Lieve allemaal, Ik heb een zoals de titel al aan geeft, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap moeten doorstaan en ben hieraan geopereerd. Zijn er hier meerdere dames die dit hebben meegemaakt? Zo ja, hoe ging je hier mee om? Ik merk aan mijzelf dat ik met regelmaat neerslachtig ben. Groetjes!
Hoi Zonnebloem! Helaas ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, mijn eerste zwangerschap bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn, het lastigste vond ik denk ik de angst om met 1 eileider verder te moeten, maar ik ben daarmee nu toch al 2 keer zwanger geraakt waarvan 1 vroege miskraam. Het herstellen van een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heeft lichamelijk en geestelijk tijd nodig omdat het toch niet niks is.. Geef jezelf ook de tijd daardoor. Wat voor mij werkte was positief toch weer naar de toekomst kijken en er opnieuw voor gaan. Dat heeft voor mij toch goed gewerkt maar ik weet dat niet iedereen dat kan. Veel sterkte en hopelijk mag je snel een gezonde zwangerschap hebben!
Hoi Zonnebloem, Ik heb 2x een buitenbaarmoederlijke zwangerschap meegemaakt. Ik heb ook veel verdriet gehad. Zeker toen ik 6 maanden erna nog niet zwanger was. Toen ik wel weer zwanger was en het een miskraam werd, kon ik het niet meer aan en heb ik psychologische hulp gehad, dat heeft veel geholpen. Voor die tijd ben ik een tijd depressief geweest, alleen herkende ik dat zelf niet en hield ik me groot voor de buitenwereld. Ik heb er wel heel veel over gesproken en dat luchtte wel op. Maar het goede nieuws: uiteindelijk kwam het goed (zie banner 😁. Nu hoef ik nog maar een paar weken. Het blijft heel spannend, maar ik heb er wel vertrouwen in. Heel veel sterkte! Het komt goed!
Lieve Zonnebloem, Wat een verdrietig nieuws, ik kan uit je berichtje niet opmaken wanneer het is gebeurd, is het kort geleden of al wat langere tijd? Hier helaas ook ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en anders dan mijn voorgangsters heb ik jammer genoeg nog geen positief nieuws te melden. Mijn advies is: onderschat het allemaal niet en geef jezelf echt de tijd om te rouwen om het verlies van het kindje dat je dacht te krijgen. En eventueel ook nog het verlies van een van je eileiders of eierstokken mocht dat het geval zijn... Wat ik natuurlijk niet hoop voor je! Praat met mensen over je verdriet en de gevoelens die het bij je oproept, als je dat met vrienden en familie kunt doen is dat heel fijn. Is dat onvoldoende voor je weet dan dat het geen schande is om hulp te vragen, bijvoorbeeld aan je huisarts! Ik heb het zelf in eerste instantie best wel onderschat en stond er vrij luchtig is. Toen ik ongeveer 7 maanden zwanger zou zijn geweest en "nog steeds niet" opnieuw zwanger was kwam de klap bij mij alsnog. Ik zag heel erg op tegen de uitgerekende datum maar inmiddels is die gepasseerd en dat brengt mij veel rust. Ik kijk vol goede moed (en met maar een klein beetje angst) uit naar een nieuwe zwangerschap. Ik wens je sterkte en hopelijk snel een goede zwangerschap!
Hoi hoi. Ik ben 1 juni geopereerd linkerkant eileider verwijderd. Herstel ging redelijk snel. Maar geestelijk wilde ik er niet aan.... ik bleef volhouden het gaat goed! September kwam ik er achter dat ik weer zwanger was. Helaas is dat een missed abortion en kwamen we er maandag achter dat het is overleden. Nu is het allemaal dubbel zo hard aangekomen. Dus wil wel benadrukken dat je echt je tijd moet nemen. Praat er over stop het niet weg. Heel veel sterkte
Neem de tijd om het te verwerken. Het is niet niets. Ik ben behoorlijk ingestort na de operatie destijds (er speelde nog meer met mn lijf hoor). Ben blij dat ik vanuit mijn werk de tijd heb gekregen om aan mezelf te werken. Over het algemeen zie je veel succesverhalen na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, dus probeer daar moed uit te halen. De onze is ook succesvol (al was het via een omweg).
Hee Zonnebloem, Hier helaas nog iemand met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.. Ik ben er 05-08 achter gekomen (Bij de eerste echo) dat het misschien een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was, daarna direct naar het ziekenhuis en geopereerd.. Bij mij is de rechter eileider weggehaald.. Nu wachtende op een menstruatie.. Duurt lang! Ik heb er ook nog veel last van.. niet altijd.. meestal met vlagen.. Niet alleen ik maar ook mijn vriend hebben het er moeilijk mee. gelukkig hebben we veel steun van familie en vrienden en aan elkaar. Maar het blijft lastig.. Om me heen worden allemaal kindjes geboren en wij zijn ons kindje (ook al was het nog zo klein) kwijtgeraakt. Denk ook vaak aan hoever de zwangerschap nu geweest zou zijn.. Het moeilijkste vind ik nog dat de menstruatie zolang op zich laat wachten, waardoor het lijkt alsof de tijd stil staat en je niet verder kan. Blijf vooral praten, dat helpt ons heel erg. Je moet het zeker niet wegstoppen of willen vergeten. succes
Ja zeker ervaring mee. Ik begrijp je gevoel helemaal. Vorig jaar heb ik een zwangerschap gehad in mijn sectiolitteken. Dit was een lang en slepend proces en ik was intens verdrietig heel lang... uiteindelijk sleet het pas toen we weer opnieuw konden proberen, dat was na een half jaar. afgelopen juni heb ik wederom een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad, ditmaal in mijn eileider, die ze dan ook hebben verwijderd. nu 4 maanden later ben ik weer zwanger. Heel eng, hoewel de vorige 2 keren vanaf het begin niet goed voelde, en nu heb ik dat niet zo en de testjes lopen keurig op zoals het hoort.. het blijft moeilijk... vrijdag echo om te kijken of het iig op de goede plek zit... doodeng om weer voor een echo te gaan, daar heb ik echt een trauma van.. Sterkte, Ik kan alleen maar zeggen dat het tijd nodig heeft...
Beste Zonnebloem. Wat vreselijk dat je dit is overkomen. Ik heb zelf 2x een buitenbaarmoederlijke zwangerschap meegemaakt. 1e keer is de linker eileider verwijderd en de 2e keer is de rechter eileider gelukkig bespaard. Ik heb met name na de 2e keer vrij snel gedacht dat ik er wel weer overheen was. Dat was niet zo. We hebben iedere keer vrij snel weer geprobeerd, omdat onze kinderwens groot is. Ik merkte alleen op een gegeven moment toch dat ik er nog niet echt overheen was. We hebben besloten het op een laag pitje te zetten en na een tijdje weer te bekijken hoe en wat. Onze vakantie heeft ons beiden er goed gedaan. Enige weken geleden hoorde ik dat mijn schoonzusje voor de 2e keer zwanger is. Ongepland, alweer. Met name dat ongepland schoot bij mij op een of andere manier in het verkeerde keelgat. Door er goed met mijn vriend over te praten (net als alle andere keren trouwens) kon ik het goed naast me neerleggen (na een halve dag heel veel huilen). Afgelopen zaterdag bleek dat ik weer zwanger ben. Ik durf niet goed blij te zijn. Ik mag al snel voor een 1e echo om te kijken of het nu op de juiste plek zit en ik ben onwijs bang. We hebben nog niemand verteld dat we weer zwanger zijn dus dat is extra moeilijk. Mijn advies: praat er veel over. Ik deed dat ook. Ook.met collega's met wie ik normaal gesproken niet zo vaak spreek. Het luchtte alleen wel erg veel op. En als je een keer een mindere dag hebt, laat het toe. Wegstoppen van dit verschrikkelijke verdriet werkte bij mij en mijn vriend alleen maar averechts. Heel veel sterkte meid!
Bedankt voor je reactie! Heftig om te lezen dat er veel meer vrouwen zijn die dit ook hebben meegemaakt. Voor mij wel een gevoel dat ik er niet alleen voor sta. Ik vind t heel moeilijk om hier open over te zijn, ik kan sowieso moeilijk over mijn gevoel praten, ik probeer t wel. Het feit dat je plots niet meer zwanger bent vind ik erg moeilijk! Het geeft me hoop, terug te lezen dat vrouwen hierna wel weer zwanger kunnen worden. Zoals bij jou. Lees ik het goed dat je nu ook weer zwanger bent? Gaat t goed? Groetjes
Bedankt voor je reactie! Doet me goed! Ik merk ook daarbij er moeilijk over kan praten en dat ik het moeilijk vind om onder de mensen te komen en erg mijn best moet doen om gezellig te doen. (Geen zin in ofzo) Wat fijn dat je opnieuw zwanger bent Zeg!! Proficiat! Ik wens je een goede bevalling toe! En hopelijk nig even genieten van het zwanger zijn!
Bedankt voor je reactie! Het is 3 weken geleden nu, ze hebben hierbij een deel van mijn rechtereileider weg moeten halen.het stond op knappen. Het feit dat ik plots niet meer zwanger ben en dus geen moeder ga worden van dit wondertje doet me nog pijn! Ook verdrietig om jouw verhaal te lezen. Ik hoop echt voor je dat je binnnekort goed nieuws hebt!!
ook ik heb er helaas ervaring mee. Ik ben er achter gekomen met 7.3 weken dat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was. ik ben met spoed geopereerd en is mijn rechtse eileider er uit gehaald. Ik was vrij snel weer zwanger 4 de ronde. Ik ben nu inmiddels bij 17 weken. Dit heeft mij zeker geholpen met het verwerken. Want twijfelde enorm aan mezelf en of ik nog wel zwanger kon worden met 1 eileider. ik wens je heel veel sterkte! het is niet niks.
Hier 2x een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Heb nu nog 1 eierstok over, rest is weg. Nog 1 ivf poging en dan is het klaar....
Hoi Zonnebloem, Wat erg van je buitenbaarmoederlijke zwangerschap! Heel veel sterkte aankomende tijd! Ik heb zelf 2x een buitenbaarmoederlijke zwangerschap meegemaakt. Eerste keer in de linker eileider, deze is verwijderd. Kort daarna weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, dit keer in de stomp van de linkereileider. Deze is daarop ook verwijderd. In een korte tijd van 3 maanden heb ik 2 buitenbaarmoederlijke zwangerschappen meegemaakt en dat is er behoorlijk ingehakt. Ik merkte dat ik het verdriet niet kon verwerken en heb psychologische hulp gezocht. In het ziekenhuis zeiden ze dat de kans op een 3e buitenbaarmoederlijke zwangerschap verhoogd was en dat heeft mij erg bang en onzeker gemaakt. Inmiddels 9 weken zwanger en nu zit het toch echt op de goede plek! Probeer er toch over te praten en vooral hoop te houden! Groetjes Mieke
Heel heftig jouw verhaal! 2 keer mee maken is heftig. Wat fijn om te horen dat je nu zwanger bent zeg! Hopelijk gaat alles goed.
Wanneer werden jullie voor t eerst ongesteld na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap? Het is voor mij nu 5 weken geleden en heb wel een ovulatie bloeding wat ontszettend veel pijn doet. Mij eierstok is opgezet tot wel bijna 4 cm. Ik verwacht dat ik dan bijna ongesteld moet worden aangezien er wel een ovulatie heeft plaats gevonden. Het wachten duurt zo lang. Ik hoop dat alles gewoon weer loopt. Zijn er ook dames die niet elke maand ongesteld zijn?
Bij mij was mijn cyclus meteen weer redelijk normaal. Ik mocht alleen bij de 2e keer niet meteen zwanger worden wegens het opvolgen van het hcg.
Ik ben nu 14 weken ( iets meer dan 3 maanden) verder en nog niet ongesteld geworden. Heb ook al contact gehad met het Z-H deze zei, na overleg met gyn dan ik nog maar gewoon moest wachten.. erg frustrerend dus..
Hier helaas ook ervaring met een buitenbaarmoederlijke zwangerschap bij 10 weken zwangerschap (eind sept). Met spoed geopereerd omdat er al bloed in mijn buikholte te zien was. Mijn rechtereileider is toen verwijderd. In het begin was ik er heel nuchter over, maar sinds een aantal weken merk ik dat ik nog niet mezelf ben. Probeer afleiding te zoeken in de dingen die ik leuk vind, maar toch blijft het in mijn hoofd zitten en heb ik soms moeilijke momenten dat ik uit het niets ineens in huilen kan uitbarsten. Heb gelukkig wel veel lieve mensen om me heen waarmee ik kan praten. Ik werd trouwens na precies 4 weken weer ongesteld. Heel veel sterkte, het is niet niks!