Na een jaar proberen eindelijk zwanger geworden. Wat waren we blij. 2 keer eerder een positieve test gehad, maar dat voelde vreemd en ging mis voor 5 weken. Nu voelde alles anders en had ik er vertrouwen in. Bij 7+3 kreeg ik ineens bloedverlies, dus naar het ziekenhuis voor een echo en wel een vrachtzakje en vruchtje te zien, maar nog geen hartslag. Het kon nog komen zei ze, maar we moesten ook rekening houden met het ergste. En dan begint het lange wachten. Anderhalve week in onzekerheid, en alle symptomen die maar toe bleven nemen. Zelfs mijn buik groeide, mijn eigen broeken gingen niet meer dicht. En ik heb wel geleerd, het maakt niet uit waar je je op voorbereid, de klap is enorm... Afgelopen donderdag met 9 weken een echo gehad met hetzelfde beeld als anderhalve week eerder. Het was dus foute boel. Nu hebben we morgen weer een nieuwe afspraak, om het vervolg te bespreken. Op wat buikpijn na gebeurt er helaas niks. Ik had zo gehoopt dat het spontaan nog zou komen. En morgen krijg ik dan de keus tussen pillen en curretage. En ik heb geen idee. Ik vind het doodeng allemaal. Pillen kunnen mij veel pijn geven ivm een vleesboom die ik daar ook nog heb. Maar een curretage kan verklevingen geven en ik wil mijn kansen eigenlijk niet nog kleiner maken. Het voelt als kiezen tussen 2 kwaden. Ik wilde gewoon mijn verhaal even kwijt, maar wellicht hebben jullie ook ervaringen moet delen? Waarom wel of niet kiezen voor het een of ander? Ik ben ook wel benieuwd wat de gyn adviseert. Nu de lange dag maar weer door zien te komen, daar heb ik nog de meeste moeite mee. Om niet te verdrinken in mijn verdriet en dan maar de hele dag op bed te liggen...
Ik heb met beide geen ervaring, wel met een spontane miskraam. Wil je heel veel sterkte wensen. Ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen in deze..
Ah lieverd wat een ontzettend verdrietig nieuws.. Ik ken de klappen.... hoezeer je je ook voorbereidt, ze komen alsnog zo hard aan! Ik heb eenmaal de miskraam moeten opwekken ook met die pillen... En ik moet zeggen dat mij dat best meeviel.. Ik was ook best bang voor pijn want ik heb spastische darmen en als ik menstrueer alleen al verga ik vaak van de pijn. Maar met die pillen kunje ook pijnstilling innemen, rustig gaan liggen, thuis waar het vertrouwd is.. Dat is de enige ervaring die ik heb, ik vind zelf curretage doodeng, maar het is voor n ieder anders denk ik. Ik vond het belangrijk om het op mjin manier "af te kunnen sluiten". Had een bedje op de bank gemaakt en geprobeerd zo ontspannen mogelijk te zijn, hard kaarsjes en wierrook gebrand en toch ook een soort van afscheid zo genomen van de zwangerschap. Meissie heel veel sterkte gewenst... knuffel!
Wat onwijs rot.. Helaas heb ik ervaring met die keuze.. Vond het ook zo ontzettend moeilijk! Vanaf het begin wilde ik een curretage, om er maar zo snel mogelijk vanaf te zijn. De dag waarop ik de afspraak had met de gyn krabbelde ik ineens terug en wilde toch de pillen proberen. Ik vond het ziekenhuisgebeuren nogal heftig (narcose, ok, enz) en wilde het zelf doen in mn eigen omgeving. Ook hangt er een kleine kans op verklevingen aan vast maar dat is echt maar heel klein. De pillen hebben bij mij goed hun werk gedaan. Wel wat pijn in de nacht maar dit duurde ongeveer een uurtje. De volgende ochtend verloor ik het vruchtje en werd het bloeden ook al snel minder. Voor mn gevoel kwam dit toch het meest in de buurt van een natuurlijke miskraam. Meer dan ervaring geven kan ik niet, je moet zelf de keuze maken. Laat je goed informeren door je gyn... zij/hij kan je wel helpen met het maken van je keuze. Sterkte!
Natasja, wij zaten samen in het zwanger topic weet ik. Hoe is het met jou inmiddels? Jaleisha, dank je wel voor je ervaring. Mooi omschreven zo. Sabrina ook. De operatie staat mij ook tegen door de narcose en de ellende die dat ook voor je lijf kan veroorzaken. Eerder gehad en ben dan maanden moe. Pillen komen zeker dichtst bij het natuurlijke, maar gyn zei dat het zoveel pijn kon doen. Als het vergelijkbaar is met menstruatie, dan is het nog te overzien. En ja, dan was ik ook iedere maand weer 2 dagen ziek van de pijn, maar daarna is het over. Ergens lijkt me dat een betere manier van afsluiten, maar ik weet niet goed waarom ik dat denk.
Ja het ''gaat'' moeilijke tijd gehad na 4 jaar zwanger en dan snel weer afscheid moeten nemen. Dus dat was heel erg verdrietig, heb het een redelijk plekje kunnen geven. Soms zijn er dagen dat ik het er iets moeilijke mee heb maar dan denk ik (moeder natuur deed haar werk) geeft op de 1 of andere manier troost, te weten dat als de natuur het afstoot het geen kans van slagen gehad zou hebben. Bij mij is het natuurlijk gegaan ik heb er echt pijn van ervaren. Was er heel erg bang voor. (uiteindelijk is het me mee gevallen ondanks de pijn en bloed echt veel bloed) Maar zodra het vruchtje eruit was was de pijn ook minder en bijna weg, bloeden bleef bij mij wel 3 dagen echt heel erg veel. Zou denk ik in jou situatie gewoon voor de pillen gaan. Laat het op je afkomen je kunt niet meer doen hoe verdrietig ook. Ik zat zelf op een gegeven moment heeeeeeel hard te hopen dat het kwam dan was ik er vanaf. Gelukkig was het gelijk de dag na de foute echo en ben ik het in de avond verloren. Nu sinds gisteren is het bloeden compleet gestopt (week na gevloeid) donderdag de controle echo en er dan weer tegenaan vol goede moed. Wil je echt heel veel sterkte wensen.
Ik had bij de huisarts om pijnstilling gevraagd. Diclofenac... Heb het uiteindelijk met een paracetamol gedaan maar de mogelijlheid is er.. goede pijnstilling...
Natasja vreselijk een ma. Et is ern 3e keuze buiten pillen of curretage en dat is afwachten. Het komt een keer vanzelf op gang echter de vraag is wanneer. Heb enkel ervaring met curretages. De ingreep zelf valt heel erg mee. Ik ben echter een speciaal en zeer zeldzaam geval dus let niet op mijn onderschrift. Sterkte!
Ik had een half uurtje van te voren 1000 mg paracetamol genomen en had een oxazepam genomen voor mijn rust erbij... het verliep echt fijn zo en ik was blij dat ik het op die manier deed... en ik heb heus alsnog wel krampen gehad maar extreem wil ik ze niet noemen... Ik had mijn vriend bij me, die lekker een soepje voor me maakte en me goed in de gaten hield. maar ook alle traantjes van mijn gezicht kon vegen. Het emotionele gedeelte viel mij namelijk zwaarder dan welke fysieke ingreep dan ook.. Dus dat ik thuis lekker hardop kon snikken af en aan zonder dat ik me hoefde in te houden heeft mij gewoon echt geholpen. En als ik dan weer van het toilet kwam terug in mijn mannetjes armen... dan doe je het ook enigzins samen nog. Ik heb echt een "mooie" afsluiting gehad zo, emotioneel, maar wel hoe ik het wilde hebben. Draag vooral die herinnering bij me achteraf. Ik heb afscheid kunnen nemen, zo kan ik het gevoel het beste omschrijven. Maar ik ben dan ook een beetje zweverig wat dat betreft. Sommige meiden zullen minder emo eronder zijn misshien en het gewoon zo snel mogelijk achter de rug willen hebben wat ik me ook kan voorstellen. Doe wat goed voelt voor jou.. knufff
He meid wat rot! helaas weet ik wat je op dit moment doormaakt. Ik heb zelf vorige week donderdag te horen gekregen dat het vruchtje met 6 weken gestopt is met groeien. Ik was op het moment van de echo 10 weken... Direct doorgestuurd naar de gynaecoloog om het te laten bevestigen. Gisteren heb ik de curretage gehad en ik moet heel eerlijk zeggen dat het me alles is meegevallen. Ik was heel erg zenuwachtig van te voren. Vooral voor de narcose. Ik kreeg propofol. Dat brengen ze in via een infuus in je hand en je bent serieus met een minuut onder zeil. Alsof je lekker hebt geslapen wordt je weer wakker als alles voorbij is. Ik heb zelf helemaal geen pijn gehad en ook het bloeden is sinds vanmorgen al vele malen minder. Mijn gynaecoloog raadde de curretage aan omdat met de pillen de kans groter is dat er resten achter blijven dan met de curretage en de kans op verklevingen is erg gering. Ik ben blij met mijn keuze en focus mij nu op mijn herstel. Ik geef mijn lichaam een paar maanden rust en dan gaan we het weer opnieuw proberen. Ik wil je heel veel sterkte wensen met dit verlies en maak vooral een keuze die bij je past en goed voelt. Dikke knuffel!
Hé meid, Vind het verschrikkelijk om dit hier te lezen... Heb met sommigen van jullie nog in de nodlijsten gezeten... Ik heb natuurlijk zelf geen ervaring, maar een goede vriendin van me heeft gekozen voor een curretage en daar is ze achteraf gezien ook heel blij mee geweest... Ze ging binnen en heeft de curretage onder narcose ondergaan, eens wakker geworden had ze nog wel pijn, maar niet de pijn en het bloedverlies die je door een mk krijgt. Zij vond het vooral ook heel moeilijk om het zelf in gang te zetten met die tabletten. Daarbij was ze ook gewaarschuwd dat het echt wel eens heel zwaar zou kunnen zijn qua pijn en bloedverlies. Ik denk dat je voor jezelf moet afwegen wat je het beste vind of wat je denkt waar jij je het beste bij zal voelen. Heel veel sterkte gewenst en een hele dikke knuffel!
Allereerst sterkte gewenst! Ook bij mij is een MA vastgesteld bij de eerste echo bij 8 weken en een paar dagen. Het kindje was gestopt bij 6 weken met de ontwikkeling. Door naar gynaecoloog en inderdaad keuze tussen pillen of curretage. Bij hun was duidelijk het advies pillen maar had zelf de keuze. Ik had voor de afspraak duidelijk de voorkeur voor curretage, maar ben blij dat ik voor de pillen heb gekozen. Was er overigens van overtuigd dat afwachten geen zin had en dat is iook wel gebleken. Het opwekken door medicijnen schijnt wat natuurlijker te zijn. De baarmoedermond hoeft niet opgerekt te worden, wat bij curretage wel noodzakelijk is. Bij volgende zwangerschap zou je dan grotere kans hebben op vroeggeboorte. Gisteren rond 12 uur de pillen ingebracht en toen begon het wachten. Wel wat krampen maar met paracetamol goed te doen. Alleen lang geen bloed. Zorgde voor enige frustratie. Rond half 8 's avonds het eerste drupje bloed. Vervolgens heel veel verloren in anderhalf uur op het toilet. Daarna was de 'pijn' weg. Viel mij dus enorm mee. Ook daarna weer amper een drupje bloed te bekennen. Inmiddels de tweede dosis ook gebruikt en er gebeurt eigenlijk weinig meer. Heb zelf het idee dat alles er uit is. Ik voel me behalve moe redelijk oké. Ik heb dus uiteindelijk geen spijt van mij keuze. Succes met jouw keuze en als je nog vragen hebt, stel ze gerust!
Ahh wat vreselijk nieuws heel veel sterkte.. zelf heb ik ma gehad met 7 weken en gelijk voor curretage gekozen omdat ik niet het risico wou lopen dat ik daarna alsnog een curretagd moest ondergaan vanwege restweefsel. De curretage deed helemaal geen zeer en heb ook nihil bloed verlies gehad. Emotioneel was het veel zwaarder.. alleen helaas had ik alsnog restweefsel waar we 4 maanden later pas achter kwamen.. dus opnieuw gecurreteerd en daarna was mijn cyclus echt zo van slag.. bijna een half jaar geen normaal cyclus gehad. Als ik (hopelijk nooit) de keus ooit weer zou moeten maken zou ik toch de pillen doen.. maarja dat ik alleen vanwege mijn ervaring en komt ook bijna niet voor..
Dank voor alle reacties meiden. Veel verschillende verhalen lees ik al wel. Best 'fijn' om de ervaringen van anderen hierover te lezen. Ondanks steeds wat steken komt er hier nog niks op gang helaas. Morgen dus maar eens goed het advies van de gyn aanhoren. Ivm een medische indicatie liep ik daar al en kunnen beide procedures voor mij moeilijk zijn. De pillen kunnen zeer pijnlijk zijn, maar ergens denk ik wel dat ik die lichamelijke pijn even 'nodig' heb. Ik zit mezelf erg in de weg. Ml vlucht in zijn werk, dus zit ook vaak alleen thuis en dan ga ik piekeren. Heb hem al wel verteld dat als die pillen er komen, of de curretage, dat ik de eerste dagen erna niet alleen thuis ga zitten. En ook hij moet kunnen verwerken, het komt er toch wel een keer uit, dat verdriet. Hopelijk slaap ik een beetje deze nacht een beetje en wordt er na morgen snel actie ondernomen.
Laat je gewoon goed adviseren en volg je hart! Het is inderdaad heel fijn als je partner thuis is, ook voor zijn verwerking al snap ik ook best dat hij zich een beetje machteloos voelt.
Ik heb ook curretage gehad en was nooit onder narcose geweest dus dat vond ik enger en het is me zo meegevallen, ochtend aanwezig zijn en smiddags alweer thuis. Geen pijn gehad alleen na 3 dagen begon ik te bloeden,weefsel zat blijkbaar ook echt goed vast.ik heb 1.5 week gehad om te wachten of het eerst vanzelf zou beginnen maar nee, volgende keer ( hopelijk niet ) zou ik gelijk zelfde week nog curretage doen Veel succes ermee en doen waar jij je prettig bij voelt
Nicole, ik zit idd ook al 4 weken in deze situatie (weet het er 1 zeker en anderhalf was er nog een beetje hoop). Ik geloof er dus ook niet meer in dat mijn lijf het zelf gaat regelen. Ik baal er enorm van, maar het is niet anders... Ik had gisteravond nog weer even een paniek/angstaanval. Ben zo bang voor wat er komen gaat. ML schrok zich kapot. Hij is nu ook maar thuisgebleven, want ik ben iets of wat nerveus 😔 Hopelijk vanmiddag goed advies en daarna snel voorbij, dan kan ik weer wat meer vooruit gaan kijken. Blijf er nu enorm in hangen, omdat ik niet weet of, wat, wanneer en hoe er iets gaat gebeuren.
Hoi, allereerst heel veel sterkte, het is echt heel heftig, zo'n miskraam. Ik zit nu in de eindfase van mijn miskraam. Ik heb zelf ruim twee weken geleden een echo gehad, waarbij is gebleken dat de baby is gestopt met groeien met 8wkn en 5 dgn. Ik kwam dus ook voor die keuze te staan, van wat nu. Voor mij is hier geen enkele twijfel geweest, ik wilde een natuurlijke miskraam afwachten. Ik lees vaak dat vrouwen er meteen vanaf willen dan. Alle respect hiervoor hoor, ieder z'n eigen gevoel en beleving daarin. Maar ik had dat niet. Ik had niet zoiets van, het moet er meteen uit. Ik geloof heel erg in de kracht van je lichaam, alleen is soms geduld even nodig. M'n verloskundige belde me na een week en zei van nou we kunnen niet eeuwig wachten. Had ergens het gevoel dat ze graag wilden afronden en mijn 'dossier' wilden afsluiten. Missch bedoelde ze het wel goed of zo, maar voelde me ergens toch onder druk gezet. Het is dat ik met 9 wkn een echo heb gehad waarbij is gebleken dat het kindje een paar dagen terug is overleden, dus het is niet zo dat ik er al weken of maanden mee rond liep. Ik besloot af te wachten. Zwanger worden en zwanger zijn vind ik al zo'n wonderbaarlijk proces hoe dat zo automatisch gaat. Je lichaam zal dan ook wel een niet goede zwangerschap kunnen afstoten (uitzonderingen daargelaten). Ik geloof daar heel erg in. Natuurlijk had ik wel ingegrepen als we echt een paar goede weken later waren, maar bij mij begon het gelukkig zelf na twee weken. Had het aan mijn vk gelegen, dan had ik gelijk een dag na de echo ingegrepen. Echt hoor, ieder z'n keuze, maar voor mij voelde dit het fijnst. Heel veel succes met het maken van je keuze en sterkte met her verwerken van je verlies ❤️