Even een nieuw topic.. Ik had een topic bij echo en onderZoeken ; onzekere momenten. Ik had al vanaf paas maandag bruinverlies. Veel onzekere momenten.. dan leek t weer goed te gaan dan weer niet. Paar spoed e hos gehad..vruchtje was klein maar groeide toch.. Om n lang verhaal kort te maken (of lees mijn verhaal bij mijn andere topic..) het leeft niet meer.. mijn lichaam probeerd t vast te houden..verlies wel al dagen heel veel bloed maar t. Lijft zitten. Ik ben lichamelkjk op en geestelijk kapot.. we probeerde al jaren zwanger te worden van onze tweede.. ons eerste kindje was Zo blij...eindelijk een broertje of Zusje.. en u moeten we vertellen dat dat. Niet zo is... ons kindje is al een medisch zorgenkindje..had het ook ons kindje zo gegunt.. Morgen gesprekje en onderZoek bij de anesthesist.. woensdag pas de curretage..of t moest vandaag maar toen ik dat hoorde ging t ineens te snel...durfde ik. niet meer...misschien laat t nog los in de tussentijd... mn kindje heeft nu vakantie..wat n timing ik had zo weinig last van misselijkheid.. nu krijg ik n stoot hcg en geef alleen maar over.. waar doe ik t og voor wat moet ik doen..ik ben bang...voor alles. Ik ben op.. Iemand ervaring met curretage onder narcose? Hoe ging alles precies die dag?
Eerst wil ik je heel veel sterkte wensen, ik ben zelf 16 maart gecuretteerd. Ik zou eerst ruggenprik & roesje krijgen, uit eindelijk (omdat ze geen ader konden vinden voor infuus) toch maar volledige narcose. Ik vond dit wel fijn omdat ik echt niks heb mee gekregen. En hoe mijn dag ging : ik kwam binnen smorgens, moest me omkleden op zaal, had gelukkig eigen kamer. Rond 10 uur werd ik naar OK gebracht, toen bleken de stoppen er uit te liggen, ja erggg fijn. Na een uur was alles oke en mocht ik weer naar de ok, de ingreep heeft maar 10 minuten geduurd daarna op uitslaap kamer. Hier weinig van mee gekregen, uit eindelijk mocht ik naar me kamer terug hier was ik rond 1 uur. En om 6 uur mocht ik pas naar huis omdat ik nog niet kon plassen. Lichamelijk 2 dagen echt naar gevoeld Emotioneel tja iedereen is daar anders in. Nogmaals sterkte xxx
Wat naar voor je meis. Ik heb een curettage onder narcose gehad en dat viel 100% mee. Geen pijn gehad, ik was vlug weer wakker en kon weer naar huis. Daar was ik de eerste 2 uur wat moe/suf daarna was er niets aan de hand. Ik liep al weken met een dood vruchtje dus was vooral opgelucht dat het eindelijk weg was.
Dankjewel. . Omdat ik al weken bloed en een paar keer echt heel veel meer als bij n hevige menstruatie en t er nog zit ben ik ook bang dat t er alsnog zelf uitkomt.. ik heb ook een hematoom in de buurt van het vruchtzakje.. Ook heb ik al urine retentie.. niet kunnen plassen door de druk en de stress. Ben zo bang. Wat voelt dit klote zeg
Lieve meid, wat ontzettend verdrietig! Ik leef heel erg met je mee en weet precies wat je voelt. Ik heb afgelopen maandag een curettage gehad onder narcose. Het viel me echt heel erg mee. Die dag was lichte buikpijn en bloedverlies. Nu helemaal niets meer, ook geen bloedverlies. Daarom is het wel een heftige dag, absoluut! Maar als ik ooit in de toekomst weer voor keuze kom te staan, dan zou ik weer voor een curettage gaan. Heeel veel sterkte! Liefs
Wat erg Allereerst heel veel sterkte. Ik heb een curretage gehad onder narcose, viel me erg mee. Had daarna menstruatie achtige krampen en nog een dag of twee bloedverlies. Voor mij was het echt een opluchting na drie weken van afwachten en cytotec. Ik hoop nooit meer voor de keuze te staan, maar met wat ik nu weet zou ik een volgende keer meteen voor curretage kiezen.
Dankjewel. Pff zie vooral op tegen de gedachten dat t eerder los komt aangezien ik al zoveel bloed verlies de laatste week.. ik al pijn heb en ik nog n kindje heb rondlopen. . Straks gaat t snachts ineens mis en dan. Pff ik baal enorm
Meid ik vind het heel erg ik hoop dat alles vlot verloopt hoe kan het dat je jaren bezig bent? Is het ziekenhuis geen optie op meer kans te krijgen meid nogmaals ik vind het erg voor je en denk aan je Dikke kus
Wat ontzettend naar voor je. Dikke knuffel. Ik weet helaas hoe het voelt om te vertellen dat je kind toch geen broertje of zusje krijgt. Wij hadden het bij de laatste zwangerschap ook verteld. Sterkte!!
Heel veel sterkte! Ik heb dan geen curretage onder hele narcose gehad bij mij hielpen de vaginale pillen bij de eerste miskraam. Bij de 2de miskraam liet het vanzelf los.... Beide keren tegen zoon verteld en 1ste heeft hij mij zelfs zien bloedden ( liep echt langs me benen omlaag). Hij was ruim 5 op dat moment. Ik durfde trouwens niet onder hele narcose, ik vind het enorm eng om controle af te geven.
Allereerst heel veel sterkte voor nu en de komende tijd. Ook ik heb drie weken geleden een curretage ondergaan. De operatie zelf is mee heel erg meegevallen. Verpleging was allemaal heel begripvol en m'n man mocht zelfs helemaal mee tot de operatiekamer. De eerste dagen erna weinig bloedverlies en weinig krampen. Toen we een dagje lekker een rondje van een half uur gingen lopen, kwam er pas flink wat bloedverlies en krampen. Net iets heftiger als mijn menstruatie. Doe dus zeker een week rustig aan. Ook al denk je dat je lichaam weer helemaal de oude is. Ik ben na een week weer rustig gaan werken. Sterkte!
Wat ontzettend verdrietig, heel veel sterkte in deze moeilijke periode. Ik ben op 14 april gecuretteerd (na eerst 1 week afwachten of het vanzelf kwam, daarna met Cytotec geprobeerd wat uiteindelijk alleen maar voor flinke krampen en veel bloedverlies zorgde ben ik een week later toch nog gecuretteerd), bij mij ging dit onder volledige narcose, denk dat ze een uur bezig zijn geweest, had een (bloed)bal en heb endometriose in mijn baarmoeder waardoor het langer duurde dan normaal. Ik heb nog een week na curettage bloedverlies gehad en de eerste 3 dagen na de operatie was mijn buik wel pijnlijk. Maar ik denk dat als ik dit nogmaals zou meemaken (wat hopelijk niet meer gebeurt) ik wel direct voor curettage zou kiezen. Ik ben de maandag na de curettage weer gaan werken maar kijk zelf hoe je je voelt, luister naar je lichaam. Het is niet makkelijk, geef je zelf de tijd om te herstellen, zowel lichamelijk als geestelijk. Sterkte!
@mywish.. Dankjewel voor alle steun de afgelopen week.. waardeer t enorm! Nee we wilde als t in juni nog niet gelukt was verder onderzoek doen. Ik had al wel een bm omderzoek gehad met echo (inwendig) en eierstokken zijn bekeken. Die waren netjes. Zou dan in juni n onderzoek krijgen binnenkant eierstokken en mijn man ook de omderzoeken die nodig waren bij hem. Nu ging t toch spontaan.. @minty; hoeveel jaar is jullie eerste? Die van ons is 6. We hebben het net verteld.. reactie: oh mama *gaf me een knuffel* en zei: geen zorgen.. papa geeft wel een nieuw zaadje Haha door mn tranen kreeg ik een lach.. Gisteren hevige menstruatie krampen en er kwam stroperig dik bloed uit. Toen bleven krampen aanhouden en er kwam iets uit wat n soort van warm aanvoelde. Kon er niks van maken gewoon bloederig dik iets. (Details..sorry) Daarna zakte t wat sf..vannacht geen bloed geen kramp niks alleen kon ik niet meer plassen. Vandaag iets beter.. nog geen bloed verloren masr net wel wat zeurend gevoel.. heb nog steeds pijnlijke borsten dus weet niet wat t was gisteren. Zo naar de poli anesthesiegesprek en onderzoek..
Allereerst wil ik je heel veel sterkte wensen. Helaas heb ik net exact hetzelfde meegemaakt. Na al een aantal dagen fors bloedverlies, vorige week een echo gehad op 7.4 wk. Ook mijn kindje was al overleden. Afgelopen weekend is het vanzelf losgekomen, veel bloedverlies en buikpijn. Ik wil je in ieder geval een dikke virtuele knuffel geven. Liefs freubel xx
@rijn; ik vroeg al of mijn man mee mocht maar dit mocht niet. (Tot ik sliep bedoel ik) ze zeiden ze belle hem als je naar.huis mag (?!) Nu begreep mijn man dat hij wel als ik van de verkoever af kom naar de afdeling mocht. Ik begreep dat hij dat niet mocht en dat vind ik zo raar! T is al zo verdrietig allemaal.. dat ik hem niet zie als ik wakker wordt vind ik al erg maar als hij me ook niet mag opvangen als ik van de verkoever afkom is helemaal raar! @fauna; wat erg ook.voor jullie! Was t.jullie eerste kindje? Bij ons de tweede..maar wel 2, 5 jr geprobeerd. Zo had ik het me niet voorgesteld Ik.had mijn eerste bloeding nu 17 dagen geleden. Bruin en niks bijzomders.. maar vanaf dat moment de hele tijd.op en af en uiteindelijk roodverlies. Paar echos gehad bleek.op.n wat klein vruchtje na oke.. groeide ook.. toch had.ik al een paar dagen voor mijn eerste verlies t gevoel.. van angst. Ik heb niet eerder een miskraam gehad dus nergens op gebaseerd. . Puur gevoel..intuïtie misschien. . In mijn hoofd heb ik t ergens een soort van geaccepteerd.. maar als ik zwangere zie Oals net toen ik van anesthesie afkwam.. pff dat is wel moeilijk. Of als ik zie hoe een jong dimg bij mij in de buurt zwanger is terwijl ze alles gebruikt wat los en vast zit.. maakt me dat kwaad. Wáárom zij wel. En ik doe alles om op mijn gezomdheid te letten.. al zoveel rot ellende meegemaakt in mijn leven.. waaróm kan dit dan niet.goed gaan.
@freubel: dankjewel... voel ook enorm met je mee.. hoe voel je je inmiddels? Trek.je het een beetje? Zo oneerlijk dat je al zoiets heftigs moet meemaken emotioneel.. en dat je dan ook lichamelijk door een hell moet gaan.. knuffel terug! Xx
Dank je wel. De lichamelijke pijn is inmiddels over. Behalve spierpijn in mijn buik. Vloeien is gelukkig ook gestopt. Gister nog een echo gehad, ik ben leeg. Afgelopen weekend heeft de mk zelf doorgezet. Ben er best beroerd van geweest. Emotioneel gezien ben ik een dweil, veel huilen en boos op mijn lichaam. Onbegrip en machteloosheid, dat dit de tweede keer gebeurd in dezelfde week. Dit kleintje kwam volkomen onverwacht, maar ontzettend welkom. Op dit moment weet ik ook niet of ik het met mijn 40 jaar aandurf voor het echie te gaan. Liefs Freubel xx
Ik snap je volkomen. . Daarbij eer het hcg hormoon volledig weg is gaat geloof ik óók even overheen. Dat maakt die moodswings nog erger nu natuurlijk. .althans zp ervaar ik dat zelf.. Ik vind ook aangezien het niet gepland was bij jullie.. dat t zeker net zo verdrietif is.. je hecht je onbewust toch heel snel.. Veel sterkte wijfie! Ikzelf had gisteren veel verlies en er kwam ook iets warms uit. Geen idee of t t vruchtje was.. vandaag weer geen bloedverlies..wel af en toe wat zeurense buikpijn.. ook knijpt mijn blaas niet goed samen en dat doet pijn. Ontlasting doet ook pijn steekt echt. Geen idee wat er met me aan de hand is. Ik wordt gek van de onzekerheid en de lichamelijke pijn en ongemakken. Lichamelijke ongemakken prima..als alles goed was met ons kindje.. t was nog maar n vruchtje. .maar ik zag mezelf rond 4 december wel met ons tweede wondertje en dus een broertje of zusje van ons eerste kindje
Dat zei de vk gister ook, dat het wel even duurt voor hcg weg is. Geen idee hoelang ik op mijn menstruatie moet wachten, was de vorige keer na 28 dagen terug. Dat wacht ik gewoon rustig af, wat we ook besluiten, eerst mijn lichaam wat rust geven en ook mijn koppie de rsut geven het te verwerken. Hier je hart luchten is zo ontzettend fijn! Waar ik nu woon ken ik verder nog niemand dus er is niemand bij wie ik even lekker kan uithuilen. Een collega weet het wel dus met haar kan ik er wel over praten en mijn vriend natuurlijk. In 2008 ben ik er ook overheen gekomen, komt nu ook goed maar kost wat tijd. Dat geeft ook helemaal niks. Liefs Freubel xx