Ppff ben ik weer hoor met een huisdieren kwestie.... (jullie zullen wel denken ondertussen...) Het gaat om het volgende. We hebben 2 ontzettend lieve hondjes. Alleen is er gisteren iets gebeurd waar ik niet blij mee ben,ondanks dat de hond in kwestie verder een scheet van een beest is. Mijn jongste van bijna 3 is stapelgek op de hondjes en geeft ze geregeld knuffels. Ik ben er altijd bij als ze dat doet want ja,je weet immers nooit wat er kan gebeuren,het blijven natuurlijk wel dieren. Gisteren deed ze weer knuffelen met de hond en opeens begint de hond te happen naar haar en had haar onderlip te pakken. Gevolg was een sneetje in haar onderlip en flink wat bloed. Het leek erger dan het was door het bloed,het was enkel een klein sneetje waar nu amper meer wat van te zien is gelukkig. Maar ja,ik ben me wezeloos geschrokken natuurlijk! Dit had ik even niet zien aankomen!!! Nu liep het al een tijdje niet altijd even lekker tussen beide honden maar daar komt nu wel verbetering in. Maar ja,nu heeft de hond dus gehapt naar mijn dochtertje en ik had er niet aan moeten denken dat hij haar vol in het gezicht hapte!!!! Mijn man trok meteen een grens en zei meteen dat we een ander thuis moeten gaan zoeken voor de hond want dit kan gewoon niet. Eerst het gedoe tussen de 2 honden en nu dit weer... We hebben het er gisteren avond heel goed over gehad en hoeveel ik ook echt van mn hond hou,de angst zit er gewoon flink in dat het zich herhaald en wie weet hoe erg dan? En straks als de baby er is en tegen de tijd dat de baby begint met kruipen... Elke baby vind een hondenstaart en oren geweldig (beide meiden hier in ieder geval wel toen ze baby waren en op ontdekkingstoch gingen) Enige verschil is dat we deze hond waar ik nu over schrijf nog niet hadden. Deze hebben we genomen na het overlijden van onze vorige hond. Maar nu hebben we dus het besluit genomen om hem naar een gezin te willen doen waar het liefst geen kinderen zijn,of anders kinderen ouder dan die van ons. Kinderen die snappen hoe ver je kan gaan bij een hond zeg maar. En echt,het is een verschrikkelijk lieve hond,ik kan uren knuffelen met hem en mijn oudste kan ook uren knuffelen met hem maar het geknuffel van de jongste accepteert hij schijnbaar gewoon echt niet meer. En ja,mijn kindjes gaan natuurlijk voor alles en daarbij ook de veiligheid voor mijn kinderen. Maar man man,ik vind het ZO moeilijk! Net al wat rondgebeld naar opvangen voor dieren maar er is er al 1 waar hij never nooit heen gaat. Ik belde netjes op,vertelde het verhaal en zei er ook bij dat ik zeker weet dat er geen kwaadheid bij zat maar meer dat de hond zoiets had van:Laat me met rust. En dat ik de veiligheid van mijn kinderen voorop stel. Ook vertelde ik dat ik zwanger ben en dan ik gewoon niet weet wat er gaat gebeuren als de baby geboren is,ouder word en gaat kruipen en al die dingen. Kreeg ik toch een uitbrander van die vrouw aan de telefoon Ze zei: Dus u wilt uw hond maar weg doen omdat er een baby bij komt? Lekker makkelijk dan he,even zwanger worden en dan geen tijd meer hebben voor je hond en dan verzinnen dat hij gehapt heeft naar uw jongste om vervolgens je hond hier te dumpen. Ik zat echt even zo Toen ze vroeg hoe oud de hond was en ik eerlijk zei dat hij 7 jaar is zei ze ook meteen: Ja je kan hem brengen maar honden van 7 raken we niet kwijt dus die krijgen hier dan een spuitje om ingeslapen te worden Weer zat ik zo Ik probeerde vriendelijk te blijven en zei tussen mijn woede door: Nou dan lijkt het mij beter dan ik maar voor mijn hond kies en ik mijn kinderen hun veiligheid maar ergens onderaan het lijstje zet. Zei die troela dat dat een goed plan was In de plaats daarvoor kon ik wel komen elke week voor gratis voer voor de hond Ik snapte er helemaal niks meer van en bedankte de vrouw vriendelijk en heb vervolgens opgehangen. Echt,tranen over mijn wangen van woede!!! Hoe kon ze dat zeggen!!! Liefst hou ik natuurlijk de hond gewoon hier,hij hoort gewoon bij het gezin maar ik kan en wil geen risico lopen dat het dadelijk weer mis gaat richting de kinderen! Hun veiligheid gaat voor alles en ik durf en kan de hond nu niet even alleen met ze te laten na gisteren. Maar op deze manier gaat het gewoon niet,dat is toch niet raar of zie ik het erger in dan dat het is? Enige waar ik nu gewoon achter ben is dat ik mijn lieve hond het beste ergens kan (laten) plaatsen in een gezin met oudere kinderen of geen kinderen. En ook waar hij meer zijn energie kwijt kan want het is een super actieve hond,wat ik alleen maar geweldig leuk vind maar nu met de zwangerschap geen uren meer kan lopen met hem en hij daar ook last van heeft. Ik vind dat elk dier recht heeft op een goed thuis waar ze hem kunnen bieden wat het dier nodig heeft. En in dit geval dus geen kinderen,mits ze ouder zijn en weten wanneer ze hem lekker met rust moeten laten. Ik vind dit zooooo moeilijk. Denken jullie dat ik er goed aan doe om hem naar een nieuw thuis te laten gaan? Ik vind het echt vreselijk het idee,zal er best kapot van zijn. Maar wat ik al eerder zei; Veiligheid voor mijn kinderen staat voorop,wat logisch is. Het is gewoon verdomd moeilijk.... Er zullen misschien best mensen zijn hier dat ik mijn hond makkelijk weg doe maar echt,dat is zeer zeker niet het geval. De hond gaat echt niet zo maar met het eerste beste gezin of stel mee dat komt kijken naar de hond. Ben echt kieskeurig want hij verdiend gewoon een heel goed thuis. Ppffff....kl*te zooi ook....
ik denk dat er meiden zijn met een andere mening, maar als groot dierenliefhebber vind ik dat je een goed besluit hebt genomen. je kiest voor de veiligheid van je kindjes, wat absoluut prioriteit heeft. en je kiest voor een fijn leven voor je hondje, want jij vertrouwt je hond niet meer nu dit voorgevallen is, en zal hem daarnaar behandelen. dus, op zoek naar een fijn tehuis, goed screenen, heel eerlijk zijn over de beweegredenen. tuurlijk zal t heel moeilijk zijn, je doet m niet weg omdat hij niet bij je bank kleurt of omdat hij toch wel heel veel eet. (ook redenen die ik tegen ben gekomen..)
Hmm moeilijk dit. Ik weet niet wat ik zou doen, dat maakt ook niks uit je moet doen wat goed voelt. Ik zelf zou het misschien nog even aankijken en hem echt har daanpakken. Is die al gecastreerd? Of naar een gedragstherapeut. Echt zo moeilijk.... Ik weet het ook niet meis, ik hou ook ontzettend veel van mijn honden en kindje.
Je bent zelf niet allert genoeg geweest, dus de hond moet maar weg? Als het een rashond met stamboom is, dan kun je je hond bij de rasvereniging aanbieden ter herplaatsing. Je zou er ook voor kunnen kiezen om je hond niet meer, zonder dat je er echt goed bij bent, bij je kind te laten. Om wat voor honden gaat het?
Het blijven dieren hoe lief ze ook zijn. Daarom altijd zorgen dat kindjes niet teveel aan een hond gaan zitten plukken.. Knuffelen hoort hier ook onder. Als wij iets niet leuk vinden kunnen we het zeggen.. Misschien was het een keer teveel voor het beestje...
Helemaal met bovenstaande eens. Ook wij hebben ruim een jaar geleden onze hond laten herplaatsen. Hier gelukkig geen incidenten gehad. Maar dat was er vast wel van gekomen als we deze vreselijk moeilijke beslissing niet hadden genomen. Onze hond werd zenuwachtig naarmate onze oudste ouder werd en voelde zich zichtbaar niet meer happy in ons gezin. Hij verdiende beter en na heel lang wikken en wegen hebben we een heel goed adres voor hem gevonden. Hij is nu weer helemaal blij en krijgt de juiste aandacht en beweging die hij verdient. We hebben nog steeds contact met zijn nieuwe baasjes en spreken af en toe af! Dat is erg fijn. Soms is het voor de hond fijner/beter als hij herplaatst wordt. Ook al is hij wat ouder. Dat maakt niet uit. Het gaat er om dat hij/zij een fijn leven heeft en dat kan ook in een ander gezin/huis. Een hond past zich makkelijker aan dan wij denken.
Eerlijk?? eerlijk gezegd denk ik dat je een aanwijzing van je hond gemist hebt... een hond laat altijd dmv een blik, opgetrokken lipje of wat dan ook merken dat ze iets niet leuk vinden. Daarna komt happen en echt bijten. Dus 1e signaal heb je dus al gemist. Tijdens het happen (of wat hij duidelijk probeert te maken is opzouten) heeft hij ws je kindje geraakt. Anders was de schade nog veel erger geweest.... Hier geld, er worden geen honden geknuffeld. Klaar. Ze mogen geaaid worden en verder word er niet om ze heen gehangen, beet gepakt of wat dan ook. Daar hebben ze een knuffelbeest voor. En ik weet ook dat mijn hond het helemaaaaaal niet grappig vind als er een kind of volwassenen hem een knuffel geeft of om zn nek hangt.., hond van mn zusje en die van mn ouders ook niet. Dat word dus al vroeg voorkomen. Hetzelfde met wat je aanhaald over het gaan kruipen en aan oren zitten. ALTIJD voorkomen dat je kind dit gaat doen. Zelfs bij de luefste hond van de wereld. Dus kind mag iet bij hond komen en hond krijgt een plek waar hij zich terug kan trekken en waar kind niet bij kan. Dan heb je 2 opties, of de hele dag politie agentje spelen zodat kind er niet bij kan of hond "apart" zetten zodat hij veilig zit voor kind en andersom. Hier een kruizing van beide. Hekje in de keuken wat hond zn plek is. Kind mag hier niet komen. Hond loopt ook regelmatig los met kleine maar vaak ook voor de rust even apart. Een combi hond en kind kan je NOOIT vertrouwen. Maar jij bent toch ook diegene van die verdwenen poes? En dan nog gezeik gehad tussen beide hondjes dus grote kans dat er ongewild een hoop spanningen en stress bij jullie thuis is. Dat voelt zo n hond ook. En dan zullen ze ook iets iets sneller zat zijn..l
Hmm lastig... Ik kan me voorstellen dat je je hond niet vertrouwd nu. Ander beest maar wij hebben zoiets met een kat gehad en we vertrouwden hem ook niet meer. We hebben de kat toen een kans gegeven en meer de tijd genomen om signalen van het beestje te leren kennen. Ik zou je kinderen goed leren dat ze dat beestje beter niet kunnen knuffelen op die manier. Je laat ze immers ook niet aan het hete gasfornuis zitten.
Lekker makkelijk om hem gelijk maar weg te doen, misschien deed jou dochter hem wel pijn en was het een schrik reactie. Ga eerst eens na waarom dat beestje dat doet en probeer er wat aan te doen maar dump niet meteen dat beestje terwijl die opkomt voor zichzelf.
Ik respecteer je keuze en hoop dat je een fijn plekje kan vinden voor hem. Maar eerlijk is eerlijk.. ik ben van mening dat de hond waarschijnlijk al genoeg waarschuwingen heeft gegeven in zijn ''taal''. En dat heb jij te laat gezien. Een hond die goed gesocialiseerd is zal nooit happen zonder reden. Dus ik zou er persoonlijk hulp bij gezocht hebben, hij hoort immers ook bij de familie .
Je zegt het zelf al. En zo te lezen gaf de hond al meerdere signalen maar dat werd genegeerd zeg maar..
Helemaal eens met het bovenstaande!! Als je de zorg voor een dier hebt (en in mijn geval is mijn hond echt mijn maatje, mijn alles en onherroepelijk deel van ons gezin) zul je ook een beetje verstand ervan moeten hebben vind ik. en op z'n minst de basis moeten snappen van de 'taal' van honden.. een hond hapt nooit in 1x, er komt normaal (tenzij de hond een gedragsafwijking heeft wat ook kan natuurlijk) altijd een waarschuwing vooraf.. En het spijt me, maar je hebt het ene beetje in de hand gewerkt. Tuurlijk ga je er niet vanuit dat je lieve hond dit doet!, maar in mijn ogen echt niet slim om je kind zoveel toe te laten bij je hond.. een hond zal een kind bv. al niet als hogere in rangorde zien en zal dan dus ook zeker weten duidelijk maken naar een kind toe als hij/zij er genoeg van heeft.. Dus je hond gewoon nooit in die situatie plaatsen, want nu heeft hij het gedaan en mag die weg..? en je kunt wel heel makkelijk denken; hij hoort dat niet te doen.. nouja als niemand zijn signalen ziet van te voren, is dit zijn manier om iets duidelijk te maken hoe erg dat dan voor ons is.. Blijven dieren en ze kunnen helaas niet 'praten' zoals wij dat doen, dus laten ze dat op andere manieren merken.. En deze situaties kunnen toch wel voorkomen worden.. Kan me overigens wel goed voorstellen dat je goed geschrokken bent! Ik zou ook gek worden als mijn hond zoiets zou doen bij m'n kind.. Maar goed, ik zou zelf dus al niet toestaan dat m'n kind zo vrij is met hem, maar daar heb jij verder geen boodschap aan. ik geloof overigens ook niet dat je hond echt wilde bijten, dit was denk ik per ongeluk.. en gewoon happen richting je kind van; ga weg, laat me met rust.. en denk dat hij inderdaad toen per ongeluk de lip ertussen heeft gehad. als hij echt had willen bijten, had je geen sneetje in de lip gehad, maar een gat in het gezicht
Ik denk ook niet dat je je hond direct weg moet doen. Kijk het even aan. En denk ook dat je kindje hem natuurlijk onbedoeld pijn heeft gedaan. Dit heeft onze dochter ook wel eens bij onze hond gedaan.. dan snauwt ie een keer van zich af als 't ware. Als iemand anders hem per ongeluk pijn doet doet hij dit ook. Hij bijt niet, hij laat weten dat je hem pijn doet en dat is zijn reactie, daarna gaat z'n kop naar beneden en is geschrokken van zichzelf. Hij heeft verder nog nooit extra gebeten, bij mensen niet. (alleen andere honden kan die niet mee) En ik denk doordat je kindje hem te dicht rond zn hals knuffelde hij per ongeluk de lip raakte. Gelukkig weet onze meid (van 1 jaar en 3 maanden) dat ze alleen mag aaien en aait ook alleen maar en geeft soms een kusje, hihi. Voor de rest als ik even wat moet doen zonder zicht op beide, laat ik ze niet alleen.
Om niet meteen te verzanden in wat ts allemaal gemist heeft, kun je er ook voor zorgen dat je je signalen beter leert zien. Dus, bel een gedragstherapeut voordat je je hondje wegdoet naar een ander huisje voor hem. Die komt bnij je thuis en kijkt op locatie wat er beter kan, waar je hond behoefte aan heeft. Een kleine investering, maar zo hou je je hondje bij je. Succes!
Helemaal mee eens! Wil je wel nog even op het hart drukken echt niet zomaar de 1e de beste de hond aan mee te geven. Maar ben je zo te lezen ook niet van plan. Aangezien de hond al 7 is heb je sowieso wel meer kans dat er serieuze mensen op af komen. Een pup nemen mensen soms in een opwelling, dat gebeurt met een oudere hond niet snel. Helaas is een hond van 7 niet heel makkelijk te herplaatsen. Maar als je er de tijd voor uittrekt krijgt hij vast een geweldige nieuwe baas.
Ik vind dat er wel heel makkelijk gezegd wordt dat je een signaal gemist hebt bij de hond, dat zal allemaal best wel zo zijn maar eerlijk is eerlijk je kan je kind en de hond toch niet non stop op de lip zitten in de hoop dat je alle signalen ziet die je kind en de hond afgeven. Als je even met je ogen knippert kan dat al gebeurd zijn. Hoe lief ik mijn katten ook vind als ze mijn kinderen gaan aanvallen gaan ze eruit heel simpel is dat, en geloof me mijn katjes zijn alles voor me. Ze pissen en poepen hier alles onder en toch mogen ze blijven omdat ik van ze hou maar mijn kinderen gaan toch echt voor. Mijn schoonzuster is ooit door een goede retriever in haar gezicht gebeten (toedracht weet ik niet) maar dat zie je nog steeds in haar gezicht en dat is toch ondertussen meer dan 30 jaar geleden. Dus om een lang verhaal kort te maken ts misschien kan je het nog even aankijken maar anders zou ik in jouw schoenen ook een ander liefhebbend gezin zoeken....hoe moeilijk ook! Sterkte meid!
Lastig. Mijn vriend wilt heel graag een herder. Wel pas als ons kindje 1 jaar is. (Maarja ik hoop op nog meer kindjes erna hihi) Dus hopelijk krijgen we de hond dan kindvriendelijk. Maar dan nog.. Vertrouw nooit honden en kinderen alleen samen. Ik zou niet alleen dan mijn hond goed aftrainen en of in de gaten houden. Maar ook mijn kind heel duidelijk maken dat het hondje ook rust nodig heeft, en niet hardhandig aangepakt wilt worden want dat vinden ze niet fijn. Een hond geeft inderdaad altijd duidelijk een waarschuwing vooraf. Snap dat je geschrokken bent, maar als het beestje al niet vals is... en je zegt dat je er zelf mee knuffelt.. en dit nu 1 malig is voorgekomen... en om daarom het beestje weg te doen? Dat vind ik een beetje jammer. Een kind kan uiteindelijk redeneren. Een hond niet. blijven roedeldieren. bevalt hun iets niet, en je gaat door na een waarschuwing, ja wat doet een hond dan? van zich afbijten. Zo kan zelfs een hondje spelenderwijs een kindje beetpakken! dat kan gewoon gebeuren. zelfs bij een volwassene kan een puppy flink hapjes zetten, of nageltjes in de huid. Ik zou er nog over nadenken als ik jou was. dingen overwegen, en dat je kindje het hondje meer met rust laat. Zo mocht ik als kind zijnde nooit mijn gezicht verlagen naar dat van een hond. Nooit recht in de ogen kijken, en niet vervelend doen, zoals hangen op de hond, oren of staart trekken. Dan kan er ook weinig gebeuren.
Ts, kun je je jongste (bijna 3 las ik) niet duidelijk maken dat ze dit niet meer mag doen, je hond knuffelen. Of haar/hem zeggen dat ze eerst aan mama moet vragen om te aaien?? Misschien is het wel haalbaar om een tussenweg te kiezen, dat je hondje ook even zn energie kwijt kan zonder kinderen, even in de achtertuin ofzo lekker spelen, met de bal oid.
Ohja, ik heb bij mijn moeder nu twee jack russels. hebben we vanaf pup. Zijn inmiddels 9 en 13. Mijn oudste zus beviel van haa eerste kindje 7 jaar geleden, en zelfs toen hielden we het heel goed in de gaten. En nu nog steeds vertellen we ons kleine neefje dat hij rustig met de hondjes om moet gaan. Gewoon aaien. Niet vervelend doen. En is altijd goed gegaan. Terwijl die twee hondjes echt goedzakken zijn en wij ook van alles met ze doen.. Maar mochten ze een hap doen naar het gezicht, is voor ons geen reden om hondjes weg te doen... (Oh en ik herinner me nu net, dat ik vroeger toen ik klein was, me zelf 1 keer had verlaagd naar een hond, gezicht bij zijn bek dus. en ik kreeg ook een hap in mijn lip. Of het uit speelsigheid was weet ik niet... maar wij hebben nooit de hond de schuld gegeven of die baas ervan.. was gewoon mijn eigen schuld)