Ik weet nog niet wanneer ik precies ga starten. Dit ivm een verbouwing waar we mee bezig zijn en het weinig vertrouwen in de mmm meer hebben. (half jaar medicijnen voor man, 6x iui en 6 tp's verder zonder resultaat is het vertrouwen beetje weg). Maar zal er rekening mee houden dat er kans is dat je dus niet altijd terecht kan.
Vandaag even een testje gedaan om te kijken of de pregnyl er al uit is en dat is het geval. Test was hartstikke negatief dus 10 dagen na de pregnyl 10.000 IE is alles uit m'n lichaam Nu hopen dat de test volgende week hartstikke positief wordt
Beetje gevoelige borsten en lage rugpijn vandaag. Maar ja we wachten rustig af, nog heel wat dagen te gaan
Ik ben nog steeds aan het duimen voor je. Spannend Nog 6 dgn toch? Er is al meer dan een week voorbij. Time files. Als jij mag testen horen wij of we juli kunnen gaan starten dus ik zit met je mee te hopen dat de tijd voorbij vliegt
Dag 7 na TP, voel sinds gisteren helemaal niks meer. Zelfs het opgeblazen gevoel is grotendeels weg...Weet niet of het een goed of slecht teken is maar de zenuwen gieren door mijn lief Vorige keer werd ik op dag 9 ongi, dus vind de komende 2 dagen erg spannend
Wat is het rustig hier Meiden hoe gaat het met jullie ? Hier dag 8 na TP en ben vreselijk paniekerig, ik probeer rustig te blijven maar het lukt moeilijk. Bij de vorige poging werd ik op dag 9 ongi en zit nu al de constante dag te checken of ik bloed....ook voelt het heel erg alsof ik ongi moet worden... Ik probeer wel hoop te houden, want geen bloed geeft moed toch Maar jeetje wat is het emotioneel zoveel zwaarder deze poging
Tara, spannend meid ik blijf voor je hopen hoor! Ik zal van de week als ik weer even tijd heb op iedereen reageren Sorry meiden
@ ikkuh Thnx, tot nu toe nog geen bloed te bekennen maar bij de 1e poging kwam dat pas s' middags. Verder ben ik vannacht ziek geworden blegh, nooit leuk, ben benieuwd of ik ongi wordt of niet
Nog geen ongi, getest maar was nog negatief dus denk of te vroeg of de ongi komt nog We ben ik al 2 dage kotsmisselijk en aan het spugen
Tata wat spannend joh. Ik hoop het zo voor je. Wanneer ga je nu testen? De week dat ik ongesteld moet worden is er geen plek in mck dus ik krijg Progesteron pilletjes om het een week uit te stellen dus ik begin een weekje later maar wel in juli.
hoi meiden! tara--> balen meid... ik hoop dat de volgende ronde dan mag lukken. jordan--> wel vervelend dat je een week moet wachten maar zoals tara zegt het is nog te overzien toch? hier gaat alles rustig zijn gangetje... ik begin er nu een beetje doorheen te zitten we waren vrijdag naar het amc gegaan omdat het mck dus tese had geadviseerd en nu wil het amc nogmaals zoek-icsi gaan proberen en lukt dat niet dan zal het helaas einde verhaal zijn om samen een kindje te krijgen... het amc gaf aan dat ze geen tese mogen doen omdat ie een chromosoomafwijking heeft dus dat mag (nog) niet... ik vind het allemaal erg k*t en nergens op slaan heb veel last van kwaad zijn...
Taar, wat balen nu Meis!! Zet 'em op, he!! Geef de moed nog niet op he Lieverd!! Eerst even lekker jezelf verwennen nu. Heb je wel wat leuke dingen gepland staan? Of ga je nog op vakantie of zo? Liefs, Elvi
Heey Ikkuh, hoe kan het MCK wel een Tese adviseren en het AMC niet? Dat is toch vaag? Loop je nog bij beide ziekenhuizen, dan? Ik zou het ziekenhuis kiezen waar je dan de meeste kansen hebt, of zit 't zo niet? Liefs, Elvi
Tara, kan me goed voorstellen dat je het er moeilijk mee hebt. Je hoopt natuurlijk toch ook op een ander bericht. Het is iets wat je heel graag wil en als het dan tegenzit is dat ook niet leuk. Sterkte meis en ik hoop dat je jezelf inmiddels alweer wat beter voelt!!! Ikkuh, tuurlijk, weekje extra is geen probleem. Blij dat het nog in juli kan, komt ook goed uit qua werk want in augustus is het rustig op de zaak dus minder stress voor mij Jij? Heb je al meer duidelijkheid nu? Lekker verwarrend allemaal. Elvi, hoe gaat het met jou en baby-girl? About me, sorry voor de lange afwezigheid. We hebben de keuze gemaakt ervoor te gaan en daar staan we nog steeds helemaal achter alleen ik kan er niets aan doen dat ik het soms gewoon wel moeilijk heb. Klinkt misschien vreemd, en misschien ook niet, maar ik zie niet op tegen het prikken maar wel tegen de mogelijke bijwerkingen van de hormonen. Ik weet dat er niets hoeft te gebeuren maar ja, het schiet soms gewoon mijn hoofd door hihi. Zit ik ineens rechtop in bed en zeg ik tegen mijn man, waarom DOEN we dit? We doen het natuurlijk omdat we graag een kindje willen en dat de enige kans is maar ik kan het gevoel ook niet negeren/wegdenken. Ook de punctie zie ik tegenop maar goed, wie niet. Dat moet gewoon. Ik wil niet klagen maar, zo voelt het soms (en misschien klinkt het helemaal niet raar maar herkennen jullie mijn gevoel juist?) dus daarom ik wil er niet al teveel mee bezig zijn nu. Ik probeer nu weer wat sneller langs te schieten hier Sorry voor mijn gezeur!