Hoi meiden, Ik vroeg me af of er nog meer meiden waren/zijn die tijdens deze spannende tijd een belangrijk persoon in hun leven moeten missen ? Ikzelf ben 4 jaar geleden mijn vader verloren. En ik heb hem met mijn trouwen ook al moeten missen. En nu dat ik zwanger wil worden (laat staan als er straks een kleintje komt) mis ik hem vreselijk erg. Ik mis hem natuurlijk iedere dag weer. Maar nu helemaal.... We zaten toevallig eergisteren wat oude videobanden te kijken. En als ik dan zie hoe hij was met mijn nichtje en neefje....zucht.... Ik kon nog net mn tranen binnenhouden. Liefs Tries.
Ja... Mijn vriendin...allebei mijn opa's en mijn oma twee tantes.. HEt allerergste vind ik me vriendin.. want die was nog veelste jong om weg te gaan Ik heb wel dat ze allemaal bij ons zijn.. en dat ze mijn kleine vent echt wel kennen...! Maar het blijft erg moeilijk!
Ja mijn oma. Ik heb helemnaal geen opa's of oma's meer, maar maar mijn ene oma was voor mij niet alleen mijn oma maar tevens mijn mama en mijn maatje. Met haar deelde ik alles. Zij is overleden toen ik 13 was. Maar nog vaak mis ik haar! En toen mijn manneke Darryl* is geboren en daarna ziek werd en is overleden, heb ik vreselijk die schouder en die steun van mijn oma gemist. Zou deze bijzondere momenten zo graag nog met haar delen.... Maar boven alles mis ik mijn zoontje het ALLERMEEST! Hij had nu grote broer moeten zijn, naar de peuterspeelzaal moeten gaan en vol trots moeten vertellen over zijn broertje en zijn brusje op komst...
ook ik herken het helaas... mijn vader is een paar jaar geleden overleden,hij was ook niet bij mijn trouwen,toen ik me huisje kreeg ect ect soms word ik erg boos erover omdat hij niet is overleden aan wat hij eigenlijk had. dan denk ik soms van ow als we dat nou eerder wisten... maar ja door die gedachtes word je gek,ik probeer gewoon daaraan niet te denken,ik denk gewoon dit was het lot. en dat helpt mij min of meer om het te accepteren.
mijn opa mis hem ontzettend we waren de beste vriendjes en er was voorspelt dat mijn opa in november mijn kindje zou sturen.. Hij is echt bij me daar ben ik nu heel zeker van en hou nog zielsveel van hem.. Had graag willen zien hoe trots die nu zou zijn Groetjes
mijn zwager, is 1,5 jaar geleden verongelukt. hij was zelf net 3 weken papa toen het gebeurde. het is onvoorstelbaar hoe we hem missen! ben pas getrouwd en toen hebben we hem ook zooo ontzettend gemist. hij was zo'n trotse papa.. waarom gebeuren zulke dingen en dat op 26 jarige leeftijd?
Jeetje,wat een gemis allemaal he ! Ik weet zelf ook wel heeeeel zeker dat mijn pa nog wel bij ons is hoor. Dat heeft hij vaak zat laten blijken @mounia ; in jouw verhaal herken ik heel veel... @mamajannekke ; wat vreselijk om te horen dat je je zoontje moet missen....bij deze even een dikke knuffel van mij Liefs Tries.
ik mis op dit moment ook heel erg mijn oma, ze is zo snel overleden... tis nu 2 weken geleden maar we hadden nog zo veel plannen samen en mijn kleine vechter mis ik het meeste... hij had nu een paar maanden kunnen zijn, je gaat dan toch denken van : hoe zou hij er nu uit gezien hebben, hoe zou casey erop reageren en mee om gaan, pfff
Mijn oma mis ik nog het meeste...heb ik tijdens mijn zwangerschap en daarna ook heel erg gemist. Ze is overleden toen ik 12 was, maar zij was toen pas 46. Helemaal geen "oma" dus, meer een tweede moeder! We deden altijd heel veel samen, zij was een heel energiek mens...helaas kreeg ze Sclerodermie (een ziekte waarbij je hele huid keihard word) en daarbij borstkanker met allemaal uitzaaiingen...ik vind het nog het ergste dat ik nooit afscheid heb kunnen nemen omdat het allemaal veels te snel gegaan is! Op het laatst was ze zo vermagerd, en kaal, en de familie vond het beter dat ik haar niet op het sterfbed zag...ergens heel erg maar in mijn herinnering is ze nu gewoon die mooie en energieke vrouw...en dat is wel goed, ik zou haar niet willen herinneren als die zieke vrouw!
Ik mis mijn vader (hij is niet dood) maar tijdens mijn zwangerschap had ik hem zo nodig... Ik heb niemand die dood is die ik mis, bijna iedereen van mijn familie leeft nog,maar ik mis mijn vader elke dag zoveel..dat het soms lijkt alsof hij er niet meer is. Heb hem zolang niet gezien....jaren. Sterkte voor iedereen die iemand mist.
Wij missen mijn schoonouders heel erg. Vooral ook voor mijn vriend is het heel erg moeilijk nu we een kindje verwachten.
mijn mama, ik ben beide mijn ouders vroeg verloren, mijn mama aan borstkanker toen ik 13 was en mijn papa toen ik 18 was maar daar heb ik het minder moelijk mee omdat hij alcoholist was en ik al een ruime tijd afstand van hem had genomen. maar mijn mama was en is nog steeds mijn alles, heb het nog steeds moeilijk met kerst ookal vier ik dat niet meer, op haar verjaardag mijn verjaardag, de geboorte en zwnagerschap het is echt een groot gemis het moederschap heeft dat niet makkelijker gemaakt omdat als ik nu vragen heb me nooit kan richten tot mijn eigen moeder. ze zeggen tijd heelt alle wonden maar deze is nog heelvers voor mij.
Mijn vader hij is overleden toen ik 4 was en ik heb dus nooit echt een vader gehad! Hij was pas 34 en is overleden aan meerdere hartaanvallen. Maar sinds Giovanna ernstig ziek is geweest heb ik het allemaal meer een plekje kunnen geven omdat ik nu weet dat ze er wel zijn al zie je ze niet! Wij hebben namelijk heel hard geschreeuwd dat ze haar niet mochten hebben en haar hier moesten laten en dat is gelukkig gebeurd! Ik weet dat het hun werk is want Giovanna heeft hun nog nooit gezien maar als ze men vader zijn foto ziet dan gaat ze heel veel lachen en de foto kussen. ( Natuurlijk ook het werk van de chirurgen!)
ik mis mijn opa en oma nog elke dag die helaas veel te vroeg zijn overleden aan kanker (56 en 60 jaar) en hierdoor hun kinderen en kleinkinderen achterlieten waaronder hun jongste zoons toen nog 16 en 19, maar hoe oud je ook bent je ouders verliezen is een schok verder mijn neef die helaas veel te vroeg is gegaan door een auto ongeluk en heeft maar 21 mogen worden gelukkig heb ik bijde ouder nog en heb ik ze voor de 2e keer opa en oma mogen maken, een moment om nooit te vergeten en benzo blij dat ze alicia kunnen leren kenen en andersom. ik moet er niet aan dneken dat ik hun ooit kwijt raak dat doet me echt pijn. hopelijk duurt dat nog heel erg lang en ze zijn gelukkig nog vrij jong (42/50) en ze kunnen dus nog genoeg jaartjes mee als ze dat gegunt zijn.
Ook mijn vader verloren, afgelopen week precies 9 jaar terug. Dus moeten missen tijdens mijn bruiloft, geboorte van Lindsey en nu weer...
Ook mijn vader, Nu alweer 17 jaar geleden. Ik heb hem maar 12 jaar gekend, dus dat is wel raar. Ik ken hem nu eigenlijk alleen van foto's en de film. Maar af en toe kan ik het gevoel nog wel terug halen. Mijn vader was echt een geweldig lieve man.
Ik mis mijn moeder. Zij is in januari 2003 plotseling overleden. Ineens was ze er niet meer... Nu we de beslissing hebben genomen om aan kinderen te beginnen heb ik het erg moeilijk en mis ik haar nog meer dan ik al doe! Toen ik ten huwelijk werd gevraagd door mijn vriend mei 2007 ging ik gelijk huilen, omdat ik gelijk eraan dacht ik kan niet met mama mijn jurk uitzoeken en al die andere dingen! Gelukkig weet ik dat ze altijd trots op me is en dat ze me altijd kan zien!
Ik mis mijn vader, die is in 2006 heel erg plotseling overleden. (geloof dat iedereen het verhaal hier kent.) Maar vooral nu ik net verhuisd ben en met een paar probleempjes zit mis ik hem zo. En ik mis mijn opa heel erg! Die is 8jaar teug overleden, maar mis hem nog elke dag. Papa en opa ik mis jullie!