Hallo allemaal! Ik heb het heel lang niet neer durven zetten wegens herkenbaarheid maar ach, ze kunnen allemaal de boom in Ik wil graag even kwijt over tienermoeders! Maar dan even een lekker positief verhaal, het is zo vaak negatief in de aandacht dat ik het eens even de andere kant op wil gooien Ik was 15 toen ik zwanger raakte van mijn oudste, 16 toen ik hem kreeg. Ik was voor het aller eerst met een jongen naar bed gegaan(netjes met condoom) daarna dumpte hij me. Net ongesteld, ben altijd een iel ding geweest dus werd het wat later en behoorlijk onregelmatig. Toen ik 4 weken later niet ongesteld werd heb ik een testje gedaan met een collega, maar die was negatief. Dus ik ging lekker verder met mijn leven, werken, naar school, spuugde wel veel en snapte dat niet echt maarja zwanger kon ik niet zijn. Tot ik 20 weken later ineens een buikje kreeg.. Toch maar naar de huisarts. Die voelde en wist het meteen! Voor mij was het direct duidelijk dat dit kindje welkom was al werden mij nog alternatieven geboden, als abortus. Dit wilde ik absoluut niet, dit kindje hoorde bij mij en het voelde echt als moord. Dat had ik mezelf niet vergeven. De verwerkker (of "zaadjesmeneer" zoals mijn zoontje hem nu noemt), wilde er niks van weten en is zorgvuldig onvindbaar geworden(en gebleven). Mijn ouders zijn zich rot geschrokken, ben weer bij mijn moeder ingetrokken omdat mijn vader heeeeeeeeel boos was en vond dat ik mijn kindje weg moest geven. Bij mijn moeder thuis is het altijd drama geweest, ze was een (vermoedelijk, gedroeg zich iig heel erg die richting op en niet mild) borderliner en leefde heel intens. Dus de zorg voor mijn broers en zusje kwam op mij neer. Wel draaide mijn vader compleet bij toen D er was, hij is vanaf dag een, samen met mijn bonusmama, mijn steun en toeverlaat geweest. Heeft ons overal mee geholpen, ik kon nog naar school(dus oppas), kleertjes en eten voor de kleine en mij, geweldig. Mijn stufi ging op aan eten en drinken voor het gezin, maar met de hulp van mijn vader redde wij ons prima. Na twee lange jaren kon ik in een appartement terecht waar ik heerlijk heb gewoond. Ik heb genoten van het zorgen voor alleen mijzelf en mijn mannetje, heb keurig mijn studie afgemaakt en toen.. Kreeg ik een vaste baan, kwam mijn man tegen, kocht een kat, trouwde, kocht een huis, kreeg nog een kindje, kreeg nog een poes, raakte weer zwanger!! en leefde nog lang en gelukkig! Zo kan het dus ook
wat een mooi verhaal ! ik ken ook een tienermama ook bevallen op 16 en ze heeft nu 3 kindjes is gelukkig getrouwd (met de papa ) en is leeft ook nog lang en gelukkig
respect meid!! en wat fijn dat je toch ook steun kreeg van thuis.. wat de liefde voor een kind met een moeder kan doen!fantastisch om te lezen! geniet ervan meid! je hebt er hard voor gewerkt!
Ontzettende knapperd!! Wat kun jij trots op jezelf zijn en wat zul jij elke ochtend met een heerlijk gevoel wakker worden dat dit jouw leven is! Geniet er van, je hebt er heel hard voor gewerkt!!
je kan ontzettend trots zijn op jezelf!!! Diep respect. Alleen lees ik in je banner dat je mama intussentijd wel is overleden. Heel erg veel sterkte met dit verlies.
Goed hoor. Mooi voorbeeld van mijn motto "alles gebeurt met een reden" . Dat jij zo voor je familie gezorgd hebt, gaf jou een voorsprong op het goed kunnen verzorgen van je kindje, die ook weer geboren is omdat het nu in een gezellig gezinnetje met leuke broertjes woont. Dikke duim.