Mijn antwoord; ik denk dat het wel een heel stuk relaxter is om kinderen in verschillende leeftijden te hebben. Dan heb je tijdens schooltijd qualitytime voor 1 kindje bijvoorbeeld. Mijn oudste was 2 jaar en 2 maanden toen zijn tweelingbroertjes werden geboren. na de geboorte van de oudste had ik meteen het gevoel dat ik opnieuw moeder wilde worden, dat ging ook vrij snel en ik weet dat ik daarmee een gezegend mens ben. na 10 weken wisten we, het waren er 2 ik vind/ vond het erg zwaar. Maar er waren ook veel medische zorgen. en hierdoor was er jaloezie, verlatingsangst bij oudste zoon. Dit uitte zich in het slaan van de kleintjes tijdens de flesjes en slaapproblemen. We hebben hier hulp bij gekregen. Het is leuk en bijzonder om een tweeling te hebben, maar eerlijk.. 3 kleine jongentjes bij elkaar is nu wel erg leuk, maar het was erg pittig. Altijd met hetzelfde willen spelen incl ruzie en slaan, willen stoeien terwijl ze het nog niet allemaal kunnen etc. Daarom kwam ik echt ogen en oren tekort en moest ik steeds opletten en vaak ingrijpen. Hierdoor had ik vaak minder tijd en energie om een praatje te maken. Maar ook dat ze superlief zij voor elkaar en erg kunnen lachen met elkaar. Het gaat in golven, sommige ontwikkelingsperiodes zijn zwaar wanneer je 3 kleine jongentjes hebt. Jongentjes zijn sowieso lijflijker en die van mij hebben nogal wat energie. daarom ben ik ook heel vaak buiten met ze. Inmiddels zijn ze alweer 3 en 5 jaar oud, volgend jaar gaat de tweeling naar school. Dus ja het is druk, maar ik ben geen minder leuk mens ervan geworden. Always look at the bright side of life dus geen mopperkontje. Tijd voor je zelf moet je maken, de kinderen zullen het je niet uit zichzelf geven. eerder opstaan, plannen. Daarnaast helpt het ook als je duidelijke regels en structuur geeft. Het huis wordt ook sneller vies, maar ja.. accepteren dat het nu zo is en je er niet te druk om maken. Volgend jaar kan ik lekker poetsen als ze op school zitten.
Ligt echt aan je karakter. Mijn zus heeft 4 kinderen,waarvan dicht op elkaar en die stresst nooit. Die geeft een kinderfeestjes voor 8 kinderen en dat loopt allemaal soepel. Ik ben heel anders, geef heel eerlijk toe dat ik bij het idee van 4 kinderen al in de stress schiet, okay beetje overdreven, maar t zou voor mij niks zijn en ik zou er idd stress van krijgen.
Ik ben ook niet zo'n relaxte moeder helaas. Maak me ook druk als t niet schoon en rommelig is. De momenten dat ze beide tegelijk aandacht nodig hebben vind ik pittig. Hier bijna 2,5 jr verschil ertussen en voor ons prima. Al vliegen ze elkaar nu steeds in de haren als ik even 5 sec bij ze wegloop. Pfff.... benieuwd hoe t nu gaat nu de oudste zomervakantie heeft. Ik sluit een 3e niet uit maar dan niet eerder dan de jongste op school zit.
Nee, het is de openbare gemeenteschool waar ze heen gaat. Er zijn hier 3 kleuterklassen, ze begint straks bij de allerkleinsten, dan zit ze met maar 7 andere kindjes in een klas. Na een paar maanden worden ze gemengd met de al bestaande eerste kleuterklas. In principe mag ze al vijf dagen heen, met vrij op de woensdagmiddag. Maar als je rustig wil opstarten mag dat ook, dus een paar dagen per week. Wel willen ze dat je kind snel mee kan draaien dus ze leggen toch wel de nadruk op regelmatig schoolbezoek.
Dus toch ook mensen die het wel (een beetje te) druk vinden met kinderen dicht op elkaar. Voor onszelf willen we het graag rustig hebben en vooral genieten van het/de kind(eren) die we mogen hebben maar vind het soms egoïstisch van mezelf om te denken: ik wil het mezelf niet al te druk maken, meer verschil in leeftijd lijkt me rustiger. Dan ga ik misschien wel voorbij aan de wensen/behoeften van ons dochtertje. Echt respect voor degenen die kinderen dicht op elkaar hebben en daar echt van kunnen genieten, de boel de boel laten en vooral de kinderen aandacht geven. Zelf heb ik 6 zussen/schoonzussen die ook allemaal kinderen hebben, 4 hebben ze dicht op elkaar (1 tot 2,5 jaar ertussen) en de andere 2 hebben er 3,5 jaar en bijna 4 jaar tussen. Dan moet ik zeggen dat ik de zussen/schoonzussen met meer leeftijdsverschil meer zie genieten van hun kinderen maar vooral dat er niet 'gevochten' wordt om hun plekje. Doordat er meer verschil in leeftijd is heeft ieder kind zijn eigen leefwereld en verhaal en zijn eigen speelgoed, ze zitten mekaar totaal niet in de weg. Nadeel daarvan is natuurlijk wel dat ze niet zo makkelijk samen spelen en dat het lastig is met gezinsuitjes: de oudste wil naar het pretpark, de middelste vindt dat eng en mag nergens in en de jongste heeft er nog niets aan. Ze doen dan vaak gescheiden uitjes: papa met de oudste naar het pretpark, mama met de jongste twee naar 'ballorig' bijvoorbeeld. Ieder wat bij zijn eigen karakter en wensen past, buiten het feit dat je het zelf niet helemaal in de hand hebt wat zwanger worden betreft.
Een iets een beetje (te) druk vinden is natuurlijk wat anders dan een stressmoeder zijn. Ik vind het ook retedruk met 2 kinderen die maar 14 maanden schelen, maar ik raak er niet van de in de stress. Ik ga rustig (bijna) overal met ze naar toe in mijn eentje, ik eet met enige regelmaat 's avonds alleen met ze en leg ze alleen op bed en in juni is mijn man een weekend naar Pinkpop gegaan en ben ik ook het hele weekend met ze alleen geweest. Maar daar heb ik echt geen stress van.
nog even iets, als je voor een tweede kiest, dan krijg je er meestal maar 1 bij. Ik bedoel je overweegt toch steeds opnieuw, je krijgt er niet ineens 3 bij he? (Meestal dan) stel dat jij mij een stressmoeder vindt, of ikzelf vind het zwaar. Ik heb destijds dat gevoel gehad, dat ik graag opnieuw moeder wil worden. Dat was enorm overweldigend, ik was ongelukkig geweest wanneer ik daar niet naar had geluisterd. Zwaar of niet zwaar. Mensen willen graag alles plannen. maar ik zie het willen krijgen van een kindje toch iets als een gevoel, dat je er klaar voor bent. Dat merk je vanzelf wel.
ja dat ben ik wel met je eens. Het is namelijk gewoon druk destijds 16 flesjes per dag, en 25 luiers (alle 3 in de luiers). Nu nogsteeds 2 in de luiers. Je moet gewoon meer doen dan wanneer je 1 kind hebt. Soms lijkt het alsof er geen einde aan komt. 3x verschonen, 3 x aankleden, 3x brood smeren, 3x tandenpoetsen en dat meerdere keren op een dag. Mijn motto is: Adem in, adem uit.. ze worden vanzelf groot haha! Daarnaast vermaken ze elkaar dan wel weer, dat is t voordeel. en ze volgen elkaars voorbeeld en beginnen je te helpen op een bepaald moment. Mijn man is wel een stresskip trouwens, die is gewoon wat minder handig in verzorgen.
Hoe ik het ervaar ligt het ook echt aan "aard van beestje". Jammer genoeg ben ik best snel gestrest pffff en dan denk ik adem in adem uit
Tussen onze dochters zit 20 maanden. Ik vond het erg pittig, en dan voornamelijk toen de jongste tussen de 6 en 12 maanden was. De rust begint nu terug te komen. Maar ik heb er geen moment spijt van gehad. Soms zeg ik zelfs hadden ze maar nog dichter op elkaar gezeten. Ze groeien zo leuk samen op! Het zijn al echt vriendinnetjes, jaloezie is er nooit geweest vanuit de oudste want ze weet niet beter dan dat dr zusje er altijd is geweest. Hier in omgeving meeste ouders met kinderen met meerdere jaren leeftijdsverschil, wat ik dan soms wel vervelend vind, is dat er geregeld word gezegd dat 2 kids dicht op elkaar niet drukker is dan bv 4 jaar leeftijdverschil. Loop maar een weekje mee
Ben benieuwd waarom dit de pittigste maanden waren aangezien ik daar nu in beland ben Hier 19 maanden verschil en af en toe ben ik ook een stressmoeder. Met name als ik heel erg moe ben, dan kan ik niet zoveel hebben. Dan lijken alle kleine zorgen enorm. Maar ik had dat ook toen ik geen kids had. Maar ik denk dat het er ook maar vanaf hangt hoe je bent. Ik ben over het algemeen super relaxt, maar scheelt ook dat ik tbm ben.
Vreemde OP. Mijn kids schelen 14 maanden en ik ben echt een relaxede moeder! Dan heb ik een kennis met kind van 2,5 en 4 en die is supergestresst. Is wel ook ergens iets van manager en blabla maarja wat heb je daar allemaal aan als je vergeet dat je kinderen atv hebben en je toch je kinderen dumpt bij school?
Dat waren hier een beetje de tussenin maanden. Als kleine baby sliep ze veel en overal lekker in de reiswieg. Ze dronk alleen nog maar flesjes. Vanaf de 6 maanden werd het slapen minder, kreeg ze vast voedsel wat ik zelf maakte. De oudste is toen zindelijk geworden en begon op de peuterspeelzaal. Nu is alles weer in rustig vaarwater, heerlijk zo!
Als je gelijk zwanger bent zit er bijna 3 jaar tussen, dat vind ik niet kort op elkaar.. Tussen mijn kinderen zit 20 maand en of ik een gestresste moeder ben weet ik niet, wel vond ik het pittig!! Nu begint het opvoeden ook voor de jongste maar ik vind het nu veeeel relaxter als de babytijd!! nu ga ik bijvoorbeeld ook gewoon de wekelijkse boodschappen doen met 2 kinderen zonder gemopper. Het is nog steeds wel druk maar anders druk, voor mijn gevoel krijg ik er nu veel meer voor terug, kan ik makkelijker weg met ze, en als je ziet hoeveel ze aan elkaar hebben!
Ik vind je niet egoïstisch als je wilt wachten hoor. Het krijgen van kinderen is überhaupt iets egoïstisch, want je doet het toch voor jezelf. Dus ook wanneer je er weinig leeftijd tussen wilt laten. Tja het is gewoon heel persoonlijk wat je fijn lijkt en wat werkelijk bevalt. Als je het ene kiest, zul je het andere nooit kennen. Dus vergelijken lukt niet echt.
Ook ik heb de kids redelijk snel op elkaar, maar zoals al vaker gezegd wil dit natuurlijk niet per definitie zeggen dat je een stress moeder wordt. Je moet zelf met zo'n situatie kunnen handelen toch? Ook ik ben echt het type 'go with the flow', heb dingen losgelaten (zoals de troep die er weleens gemaakt wordt natuurlijk om maar een voorbeeld te noemen...) Elke dag zie ik wel weer hoe het loopt, en als ik zie hoeveel die meiden van mij aan elkaar hebben, dan geniet ik!
Ik heb er 3 in 4 jaar en ik ben echt geen stressmoeder. Dingen loslaten is wel goed en niet alles perfect willen hebben
Het ligt er echt aan hoe je kinderen zelf zijn. Ik vond de overgang van 0 naar 1 kind namelijk groter. Mijn oudste was best pittig het eerste jaar maar werd daarna erg makkelijk. Toen kozen we ervoor om voor een tweede te gaan. Toen hij 2 jaar werd begon hij wat te peuterpuberen, erg vermoeiend ook als je zwanger bent. Ik vond de zwangerschap dus wel zwaar met een peuter. Toen de baby eenmaal geboren was werd mijn zoontje erg tegendraads en jaloers, ondanks dat we hem overal bij betrokken en ook zelfs dingen met hem gingen doen zonder zijn broertje. Gelukkig was de jongste erg makkelijk, huilt nooit, sliep na 8 weken al door, eet goed etc doet alles perfect haha. Nu hij dus ook wat groter is en mijn oudste de voordelen van een broertje kan inzien gaat het nu wel beter en wordt het rustiger. Doordat de tweede dus zo makkelijk was heb ik niet gestresst maar anders was dat zeker wel het geval geweest als hij bijv veel huilde en mijn oudste ook alle aandacht zou opeisen. En voor de rest met weg gaan of boodschappen doen jezelf gewoon heel praktisch instellen. Als het zover is dan vogel je dat allemaal wel uit, dat gaat vanzelf.