Medicijnen zoals antidepressiva kunnen je ondersteunen wanneer je, zoals je zelf aangeeft, depressiegevoelig bent. Wel is het belangrijk om daarnaast therapie te volgen of misschien ondersteuning bij de ha (praktijkondersteuning). Medicijnen alleen pakt het probleem niet aan, daarnaast duurt het vaak even voordat ze “werken”, mits je de goede hebt. Even pas op de plaats helpt soms ook even tot rust te komen, maar van langdurig thuis zitten word je echt futloos en duurt het herstel veel langer. En deze lockdown maakt het allemaal niet makkelijker, omdat mogelijkheden misschien beperkt zijn. Ik zou toch eerst een afspraak bij de huisarts maken. Heel veel sterkte!!!
Dit vind ik wel heel herkenbaar hoor. Ik zag mijn burn-out al jaren aankomen, maar had pas de mogelijkheid om er echt iets mee te doen toen er ook letterlijk ruimte kwam. Ik weet precies wat ik moet doen om 'goed voor mezelf te zorgen', maar dit in de praktijk brengen is heel lastig. Ik weet dat ik een balans moet vinden tussen dingen die energie geven en dingen die energie vreten, maar... als je 'energievreters' je eigen kinderen zijn omdat die intensieve zorg nodig hebben, waarvoor je geen goede hulp (of school) kunt krijgen en je zelfs rechtszaken voor moet gaan voeren om erkenning daarvoor te krijgen... en je letterlijk geen tijd en ruimte meer hebt om de energie gevende dingen te doen, dan is dat toch lastig. Nu met corona lockdown worstel ik ook weer. Mijn belangrijkste oplaad-momenten zijn me ontnomen en alles is anders en kost meer energie. (als je wilt pb-en, ik ben er)
Ik vind het tegelijk heel rot voor jou dat je dit ook ervaart en fijn voor mij om te weten dat ik niet alleen ben. Ik wil jou ook veel sterkte wensen en hopelijk gaan de scholen snel weer open, zodat er weer wat ruimte komt voor opladen.
Jouw situatieschets maakt inderdaad één en ander duidelijk. Je ingesteldheid speelt vast mee, maar je hebt ook heel wat op jouw bordje! Zaken waarvan je inderdaad beseft dat die 'levenslang' zullen zijn. Alleen dat besef doet mij al duizelen. Geen wonder dat je er af en toe flink door zit en dat er letterlijk en figuurlijk niet de tijd en de ruimte is om er iets mee te doen. Misschien is het een idee om praktische hulp in te schakelen? Zodat daar wat tijd vrij komt om in te spelen op onverwachte situaties bijvoorbeeld? Ik denk aan poetsen, koken, boodschappen,... Is dat een mogelijkheid? Ikzelf heb tijdens een moeilijke periode (peanuts in vergelijking met jouw situatie) veel gehad aan het voedingssupplement zafranforte. Geen medicatie, maar wel wat ondersteunend. Google maar eens.
Poeh, ik herken heel erg wat je schrijft over het onvermogen om jezelf te ‘activeren’. Ik zit in een hele andere situatie dan jij en ben momenteel aardig stabiel maar ook depressiegevoelig. En die spiraal van negatieve gedachten als je in een dip beland, waardoor je er nog verder in komt, komt me erg bekend voor.. En wel weten wat je voor actie zou moeten ondernemen maar er niet toe komen. Ik wacht nog op therapie en hoop dat dat mij gaat helpen om daar niet in terug te vallen..
Wat vervelend dat het met jou ook niet lekker gaat. Ik hoop ook dat de therapie je gaat helpen. Ik voel me vandaag gelukkig weer iets minder slecht (ik denk dat ik gisteren ook nog last van mijn hormonen had, heb een mirena en word inmiddels nauwelijks ongesteld, maar heb nog wel pms en andere ongemakken). Sowieso vind ik ook zonder zo’n lockdown december en januari moeilijke maanden, het is nu ook zoveel tegelijk er bovenop. Hopelijk gaat de school van mijn dochter volgende week weer open (speciaal onderwijs, dus er is nog hoop) en anders kan ze een paar dagen naar de noodopvang (als haar leerkracht en/of onderwijsassistent op de noodopvang werkt).
Nou, dat hoop ik ook voor je! De lockdown heeft op mijn psyche ook meer invloed dan ik zou willen, i.c.m. slecht weer, korte dagen etc.