Ik heb mijn verhaal over de borstvoeding die mislukt is op papier gezet en ook online geplaatst. Dit omdat ik merkte dat ik het nog steeds moeilijk vind om het een plekje te geven en dat het me nog vaak pijn doet als ik eraan terugdenk. Als ik hier maar één vrouw mee kan helpen die dan wél de borstvoeding kan laten slagen doordat ze niet in bepaalde valkuilen stapt of weet waar ze hulp kan vinden, dan is dat voor mij al voldoende. Ik zou het heel fijn vinden als jullie het ook zouden willen lezen en mocht iemand nog aanvullingen hebben op de tips die ik onderaan heb gezet, dan hoor ik dat graag Borstvoeding: mijn ervaring - Plazilla.com
Hoi bolkje, Ik heb op plazilla zelf op je stukje gereageerd. Zonde dat je zo op je borstvoedingsperiode terugkrijgt. Ik had je graag wat anders gegund. Fijn dat je probeert met jouw verhaal anderen te helpen. En ik hoop dat, als het jullie gegeven is ooit een tweede te krijgen, het allemaal heel anders verloopt!
bedankt voor je lange reactie Ik hoop ook van harte dat het een tweede keer anders zal gaan. Ik heb er nog veel over nagedacht de laatste maanden en dit is voor mij (hopelijk) nu een echte afsluiting. En wie weet ook een nieuw begin inderdaad, als er ooit een tweede kindje komt
He ik heb je verhaal gelezen Misschien zou je de evt. volgende keer een paar voedingshemden kunnen kopen ipv een bh. Je weet toch niet welke maat je hebt na de bevalling En als de kraamzorg/verloskundige je niet willen helpen direct miss een LK inschakelen? Ik vraag me ook af waarom ze je direct met een cupje lieten voeden in plaats van je leren aanleggen? Hier was bij dochter een tepelhoedje de uitkomst toen het aanleggen nietlukte. goed dat je je verhaal op hebt geschreven! knuff
Oja, het tepelhoedje hebben we ook nog geprobeerd Kan je nagaan Het is al een langggg verhaal, maar dan alsnog ben ik dingen vergeten
Ik heb je verhaal gelezen en ik herken er heel veel in! Ik heb 2 maanden full time gekolfd iedere 2 a 3 uur dag en nacht maar er was gewoon niet tegenop te werken. En een hoop dingen en mensen werkte ook gewoon niet mee en ben met 2 maanden ook helaas gestopt met bv en zit er nu nog mee. Vind het op sommige dagen nog echt heel moeilijk. Ik heb geen op en/of aanvullingen voor je maar herken je verhaal wel en wil je een dikke digitale knuffel geven!!
Je bent wel een hoop ondeskundigheid tegengekomen zeg. Neusspray niet willen voorschrijven, niet voldoende/juiste hulp met aanleggen, zeggen dat het mondje te klein is (tja het is nou eenmaal een baby hè?). Uiteindelijk was je een eind de goede kant op volgens mij, maar toen kwam je eigen onzekerheid er ook nog eens bij. En geen wonder dat je geen vertrouwen meer in de borstvoeding had. Ik raad iedereen aan om naar een voorlichtingsavond over borstvoeding te gaan, daar laten ze ook zien hoe je moet aanleggen en geven ze een beetje aan wat te verwachten.
Een cursus zou ik ook iedereen aanraden inderdaad. Ik ben erin gestapt met het idee dat alles vanzelf zou gaan Wat dat betreft ben ik er heel onrealistisch ingestapt ook. En als je dan ook nog een kraamzorg hebt die later toegeeft dat ze eigenlijk niet echt snapt waarom vrouwen moeite doen om de bv te laten slagen (als het direct lukt is het prima, maar als het niet direct lukt, waarom dan nog moeite doen?!) en een verloskundige die het ook niet echt belangrijk leek te vinden Dan loop je erop vast helaas.
Ik heb het ook gelezen., goed geschreven hoor. Bij mijn eerste is de bv mislukt. Dit keer heb ik bij de intake voor de kraamzorg al aangegeven dat ik een ervaren kraamzorg wilde met veel kennis en ervaring met bv. En ook geen stagiaires. Gelukkig is onze organisatie erg pro bv en waren ze erg blij dat ik hier al zo vroeg over begon. Uiteindelijk kreeg ik een kraamzorg / lk en zie mijn banner Dus misschien is dat nog een tip voor je tweede!
Goed dat je nu al zoveel afstand kunt nemen van die heftige tijd dat je dit op papier kunt zetten. En wat had je een hoop verdriet kunnen besparen als je van te voren naar bijeenkomsten van VBN of LLL was gegaan! Die zitten op meerdere plekken in Rotjeknor. Mijn eigen ervaring is dat in onze regio er helaas nogal wat vk's en kv's rondlopen die niet echt behulpzaam zijn als het om bv gaat, en dat maakt het allemaal echt niet gemakkelijker. Meid, als ik in het land was geweest destijds had ik met liefde even langsgefietst!
Wat een verhaal meid. Jammer allemaal dat het zo moet lopen. Met mijn eerste lukte de bv ook helemaal niet (te vroeg geboren meisje) uiteindelijk een jaar lang gekolfd. Nu met de tweede weer een rotstart gehad, maar bij haar is het wel echt gelukt. Nu drinkt ze nog steeds. Ik gun je bij een volgend kindje ook zo dat het lukt.
Hoi Heb je verhaal gelezen. Ik ga zeker wat met jou tips doen en de tips uit de reactie's op jou verhaal. Ik ben nu inverwachting van ons 1ste kindje en wil ontzettend graag borstvoeding gaan geven. Bereid me nu al voor, zo ver dat kan. Dank je voor het delen van jou verhaal.
Bolkje, wat een verhaal zeg... We hebben natuurlijk allemaal met je meegeleefd toen. Onbegrijpelijk dat je zulke slechte begeleiding hebt gehad. Dat de kraamhulp en de vk,toch de eerste professionals waar je mee te maken krijgt, jou van zulke slechte adviezen hebben voorzien, is naar mijn mening echt onacceptabel. De keuze van de kraamvrouw is bepalend, en jij hebt zo hard gevochten om de borstvoeding te laten slagen, dat je alle steun had moeten krijgen.Jouw keuze was om er voor te gaan. Helaas denk ik dat o.a. dit gebrek aan kennis en steun, een van de redenen is dat we in nederland zulke bedroevende borstvoedingscijfers hebt. Want zoals jouw kraamhulp al toegaf, waarom zou je moeite doen om de bv te laten slagen als het niet meteen loopt? Als kraamvrouw ben je moe en emotioneel door de hormonen. Begrijpelijk dat als je verder zelf ook niet echt helemaal jezelf hebt geinformeerd, de fles al snel lonkt. Ik hoop dat je middels het schrijven van dit stukje het nu achter je kan laten. Je hebt een prachtige baby thuis, die een grote gezonde jongen gaat worden (is ie al). Borst of fles, hij komt er wel. En wie weet, mocht je de keuze maken voor een 2e kindje, en je wil de bv toch weer een kans geven, dan zien we je weer graag terug op dit forum!
Ik herken helaas denk ik 90% van jouw verhaal. Heb het er zelf heel moeilijk mee gehad dat het niet ging. Een jaar later stortte ik in. Voelde me zo schuldig. Had veel meef tijd met mijn zoontje willen doorbrengen ipv steeds kolven en anderen gaven hem dan vaak de fles. Vaak onzeker geweest door kraamhulp etc. Heb 3,5 bv gegeven, daarna was ik zelf een wrak en was een bonk stress, huilen.
Zo heb ik dat inderdaad ook ervaren En dan heb ik nog het geluk dat ik thuisblijfmoeder ben dus dat ik wel het gevoel heb dat ik die tijd nog enigszins nu kan inhalen, maar je krijgt het nooit meer helemaal terug helaas
Heb je verhaal gelezen en herken wel een stuk. Ik ben 2 april in het ziekenhuis bevallen en kreeg geen hulp bij het aanleggen, werd alleen op een kamertje achter gelaten. Na uren mochten we naar huis, in de avond en ook daar geen hulp gehad met het juist aanleggen. We werden alleen gelaten met Bram en hij bleef maar huilen(van de honger) en ik bleef maar aanleggen(tot het pijn deed) en hij was niet stil te krijgen. Inmiddels was ik al 48 uur wakker en heb ik uit wanhoop de verloskundige maar gebeld. Die adviseerde om kunstvoedig te geven, dit heb ik gedaan en Bram was meteen stil. De volgende dag kon ik echt niet meer. Was al zo lang wakker, borsten deden pijn en Bram kreeg niks binnen. Ik wilde een leuke moeder zijn en niet zo gestrest en verdrietig als tijdens de zwangerschap en besloot op KV over te gaan. De kraamweek hebben we dat ook gedaan. Uiteindelijk heb ik op dag 8 een lactatiekundige gebeld en zij zei dat het nog wel kon. Heb 3 weken fulltime gekloft, om de 2 uur. Heb gisteren de kolf terug gebracht want na die 3 weken kolfde ik nog steeds maar 5/10 cc per keer.. En fulltime kolven ging qua energie niet meer. Bram wilde ook niet meer aanhappen. Kortom, een groot fiasco en veel frustratie. Ben er best verdrietig om en weet ook niet zo goed waar ik ermee heen moet.. m'n man vind dat ik nu alles wel geprobeerd heb en dat ik me niet schuldig moet voelen maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.