zoals je hebt kunnen lezen is het wel een officiele psychiatrische diagnose, maar als jij denkt van niet begin dan vooral een eigen praktijk, wat zal het druk worden bij je! mijn psycholoog heeft me de "diagnose" HSP gegeven na een jaar lang gesprekken ivm traumatische gebeurtenis waar ik "anders" dan anderen mee omging en een test van 4 uur. maar blijf het vooral tegenspreken. en dit is inderdaad een hsp-club waar je het erover kunt hebben maar blijf met je oordelen aub weg, daar wordt ik echt link van! het was voor mij een lange weg om erachter te komen wat er nou met me was en waarom ik niet functioneerde, maar goed, ook dat zul je wel niet geloven
Als ik van mezelf uitga, is HSP gewoon een hele handige tool om mezelf beter te leren begrijpen en om mijn leven zo inte richten dat ik er de meeste vruchten van pluk. Ik voel me daardoor niet extra bijzonder. Bijzonder voel ik me toch wel, ongeacht mijn labeltjes of de labeltjes die ik niet heb. Je kunt onderscheid maken tussen extraverte en introverte HSP, kenmerken zijn hetzelfde alleen zij gaan er beiden heel anders mee om. Ieder mens heeft daarbij ook nog zijn eigen karaktertrekken. De hokjesdiscussie is eindeloos, daar ga ik me dan ook niet in mengen.
Er hoeft ook geen diagnose gesteld te worden omdat het geen afwijking is Je bent gewoon normaal , maar dan anders Helemaal met je eens melloncollie, het is makkelijk om jezelf zo beter te begrijpen en er mee om te gaan.
ja precies, je kunt er namelijk zo'n last van hebben omdat je niet weet wat het is, als je dan jezelf beter leert kennen dan kun je het ook voorkomen door je agenda niet te vol te plannen en daarmee je rust af te dwingen. ik heb een tijdje gehad dat ik mezelf opsloot en bijna niet meer naar verjaardagen wou of boodschappen doen (nu nog een hekel aan maar wie niet) ik raakte al mijn contacten kwijt en vond het lekker rustig ipv dat ik me afvroeg waar iedereen bleef, sinds ik het weet is er een wereld voor me open gegaan, ik onderneem weer vanalles en vind het ook weer leuk. toch heb ik wel een diagnose gehad waar oa HSP uit kwam, maar dat zal dan wel komen omdat het bij mij extreem was.
Dit ben ik helemaal met je eens. En dat is ook wat ik eerder probeerde aan te geven. (zie hieronder) Ik denk echt dat jullie me verkeerd begrijpen. Maar ik blijf erbij dat de diagnose HSP niet officieel gegeven kan worden. Hij wordt simpelweg niet als zodanig erkend. Ik heb in mijn werk dagelijks met (psychische) stoornissen te maken en HSP komt niet voor in de DSM-IV. Dat wil niet zeggen dat ik er niet in geloof of er niet voor open sta.
Alsof het leuk is om jezelf in een 'hokje' te moeten plaatsen.. Natuurlijk heeft elk mens enigzins dezelfde kenmerken. Het gaat er alleen om dat je tegen bepaalde dingen aan kan lopen in je leven en dat er dus daadwerkelijk een naam voor is. Geloof me, als dat je overkomt ben je heel blij dat er een 'hokje' voor is. En het is aan jou hoe je daar mee omgaat. Ik heb het nog nooit aan iemand verteld, alleen mijn partner en mijn ouders. Je kan er ook voor kiezen om er wel mee 'naar buiten' te komen, ook prima. Het is heel vervelend om te lezen dat waar je na jaren strubbelingen en soms veel verdriet te lezen dat 'je jezelf in een hokje wil plaatsen'. Ik vind dit ook niet gepast in dit topic, niet om 'in ons straatje te praten' maar omdat het gewoon kwetsend is en dit topic er juist voor is om herkenning bij elkaar te vinden.
mens hou op ik hoef me tegenover jou toch zeker niet te bewijzen? geloof maar wat je wil geloven ik heb hier een psychologisch rapport/onderzoek liggen waar weldegelijk uitgekomen is dat ik HSP ben, en nu kap ik er maar weer mee want ik vond dit een leuk topic totdat jij je ermee begon te bemoeien! ik zwaai af! veel plezier hier......
nou nou nou...ze vraagt toch gewoon om een link.... is dit nou een reactie die past bij de symptomen van hsp? jeetje zeg....
Gevoelige mensen he, dat betekent ook boos worden. Kan ik ook erg goed klopt trouwens, komt niet in DSM IV voor. Wat ik wel interessant vind, is dat er bijvoorbeeld raakvlakken met autisme en AD/HD zijn. Ook mensen met een verstandelijke beperking. Ik zie HSP eigenlijk ook als iets wat met een bepaald ziektebeeld mee KAN komen. Heb een verst. beperkte cliente op de groep die ook psychotisch is. Zij is ook erg gevoelig voor sferen en invloeden.
Wat een feest van herkenning hier! Heb in het verleden al eens een boek gelezen over HSP en ook nu op de test scoor ik weer erg hoog. Heb wat moeite met stempeltjes, maar het is wel fijn in die zin dat het een geruststelling is dat ik gewoon 'anders' in het leven sta dan veel anderen en dat ik niet de enige ben die zo gevoelig is. Heerlijk om begrepen te worden ipv 'afgewezen' of 'bespot'. Ik kom hier zeker op een ander moment nog eens binnenwippen en meekletsen, maar ben ziek op het moment en het voelt nu niet goed om achter de pc te zitten. Hebben jullie trouwens ook dat je helemaal overprikkeld kan zijn van het lang internetten? Net alsof ik al die straling van mijn pc absorbeer en daarna niet meer kwijt raak... Liefs, Chipske
chipske, beterschap! Ik heb dat niet echt van internetten, kan er uren achter zitten hoor , lekker rustig , eigen muziekje op. Gisteravond had ik een feestje van een vriendin. Ze had een kroegje afgehuurd en er was een dj en allemaal van die laserlichten irritant te doen. Na een poosje werd ik er helemaal gestoord van, want ik was al erg moe. Dan kan ik ook niks meer hebben, mensen die tegen je aan lopen enzo. Het was echt een opluchting toen ik weer buiten stond Hebben jullie ook dat je slecht slaapt na een drukke dag? Zo irritant is dat. Maar wat doe je eraan?
Ik slaap altijd al slecht in. Van kinds af aan. Ik doe er standaard minimaal 20 minuten over, regelmatig ook langer. Zo irritant als mijn man binnen een minuut ligt te snurken. Ik lees altijd een stukje uit een boek voordat ik ga slapen.
ja dat wil ik ook, maar mn vriend kan niet slapen met een licht aan. Hij slaapt ook altijd direct haha. Ik douche savonds altijd, even de dag van me af spoelen. Dat helpt op zich ook wel, maar niet na een drukke dag.
Hallo meiden, Voel me nog niet allerbest, maar goed dat is onder de gegeven omstandigheden ook teveel gevraagd. Maar voel wel de behoefte om in te gaan op jullie vragen etc. Het is heel herkenbaar wat sommigen schrijven over opzien tegen drukke menigtes, winkelen, verjaardagen etc. Ik pik dan zo ontzettend veel gevoelens en emoties (soms zelfs gedachten ) van anderen op, dat ik me helemaal leeggezogen voel erna en doodmoe ben. Mijn vriend snapt er niks van, hij vindt het super gezellig om veel mensen over de vloer te hebben en snapt niet dat ik er soms zo erg tegenop kan zien. Ik vind het ook heus wel gezellig om met fijne mensen samen te zijn (ben ook een extravert type), maar het vergt zoveel energie! Soms trek ik me echt als een kluizenaar haast, terug in mezelf en wil ik rust om me heen. Dat mijn vriend dan een zacht, lieflijk muziekje opzet (waar ik op andere momenten erg van kan genieten) is dan al teveel en dan word ik superchagrijnig Het is echt zoeken naar een goede balans inderdaad. En het is bij mij sinds mijn zwangerschap ook veel sterker geworden, de sensitiviteit. Kan nóg minder goed dan voorheen tegen drukte. Winkelen is echt een hel, heb ik sowieso (als een van de weinige vrouwen) nooit zo leuk gevonden, om de reden dat ik zo doodmoe word van een mensenmassa. Ben me overigens wel aan het leren afsluiten hiervoor en dat begint steeds meer vruchten af te werpen. De term prikkelproof van Belle vind ik echt geniaal! Inderdaad, als ik eerlijk ben tegenover mezelf (en niet stoer doe, waar ik wel een handje van kan hebben) ben ik niet zo prikkelproof en stressgevoeliger dan ik zou wensen. Voor een deel komt dat ook daar mijn perfectionisme en ik kan mezelf dus erg onder druk zetten/opjagen met alle dingen die ik zou moeten van mezelf en anderen. Ik herken het heel erg wat Mymiracle schrijft, het je laten overrompelen door anderen en je aan te passen aan hun wensen/verlangens en daarbij over je eigen grenzen heengaan. Ik ben meer en meer (o.a. door mijn persoonlijke situatie op dit moment) aan het leren mijn grenzen te respecteren en aan te geven. Het is nog een hele klus, maar ik ben al stappen aan het maken in het zeggen wat ik voel/vind van situaties. Ik heb na de geboorte van mijn dochtertje (die ik als traumatisch heb ervaren) na een vreselijke, pijnlijke zwangerschap bewust voor een kraamfeest gekozen. Ik draaide vantevoren al helemaal door bij het idee van al die mensen aan mijn bed of in de kamer, elke dag weer. Mijn vriend vond het overdreven en snapte niet waarom ik dit niet gewoon leuk kon vinden. Heeft dus voor best wat wrijving gezorgd tussen ons. Uiteindelijk heb ik hem weten te overtuigen en ik ben blij dat we het zo hebben gedaan. Het was een helse dag met al die mensen om me heen, die ik niet de aandacht kon geven die ik wilde, het oppikken van onvrede over het feit dat we (lees: vooral ik) niet wilden dat ze door iedereen (lees: en dus uiteindelijk door niemand, om geen onderscheid te hoeven maken) vastgehouden zou worden, de zorgen over mijn dochtertje (prikkelgevoelig), mijn partner die gewoon lekker ontspannen met iedereen ging kletsen etc. Het was al bij al best gezellig, maar ik was ook heeeeel blij toen het voorbij was Op het kaartje hadden we heel duidelijk vermeld dat we geen bezoek wensten bij ons thuis, dat iedereen van harte welkom was op het feestje. Daar heeft iedereen zich gelukkig aan gehouden (hier en daar iemand gepikeerd natuurlijk, maar daar trok ik me toen maar niet al te veel van aan, ik trok het gewoon echt niet!) en ik vond eerlijk gezegd het bezoek van onze ouders, zussen en beste vrienden al teveel om mee te kunnen dealen. De kraamperiode was geen feestje zullen we maar zeggen. Voelde me een wrak na de heftige bevalling, de borstvoeding was een hel de eerste periode, omdat dochtertje niet wilde zuigen en ik dus voortdurend moest kolven en voeden, kolven en voeden. Geen rust..... Maar is allemaal goed gekomen Ik geniet van mijn kleine meisje, die ik overigens ook als zeer gevoelig inschat. Ik leg dan ook bewust alles aan haar uit. Mijn vriend heeft er echter weinig oog voor. Plukt haar bij wijze van spreken zo uit de box om haar te gaan verschonen, zonder dat ze weet wat er gebeurt. Dan reageer ik dus heel fel Wat Melloncollie schrijft over het naar eigen (soms keiharde) muziek luisteren herken ik ook. Op de momenten dat IK er voor kan kiezen, kan ik enorm genieten van harde, zelf gekozen muziek. In de auto bijvoorbeeld heb ik graag muziek aan en dan zing ik ook mee. Maar dat is weer anders op het moment dat ik bijvoorbeeld al gestresst ben, ergens op tijd moet zijn en dan in een file dreig te raken. Dan gaat die muziek uit, want die is er dan absoluut teveel aan... Het slechte slapen is ook heel herkenbaar. Al als kind sliep ik moeilijk in en moeilijk door. Zeker na een drukke dag of wanneer ik overprikkeld ben (kan dus net zo goed zijn doordat ik nog lang hebben zitten forummen) lukt het slapen niet echt goed. Tamio, dat boek (het drama van het begaafde kind) is inderdaad geweldig! Heb zo zitten janken toen ik het las. Was alsof de schrijfster het over mij had....Ongelofelijk, zo herkenbaar! Renate28, ook ik heb in mijn werk met de DSM-IV te maken en inderdaad, HSP komt hier niet in voor. Ik ben het overigens niet met je eens dat het hier in dit topic zou gaan om mensen die graag apart willen zijn door zichzelf dit stempel te geven of het willen hebben. In mijn geval zie ik het puur als 1 van de vele verklaringsmodellen die er zijn, die me meer inzicht geven in de kleurrijke en diverse persoon die ik ben. Ik loop niet met dit stempeltje te koop, integendeel, maar vind het wel fijn dat het de mogelijkheid geeft om nu met mensen te spreken die zich voor een groot deel zullen kunnen herkennen in de worstelingen die ik meemaak. Dat het niet in de DSM-IV voorkomt, doet voor mij(n gevoel) overigens helemaal niets af aan het verhaal van Mymiracle, die ik in al haar oprechtheid op haar woord geloof dat ze officieel onderzocht is door een psycholoog en dit de uitkomst was. En ik vind het eerlijk gezegd heel jammer als je jouw gezicht hier niet meer zou laten zien Mymiracle, want ik vind juist veel herkenning in jou en je hebt mijn sympathie. Wat de bachbloesems betreft: ik heb wel ervaring met de rescue, die geeft af en toe wat rust. MamaKitty, heb jij zelf die combi uitgekozen of heb je het door een bachbloesemtherapeut laten uitzoeken? Zo, heel verhaal geworden Ik ben er weer vandoor. Liefs, Chipske
He wat jamer kreeg op eens geen meldingen meer binnen van dit topic. Hopelijk na dit berichtje wel weer ! Froukje
Voelen jullie trouwens ook ascentiesymptomen van de nieuwe tijd? Ik lees er momenteel over omdat ik niet bijster goed in mijn vel zit. Heel loom, futloos, depri...het begon toen ik met de nuvaring (anticonceptie) begon, is hormonaal, maar vind het wel frapant dat het dan precies nu is op een moment dat ik al niet zo vrolijk ben. Het blijkt dus een ascentiesymptoom te zijn waar stemmingswisselingen ook bij horen. Typ het maar eens in bij google, je zult er ongetwijfeld een boel over vinden. Karen Bishop schrijft elke maand een nieuwsbrief waarin ze stap voor stap uitlegt wat er nu gebeurt en wat er op ons pad kan komen. Ik ga eens douchen nu, Yelena was de hele tijd aan het huilen en nu is het stil dus mama grijpt haar kans (ongelofelijk ben vanaf half 11 al met haar bezig.)
Ik zou graag wat meer willen weten over HSS. Wie kan mij een goede en interressante link geven? Ik kan hem zelf niet echt vinden, namelijk.
Ik ga het eens bekijken melloncollie! Ik heb een aantal dagen geleden het boek van Aron weer eens doorgebladerd en het werd me al heel snel duidelijk waarom ik het destijds ergens onderin de kast heb gegooid. Het is naar mijn smaak TE amerikaans geschreven. Ze hemelt de HSP ook enorm op, maakt er iets aparts en heiligs van (waar ik eerlijk gezegd van moet kotsen). En het is heel erg geënt op de HSP-er die weinig zelfvertrouwen heeft, erg verlegen is, zichzelf buitensluit uit sociale contacten vanwege die verlegenheid etc. en daar herken ik me absoluut niet in. Neemt niet weg dat ik wel dingen ben tegengekomen, zoals hier in dit topic ook al genoemd zijn, waar ik me juist erg in herken. Dus de herkenning is fijn, maar daar houdt het dan ook gelijk bij op voor mij. Renate28, check deze link eens: HSP
@chipske, ik herken mezelf juist helemaal in dat boek, maar het is inderdaad meer gericht op introverte mensen dan extraverte.