Helaas is het toch mis gegaan. Gisteren weer een echo gehad met 10 weken en 2 dagen. We waren erg zenuwachtig maar ook benieuwd. Waarschijnlijk is het vruchtje 1 dag na de vorige echo gestopt met groeien en is het hartje gestopt met kloppen. Mijn baarmoeder was het al aan het afbreken. Er waren al rafelige randjes en er zat al bloed naast het vruchtje. Het zou de gyn niet verbazen als het gisteravond of vannacht al zou loskomen. Dat is helaas niet gebeurt. Ik bloed nog steeds niet. Nu is dus weer de vraag... Curettage of medicatie? Ik wil hier helemaal niet over nadenken. Straks om half 10 een telefonisch consult met de gynaecoloog. Ik ben benieuwd.
Wat een vreselijk verhaal, een achtbaan van emoties! Ongelofelijk hoe het zo kan lopen, heb er gewoon kippenvel van. Durf je nu nog wel te kiezen om het weg te laten halen? Ik kan me heel goed voorstellen dat er vragen in je hoofd blijven rondspoken. Heel veel sterkte! (en mocht je nog met de vraag blijven zitten wat je moet kiezen: ik heb beide gehad en moet zeggen dat een curretage me 100% is meegevallen. Je wordt heel goed begeleid. Al moet je er wel een hele dag voor uittrekken en daarna nog wel even herstellen. En je bent van het ene op het andere moment niet meer zwanger, wat nog een extra keer over-de-kop in de achtbaan kan zijn wat emoties betreft. De pillen heb ik ook gehad, voorafgaand aan de curretage. Dat was erg pijnlijk en bloederig. Geen pretje, maar het gaat allemaal wel wat sneller. Nu, de tweede miskraam, komt het vanzelf. Dat vond ik tot nu toe nog de beste optie). Nogmaals; sterkte!
Wow, wat heftig dat jij het gewoon 2 keer heb meegemaakt. Ik moet er niet aan denken. Ben nu al echt enorm verdrietig. We hebben vanmiddag een afspraak gehad in het ziekenhuis. Omdat ik er psychisch niet echt goed aan toe ben, heeft de gyn mij geadviseerd om voor een curettage te gaan. Dinsdag staat de operatie gepland. Het zou kunnen dat het ervoor al los gaat komen maar dat verwacht ik eigenlijk niet. Ik voel mij nog op en top zwanger. Moeilijk dit... maar wil nu wel dat het er snel uit is, dan kunnen we het tenminste ook echt gaan verwerken.
Jeetje wat erg. Ik begrijp hoe je je voelt. Ook ik was enorm verdrietig na mijn mk (was wel minder lang zwanger dan jij) en heb heel veel gehuild. Nu bijna 2 weken later heb ik het er nog wel moeilijk mee (ook gedeeltelijk door al het gedoe eromheen). Maar het is ook niet niks. Ikzelf heb het medicijn Cytotec gehad. Ik wou ook niet afwachten totdat het vanzelf helemaal loskwam. Bij mij heeft het goed en redelijk snel gewerkt. Had wel een aantal uren enorme pijn, alsof ik weeën had. Zodra het vruchtje eruit was werd die pijn wel minder. Heel veel sterkte!