Nou breekt echt mijn klomp. Aan mijn andere verhalen kunnen jullie lezen dat er een aantal dingen niet kloppen aan onze relatie. Staat nu ineens mijn schoonvader voor de deur en haalt al mijn vriend zijn spullen weg. Hij laat me dus nu gewoon keihard vallen. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen, en wat me allemaal de wachten staat. Ik dacht dat hij om me gaf, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Hij laat me zo zitten. Ben nu al in mijn 7de maand, en eigenlijk is er nog maar weinig gereed voor de kleine die op komst is. En interesse heeft hij totaal niet. Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen...
probeer een gesprek met de vader aan te gaan. de kans is er natuurlijk dat hij dit weigert maar dan heb je dat teminste wel geprobeert, als je nu al in je 7de maand zit dan zulle de spulletjes toch wel moeten komen dus ook daar moet hij zijn verandwoordelijkheid voor dragen. vind het echt klote voor je meis dat het nu weer zo moet gaan. maar ook alleen kan je het dat weet ik zeker! en denk maar zo, hij is je niet waard als hij jou zo behandeld! Liefs Marije
jemig zeg misschien dat je eens moet vragen wat hij nu verwacht en eigenlijk van je wilt... proberen te gaan praten
Heb je ouders bij wie je terecht kunt? Of anders een goede vriendin? Ik zou in elk geval eerst met iemand anders gaan praten zodat je een beetje rustig kunt blijven en misschien dat zij je kunnen helpen. Want iemand die nu zo weggaat en niks van zich laat horen, daar heb je niks aan en kun je in elk geval niet op bouwen.
Tja ik woon nog bij mijn ouders, en die vangen me goed op. Alleen op financieel gebied kunnen ze me helaas niet helpen, dus ik zal andere dingen moeten ondernemen. Toevallig was ik vandaag bij maatschappelijk werk, en die zei dat ik gewoon thuis kon blijven wonen, en dat er financiele zekerheid moet zijn. Dat valt nu allemaal ineens weg. Mijn ex zat gewoon in de auto, terwijl zijn vader spullen weg haalde. Ik weet niet waarom of wat er aan de hand is, maar een gesprek kan ik nu niet met hem aangaan. Ik had al zo'n voorgevoel dat dit eraan zat te komen, wat de afgelopen dagen waren er wat problemen ontstaan. En toch valt dit erg koud op je dak. Vanochtend zegt hij nog dat hij me niet laat vallen wat er ook gebeurt. En nu? Laat hij me ineens alleen.
jammer dat ie niet volwassen en mans genoeg kon zijn om zélf de spullen op te halen en uitleg te geven. dus ja... what to do? niet achter hem aan lopen natuurlijk, want dit is echt een rotstreek om een zwangere vrouw zo te laten vallen... ten minste, iemand anders (zijn papa) dat te laten doen... laat hem maar naar jou komen, jij bent hem niks verschuldigd. richt je gewoon op jou en de kleine, maak een stappenplan voor de toekomst en werk eraan zou ik zeggen... het is zowieso altijd handig een plan B te hebben want veel mensen gaan er automatisch vanuit dat de partner er altijd is, terwijl dat niet zo is natuurlijk.... plan B is nooit weg.
Ik heb ook besloten om niet achter hem aan te gaan en hem naar mij te laten komen of bellen of iets in die richting. Ik vind het ook erg laf. Het geen dat me nu op de been houd, is het feit van de baby in mijn buik. Daar vecht ik voor en dat is voor mij nu nummer 1. Morgen ga ik met mijn vader achter de dingen aan die geregelt moeten worden, voor de komst van mijn kleintje. Bedankt voor jullie ondersteunende woorden!