hoi meiden, ik weet niet goed waar ik dit moet plaatsen... maar mijn moeder is zooo opdringerig! koopt van alles voor de kleine voor bij haar thuis! wil het liefst elke dag langs komen als ze een paar dagen niet is geweest krijgen we dat ook te horen zei laatst per ongeluk tegen mijn dochter lach eens naar MAMA ipv oma! laat ongeveer 10x per dag vallen dat als ze even moet oppassen ze dat wel even wil doen (terwijl ik nog gewoon in mijn verlof zit dus zelf lekker aan het genieten ben van ons wondertje) als we bij hun zijn en onze dochter huilt en ik of mijn man zijn haar aan het troosten (wat prima lukt) zegt ze de hele tijd zal ik haar even nemen.. oh ik word er stapel gek van!! is dit herkenbaar voor iemand......?
Ja hoor heel herkenbaar. Is dit haar eerste kleinkind? Ik heb ooit gehoord dat voor grootouders het krijgen van een kleinkind nog heftiger is dan het krijgen van eigen kind. Wat ik uit je verhaal lees ik de enorme liefde die je moeder voelt voor de kleine. Ik snap wel dat het voor jou een beetje te veel wordt, maar ik schreef bovenstaande zodat je het misschien iig kunt begrijpen. Ze doet het niet om jou te pesten zeg maar. Vind jij het echt erg dat ze zoveel houdt van de kleine? Zou je willen dat ze minder aandacht aan besteedt? Dan zou ik het gewoon vragen.
ja het is haar eerste kleinkind nee vind het niet erg dat ze van de kleine houd maar ik vind dat er wel verschil moet zijn tussen moeder en oma en dat ze er niet zo bovenop moet zitten ik snap dat het voor haar heel bijzonder is maar wij worden er gek van! ook toen we gingen bevallen hadden we gezegd dat we eerst even samen wilde genieten van het bijzondere moment en dat we hun daarna zouden bellen dat ze naar het ziekenhuis mochten komen maar nee hoor oma was gewoon al naar het ziekenhuis gekomen en stond al voor de deur dus tijd om even als kersverse ouders te genieten van de eerste momenten was er niet bij.
Ik zou het gewoon tegen haar zeggen. Mijn moeder kon er ook wat van, en na het een keer rustig gezegd te hebben ging het echt goed. Nu is ze echt een super oma (en moeder voor mij ). Ik heb gewoon gezegd dat ik me echt heel ongemakkelijk voelde als ze zo deed.
ik zou haar er wel mee confronteren. Aangeven dat het jullie manier van opvoeden is, als ze zich met bepaalde dingen bemoeit. jullie zijn de papa en mama en moeten je kindje troosten, niet Oma. Dat ze wil oppassen is heel fijn, dat moet je ook aangeven. maar je kan gewoon aangeven dat je er nu nog niet aan toe bent.
hier was het ook zo en dan ook nog met me schoonouders echt elke dag stonden ze op de stoep. vond het vreselijk. Gelukkig wou ze niet alles van me overnemen maar gewoon opdringen om te komen vond ik echt niet leuk. We hebben toen gezegt dat 4 dagen in de week voor ons waren en de rest van de dagen mocht er bezoek komen. Ze respecterden het wel. Een goede week later mocht ze toch oppassen want toen kwam ik in het ziekenhuis terecht. Je moet het duidelijk zeggen wat jou grenzen zijn
Dit is heel herkenbaar. Niet voor mijn moeder maar voor mijn schoonmoeder. En het is voor haar kleinkind nr 4. Ze doet het bij al haar kleinkinderen. Ik kan me er zo vreselijk aan storen:x. Als we haar zien trekt ze letterlijk die kleine uit mijn armen.. Mijn man is vorige week enorm boos op haar geworden. Kleine had net zijn fles op en ik wil hem aan mijn man geven zodat hij hem in bed kon leggen. Trekt ze hem weer zomaar uit mijn handen:x We hebben duidelijk gezegd dat ze best wel met haar kleinkind mag knuffelen maar dat ze het wel moet vragen. Ze bedoelt het niet verkeerd. Ze wil het alleen maar doen om ons even te ontlasten. Alleen de manier waarop ze het doet is niet fijn Ze heeft zich trouwens ook een keer op een feestje voorgesteld als de moeder van een van haar kleinkinderen ipv oma.... Ik zou naar je moeder toe ook heel duidelijk zijn. Praat er een keer rustig over. Het kan goed zijn dat ze het ook alleen maar wil doen om jou te helpen ( en natuurlijk omdat ze graag met haar kleinkind wil knuffelen) en dat het verkeerd overkomt.
hmmm ik vind dit eigelijk heel normaal... ik weet niet beter. Maar zal wel mijn manier van er mee omgaan zijn dan... Mijn ouders mochten toen mijn dochter net thuis was altijd langskomen van ons. Maar dan gingen ze van alles verzinnen, dat ze boodschappen nodig hadden die in de aanbieding waren bij de supermarkt bij ons om de hoek (is 15km van hun huis...). Maar ik vond het wel heel lief en kon er alleen maar om lachen. Ik vind het fantastisch om mijn moeder als oma te zien en als mijn ouders er waren in het begin (om de dag ongeveer een uurtje ofzo) dan lag mijn dochter altijd bij hun. Ik kon de rest van de dag nog tutten met haar en zij zijn toch ook gek op hun kleindochter?
Mijn schoonmoeder is precies zo. Zij laat niet terloops vallen dat ze graag wil oppassen, maar zegt: 'Het wordt binnenkort wel een keer tijd dat ik mag oppassen. Gaan jullie lekker een weekendje weg. Het kan best hoor, je kan toch kolven?' En inderdaad dat continu willen vasthouden *zucht* Dat begrijp ik best en dat laat ik ook gewoon toe, maar het is alleen nooit genoeg. Ze loopt maar in mijn nek te hijgen en verzint van alles om mijn dochtertje weer over te kunnen nemen, zoals (terwijl ik mijn dochtertje verschoonde): 'Ik heb een bakje yoghurt voor je neergezet. Kom, geef haar maar even, dan kan jij eten.' Als mijn vriend ons meisje vastheeft, trekt ze haar gewoon uit zijn armen of eist haar gewoon op, zo van: 'Geef haar eens even hier M.' Ze ziet haar kleinkind bijna elke week, maar zegt elke keer dat het zo lang geleden is dat ze haar heeft gezien en gebruikt altijd het woordje 'even'. 'Leuk dat jullie er even waren,' terwijl we daar altijd minstens 4 uur zijn, omdat ze nu eenmaal niet naast de deur woont. Wat jij schrijft over dat je moeder zich per ongeluk mama noemde...dat doet mijn schoonmoeder nog net niet, maar gisteren waren we toevallig bij haar op bezoek en noemde ze mij de hele tijd 'mama Lonit' toen ze tegen mijn dochtertje praatte. Pardon??!! Ik ben gewoon haar mama hoor! Mijn vriend noemde ze niet zo, dat was simpelweg papa :x Ik vond het echt niet leuk.
Je moeder is gewoon superenthousiast. En dol op haar kleinkind. Gelukkig maar! Alleen dit is voor jullie een beetje te allemaal. Dat herken ik wel. Ik zeg het gewoon altijd als ik dingen een beetje te vind. Zo van "mam, dat mag wel ietsje minder. Ik vind het fijn dat je wil oppassen en dat zal ik ook zeker doen als ik daar zelf klaar voor ben. Ik heb het gehoord, je hoeft het niet meer te zeggen." En dat ze spullen koopt voor bij haar thuis, lekker laten doen zou ik zeggen. Het is haar huis. Dat trekt vanzelf weer bij hoor. Wees maar blij dat ze niet alles aan jou kado geeft
Ik herken het wel een beetje. Hier ook een schoonmoeder die zei kom maar bij mama! Schrok ik toen wel van maar achteraf moest ze er natuurlijk ook erg aan wennen dat ze een nieuwe 'titel' heeft. En soms wordt er gezegd wanneer blijft hij slapen of laat hem maar liggen hoor als we daar in de avond zijn of maar dan heb je je handen even vrij. op het begin ergerde ik me eraan maar nu vind ik het soms ook wel even lekker dat ik mijn handen vrij heb en dat hij lekker kan spelen met een Oma die helemaal verzot op hem is. Dat vind ik ook erg fijn en heel erg belangrijk. Mijn eigen moeder woont ver weg maar die zal nooit is de moeite nemen om een keer langs te komen of om een dagje te komen. Ook belt ze nooit om gericht te vragen naar haar kleinzoon als er bijv een keer iets bijzonders is voorgevallen. Maar ondertussen zegt ze wel dat ze haar kleinzoon nooit ziet en nog nooit dit en dat met hem heeft gedaan!! Nou geef mij dan maar een (s)moeder die ietsje opdringerig is waarvan ik weet dat het ooit toch wel iets minder zal worden. Het is nu natuurlijk nog allemaal heel erg nieuw. En ze wil ook graag een band opbouwen met haat kleinkindje. En probeer er misschien is een keer rustig over te praten met haar en vertel waar je grenzen liggen. Suc6 Groetjes Luna
nou sorry maar dan was hier dus de bom al ontploft je moeder moet respecteren als jij eerst met je man van je pasgeboren kindje wil genietten en ik vind dat je best eerlijk tegen je moeder mag zijn gewoon even zeggen dat je t te veel vind
heel erg leuk als je jezelf er ook fijn en prettig bij voelt maar kun je je ook indenken dat veel vrouwen dit niet prettig .vinden. mijn schoonmoeder komt elke dag bij haar dochter en blijft daar ook bijna de gehele dag. sorry maar wij zijn erg gesteld op ons prive leven en ik zou dr dus gek van worden.
ik ben blij dat ik niet de enige ben die zich zo ergert eraan haha! het is niet zo dat ik het erg vinden als ze mijn dochter vast houd want ik zorg altijd als ze bij ons zijn dat zowel opa als oma tijd met onze dochter heeft maar het is dat opdringen.. ze zei laatst ook als ze later ergens mee zit komt ze maar lekker naar oma toe hoor dat soort dingen dat irriteerd me zo ze geeft me het gevoel dat zij de moeder wil zijn ipv de oma! het begon ook al toen ik zwanger was wij gingen spullen kopen kamertje etc.. en toen hadden we hun mee gevraagd voor de gezelligheid wat gebeurde er mijn moeder nam alles over en ging vanalles kopen voor bij haar thuis!! ze nam heel ons mooie moment weg om spullen te kopen voor ONS kind. en ik weet dat ze het goed bedoelt maar pfff ik word er moe van en ik ga het ook zeggen maar ben dan bang dat ik haar kwets maar ik moet het wel zeggen want anders barst de bom straks.
Best herkenbaar idd, alleen heb ik het dan met mijn vader. Hahaha, hoor je nier zo vaak hè dat de opa degene is waar je soms een beetje moe van wordt. Maar goed, mijn vader heeft er dus ook een handje van om alles beter te weten en constant Ayla te willen vasthouden. Ik weet dat het allemaal liefde is en daar ben ik ook hartstikke blij mee, maar soms...zucht... Afgelopen vrijdag gingen we bij mijn vader en stiefmoeder BBQ-en. Ik was Ayla de fles nog aan het geven en ondertussen even met mijn stiefmoeder aan het kletsen. Ayla wilde ik tussendoor even laten boeren, dus ik had haar over mijn schouder gelegd, onderwijl gewoon doorkletsend met mijn stiefmoeder. Komt mijn vader erbij staan "zal ik haar even overnemen, dan kan jij lekker verder kletsen". Uuuuhhhmmm, nee pap, ze moet zo nog verder drinken en ik kan best kletsen en Ayla laten boeren tegelijk, was mijn reactie. Dan kijkt ie zo heeeeel teleurgesteld en druipt af. Vervolgens komt ie dan nog 20x langs lopen en heel de tijd maar roepen "Ayla, Ayla, Ayla", waardoor ze natuurlijk voor geen meter drinkt, haha. Gelukkig zei mijn stiefmoeder er al wat van. Vervolgens na de fles had hij Ayla lekker beet. Hij liep met haar naar achteren in de tuin, waar ook de BBQ staat. Doet ie, terwijl hij haar vast heeft, ineens die klep van die BBQ omhoog. Uit die BBQ kwam echt een kneiter van een rookwolk, zo lekker allemaal naar Ayla. Nou ben ik misschien een zeikerd, maar ik wil dat niet. Dus ik zei iets van "Hey joh! Doe 's niet". Dus mijn vader komt mijn kant weer opgelopen, mompelend dat dat helemaal niet geeft en dat ze daar niks van krijgt. Dus ik zei gewoon netjes dat dat allemaal wel zo zou zijn, maar dat ik het niet wil hebben. En ipv dat ie dat nou gewoon accepteert (én respecteert)....neeeeee, dan moet ie er maar over door blijven gaan. Nou sorry hoor, dan ben je bij mij echt aan het verkeerde adres. Ik werd op een gegeven moment een beetje pissig en heb uiteindelijk gezegd dat het MIJN kind is en dat IK bepaal wat wel en niet gebeurt. Hij kan het daar mee eens zijn of niet, dat maakt me niet uit. Maar ik vind dat hij op zijn minst kan respecteren wat IK wil voor/met MIJN kind. Nou toen was ie stil en keek ie alleen nog maar een beetje bokkig. Eerder zei hij al een keer "Ik heb ook 3 kinderen opgevoed hoor, dus ik weet best hoe dat moet". Zucht....alsof dat er iets mee te maken heeft. Toen heb ik ook maar gezegd dat dat een waarheid als een koe is, maar dat hij zijn kans gehad heeft met ons, en dat Ayla mijn (onze) dochter is en ik (wij) haar dus opvoed zoals ik (wij) dat wil. Tjonge, sorry voor de lap tekst hoor . Ik ben blij dat mijn vader zo ontzettend veel van Ayla houdt en ik weet dat hij het niet verkeerd bedoelt, maar soms kan ik 'm wel achter het behang plakken met zijn goedbedoelde adviezen....
ja ik vind het ook super fijn dat mijn moeder zo blij is met onze kleine meid maar het is gewoon een beetje TE ik heb het gevoel alsof ze mijn rol wil overnemen.
Niet te bang zijn om haar te kwetsen hoor, want dan lukt het nooit om het aan te kaarten. Denk dat het het beste werkt om het te zeggen op het moment dat het gebeurd. Dan heb je meteen een voorbeeld bij de hand en snapt ze meteen hoe of wat. En dan gewoon 1 ding zeggen en het daar bij houden. En eventueel een volgende keer weer iets.
Ik ben het helemaal met je eens en tegelijkertijd vind ik juist dat (er op het moment zelf iets van zeggen) zo moeilijk. Inderdaad omdat ik bang ben om met een fermere opstelling mijn schoonmoeder te kwetsen en ook omdat ik mezelf -notabene tijdens het ergeren haha- afvraag of ik misschien toch niet overtrokken of kinderachtig reageer. Want het is toch immers goedbedoeld en het komt voort uit liefde...? Ik kies meestal voor de rustige, vriendelijke weg...maarja, die werkt dus niet bij mijn schoonmoeder. Ze is altijd erg volhardend en blijft het proberen. Eigenlijk neem ik haar juist dat ook kwalijk, ik bedoel, als ik een aantal keer heb geantwoord 'nee hoor, dat hoeft niet,' dan is de boodschap toch in principe duidelijk? Houd dan een keer op met aandringen, denk ik dan. Maar dat doet ze dus niet :x Het komt erop neer dat ik me niet zozeer erger aan het feit dat ze mijn dochtertje wil knuffelen e.d. maar aan de manier waarop ze dit afdwingt. En dat ze totaal geen boodschap lijkt te hebben aan wat mijn vriend en ik op een bepaald moment wel of niet willen mbt ons kind. Ontiegelijk irritant!
Mijn moeder was ook zo. Vooral in het begin kwam ze heel vaak langs en bemoeide ze zich overal mee. Dat is na een paar weken eigenlijk vanzelf minder geworden. Ze vertelde wel dat ze haar nieuwe rol leuk, maar lastig vindt. Ze vindt het moeilijk om ons te laten 'aanmodderen' terwijl zij al lang denkt te weten wat er aan de hand is. Meestal laat ik haar lekker haar gang gaan, kan ik mijn koffie ook eens opdrinken voor hij koud is Als zij bijvoorbeeld denkt dat hij honger heeft, terwijl ik zeg dat dat niet zo is, laat ik haar toch een fles maken. Als hij geen honger heeft, eet hij namelijk echt niet, dus merkt ze snel genoeg dat ze ongelijk had (natuurlijk wel gevolgd door mijn "ik zei het toch...")
heel herkenbaar allemaal. Ik kon en kan me er ook onwijs aan storen. Heb het toen ons meisje ongeveer 2 mnd was een keertje laten weten aan mijn moeder. Was niet leuk en even bonje, maar gaat sindsdien wel beter. Mijn tip is dus: wees duidelijk. Je kunt beter iets te streng zijn dan dat je later denkt: hadden we dit maar nooit toegestaan. Mijn moeder laat ook altijd weten dat ze ons meisje al zooooo lang niet meer heeft gezien. (ziet ze bijna elke week wel) Ze belde pas op toen ze onderweg was van vakantie naar huis, of ze die avond even (wat nooit even is...) kon komen. Terwijl ze de volgende avond zou komen oppassen...heb maar gezegd dat het niet uitkwam. pfffff dat kan ze toch ook zelf bedenken?! (Wij hebben beide gescheiden ouders, dus als iedereen 2x per week komt houden we geen dag voor onszelf over...)