@ een kamer delen: zelf vond ik dat een verschrikking vanaf mijn 8e. Ik had behoefte aan mijn eigen plekje en niet de 'zooi' van mijn jongere zusjes. Gelukkig een handige vader die wat muurtjes kon plaatsen etc., maar nee ik wil dus echt in principe dat ieder zijn eigen plekje kan hebben. Gewoon om je terug te trekken als je daar behoefte aan hebt. Nu heeft hier de middelste die behoefte bijv best heel erg (kind van d'r moeder wat dat betreft ) dus gelukkig kan dat ook.
Tsja veel qua geld ligt aan je levensstandaard. Vroeger verdiende vaak alleen de vader het geld en waren er gemiddeld 5 a 6 kinderen. Dat geld ook voor een eigen kamer. Die arbeidershuisjes waren behoorlijk klein. Maar als je man niet wilt dan houd het misschien ook een beetje op.
Ik had laatst gelezen dat een erste kind GEMIDDELD 17% van het gezinsinkomen kost, het tweede 26 en alle daarna komende kinderen +7%.
Vonden mijn schoonouders ook niet. Gevolg aardige studieschuld en een man die nu naast zijn fulltime baan nog een studie volgt. Dat wil ik graag anders doen voor mijn kinderen, je leven beginnen met schulden valt niet mee.
Maar het alternatief was dus dat je man niet op de wereld was gekomen? Want liever niet geboren worden dan als werkend volwassene een studieschuld terugbetalen? Zijn dat de keuzes die ouders in een land als Nederland moeten maken? Begrijpen mensen eigenlijk waar ze hun advies aan jonge mensen op baseren? ' Ik moest een kamer delen, kon niet jaarlijks op vakantie, had studieschuld, dus neem jij maar niet nog een kind?' Met andere woorden: deze 'tegenslagen' in mijn leven waren zo verschrikkelijk dat ik een kind niet gun om überhaupt geboren te worden om dit mee te maken? Liever geen leven dan leven in een gedeelde kamer met je zus?
Bedankt tot nu voor alle reacties. Nee het is nog niet zover, er kan nog van alles gebeuren dat weet ik heel goed. Maar omdat we zo lijnrecht tegenover elkaar staan hierin leek wat adviezen, ervaringen en meningen van andere fijn. Gewoon omdat we dan misschien wel (wat) meer op 1 lijn komen te staan hierin. @soefdeboef ja ik besef mij dat dat moeilijk is, om onder die tijden werk te vinden. Ik weet dat de thuiszorg een optie kan zijn (doet mijn zuster) maar daarnaast ben ik nu bezig, en bijna klaar, met mijn hondentrimopleiding. En kan ik hopelijk zelfs nu al vanuit huis wat aan de slag. @amdaa We laten het niet afhangen van de hoeveelheid speelgoed op kleding een kind kost nee, maar het is wel 1 van de zaken die we mee willen nemen. Want kleding moet een kind toch aan, of je er nu 1 of 6 hebt. Studie vinden wij wel belangrijk, dus dat is inderdaad een zaak waarvoor we de mogelijkheid moeten hebben om te kunnen sparen.
Nou ik vind dit eigenlijke rare opmerkingen...alsof mensen die om financiële redenen oppervlakkig zijn Die keuze mag iedereen toch voor zich maken. En een ander daarin adviseren als daar net als in dit topic om gevraagd wordt. De hoofdreden waarom wij niet voor een derde gaan is een psychisch dingetje van mij...de weg naar een zwangerschap en het verloop ervan wil ik geen vierde keer meer. Maar als dat niet zo was geweest hadden de financiën dus meegespeeld. Is dat geen "geldige" reden dan? Ja ik wil dus dat ze allemaal een eigen kamer hebben. Dan zal dus de zolder verbouwd moeten worden. En we gaan graag op vakantie...voor onszelf en de kinderen. Wij kijken daar echt naar uit. Hier in de buurt is een gezin waarbij dat er dus nooit inzit..geen zomervakantie of geen weekendjes weg. En ja om het zo maar even te zeggen...zij is elke zomer best zielig ja als alle buurtkinderen 2 weken weg zijn en zij dus niet. Ze ziet altijd best op tegen de zomervakantie.
Eehh ja, ik vind de redenen die in dit topic worden gegeven eerlijk gezegd heel bizar.. En nee, iedereen heeft recht om zijn eigen kinderwens in te vullen, maar een ander adviseren vanuit de levensvoorwaarden die puur op de top van wereldwelvaart spelen? Wat voor boodschap geven we dan af? Hoeveel mensen zijn dan überhaupt 'terecht' ter leven gekomen? Hadden degenen die het zo 'slecht' hadden zonder vakanties liever niet geboren willen worden? Ja, mijn reactie is inderdaad hard, ik formuleer vanuit een andere kant precies waar hierover gesproken wordt. Misschien in de hoop dat mensen het ergens gaan relativeren en begrijpen hoe verwend wereldbeeld ze hebben als het recht op leven zelfs afhankelijk moet zijn van de meest luxe levensstandaard ter wereld..
Onze derde heeft een behoorlijk gat in het budget geslagen. Hij is 1,5 en heeft al 14 keer in het ziekenhuis gelegen. Gevolg is dat ik ben gestopt met werken omdat deze combi echt niet ging. Verder brengt het behoorlijke kosten met zich mee. Behandelingen worden vergoed maar alleen al reiskosten elke dag weer loopt aardig in de papieren. Nee ik denk niet dat je met alles rekening kunt en moet willen houden maar het is wijs tegenslagen in te calculeren. Als wij geen buffer hadden hadden we nu echt een groot probleem
Maar dat snap ik niet. Natuurlijk is het niet het einde van de wereld ala je minder hebt en kunt. Als mijn jongste een tweeling was geweest hadden we er ook 3 gehad en dan was ik daar dolblij mee geweest. Sowieso dat we überhaupt kinderen mochten krijgen. Maar dat staat niet ter discussie. Het gaat nu om de keuze voor meerdere kindjes (voor zover je dat te kiezen hebt natuurlijk, eerder de keuze om voor meer kindjes te gaan) Maar ik vind het raar dat de overwegingen niet financieel mogen zijn. Omdat zoals er gesteld wordt: jij bent niet geboren omdat mama en papa hun vakantie niet op wilden geven. Maar 2 kindjes voldoende vinden mag wel om andere redenen Dus: jij bent niet geboren omdat papa en mama een kind meer niet meer aan konden? Das toch precies hetzelfde. Laat iemand die keuze lekker zelf maken.
En dat recht op leven vind ik totaal uit zn verband gerukt...iedereen heeft recht op leven. Maar gun een kind dus geen recht op leven omdat ik het niet meer aan kan weer te moeten proberen of het überhaupt lukt of het kindje wel bij ons mag blijven? Waarom heb jij dan maar 3 kinderen...gun je de andere evt kinderen ook geen recht op leven dan?
Het valt me op dat veel mensen enorm gericht zijn op het materiële. Ok als je het op dit moment financieel zo slecht heb dat je afhankelijk bent van anderen om te kunnen wonen en eten zou het niet mijn keuze zijn. Maar tegenwoordig zwemmen kinderen in het speelgoed, dragen ze de duurste kleding, ik lees terug dat iemand zegt misschien willen je kinderen wel op vakantie? Ik denk dat er maar een ding belangrijk is in het leven en dat is de liefde en aandacht van je ouders. Niemand weet hoe je er voor staat over 1, 5 of 10 jaar..Er kan van alles onverwachts gebeuren door ziekte, verlies van werk etc. Mijn kinderen willen het liefst dat ik zoveel mogelijk bij ze ben dan dat ik meer werk om hen meer speelgoed etc te bieden. Volg je gevoel is dan ook mijn advies!
zelfde vraag aan jou als aan amdaa: wat mag voor jou dan wel een reden zijn om te beslissen dat je niet voor nog een kindje wil gaan? Ik neem aan dat je er zelf dus ook een stuk of 15 hebt
Ik denk dat ik heel anders in het leven sta, dat kan. Mijn vraag was gebaseerd op de redenen die hier worden aangegeven, niet op tig andere oorzaken die je kunt bedenken. En je 2 vragen op vorige pagina vind ik persoonlijk wezenlijk van elkaar verschillen, een kind niet krijgen omdat je anders niet op vakantie kunt of een kind niet krijgen omdat je dat niet aankunt. Ik zie hier 2 wezenlijk verschillende dingen, in het eerste mist dat kind dure vakantie en in het tweede misschien een stabiele moeder. Is dat vergelijkbaar met elkaar? En ik denk dat je ergens een hele scheve vergelijking maakt tussen een kind graag willen en daar vanaf zien omdat het kind geen eigen kamer zou hebben, en niet meer kinderen willen. Want een gepland kind is altijd een egoïstische keuze, maar mijn vragen richten zich puur op volwassenen die op een bepaalde manier terugkijken naar hun jeugd. Hadden ze liever gewild om niet geboren te worden dan niet op dure vakantie te gaan? Puur om aan te geven hoe betrekkelijk deze dingen zijn binnen een heel leven. Want als je een mishandeld of heel arm kind dit vraagt, was het antwoord misschien wel 'ja' geweest..
maar het gaat hier toch helemaal niet om mishandelde kinderen. Maar om het feit dat iemand aangeeft niet meer kinderen te willen omdat ze niet wil dat zij een kamer moeten delen...of helemaal nooit meer op vakantie kunnen. Dat.is dan toch de reden...ik snap niet zo goed waarom dat een scheve vergelijking is. Ja mijn hoofdreden is wel wat anders dan financieel....maar iemand die wel het financiële als hoofdreden heeft heeft daar mijn inziens net zoveel recht op.
zoals ik al zeg is mijn advies volg je gevoel... en ja als dat voor jouw betekent dat je het financieel moet kunnen opbrengen (eten,drinken,dsk boven het hoofd) ok dan kan dat meespelen maar nogmaals je weet niet hoe je er over 1, 5 of 10 jaar voorstaat.. We leven in een maatschappij waar het tegenwoordig alleen maar om het materiële lijkt te draaien.. Ik hoop dat mensen dit beseffen. Naar mijn idee is dit niet wat kinderen nodig hebben. Om antwoord op je vraag te geven we hebben drie kinderen. Op dit moment twijfelen wij over de 4de. Grootste twijfel is dat mijn man zich afvraagt of hij het wel aan kan. Of hij ze allevier wel even veel liefde en aandacht kan geven aangezien ik onregelmatig werk en hij er ook momenten alleen voor staat. En dan ook er bij stil gestaan wat als je een zorgenkindje krijgt of er iets met mij gebeurd. Dit zal nog meer vergen van ons als ouders maar ook van ons gehele gezin. Kunnen wij dit dragen?
Wij hebben 3 kinderen en dit is echt wel duurder dan 2 kinderen. We kunnen het allemaal aardig opbrengen maar dat komt vooral omdat ikzelf ook nog een aardig inkomen heb. Zou mijn inkomen wegvallen dan zouden we toch wel het één en ander moeten veranderen. Niet dat dit het einde van de wereld zou betekenen maar ik zou het zeker niet leuk vinden voor mijn kinderen. Het is hier echt niet aan de orde dat hier alles maar kan en mag maar ik hoef ze ook niets te ontzeggen. Hier komt ook geen vierde kind meer al blijf ik altijd een zwak houden voor zwangeren en baby's maar het zou in de praktijk gewoon niet werken en ten kosten gaan van mijn gezin. Ik zou niet meer kunnen werken met 4 kinderen want dat zou gewoon te complex worden met opvang,stress etc. Mijn inkomen zou geheel wegvallen waardoor er een nog grotere verantwoordelijkheid op mijn man zijn schouders terecht zou komen om ons te onderhouden en stel dat hij ooit werkeloos raakt en ik zit ook zonder werk dan zou dat echt een catastrofe zijn en zijn onze kinderen er de dupe van. Ik zwijg er nog maar over dat we een andere auto zouden moeten kopen, kinderen bij elkaar op de kamer, vakanties etc etc. Ik vind het ook wel naief om te denken dat een kind erbij niet veel verschil zal maken. Het valt mij vaak op dat mensen heel erg kijken naar de korte termijn maar juist naarmate ze groter worden gaan ze meer en meer kosten en zie dat allemaal maar eens bol te werken. Wij zouden het ieder geval niet kunnen en ook niet willen.
Ik vind overigens dat TS iets te luchtig denkt. Werken als de jongste naar school gaat? Onder schooltijden werken? Ik kom geen banen onder schooltijden tegen. Daar valt mogelijk over te praten wanneer je al jaren voor een werkgever werkt maar een vacature onder schooltijden ben ik nog nooit tegengekomen. Ik werk 2 hele dagen van 8 tot 17 uur en 1 dag tijdelijk extra onder schooltijd van 9 tot 15 uur en ik zou het heerlijk vinden om straks wanneer de jongste naar school gaat die andere dagen ook onder schooltijd te werken maar dat zit er echt niet in. Is organisatorish vrijwel onmogelijk.
Ik gaf aan dat ik het een verschrikking vond die gedeelde kamers, omdat cowgirl80 aangaf dat ze het zelf altijd vreselijk vond die privacy van eigen kamers. Puur om aan te geven dat het per kind enorm verschilt. Heeft verder niets met materiële zaken te maken, want in dat kamertje hoefde ik ook niets: een bed en een bureautje zodat ik rustig kon schrijven. Het is bij ons natuurlijk helemaal niet de hoofdreden geweest om niet voor een 4e te gaan, sterker nog het heeft niet eens meegewogen verder. Op vakantie gaan we trouwens al niet. We komen rond van een inkomen van 1800,- per maand, met een eigen huis, studieschuld van mijn man, waarbij ik studeer, de kinderen gewoon kunnen sporten (het zwemmen is minimaal 30 per maand, per kind). Een 4e had mogelijk weer een voor mij hele zware zwangerschap geweest met HG en bi (van dat laatst heb ik nog dagelijks hinder). Nee, in mijn hart het best een plekje over geweest, maar verstandelijk gezien voor ons gezin, mijn lijf en onze toekomst had het niet slim geweest. Waarom een ieder wel of niet voor een 1e, 2e, 3e of 7e of 10e kind wil gaan, dat moet een ieder toch gewoon voor zichzelf afwegen. Of dat nu wel of niet op financiële of materiële gronden uiteindelijk besloten wordt.. Wat maakt dat uit?
Wat een rare vergelijking. Een kind kost geld, of je het nu leuk vindt of niet. Dan heb ik het nog niet eens over vakanties of luxe dingen. Gewoon simpele dingen zoals eten, verzorgingsproducten. Mijn zoontje zijn bril kost 250 euro, de enige creme die helpt bij zijn eczeem 20 euro per week, maar dat zijn geen luxe producten. Mijn man was 'arm' vroeger. Er kon nooit wat en natuurlijk wil dat niet zeggen dat hij liever niet geborden had willen zijn, maar hij kijkt er niet positief op terug (meer dingen dan alleen arm). Juist vanuit dat perspectief gunt hij zijn kinderen alles, hij weet hoe het was.