Even met het risico dat ik nu van allerlei mensen ga horen dat ik overdrijf, maar ik zit echt met het volgende en hoop hier misschien toch wat ideeën op te doen over hoe ik hiermee om kan gaan. De afgelopen weken merk ik dat de mensen in onze nabije omgeving heel anders met de richtlijnen over afstand houden omgaan. Het gaat vooral om ouders van vriendjes. Ze houden geen afstand tot andere kinderen en leren hun kinderen ook niet om afstand tot volwassenen te houden. Hebben dit overigens ook de hele periode zo gedaan. Mijn kinderen hebben een paar keer jeugdjournaal gekeken en weten dat ze gewoon met vriendjes mogen spelen, maar dus naar de andere volwassenen afstand moeten houden. Ook merk ik dat deze ouders alleen af en toe de afstand naar andere ouders houden. Wij hebben om deze reden gezegd dat de kinderen alleen buiten met andere kinderen mogen spelen en dus nog niet thuis bij anderen. Er komt echter veel sociale druk. Ouders die dit weten en toch na schooltijd vragen of hun kind kan afspreken. Ook zijn de andere kinderen dus gewend om gewoon weer bij elkaar af te spreken (zonder de afstand naar volwassene). Mijn kinderen hadden er absoluut geen last van om zich aan de richtlijnen te houden, maar nu schuurt dit dus wel. Als ouders twijfelen we hoe we hiermee om moeten gaan. Tegelijkertijd begin ik ook boos te worden dat onze grenzen gewoon niet gerespecteerd worden.
Tja wat zal ik zeggen. Mensen zijn het beu. En verder zijn die regels zoals jij ze in praktijk brengt wel een beetje een schijnveiligheid creëren. Ik vind het dubbel, want ik heb ook mensen waar ik dichter bij in de buurt ben geweest. Ik hou ook niet altijd voldoende afstand naar directe mn collega’s. En ik ga daar verder niet te spastisch over doen. En echt super slecht, maar mijn vriend krijgt ook gewoon een kus van me, terwijl we niet eens samen wonen. Het is de bedoeling dat je je sociale kring wat klein houdt. Dus niet naar festivals en feesten. Niet met 30 man in je achtertuin.
M Tja ik probeer vooral de regels zo toe te passen zoals ze beschreven staan. Volgens mij is het doel toch dat je de risico's kleiner maakt? Dat je je vriend kust vind ik dan eerlijk gezegd weer iets heel anders dan dat mijn kinderen en ik iedere dag met andere volwassenen in direct contact komt. Maar de situaties waar ik het over heb zijn in mijn ogen echt heel makkelijk te voorkomen.
Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Hier wordt dus ook niet thuis afgesproken. Inmiddels wel weer gesport en naar school (de oudste 2), dus ze komen wel weer in aanraking met andere kinderen en volwassenen maar daarvan weten ze ook dat ze afstand moeten houden. Tja ik ben misschien niet zo vatbaar voor wat anderen ervan vinden. Ik zeg tegen de kinderen: iedereen gaat er anders mee om, wij vinden dat het zo moet en daar houden we ons aan. En als ze (andere kinderen/ouders dus komen vragen om te spelen is het nee, dat doen we (nog) niet. En als ze daar wat van vinden, tja, dan heb ik ook wel wat te vinden.
Ja hier speelt mijn zoon ook nog niet bij andere kinderen en andersom geen andere kinderen hier. En mijn zoon kent de regels prima, maar als enthousiaste kleuter plukt hij ook wel eens een madeliefje uit het veld voor de moeder van een vriendje. Daar gaan we niet te strikt op doen. Ik leg het hem uit, maar soms vergeet hij het dan gewoon in zn enthousiasme.
Ik merk ook dat anderen soms veel makkelijker zijn. Dat we bijvoorbeeld weer eens afspreken voor een bakkie in de tuin met vrienden, nog bewust benoemen dat we dan de 1,5 meter goed kunnen bewaarborgen. En dat t dan helemaal niet wordt nagestreefd en zelfs lijkt of ze hun best doen te laten zien dat ze dat zelf niet nodig vinden en vlak naast me gaan staan. Zeg dat dan vantevoren, dan hebben we nog de keus t niet te doen. Ik denk ook dat t komt omdat mensen nonchalanter worden. En ook omdat mensen nou eenmaal niet allemaal hetzelfde denken en er dus niet zo strikt in zijn. De een wil absoluut voorkomen besmet te raken en de ander denkt, we krijgen het toch wel allemaal maar graag beheerst en uitgesmeerd zodat we de zorg aankunnen. Wat dat betreft maar bij je eigen gevoel blijven en daar naar handelen.
Als jij je er niet goed bij voelt moet je het gewoon niet doen. Bij ons in de vriendenkring mogen de kinderen sinds kort weer met elkaar spelen en daarbij hoeven ze geen afstand meer tot volwassenen houden. Maar mijn oudste (kleuter) weet wel dat ze dat niet zomaar mag doen. Die zal dan ook netjes afstand houden en ik zou dat ook respecteren om de afstand naar jou kinderen te houden. Beetje principe van je zegt u totdat je is verteld dat je je mag zeggen. Volwassenen onderling houden hier trouwens nog steeds netjes afstand van elkaar. Dat hoeft ook niet benoemt te worden.
Ik zou blij zijn als iedereen er hier zo mee omgaat. Mijn jongste moet ik ook echt wel eens herinneren en als ie eens wat dichterbij komt is dat ook geen ramp, maar de ouders om mij heen kijken me dus vreemd aan dat we wel met de kinderen bespreken om afstand te houden naar andere volwassenen.
Ja dat is natuurlijk ook het beste, om gewoon te blijven bij wat je zelf goed vind. Ik merk dat ik dus wel gevoelig ben voor de sociale druk vooral omdat het echt de mensen zijn uit ons nabije kringetje. Daarom is het wel fijn om het er hier op het forum nog eens over te hebben. Ik wil dit weekend beslissen hoe ik er komende week mee om ga, zodat ik er ook makkelijker bij kan blijven.
Hier ook. Stond gisteren met een moeder te praten op het schoolplein, netjes op 1.5 meter afstand van elkaar. Ik vroeg haar hoe zij met speelafspraakjes binnenshuis omgaat. Zij dacht er net zoals ik over: voorlopig nog even niet. Blij dat ik iemand vond die er net zo over dacht want ik begon me een aansteller te voelen. Ze gaan hier 5 halve dagen naar school dus er is elke dag contact met leeftijdsgenootjes, de zwemles begint weer dus wat dat betreft komt ze niks tekort. Voor de rest vind ik het niet nodig maar ik heb ook al vaak de vraag gekregen de afgelopen weken voor speelafspraakjes. Ik zie ouders gewoon zij aan zij staan op het plein, opa''s en oma;s die bij elkaar horen die samen hun kleinkinderen komen ophalen terwijl heel duidelijk gevraagd is om maar 1 volwassene hun kind te laten ophalen. Ik begrijp daar helemaal niks van.
is het misschien een idee om ipv hier op het forum, het met je directe kring te bespreken. En dan niet met verwijten, maar gewoon over alle “nieuwe” regels van de komende tijd hebben. En wat ze precies inhouden. En wat jij van hun verwacht. Wij kunnen vanalles roepen. Maar doen uiteindelijk ook maar wat. En wij zijn niet de personen waar jij nu mee moet dealen.
Ja dat denk ik ook. Ik hoor veel mensen zeggen dat t de bedoeling is dat we het allemaal krijgen. Er is natuurlijk ook over groepsimuniteit gesproken, maar vervolgens zijn ze daar weer op terug gekomen. Ik merk vooral dat ik de verantwoordelijkheid er niet voor wil dragen als ik me niet aan de maatregelen houd en achteraf toch blijk te hebben bijgedragen aan een tweede golf of nog later opstarten van allerlei zaken. Daarbij hebben mijn man en ik beiden gevoelige longen en hoop ik dus dat wij het pas krijgen als ze een stuk verder met de behandelmogelijkheden zijn.
Je moet gewoon doen waar je jezelf goed bij voelt. Mijn 7 jarige heeft al een aantal keren bij een zelfde vriendinnetje thuis gespeeld, ik zie eerlijk gezegd ook geen verschil tussen buiten en binnen met kinderen Ze hoeven toch geen afstand te houden en wat maakt het dan uit of je buiten of binnen zit. Na de eerste schooldag wilde ze direct met twee zusjes afspreken maar dit heb ik even afgehouden evenals de andere ouder maar ik wil dit wel weer gaan oppakken. Veel maatregelen zijn ook schijnveiligheid. Ik hou me er aan maar ik wil niet als een verkrampte stresskip rond gaan lopen. Ik benadruk wel dat ik me er netjes aan houdt voordat ik weer van alles naar mijn hoofd geslingerd krijg
Dit kun je gewoon uitspreken, Ik heb voor mezelf nu als datum 1 juni mbt andere speelafspraken. Dan gaan hopelijk de scholen weer met volle klassen draaien en weten we hoe het met de cijfers staat. Ik verwacht overigens geen stijging maar dan heb je wel voor jezelf iets in het vooruitzicht. Dit werkt voor mij zelf heel goed.
Daar ben ik wel over aan het denken. Ik ben wel al in gesprek gegaan. Heb uitgelegd dat wij nu deze afspraken met de kinderen hebben en ook uitgelegd waarom. Krijg dan van anderen de vraag waar ik bang voor ben want we moeten t toch krijgen. Dus ook gewoon uitgelegd. Dus ik had eigenlijk het idee dat dit wel gerespecteerd zou worden. Dat anderen zich echt niet aan de geldende regels houden, daar ga ik niet over in gesprek. Ik heb niet het idee dat dat iets is waar ik invloed op heb. Als ik uitleg waarom wij deze keuze maken dan heb ik ook niet het idee dat t echt begrepen wordt. Ik denk wel dat het kan helpen om nog eens te benoemen hoe wij er in staan en wat we daarin verwachten van anderen. Niet aaanvallend, maar wel duidelijk.
Bij buitenspelen hebben mijn kinderen zelf de ruimte om niet dichtbij de andere volwassenen te komen. Bij binnenspelen wordt dat heel lastig als de volwassenen zich er echt niet aan houden. Als de andere volwassenen er dus bewuster mee om zoude gaan zijn in eerlijk gezegd ook wel meer mogelijkheden zien.
Fijn om dit te lezen en wat is het lastig he? Ik merk dit ook in mijn eigen familie. Wij zijn echt nog heel voorzichtig en dan hoor ik ineens dat mijn zus gewoon haar kinderen met mijn ouders laat knuffelen.
Mijn zoontje heeft in deze periode met 3 kinderen gespeeld (zijn 2 beste vriendjes die in de straat wonen en zijn neefje) en dat houden we voorlopig ook nog even zo. Mijn oudste is 11 en die spreekt buiten af om te skaten of stuntsteppen. Hij ziet dus wel meer kinderen maar neemt niemand behalve 2 beste vrienden mee naar binnen.
Maar wat denk je dan dat er kan gebeuren als een volwassene iets te dichtbij komt? Zolang iemand geen symptomen heeft is er niks aan de hand. Als hier kinderen spelen zit ik er immers ook niet bovenop en als ik al eens iets dichterbij kom zit ik niet met mijn gezicht bij hun gezicht langer dan drie minuten.
Wat ik moeilijk vind is dat ik graag iedereen zijn keuzes wil respecteren en geen oordeel wil hebben.... maar dat je toch eerst af moet tasten hoe mensen erin staan. En je moet ze toch eerst aan een soort vragenlijst onderwerpen voor je dat weet Mijn jongste zoontje heeft een aantal vriendjes met erg voorzichtige ouders, die hun kind ook niet naar school laten gaan. Ik vind dat heel jammer, ik had graag gezien dat hij weer met die vriendjes kon spelen. Mijn oudste heeft een aantal vriendjes die juist heel erg losgelaten worden en een beetje de hele dag door de wijk zwerven en dat vind ik nou ook weer niet prettig als hij daarmee mee gaat. Heel dubbel dus. Maar je doet er niks aan, je moet zelf je positie bepalen waar jij staat... je kunt niet met al deze mensen rekening gaan houden. Zelf ben ik over 2 weken jarig en mensen vinden het maar heel overdreven dat ik het niet ga vieren. Maar een visite- schema met tijdssloten en 3 man per keer en tussendoor poetsen... is misschien verantwoord maar voor mij is het leuke er dan wel af... laat dan maar zitten