook veel behoefte aan alleen zijn. We delen dezelfde humor vaak, sarcastisch en droog.
Wat een feest aan herkenning! Exact dit! Ik heb ook altijd ergens dat nare onderbuikgevoel dat men me niet aardig vindt, dat ik niet goed genoeg ben. Mijn zus is exact het tegenovergestelde, zij is heel theatraal en staat altijd in het middelpunt van de belangstelling, trekt alle aandacht naar zich toe. Ik ben pas een week met haar op vakantie geweest, maar oei, wat voelde ik me soms jaloers Zij kletste met iedereen, iedereen kletste met haar. Met mij werd alleen gepraat als m'n zus niet aanwezig was. Zodra ze terug kwam, richtte men zich ook direct weer op haar. En ik weet wel dat die mensen dat heus niet expres doen, maar het voelt zó tweederangs Dan trek ik me, zoals jij ook doet, helemaal terug in m'n cocon. Laat dan maar...
Ik hang tussen ENTJ en ESTJ in. Bekijk bijlage 570417 Bekijk bijlage 570420 Bekijk bijlage 570421 Bekijk bijlage 570422