ik ben nederlands en mijn mannetje surinaams... in onse relatie merk ik er niet veel van.. alleen wat praktische dingetjes em met de etens stijl. nu ik zwanger ben en we hebben het over de opvoeding merk ik wel dat hij wat soepeler is dan ik...verder zijn er wat rituelen die de baby ondergaat als het geboren is...verder niets speciaals.
gemengde relatie lijkt me heel moeilijk. Ik zou nooit en dan ook nooit een relatie kunnen beginnen met iemand die gelooft in lichamelijk geweld, of dit nou nederlandse of andere cultuur is boeit me niet. Mijn vriend en ik hebben al ver van te voren gesproken over dit soort onderwerpen. In sommige gevallen denk ik niet dat praten helpt. Wat doet je partner met een eventueel vervelend kind als jij er niet bij ent. dan toch maar een tik uitdelen? ik vindt dit een lastige kwestie Maar Pina, het is jouw goed recht om zijn moeder niet over te willen laten komen. In dit geval denk ik wel dat er veel over praten moet kunnen helpen. en eventuele rituelen vind ik vaak wel interessant. wij hebben een antilliaanse huisvriend die ook vader wordt en die verteld er heel veel over. Het moet natuurlijk wel leuk blijven
pff tja zelfs in een "gewone" relatie waarvan je beide dezelfde afkomst hebt is het natuurlijk al moeilijk genoeg om je relatie in stand te houden... maar ik vindt wel dat jij het recht hebt om te zeggen dat je het niet ziet zitten om zijn moeder een paar maanden over de vloer te hebben, dat gaat doorgaans al niet met een "hollandse" schoonmoeder daar zijn ook niet voor niks talloze liedjes over gemaakt (gooi je schoonmoeder uit het raam) en je zou toch niet willen dat je straks een zo'n nummertje uitvoert.... wat ik heel belangrijk zou vinden als ik met een man zou zitten met een andere cultuur (moslim) en die zou nog voor de kinderen er zouden zijn al aangeven dat hij ze een jaar naar land van herkomst zou willen sturen dat ik daar nooit en te nimmer mee akkoord zou gaan, evenmin als dat de kinderen in zijn paspoort worden bijgeschreven want je zou de eerste (en zeker de laatste) niet zijn die misschien ooit eens (klop klop) door een breuk (scheiding) haar kinderen kwijtraakt.... verder kan ik je alleen maar adviseren om te blijven praten hoe jullie het straks zouden willen doen en eventuele bomen nu al omzagen dat je daar niet straks ineens tegenaan loopt.. succes
Overal zijn verschillen, elke cultuur is anders en dus de opvoeding van kinderen ook, ik denk ook dat je heel goed met elkaar moet praten en duidelijk maken wat je verwacht of juist niet verwacht, wilt of niet wilt maar dat telt voor alles natuurlijk, praten overal over er zijn inderdaad culturen waar de moeder van de man de eerste paar maanden voor de baby zorgt, dat is heel normaal, en zeker niet bedoelt om de moeder van de baby achteruit te stoten of zo, het is meer een goede hulp zeg maar bij ons is dat niet zo, dus ik denk dat je hier toch echt goed met hem over moet gaan praten ik zou dat ook echt niet willen hoor, ik ben overigens nederlands, mijn vriend antilliaans
Ik ben nederlandse en ben met een turkse man getrouwd (ook moslim) gaat heel goed hoor met onze dochter we denken gelukkig hetzelfde over de opvoeding. Dat hebben we ook van te voren besproken, ze gaat op tijd naar bed, met eten no problem, hij wilde ook met de bevalling zijn moeder laten overkomen, maar zag dat ook niet zitten (lief mens hoor daar niet van) maar je bent met z'n tweetjes en moet je kindje helemaal ontdekken, dus uitgelegt en vond het goed. Als je maar praat met elkaar, komt alles goed jessica
Ik zou er dus weer geen moeite mee hebben als mijn schoonmoeder over zou komen. Het is dat we te klein wonen. Ik ben nu vier jaar samen met mijn man en heb ze afgelopen december voor het eerst ontmoet. Ze zijn toen drie weken naar Nederland gekomen en we zaten met zijn vijven in een drie(oorspronkelijk twee-)kamer-woning. Het ging uitstekend. Het ligt er volgens mij ook aan hoe onzeker je bent of niet. Ik was eerst ook heel erg negatief over dit soort dingen, bang dat ik mijn draai niet zou kunnen vinden omdat ze dan alleen maar Arabisch zouden praten enzo. Maar mijn schoonouders zijn echt schatten! Ze waren zelfs boos op mijn man toen hij een keer had tegen mij praatte, terwijl ik zelf een aantal keer ook erg boos was en daar gaven ze geen sjoege over. Oftewel, ik ben tevreden met mijn schoonouders en dat is absoluut wederzijds. 8) Trouwens, ik sprak onlangs met iemand die ook met een Tunsi getrouwd was. Ze zei dat haar man zo heerlijk modern was. Die bewuste man zei tegen mij toen ik moslim was: nou moet je wel hoofddoek dragen. Toen hij het moeilijk had, werd hij heeeeeeel erg religieus, baard etc. Het gaat er ook om hoe iemand reageert in moeilijke tijden, juist dan wil je terug naar je roots (willen wij ook). En ja, dat kan afwijken van onze cultuur. Maar geen enkele cultuur is heilig, respect voor een ander echter wel.
Praten is inderdaad het belangrijkste wat er is. Het is waar dat je tussen nederlandsers ook verschillende culturen hebt. Maar als iemand van een andere afkomst is, is het gemakkelijk om het aan de cultuur te wijten. Ik denk dat dit vaak ook wel terecht is, maar niet altijd. Mijn man is indo. Zijn moeder is heel bijgelovig en linken allerlei gebeurtenissen aan elkaar, etc. Ik heb daar helemaal niets mee. Ze houden er aparte gewoontes op na. Ik ben blij dat mijn man hier heel nuchter in staat. We hebben het voor ons trouwen al uitgebreid gehad over dat soort dingen. Bijgeloof, kinderen, opvoeding, geloof, etc. Ik ben blij dat we zulke dingen voor ons trouwen besproken hebben. Dan weet je waar je aan begint. Ik vind het ook wel naief om zulke dingen pas te bespreken wanneer je getrouwd bent...
Praat erover... dat is idd het advies wat ik je kan geven. Mijn beste vriendin is spaanse en ze trouwde met een turkse man waar ze echt al zes jaar mee ging. Helaas hadden ze het nooit over kinderen en opvoeding gehad. De geboorte van haar dochter werd het einde van hun liefde en hun huwelijk. Hij had andere ideeën over de opvoeding dan zij. Veel inmenging van zijn ouders. En er vanuit gaande dat ze als moslim zou worden opgevoed, terwijl mijn vriendin dus RK is, en er van uit was gegaan dat ze een RK-opvoeding zouden geven. Verder wilde haar man niet dat haar ouders wat met de kleine te maken zou hebben, omdat ook zij RK zijn.... tis een hele drama geworden, waarbij uit eindelijk gedreigd werd dat hij het kind zou afnemen. Mijn vriendin is noodgedwongen gemigreerd (naar haar thuisland) om met rust gelaten te worden. En ze gaf mij een advies mee. Praten! Zelf ben ik surinaamse en ik ben getrouwd met een nederlandse man. Niet veel verschil te merken. Ik ben opgevoed met "corrigerende tikken" en mijn man heeft daar geen problemen mee. Laatst hebben we nog gesproken over het feit dat (ook) ik RK ben, en vanwege de surinaamse cultuur de kinderen graag wil dopen. Zelf is hij echter niet gelovig (of gedoopt of wat dan ook). En zei begrip te hebben dat ik dat graag wil, maar vind eigenlijk wel dat de kinderen dat zelf zouden moeten kunnen kiezen als ze daar oud genoeg voor zijn. Terwijl ik ze dus graag wil laten dopen, en het eigenlijk daarbij wil laten, zodat ze later zelf kunnen of en welk geloof ze willen aanhangen. (Ik ben zelf niet praktiserende RK). Mijn man ziet echter een mogelijkheid waarbij de kinderen misschien wel erg boos zouden kunnen worden als ik ze zou laten dopen, zonder een keus gehad te hebben Maar goed, als ik hem maar niet mee probeer te sleuren, zei-ie, en hij wil er niks mee te maken hebben, dus hij zal er niet bij zijn. Een ander iets is dat de meeste surinamers ook bij meisjesbaby's oorbellen laten zetten. Dat wil hij absoluut niet. Ook dat moet iets zijn wat zij zelf zal moeten willen, en dus vragen aan ons. Ik ben al blij dat ik ze mag dopen, dus dan lever ik de oorbellen wel in.
Een ding waar mijn Surinaamse man en ik het in ieder geval absoluut eens over zijn is: Onze mama's komen niet in een verzorgingstehuis of iets dergelijks. Die zullen bij ons komen wonen. Dit is onze beider wens, maar als ik naar zijn moeder en de mijne kijk ( van wie we beiden zielsveel houden) houd ik mijn hart vast hahaha. Als ik naar mijn man kijk is hij qua gedachten over opvoeding strenger. Maar wat betreft slaan enzo zijn we het beiden eens: dat gebeurt niet. Wij hadden het op een ander gebied: qua geloof etc. En door heeeel heeeel heeeel veel te praten weten we nu de idee-en van de ander daarover en zijn we het ook hier over eens......maar zonder praten was dit never gelukt.
Mijn man en ik praten heel wat af, maar ik merk dat we, nu het dichterbij komt, allebei teruggrijpen naar onze eigen jeugd. En die is toch best verschillend geweest. Over goed en fout denken we nagenoeg hetzelfde en slaan vinden we allebei niet nodig ( we zijn allebei als kind ook nooit geslagen). Voor een ontvoering ben ik helemaal niet bang, daar hebben we het uitvoerig over gehad en als ik daar zelfs maar over zou twijfelen zou ik nooit kinderen met hem willen.
Mijn man is marokkaans, moslim dus, en ik zelf niet. Bij ons geeft het helemaal geen problemen. Qua karakter en denkwijze passen wij gewoon bij elkaar en daar draait het om denk ik. Van te voren hebben wij het wel gehad over dingen uit onze eigen jeugd, en wat wij anders willen doen. En we hebben het gehad over wat belangrijk vinden en hoe we ons kind zouden willen opvoeden, gelukkig dachten wij over de meeste dingen hetzelfde. Ik vind het heel belangrijk dat ons kind het beste van 2 culturen mee krijgt, dus ik wil hem wel alles leren over de Islam, 2-talig opvoeden, maar bv ook sinterklaas vieren. En je schoonmoeder over de vloer om je te helpen zou mij nog niet eens zo gek lijken, mits je goed met haar op kunt schieten natuurlijk Het is heerlijk als je de eerste weken hulp kunt krijgen met het huishouden, eten koken enz zodat jij je helemaal op je baby kunt richten! Probeer er geen strijd van te maken met je man, maar luister beiden met respect naar wat de ander belangrijk vindt, vaak zit je dichter bij elkaar dan je denkt, laat je vooral ook niet door anderen vooroordelen aanpraten. Maar zorg wel dat je voor de kleine er is op 1 lijn zit wat betreft de belangrijkste dingen....
Mijn schoonmoeder is heel erg lief, maar vreselijk om langer dan een paar dagen om je heen te hebben. Ze is een paar keer op vakantie bij ons geweest en dan neemt ze het hele huis even over. Ze begint direct te koken en houdt daar pas mee op als ze de koffers weer moet pakken. Dweilen, de wc en het aanrecht doet ze met hetzelfde doekje, de stofzuiger vindt ze een raar ding. Ze zet de theepot op de keramische plaat en breekt de Senseo open met een schroevendraaier. Alle gordijnen en ramen gaan potdicht, ze neemt mijn telefoon op in het arabisch en ze hangt door het hele huis wasjes te drogen ( we hebben wasmachine en droger)!
qua geloof zijn mijn man en ik beide RK, het was dan ook gelijk duidelijk dat onze zoon gedoopt zou worden. en dat bijgeloof?wij waren al dik 4 jaar samen toen onze zoon werdt geboren... in de tussentijd hebben we al veel surinaamse neefjes en nichtjes gehad die we mochten bemoederen en bevaderen...., ik vind het eigenlijk geen bijgeloof!het is meer een stukje bescherming. bijv: als een baby geboren is krijgt het blauwsel op zijn voorhoofd of boven zijn bil.(dient als bescherming tegen jaloerse mensen of mensen die slechte dingen met het kind voor hebben). volwassenen en kids krijgen een wassie..,ook voor bescherming en om rijn te worden, want volgens de surinamer is het bellangrijk om rijn van binnen als van buiten te zijn. en de kids krijgen vlak na geboorte meestal een ketting/speld/armband met oekrie eye(granaatsteen)ook voor bescherming! en als een naaste familielid overlijdt krijgt het kind een blauw rouwbandje om dat het ongeveer 6 weken moet dragen, zodat de overledene het kind met rust laat en gewoon doorgaat met zijn reis . beetje veel info, maar rolde zo uit mijn vingers! XXX
Probeer er geen strijd van te maken met je man, maar luister beiden met respect naar wat de ander belangrijk vindt, vaak zit je dichter bij elkaar dan je denkt, laat je vooral ook niet door anderen vooroordelen aanpraten. Maar zorg wel dat je voor de kleine er is op 1 lijn zit wat betreft de belangrijkste dingen....[/quote] Hier ben ik het helemaal mee eens, ik heb niets toe tevoegen.
Ja, kijk dat zijn inderdaad rituelen waar jij je goed bij voelt. Ik niet. Dus als mijn man zulke dingen ook zou willen, zou ik daar absoluut tegen verzetten. Dan hadden we toch een groot probleem gehad. Dat bedoel ik dus ook met dingen bespreken voor dat je gaat trouwen en aan kinderen gaat beginnen. Ik vind het belangrijk dat je als partners zo ongeveer op dezelfde lijn zit.
Tja lastig iedere cultuur heeft zo zijn dingetjes, moslims bij ons op het werk kijken raar bij de beschuit met muisjes die worden getrakteerd. En anderen kijken weer raar op bij hun gewoontes(bv ramadan), dat is soms lastig maar soms kan het ook heel leuk zijn. Ik denk dat alles begint met communiceren, duidelijk maken wat je beiden verwacht van je relatie en je relatie met de kinderen (die hopelijk nog komen of er al zijn). Als jij je schoonmoeder geen weken in huis wilt, moet je daar eerlijk over zijn, maar tja bij hun is dat misschien traditie, en je wilt je partner of schoonmoeder niet voor het hoofd stoten dat word dus lastiger maar niet iets waar je niet uit kan komen met z'n tween. Slaan tja daar zijn we het denk ik allemaal wel over eens dat is ouderwets, maar vergeet niet dat toen onze ouders op school zaten ook die bijvoorbeeld regelmatig door nonnen met een rietje geslagen zijn, zo modern zijn we dus ook nog niet zo lang. (mijn moeder en ik schelen bv nog geen 25 jaar en die kan er mooie verhalen over vertellen) Ik denk dat als je duidelijk aan elkaar maakt wat je wel en niet wilt/verwacht dat het allemaal wel goed komt, misschien wat water bij de wijn hier en daar. Je schoonmoeder geen weken in huis maar bv 2 dagen een compromis sluiten, waarmee je beiden kan leven. Suc6 met het vinden van de gulden middenweg. Ps wat eerder in dit topic werd gezegd over moslims daar kan ik me heel boos om maken, ik werk dagelijks met 2 moslim collega's en ik kan niet anders zeggen dan dat dat 2 hele fijne mannen zijn, met hun hart op de juiste plek. Ook niet elke nederlander heeft de zelfde denkwijze, in elke mand zitten rotte appels het is alleen vervelend dat keer op keer weer de slechte appels eerder uit de mand gehaald worden als de goede appels. Ik kan honderden voorbeelden opnoemen van foute blanke/nederlandse mensen maar dat zijn mensen denk ik sneller vergeten ofzo.
haha ik vind het wel grappig zoals jij het weet te beschrijven Tja van 1 doekje gebruiken, dat zou je misschien met haar kunnen bespreken, dat je liever wil dat ze een schoon doekje voor alles gebruikt. Dat ze direct begint met koken; heerlijk lijkt me dat Na de bevalling moet je snel weer aansterken 8) Dat ze de stofzuiger een raar ding vindt maakt toch niet uit, dan laat ze hem toch staan. Met vegen en dweilen wordt het ook schoon. De theepot op de keramische plaat zal vast eenmalig geweest zijn (want dan is ie kapot ). Ik begrijp wel waarom ze dat doet, ze wilde vast traditionele munt thee maken en dan zet je de pot terug op het vuur. Alleen hebben jullie dan keramische platen De senseo open breken met een schroevendraaier, haha sorry Dat was vast ook eenmalig? Ik neem aan dat je man haar ook wel het een en ander uitlegt dan over hoe bv de senseo werkt en de keramische kookplaat? De telefoon opnemen in het arabisch zou ik ook nog wel om kunnen lachen gezien de komische situaties die het op kan leveren als niemand haar verstaat. En de wasjes door heel het huis, tja je kunt haar uitleggen hoe de droger werkt, maar oudere mensen die dat soort apparaten niet gewend zijn doen het liever op de ouderwetse manier. Dan stop je toch zelf alle kleren die je op de verwarming ziet hangen in de droger. Of je bespreekt met je man dat je het netter opgeruimd vindt als alles in de droger zit, zeker als er kraamvisite komt.... Ik bedoel dit niet om jou tegen te spreken ofzo, sorry als het zo overkomt! Maar ik bedoel juist ermee te zeggen, dat als je er met een lach naar kijkt het allemaal zo erg niet is. En wie weet kun je het ook wel een beetje begrijpen waarom ze dingen doet zoals ze het in Marokko ook gewend is. En als jij laat zien dat je er begrip voor hebt, dan zal je man vast ook eerder geneigd zijn om zich er een beetje mee te bemoeien en subtiel (of minder subtiel ) bij zijn moeder aan te geven wat jullie echt niet prettig vinden in jullie huis! Maar als jij bij voorbaat alles al afwijst wat zijn moeder doet of het vanuit het negatieve bekijkt, dan zal je man veel eerder geneigd zijn om zijn moeder overal in te verdedigen en minder snel er iets van willen zeggen tegen haar Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, succes ermee!