Tuurlijk beslis je samen maar al die goede voornemens dames ze komen echt niet allemaal uit. Vooral bij je 1e kindje heb je het vaak al helemaal uitgestippeld maar wanneer je kindje eenmaal geboren is zul je zien dat sommige dingen toch niet zo verlopen zoals je gepland had. Bij de 1e heb ik ook borstvoeding gegeven maar na 5 weken weer afgebouwd; ik vond het een ramp terwijl ik net zo vastberaden was als de dames die op dit berichtje gereageerd hebben. Nu begin ik gelijk met flesvoeding en mijn partner heeft hier -gezien mijn 1e ervaring- uiteraard begrip voor al vind hij borstvoeding natuurlijk het beste. Silly
Net daarom heb ik niets in verband met borstvoeding en dergelijke in mijn bericht gezet. Op dit ogenblik heeft borstvoeding onze voorkeur maar als het niet zou gaan, ja, dan is het maar zo, he!! Dat wachten wij af. We praten enkel over de dingen die je kan controleren, zoals de kamer, de naam enz. De rest is al besproken natuurlijk maar we laten vooral komen wat komt daaromtrent. Groetjes
Hoi allemaal Mijn man en ik overleggen alles samen. Kinderkamer e.d. hebben we met gemak uitgekozen omdat we allebei hetzelfde smaak hebben, dus was de keuze heel makkelijk gemaakt. Ik ga ook proberen borstvoeding te geven, en ga dan af en toe kolven zodat mijn man dan ook de fles kan geven. Maar uiteraard, alleen mijn man hoor, niet de omas, of de overgrootomas zeg maar. Que opvoeding gaan we alles samen overleggen. Dat vindt ik wel belangrijk hoor, want we hebben toch altijd het beste voor ons kind. Kraamvisite of kraamfeest - daar zijn wij nog steeds niet uit, maar wat we ook beslissen, dat wordt samen besloten. Ik waardeer de mening van mijn man, en andersom ook. Als er wat onverwachts dingen zijn die ik op dat moment moet beslissen staat mijn man altijd achter mij. Dat vindt ik ook belangrijk, en vooral ook andersom. Wat bij mij heel erg opvalt is dat wij hetzelfde denkt over veel dingen, dus ik heb er echt geen probleem mee als ie iets voorstelt, of iets beslisst zonder te overleggen. Het is altijd goed.
Hier wordt ook alles samen beslist. De kleurtjes van de kamer, de namen, waar ik ga bevallen staat al vast ivm mijn voorgeschiedenis dus dat valt af, de geboortekaartjes straks en de bv. Beide zijn we erg pro-bv. is denk ik ook wel nodig. Ik weet nu al dat ik het straks vast wel eens niet zal zien zitten, mn man weet dat ik echt wil dat het slaagt en zal me daarom dan ook 100% steunen en me helpen waar hij kan. Overigens ga ik niet kolven in eerste instantie, mn man is al voldoende hulp met het helpen aanleggen, mij assisteren (glas drinken voor mij), mn dochter helpen terwijl ik voedt, laten boeren enz. Zo'n flesje geven draagt voor mijn man niks bij aan het vaderen.
Mijn man en ik hebben ook veel samen besproken bij onze eerste, ik heb toen iets meer dan 6 maanden borstvoeding gegeven en vond het geweldig! Ik heb werkelijk overal mijn kind gevoed! Na een paar weken heb ik geprobeerd te kolven met een electrische kolf en dat gaat niet direct zo gemakkelijk. In het begin moet je hier echt aan wennen en voor je een hele voeding hebt gekolft ben je wel een tijdje zoet. Na een poosje gaat het vanzelf beter (goed proberen te ontspannen, eventueel een doekje bij je baby leggen en die dan bij het kolven besnuffelen, ha ha ha), dan gaat kolven het beste. Ik deed het 's nachts tussen 2 voedingen in, bij flauw licht in de woonkamer, dat werkte bij mij het beste. Ik had na een paar maanden 6 liter!!! borstvoeding in de diepvries liggen (een hele lade vol), zodat hij op het kinderdagverblijf ook borstvoeding kreeg. En nu bij de tweede? Ik hoop dat ik weer zolang kan voeden en of ik nu weer 's nachts kan kolven? Dat weet ik nog niet, maar ik ga het zeker vast proberen.
Moet je dat samen doen dan? ik heb gewoon besloten dat ik borstvoeding ga geven... Ik zei laatst wel dat ik het liefste in het ziekenhuis beval. Toen zei hij, nee ik heb het liever thuis. Waarop ik weer zei, goed, de volgende keer als jij een kind uit je onderlichaam gescheurd krijgt ben je de eerste die mag kiezen.... De rest beslissen we overigens wel samen!!!
dat vind ik wel een goeie zeg! Ik kan al niet meer kiezen, de eerste is met een keizersnede geboren en dus moet ik nu in het ziekenhuis bevallen!
tja in principe deden we bijna alle dingen samen, maar dingen zoals het geven van borstvoeding of flesvoeding e.d dat heeft ie aan mij overgelaten omdat hij vindt dat ik toch uiteindelijk degene ben die het meest voor de kinderen zorgt omdat hij 6 dgn per week werkt, hij staat met alles volledig achter me dus dat is wel makkelijk...maar voor zover er dingen zijn die je eigenlijk met zijn 2en moet beslissen doen we dat ook... maar het is wel zo als hij het ergens niet mee eens zou zijn en ik kan me niet vinden in hetgeen hij wil is het toch mijn stem die overheerst...
We praten er wel samen over maar hij vind dat ik het uiteindelijk mag zeggen. Zo wilde hij dat ik de 1e keer in het ziekenhuis ging bevallen en ik niet. Dus ben ik thuis begonnen, uiteindelijk vond hij het ook prima. Hij had met de vk gepraat en die vertelde dat hij het beste met mij kon meegaan in die beslissing omdat de plaats waar je bevalt je wel aan moet staan. Anders schiet de bevalling niet op. UIteindelijk ben ik toch naar het ziekenhuis gemoeten. Wat betreft bv, tja daar staat hij nog meer achter dan ik. Hij vind echt dat ik het zo lang mogelijk moet proberen en dat doe ik dan ook. Met Lars heb ik 3 maanden bv gegeven en dat vond hij eigenlijk ook wel kort, maar hij accepteerde mijn beslissing volledig en was trots op iedere dag dat ik het heb gegeven. Verder over de naam en de kleuren van de babykamer, ik geef een voorzet en hij zegt wat ie er van vind.
hoi hoi, Ook ik heb mijn man overal bij betroken en we hadden samen mooi keuzes gemaakt alleen op het bewuste moment verging ik van de pijn en konden de keuzes me echt gestolen worden!!! Hij voelde niks en ik had rugweeën......... Moest naar het ziekenhuis omdat de vliezen langer als 24 uur gebroken waren kreeg opwekker en spuit voor de pijn. Maar weet je wat me echt gehlopen heeft?? Het lachgas..........en de massage van man en moeder... Keuzes kun je maken maar soms loopt het net even allemaal anders........
Hoi hoi, Gelukkig zitten mijn man en ik wel op 1 lijn. Mijn vriend heeft zelf al een dochter en bij zijn ex is het goed fout gegaan tijdens de bevalling. Daarom wil hij liever dat ik in het ziekenhuis beval. Als ik hem daarmee gerust kan stellen geen probleem. Opzich vind ik het zelf ook wel fijner denk ik. Verder hebben we het over BV niet echt gehad. Ik ga het gewoon proberen en we zien wel of het gaat lukken en hoe lang ik het vol hou. Daar staat hij geloof ik ook gewoon achter. Maar uiteindelijk ben ik wel de persoon die het allemaal moet doen, en zal ik beslissen, maar gelukkig gaat tot nu toe alles goed. En ja verder over andere dingen overleggen we gewoon alles. Groetjes, Lesley
het spijt me zeer maar als ik bv wil geven en thuis wil bevallen, heeft mijn vriend daar niks over te zeggen! het klinkt cru maar het is wel zo. vind dat ik mag doen met mijn lichaam wat ik zelf wil! dat hij het er toevallig mee eens is.... spulletjes die we aan moeten schaffen doen we wel samen maar hij vind eigenlijk alles wel best, laat veel beslissingen aan mij over.
Mijn vriend en ik beslissen eigenlijk alles samen.. Hij gaat ook altijd mee naar de verloskundige wat ik natuurlijk heel erg leuk vind..
Mag ik wat vragen? Waarom vinden degenen die alleen willen beslissen nu precies dat hun vriend/man niets te maken heeft met bv/kv en plek van bevallen? Dat is trouwens absoluut niet als aanval bedoeld hoor, ik ben gewoon nieuwsgierig...
hoi stranger dat zou ik inderdaad ook wel willen weten puur uit nieuwsgierigheid! ik wou zelf graag thuis bevallen maar mijn man had liever ziekenhuis omdat hij gewoon vond dat ze daar alles hebben wat nodig is enzo dus hebben we de voor en tegen tegen over elkaar gezet ik vind het gewoon goed dat we alles samen beslissen hetis zijn kindje ook!!! net zoals dat ik niet wou weten wat het word en hij wel.... ik vind dat het het enige is wat een man in principe van de zwangerschap mee krijgt en hij kan het van buiten af voelen verder niet... dus heb ik gezegd oke we laten een echo maken om te zien wat het word want het kindje is ook van jou ik ben van mening dat je als vrouw zijn niet egoistisch moet zijn en ddenken dat je man of vriend nix te vertellen heeft hetis ook zijn vlees en bloed
Ben ik ook wel benieuwd naar!! Het is toch ook ZIJN kind? Mijn man beslist mee in alles!! Ik wou ook graag thuis bevallen maar hij wil dat niet. Hij zegt stel dat er iets gebeurd en het komt op seconden/minuten aan, dan kan het heel goed volledig fout gaan omdat alle apperatuur niet aanwezig was om het te helpen! Dat vergeven we onszelf nooit! En geef toe, dat hij ergens toch wel gelijk heeft! Daarom ben ik dan toch akkoord gegaan! Zolang het er maar gezond en wel uitkomt!!
Ik ben van mening dat ik degene ben die moet bevallen dus dat dat voor mij in een omgeving moet gebeuren waar ik me het prettigste bij voel. Voor mij geld dat dat ik thuis wil bevallen, mijn man zou ook het liefst naar het ziekenhuis willen maar ik heb heb zelf een fobie voor ziekenhuizen omdat ik als kind veel ziek ben geweest. Ik ben dus uiteindelijk degene geweest die hierover beslist heb en hij moest zich hier maar bij neerleggen. Klinkt heel rot maar ik denk dat de vrouw toch degene moet zijn die zich het meest op haar gemak moet voelen bij een bevalling. Verder bepalen we een hoop samen, BV zie ik eigelijk niet zitten maar ga ik wel proberen, hierbij staat hij wel achter mij en zegt ook dat als ik het echt niet meer zie zitten dat ik dan degene ben die bepaal of ik doorga of stop met borstvoeding. Uiteindelijk vind hij het belangrijkste dat ik mij goed voel in de huidige situatie. Kortom hij is een lieverd.
hey bianca zo is het prezies bij ons ook gegaan en achteraf nu ik wat verder heen ben vind ik dat hij ook wel gelijk heeft het is wel een risico dat je loopt en ik was zelf en mijn man ook een licht kindje dus... je weet nooit
er moet maar eens iets dom gebeuren waardoor je je kindje kwijt bent,hé! daar zouden we niet mee kunnen leven! weten dat het in een ziekenhuis niets zou geweest zijn! Ik begrijp m'n man en eigenlijk zou ik me mss veiliger voelen in het ziekenhuis met alle middelen binnen handbereik! Pas op, ik begrijp de mensen die thuis bevallen ook,hoor!! Ieder zijn keuze zeker!!