een wee... ik kan het niet goed terugvinden alleen kleine beetjes... ben erg benieuwd naar jullie omschrijving, ik kan me er namelijk heel moeilijk een voorstelling bij maken en voel je verschil tussen buik, rug en been weeen? en wat is makkelijker opvangen en te ondergaan? (de weeen storm daargelaten naar ik begreep dat dat erg naar is) en achteraf gezien, voor iedereen die bevallen is, viel het uiteindelijk mee de weeen? waren ze wat je je ervan voorgesteld had of viel het tegen? groetjes, Dora
Toen ze bij mij begonnen, voelde het als rugpijn. Ik heb alleen maar rugweeën gehad en dat was geen pretje, maar dat zal met alle weeën wel zijn. Later voelde het als erge menstuatiepijn in de onderrug en op een gegeven moment weet je gewoon dat het een wee is. De pijn komt op en zakt weer weg....Tegendruk in m'n rug was heerlijk, net zoals een warme kruik op m'n onderrug. Ik hing over m'n bed en tuusendoor liep ik door de kamer. Later volgenden de weeën elkaar zo snel op, dat ik alleen maar op bed kon hangen. Ik vond het achteraf gezien allemaal wel meevallen, ik keerde helemaal in mezelf en had goede steun aan mijn man.
je vind er niet veel van terug omdat een wee voor iedereen verschillend is en praktisch niet te omschrijven, ik heb een weeënstorm gehad van 3 kwartier en dat was heel heftig en pijnlijk maar als je me nu vraagt hoe dat toen voelde dan kan ik je dat niet vertellen. Ik weet wel dat ik de hele buurt bij elkaar geschreeuwt heb terwijl ik van te voren riep dat ik absoluut niet ging schreeuwen. Maar hoe ik nu ook mijn best doe om die pijn terug te halen, ik kan het niet voor je omschrijven en misschien maar gelukkig ook.
Het is wat Danique zegt, iedere bevalling is uniek. Zelfs 2 bevallingen bij dezelfde vrouw kunnen heel verschillend zijn. Maar ik vond het meevallen. Ik heb 'gewone' weeen gehad. Ik vond de laatste cm (9-10 cm) wel zwaar omdat je dan al persneigingen krijgt die je deels nog moet wegpuffen. Maar op het moment dat ik dacht "ik trek het niet meer" mocht ik mee gaan persen. En dat heb ik van meerdere vrouwen gehoord. En bekijk het zo: miljoenen vrouwen zijn je voorgegaan, als zij het kunnen kan jij het ook!
Toen bij mij de weeen begonnen voelde ik mijn buik echt zwellen en er kwam een pijn die steeds feller werd... Ik had meteen vanaf wee 1 last van rugweeen en ik ervaarde het alsof er aan 2 kanten aan mijn heup werd getrokken... De pijn kan je ook niet zo tegen gaan, je gaat echt automatisch puffen... Dat gaat helemaal vanzelf! En persweeen, zodra je mag persen is het echt een opluchting! Alleen wegpuffen is ontzettend zwaar en moeilijk...
Toen de weeen bij mij begonnen wist ik niet eens dat het weeen waren maar het voelde als kramp zeg maar in je onderbuik en kwam regelmatig terug dus toen begon er bij mij een lampje te branden dat het weleens weeen konden zijn , maar hoe verder je vordert hoe vervelender het word en ik kreeg ook een weeenstorm dus dan schreeuw je het inderdaad uit van de pijn , ik kan alleen zeggen dat je het door je hele lichaam voelt die ontsluitingsweeen en ik vond het vies tegenvallen had niet verwacht dat het zo zou voelen ...
Ik vond op het moment zelf de weeen echt verschrikkelijk en moeilijk weg te puffen... Maar achteraf vond ik het wel meevallen, de tijd ging zo ontzettend snel (en ik heb er 14 uur over gedaan)! En in het algemeen over de hele bevalling, kijk er echt niet vervelend op terug... Terwijl het toch op een gegeven moment heftig was -> behoorlijke knip (15 hechtingen) en met de vacuumpomp is ons mannetje geboren. Je vergeet het echt allemaal zodra de kleine geboren is en op je borst ligt! Ook het evt. hechten daarna ervaarde ik helemaal niet als vervelend, terwijl de arts aan het hechten was was ik alleen maar naar ons mannetje aan het kijken die verzorgd werd!
Ja achteraf gezien is valt het inderdaad allemaal mee , ik heb altijd gelachen als mensen zeiden als ze er is ben je alles vergeten maar het klopt echt ....
Kan me dat nu nog zo moeilijk voorstellen.... Mja, ik heb voor mezelf ook al de ergste bevalling scenario's in mijn hoofd gehaald...
ja dat had ik ook , en dan vooral mensen die zo leuk vertellen over hun horror bevalling net voordat je zelf moet gaan bevallen ... maar je moet het gewoon over je heen laten komen en bedenk maar zo je kan toch niet meer terug nu