Hoi meiden, Ik wil even iets van me afschrijven omdat de afgelopen 2.5maand me nu echt op beginnen te breken. In grote lijnen is het zo dat mijn zoontje heel veel huilt, weinig slaapt, veel aan de borst wil en zichzelf totaal niet kan vermaken. Hij wil niet in zijn eigen bedje slapen. Is nog nooit in slaap gevallen zonder te huilen. Slaapt overdag niet als hij niet in zijn wandelwagen heen en weer wordt gereden en 'snachts niet als hij niet aan de borst in slaap kan vallen. Hij accepteerd geen speentje en groeit echt supersnel. Ik heb alles onderhand wel geprobeert, heb rust en regelmaat, voorspelbaarheid, bakerzakje, osteopaat, kinderfysio en zelfs het laten huilen(waar ik dus helemaal niet achter sta) geprobeert maar niets lijkt te helpen. Bij de osteopaat kwam naar voren dat het niet goed zat met zijn bovenste ruggenwerveltje door de heftige bevalling. Hij is nu 2x behandeld en ik loop ook bij de kinderfysio hiervoor. Toch lijkt het maar heel even te hebben geholpen want ik ben nu weer terug bij af al gaat het met zijn nekje als stukken beter en soepeler. Straks heb ik een afspraak bij de huisarts en ik ga nu gewoon een doorverwijzing naar de kinderarts eisen. Ik wil gewoon zeker weten dat er verder niet iets lichamelijks aan de hand is want ik wordt hier gek van. In de eerste plaats vind ik het verschrikkelijk om mijn kleine ventje zo te zien maar ook papa en mama lopen op hun wenkbrouwen en dat doet de relatie ook niet bepaald goed. Ik kan me dus ook niet voorstellen hoe het zal zijn als je kindje lekker gaat slapen zodra je het in bedje legt. Ik kan echt jaloers worden als ik denk aan moeders waarbij het allemaal wel makkelijk gaat. Mijn mannetje is maar 1 keer zo klein en ondanks dat ik zielsveel van hem hou en er wel momenten zijn dat hij ontzettend vrolijk is had ik er zo graag wat meer van genoten. Ik kan amper ergens naartoe met hem omdat het alleen maar brullen is. Ik loop me iedere dag de ziekte met hem door de bossen maar even de stad in is er gewoon niet meer bij. Momenteel ben ik zo moe en verdrietig. Ik ben spierwit, heb geen zonnestraal kunnen pakken deze zomer en mijn haar valt met bossen uit mijn hoofd Mijn schouders zitten compleet vast door het dragen van de kleine, ik kan niet eens een keer normaal douchen of naar de wc omdat hij geen 5 minuten alleen kan zijn. Wat zou ik er veel voor over hebben om eens een rustig dagje met mijn zoontje te hebben. Zijn er echt kindjes die lekker in de box kunnen spelen? Ik kan het me gewoon echt niet voorstellen. Sorry voor mijn klaagzang maar ik ben het voor nu even kwijt. Hoop dat er bij de arts iets uitkomt vanmiddag...
Ach meid toch, wat moet dat zwaar voor je zijn! Als ik dat zo lees, is het echt een superheftige eerste tijd met je kleintje. Mooi dat de momenten van genieten er ook nog zijn! Dikke troostknuffel, ik duim voor je dat het gauw wat beter wordt
Michelle04, wat erg dat jullie je zo naar voelen. Hopelijk kan de arts wat voor jullie betekenen. Houd moed.... Heel veel sterkte!
Jeetje meid, wat verschrikkelijk voor je... Kan me zo voorstellen hoe moe je je voelt en hoe hopeloos soms... Ik kan me het gedeeltelijk wel voorstellen omdat ik het zlef ook een periode heb gehad. Maarhier was het achteraf maar een paar weken voor de oorzaak gevonden was. Maar ik begrijp hoe onzeker het je kan maken en hoe moe je wordt. In het kort mijn verhaal: Mn zoontje is met de vaccuumpomp geboren en had vanaf het begin een voorkeurshouding, lag alleen op zn rechterkant. De eerste paar weken 92/3) was hij superrustig en zoet, sliep vooral, daarna begon het gehuil. Als ik wist wat er zou zijn: prima, maar soms had ik alles gedaan en bleef hij maar huilen. ik vond het niet normaal! Gaf FV en hoogde de voeding maar steeds op omdat hij ook erg hongerig leek maar vlgs het CB kon dat niet en moest ie echt meer dan genoeg krijgen. Ze hebbenme inbakeren aangeleerd en rust en regelmaat, dit heeft erg geholpen! De eerste dagen wordt t vaak iets erger waarna het beter gaat. Weet niet hoelang jij het hebt geprobeerd? Toch ben ik ook naar een osteopaat gegaan ivm het vermoeden van kiss syndroom. Na 2 (!) behandelingen kon mn zoontje weer op zn andere kant liggen, was hij niet meer overstrekt en was hij stukken minder snel geprikkeld! Maar goed, begreep dat jij ook naar onderbehandeling bent van de fysio en osteopaat. ik voelde gewoon dat het niet normaal was, hopewel het CB zei dat het wel meeviel en ik geen huilbaby had. Maar ik durfde gewoon niet eens naar de winkel omdat het steeds weer brullen was! Mn man vond het allemaal maar meevallen maar die zag m alleen maar s avonds na zn werk. Dit geeft ook veel onbegrip en je voelt je een zeur en een emotioneel, overbezorgd mens. Maar volg je moeder instinct!! Heel goed dat je naar de kinderarts wil! Laat je doorverwijzen en je kind van top tot teen na kijken! Misschien heeft het wel (verborgen) reflux en constant pijn? Ze kunnen medicijnen geven en je kan zelf het hoofdeinde van het bedje wat hoger leggen. Misschien heeft het ook veel pijn door die werveltjes? Kortom er kan zoveel zijn! Verder zou ik toch die rust en regelmaat er in zien te stampen want dat geeft jouzelf ook meer rust. Je schrijft dat je zoontje niet in zn ledikantje wil slapen, maar hij zou toch moeten leren dat DAT zn slaapplek is en niet de box, of mamma's schoot of ouders' bed etc. Blijf volhouden bij de eerste tekenen van vermoeidheid meteen naar bed! Slaapt ie s nachts wel eigenlijk? Hij wil ook contant aan de borst zeg je en ook groeit ie hard. Heeft hij wel voldoende aan de BV? Misschien heeft ie wel contant honger? mijn zoontje bleek ook een gigantisch hongerlapje te zijn en hoewel het CB zei dat ie echt genoeg kreeg heb ik toch opgehoogd en later ook overgestapt naar voeding voor hongerige baby's. Een wereld van verschil... Verder zou ik een keer vragen of je (schoon) ouders een dagje kunnen oppassen. ik weet t: liefst zadel je een ander niet op met een kindje wat zo veel huilt, maar denk ook aan jezelf (en je relatie!). Ga er even tussenuit. Je zoontje heeft veel meer aan een moeder die weer vol energie zit en is opgeladen! Laat je lekker masseren, ga naar de beuatyfarm/ sauna, pak een zonnebankje etc. sterkte!
Ook ik wil je even een virtuele knuffel geven! Heb ontzettend veel respect voor je, het lijkt me onwijs moeilijk een huilbaby te hebben. Een vriendin van mij heeft ook een babytje wat alleen maar huilt en ook zij kan inderdaad nouwelijks even normaal het dorp in. Ik vind het af en toe al zwaar om voor een "rustige" baby te zorgen, laat staan als je kleintje de hele tijd huilt. Dus nogmaals, heeft veel sterkte en kracht toegewenst en ik kan heel goed begrijpen dat je af en toe jaloers bent op de mamas waarbij het allemaal vanzelf loopt. Is ook niks mis mee. Denk dat het inderdaad heel belangrijk is dat naast alles wat je doet voor je kleintje, je goed voor jezelf zorgt. Dus neem af en toe een massage voor die gespannen schouders, laat af en toe iemand twee uur op je kleintje passen zodat jij die twee uur even kan doen wat je wilt. En vooral: voel je niet schuldig, zoals ik het lees heb je echt alles gedaan wat je maar doen kon en nu is het afwachten wat de artsen zullen zeggen/vinden. Ik hoop natuurlijk dat er niks mis is met je kindje en dat het huilen in een paar weekjes vanzelf weg gaat. Heb je wel eens een homeopathische arts overwogen? Die kijkt goed naar de psygische symptomen van je kleintje en zoekt daar dan een middel op. Wie weet zou het kunnen helpen.... Heel veel sterkte en nogmaals, hoe moeilijk het ook is, maak tijd voor jezelf vrij. En remember; het is misschien af en toe ontzettend kl*te nu, maar niets is voor eeuwig en ook jou kleintje zal ooit eens ophouden met huilen en dan zullen er nog honderd duizend mooie momenten komen!
He, zo herkenbaar... dit had ik ook kunnen schrijven Wij zijn toen wegens voorkeurshouding ook bij een osteopaat geweest en het slechte slapen, voorkeurshouding en opspugen was toen over. Maar in de loop van de tijd is dat langzaam weer op komen zetten en wij zijn er juist achter dat het KMA is. Er was eigenlijk niet zoveel wat daarop wees, Thirza groeide ook goed (ook toen ze nog zoveel spuugde). Maar dus toch... Mijn advies is dus ook idd om alles na te laten kijken. Wij hebben overigens een allergietest laten doen bij een bioresonantietherapeut, omdat bij die kleintjes de reguliere testen eigenlijk niets uitwijzen als het allemaal wat milder is... Sterkte!
Meiden ontzettend bedankt voor jullie lieve reacties, dat doet me echt goed. @Druif78: Meid het is heel herkenbaar zoals jij het omschrijft. En wat ontzettend fijn dat het bij jullie zo goed geholpen heeft. Helaas werkt het inbakeren niet. Ik gebruikte al de puckababy en ben op een gegeven moment ook het strakke inbakeren gaan proberen ondanks dat ik dat zelf niet zo'n prettig idee vond. Maar goed op een gegeven moment wil je wel de hele dag op je kop gaan staan als dat zou helpen. Mijn tante had er een heel mooie doek voor gemaakt en ik heb het een paar dagen volgehouden maar mijn ventje wordt er alleen maar hysterisch van. De rust en regelmaat houden we er voor zover dat gaat wel in. Ik heb mezelf op een gegeven moment zelfs afgevraagt of er hij miss dingen ziet die ik en mijn vriend niet zien. Hij kan echt uit het niets zo overstuur raken.. @Oleander86: Als er bij de kinderarts niets uit gaat komen ga ik het zeker bij een homepatische arts proberen. Ik wil alleen eerst al het andere uitsluiten om te voorkomen dat ik opeens met te veel tegelijk ga dokteren. Ik geloof zeker dat dat een goede optie kan zijn.
Jeetje meid...wat vreselijk zwaar moet dit zijn...Ik wil je alleen maar veel sterkte toewensen en inderdaad, zoals iemand al schreef: vraag iemand eens een dagje op te passen. Je moet even stoom afblazen en tot jezelf komen want dit trek je echt niet. En dat ligt niet aan jou want jij kunt er niks aan doen, je bent ook maar een mens! Sterkte!
Hoi Michelle, Ik herken je verhaal....helaas...ik kan ook echt niet zomaar even met mijn dochtertje de stad in omdat ze het heeeeeeel vaak op een brullen zet en ook heeeeeel hard en lang...hebben dus ook een huibaby (huilt vele uren per dag). Drinkt jouw zoontje wel goed of heeft hij ook moeite met drinken omdat hij vaak aan de borst wil? Ook herkende ik wat je zei over het niet kunnen vermaken van zichzelf....heel vermoeiend he? Begint jouw mannetje ook te huilen als je even een tijdje geen aandacht aan hem besteedt? Wij gaan volgende week naar de kinderarts. Zijn al een keer geweest maar toen is er niets uitgekomen. heel veel sterkte. groetjes
Hmm ik kan je natuurlijk niet aan een oplossing helpen... (hooguit de tip geven de huisarts eens richting verborgen reflux te denken) maar wellicht is het heel iets anders natuurlijk. Je hebt al 1 ding gevonden.. dat scheelt maar wellicht speelt er gewoon nog iets. Maar ik kan je wel een hart onder de riem steken... (meerdere wellicht) ten eerste houden de meeste babies met 3 maanden vanzelf op met huilen.. (dus als ze niets vinden gaat het heus OOK over.. de vraag is alleen hoe lang het duurt.) en ten tweede.. zijn er heus mensen die weten hoe je je voelt! mensen die het nooit meegemaakt hebben zitten vol tips/adviezen etc.. maar die wanhoop die zich op een gegeven moment meestermaakt van je.. die is niet voor te stellen zonder eigen ervaring. wij zelf hebben naar alle tips geluisterd.. er over nagedacht.. en desgewenst uitgeprobeerd. (helaas werkte uiteindelijk niks.. maar ok). onszelf zelfs overgegeven aan het consultatiebureau en die konden ook niets bedenken! (wel goede tips voor mama geven.. dat konden ze wel goed) wij zagen zelf (nahja.. ik eigenlijk) niks in "een nachtje bij oma logeren" of iets dergelijks ondanks alle stress had ik niet het idee dat ik lekker zou slapen zonder mijn favoriete huilbabietje zelf had ik op dat moment eigenlijk maar 1 vriendin... (niet omdat ik geen vrienden had maar omdat ik gewoon geen behoefte had aan gezelschap) waar ik af en toe op de bank plofte terwijl zij anne wiegte en liedjes zong... kon ik even het gevoel heben dat de verantwoording even bij ieman anders lag.. die OOK het uiterste deed om te zorgen dat mijn droppie (op dat moment eerder draak) zich beter voelde. Verder heb ik op een zeker moment gemaild met de mevrouw die achter huilbaby.info zit echt een supermens en ze herkende echt heel erg veel van de situatie.. niet eens de oorzaak maar wel de manier waarop mensen reageren en hoe gek je er van word. er zijn dagen dat ik anne in bed gegooid heb onder het mom van "ga hier maar janken.. als je ik je nu langer vast moet houden ga ik misschien wel dingen doen waar ik spijt van krijg" (en ja ook daar heb ik weleens spijt van gehad maar beter dat dan snachts met je baby op de snelweg staan.. (die mensen snap ik nu een stuk beter) blijf goed op je strepen staan bij artsen en dergelijke.. ondanks wat iedereen zegt.. kan ik niet geloven dat een baby huilt om niks dat niemand wat kan vinden.. dat kan maar huilen omdat er niets is... daar geloof ik niet in mja als je om de hoek had gewoond had ik gezegd... kom eens langs dan zul je zien dat mijn huilertje ook een onwijs stoer dametje is geworden en dat het dus echt goedkomt dan zou je even gewoon op de bank kunnen hangen.. koffie/thee drinken.. whatever mijn oren kunnen wel wat hebben (we hebben het opgemeten op een dag dat ze niet eens heel hard huilde voor haar doen... en ze maakt meer herrie dan een laag overvliegende straaljager... (95db... en anne zat op 110db) maar nu.. ze is slim, rustig, enthousiast, lacht heel de dag en ontzettend bijdehand! en die dag komt bij jullie ook gewoon dat weet ik zeker! nu nog even zorgen dat je deze dagen doorkomt! (overigens ik was laatst bij iemand met een babietje dat alleen maar sliep.. en ik vond dat maar wat raar... en stiekum zelfs een beetje saai)
Mijn dochtertje heeft de eerste 6 weken enorm gehuild en ik weet hoe je dat opbreekt. Zodra mijn man van zijn werk kwam, stond ik al klaar bij de deur, propte haar in zijn armen en moest gewoon weg, het huis uit. Even een uurtje naar de supermarkt zonder dat gehuil is al een waar uitje op zo'n moment. Mijn dochtertje bleek reflux te hebben. Ik was al met een maand ofzo naar de huisarts gegaan, maar die dacht dat er niets was, want ze had zo'n lekkere gezonde bolle toet . Bij het CB vond de ene verpleegkundige maar dat ik haar moest laten huilen en daarna kreeg ik gelukkig een verpleegkundige die vond dat de kinderarts er naar moest kijken. Ze bleek ook amper te zijn aangekomen. Sindsdien konden we er wat aan doen en kreeg ik er een ander kind voor terug. Als het je eerste is, weet je ook niet wat normaal is, tenminste, je gevoel zegt soms wel wat anders, maar mensen maken je toch aan het twijvelen door opmerkingen als 'alle baby's spugen/huilen etc. Pas nu ik een tweede heb, zie ik dat het ook anders kan, want deze baby huilt alleen bij krampjes, spuugt niet de hele dag zijn kleertjes en beddengoed onder etc. Laat je vanmiddag niet met een kluitje het riet in sturen hoor, inderdaad gewoon een verwijsbrief voor de kinderarts eisen. Heel veel sterkte hoor!
Ik wil je heeeeeeeel veel sterkte wensen. Het is zo verschrikkelijk zwaar als je je kindje niet kan troosten. En je wereldje is al zo klein, maar wordt dus een stuk kleiner. Hopelijk lukt het om een middagje "vrij" te krijgen, zodat je even aan jezelf toekomt (kom het anders maar brengen voor een paar uurtjes, heb het echt met je te doen). Ik heb ook weleens gedacht "leuk he een kind krijgen?" Wat een ideaalbeeld heb je hierbij zeg. Hier ging het huilen na 10 weken weg. Het gaat echt een keer over.
Wat vreselijk zwaar voor je, ik wil je sterkte wensen. Hoe is het nu? ben je al bij de huisarts geweest?
Hoi meis, Wat leef ik met je mee zeg. Het huilen van je eigen kindje gaat ook echt door merg en been he? Ik heb laatst iemand gesproken (hele nuchtere vent) die precies jouw verhaal vertelde. Zij kregen viavia het nummer van een man, dacht een soort helderziende, die een ander stel heel erg heeft geholpen. Zij hebben toch maar gebeld omdat ook zij ten einde raad waren. De man kreeg heel veel informatie door en in eerste instantie dachten zij "jaja". Weet niet wat hij verder precies gedaan heeft, maar toen hij de deur uit was hadden ze een heeeeel ander kind. Na een paar maanden ging het weer even wat minder en is hij nog een keer geweest. En weer hetzelfde verhaal! Als je wilt kan ik wel het nummer vragen? Ben zelf ook een vrij nuchter persoon maar na zijn verhaal... Sterkte!
Meid....ik weet helemaal wat je voelt en bedoelt. Ik kon en kan soms nog steeds het niet uitstaan als hier een moeder is die beweert dat hun kindje nooit huilt etc. Niet dat ik het hun niet gun ofzo, maar meer van, waarom heb ik dit niet? Waarom moet hij toch zoveel huilen, wat is er toch met hem aan de hand, waarom kan ik je niet troosten. Zelf ook naar een osteopaat geweest, veel rust en regelmaat geboden en daar ging het wel iets beter mee. Heb je al eens aan een puckababy gedacht? Daar heeft Roan echt heel veel baat van gehad, hij sliep vrijwel de eerste nacht in de puckababy door en ook overdag ging het beter. Eventueel zou je bij het CB kunnen vragen of ze je de echte inbakertechniek kunnen leren? Dit mag alleen als zijn heupjes goed zijn, bij de puckababy maakt dat niets uit omdat die losser zit. Schaf of leen ook eens een draagdoek (zo'n doek van 6 meter), dan kun je je kindje lekker bij je dragen en dan kun je je armen en schouders wat ontlasten. Je kindje is dan lekker dicht bij je, hij ruikt je en kan je hart horen kloppen, iets wat heel vertrouwd voor hem is. Heb je wel eens een druppelvorm speen geprobeert? Die lijkt iets meer op een tepel dan de dentalspeen. Misschien kun je eens je ouders of vriendin vragen of ze 2 uurtjes op je kleintje kan passen, zodat jij even weg kan, even niets. En wat ik inderdaad ook even zou doen, is naar de huisarts gaan om te kijken of hij niet een reflux heeft, dit kan ook verborgen zijn! Misschien kun je al beginnen met zijn matrasje iets hoger te leggen? Ik wens je echt heel erg veel sterkte, maar meid, het komt echt goed, alleen zul je wat geduld moeten hebben....
Meid, ik weet heel goed hoe je voelt.... Het goede nieuws is dat het snel overgaat, gewoon een beetje doorzetten! Eerst natuurlijk mogelijke lichamelijke oorzaken uitsluiten! Hier ook zo'n huilbabytje, vanaf week 2. Bleek dat ze last had van reflux en met zantac ging het snel beter. Maar toch: overdag sliep ze alleen maar rechtop in mijn schouder, anders werd ze na 10 minuten huilend wakker van het spugen, dus ik niet eens naar de wc kon, laat staan iets voor mezelf doen terwijl ze sliep! Ik herinner heel goed al die blikken op straat, in de CB - ik werd volgens mij een soort celebrity - "Mama van het kindje die altijd huilt" Soms dacht ik echt dat ik het niet zou redden En met 3,5 maanden was het ineens over - Lisa wilde ineens in haar bedje slapen en niet bij mij, wandelen ging steeds beter - ik kreeg een vrolijk en tevreden meid. Nog steeds met haar willetje - als ze niet mee eens is, mag iedereen het horen! - maar nu huilt ze nooit zonder reden. Sterkte, meid! Straks ga je ook enorm genieten van je wondertje!
Jullie zijn echt lief, zo fijn en hartverwarmend al die reacties. Morgen ga ik overal even uitgebreid op antwoorden. Ik lig weer met de kleine aan de tiet en typen is zo mega lastig. Hoop dat hij zo eindelijk in slaap valt.. Liefs Michelle
hey michelle! ik wil je toch even een schouderklopje geven opdat je je er zo moedig bij houd! ik kan me niet voorstellen hoe het is om een hele dag voor een kindje te moeten zorgen dat constant huilt en aandacht nodig heeft! ik vind het af en toe al moeilijk als mijn zoontje eens een "huil - of jammer" dagje heeft! dus vind het erg knap van je jou dat je jezelf (en je man) er zo doortrekt! ik hoop dat een bezoek aan de kinderarts jullie zal helpen! dat hij snel een oorzaak vind en dat het iets is van kleine aard. iets onschuldig zodat jij en je man weer kunnen gaan geniet van elkaar, jullie kleine man en van het leven!! veel succes! ps. jullie en ook jullie kleine ventje kunnen er niets aan doe! hou vol en alles komt goed (K)
Jeetje meid ten eerste wil ik je heel veel sterkte wensen en ik weet wat je doormaakt. Wij hebben precies hetzelfde gehad. Gelukkig gaat het hier inmiddels een heel stuk beter. De huisarts constateerde een koemelkallergie bij Naomi en raade ons pepti van Nutrilon aan, het ging iets beter maar nog steeds niet zoals het moest. Weer naar de huisarts terug en een doorverwijzing gehad naar de kinderarts daar ben ik heel slecht behandeld. Het kwam erop neer dat het aan mij lag. Ik was geirriteerd dus Naomi ook en dat bootste. De optie was om haar een week op te nemen. Nou daar ben ik niet akkoord mee gegaan en ben de volgende dag met haar naar een osteopaat geweest. God die man heeft me ontzettend geholpen, nog 1 behandeling en we zijn daar klaar. Ook raade hij mij andere voeding aan namelijk Nutramigen, omdat de eiwitten nog verder afgebroken waren. We hebben een heel ander kind gekregen. Ik kan nu tenmiste weer normaal douche en naar het toilet, daarvoor kon ik haar geen 5 minuten alleen laten. Heb je zelf al geprobeerd om misschien een week geen koemelk te gebruiken? Misschien dat nog een idee is? Meid nogmaals heel veel sterkte en als je er over wil praten mijn pb-box staat voor je open.