Wat ik eigenlijk al aan het doen was heb ik niet uitgesproken. Namelijk dat het heel goed kan zijn om gedachtes te bespreken en op die manier wat orde in jouw hoofd aan brengen. Als ik mij niet vergis ben je daar een uurtje terug mee begonnen. Ik snap dat je cluster 4 niet wilt als het nog zonder mogelijk is. Wat je dan denk ik nodig hebt is niet zo maar een reguliere school, maar één die het passend onderwijs bovengemiddeld uitvoert. Kleine klassen, rustige uitstraling, veel structuur, een logopedist die kinderen ook uit de klas kan halen. Heb je de school al van binnen gezien?
Dit is juist typerend voor ADD'ers. Bij adHd (H van hyper) komt de drukte naar buiten. Bij ADD blijft de drukte in het hoofd (de beruchte gedachten stroom)
Heb je al gekeken wat er in de ruime regio zit aan cluster 4 scholen? Hier zitten in principe 3 cluster 4 scholen op ongeveer een half uur rijden, waar op 2 van de 3 scholen kinderen zitten met verschillende diagnoses en vrij veel externaliserend gedrag. Maar ook 1 gespecialiseerd in autisme, met juist kwetsbare kinderen met vaak internaliserend gedrag. Ook bij sbo’s kan dit erg veel verschil maken, dus dan kan het ook nog lonen om scholen iets verder weg ook te bekijken. Als het op cluster 2 al niet goed gaat qua overprikkeling, klinkt regulier wel heel lastig om geschikt te krijgen. Sorry, nogal off topic. On topic: ik herken wel redelijk veel, ik zit misschien zelf ook op het spectrum en heb 2 kinderen met een zware vorm van autisme, waar we veel zorgen en afspraken over hebben. Als het me allemaal teveel wordt, blokkeer ik vooral, ik kan me dan nergens toe zetten en blijf maar malen in mijn hoofd, waardoor ik ook weer slecht slaap en dan wordt het nog erger. Best onhandig . Enige wat helpt, is op maar 1 dingetje tegelijk focussen, maar goed, dat lukt en kan niet altijd.
Mindmapping wil hier nog wel eens helpen. Ik heb ook een whatsapp groep "met mezelf" (groep aanmaken met iemand en dan die ander er daarna uitknikkeren) om mijn losse flarden op te schrijven (en structureel kijk ik iedere avond om 21u even naar het lijstje). Ook dingen die maar in je hoofd blijven zweven, ik noem even een te simpel voorbeeld, maar welke zwemles voor mijn zoontje geschikt zou zijn (keuze tussen 2 zwembaden en dan ook nog grote groep, groep van 5 , privéles of voor kinderen met een "beperking) en de hele dag schoten die gedachtes door mn hoofd wat waarom beter zou zijn. Ik heb het leren "parkeren". Dus dan prik ik bijv dinsdagavond 20u om het er met m'n man over te hebben en dan iedere keer dat daarvoor "zwemles" om hoog komt in mijn hoofd, dan probeer ik het weg te zetten naar "daar ga ik dinsdagavond mee aan de slag". Dat hielp hier redelijk nog. Verder zijn er nog opties als bachbloesem rescue, omega-visolie, evt cbd die je zou kunnen proberen (van cbd blijk ik in slaap te vallen dus die viel af). Je bloed laten prikken voor een standaard bloedbeeld en daarnaast vitamine D, folium, B12, schildklier (beide waardes), ijzer, ferritine om te kijken hoe je ervoor staat. Want als er fysiek iets "rommelt" dan kan dat ook psychische gevolgen hebben.
Jij verwoord precies zoals het dus hij mij ook voelt/gaat! Bedankt voor de tip zal het even na gaan de cluster 4 hier in de stad is echt voor zware gedragsproblematiek. Onze zoon heeft meer internaliserend gedrag. Daarom zie ik hem ook niet op desbetreffende school. Ik ga er eens achter aan. Ik ben bang dat regulier ook te druk zal worden maar ook dat hij daar het buiten beentje zal worden vanwegen zijn spraak problematiek maar ook anderen manier van denken. Zo lastig allemaal!
Oké, weer wat geleerd Ik heb zelf "gecombineerd" type dus ik heb het uit alle hoeken. Maar ik moet wel zeggen dat ik helemaal niet fysiek onrustig ben of zit te fidgetten ofzo. Maar als ik een zwaar gesprek heb dan helpt een tangle wel om mee frunniken om me beter te concentreren (of op locatie dan verbouw ik het koffiebekertje)
Qua school voor je zoontje, wat ik (te laat) heb geleerd is dat het voor mijn zoontje beter zou zijn om voor een kleine school te kiezen, omdat ze daar doorgaans meer tijd hebben voor hem. (Mbt regulier onderwijs). Mijn buurvrouw werkt op een cluster 4 school en we sparren wel eens over mijn zoontje. Zij legt uit dat ook op een speciale school er voordelen maar zeker ook nadelen zouden zijn. Zo zijn de klassen wel flink kleiner maar ieder kind daar heeft natuurlijk iets extra's waardoor er mogelijk meer prikkels zijn, en op de reguliere school kan mijn zoontje zich nog enigszins optrekken aan de andere kids.
Ja, is zeker lastig. Wat het ook heel lastig maakt, is dat scholen en behandelaars e.d. allemaal niet op de hoogte lijken te zijn van elkaar, waardoor het soms echt op ouders zelf neerkomt. Je mag me altijd een pb sturen, ik geloof niet dat we in dezelfde regio wonen (ik woon in Gelderland), dus ik weet niet of ik je echt kan helpen, maar ben op zich wel redelijk bedreven in zoeken naar alternatieven inmiddels .
Dit is waarom mijn voorkeur in basis uit zou gaan naar (een goede) reguliere school. Als je die in de buurt hebt zitten dan zitten daar ook kinderen op die in de buurt wonen. Waardoor het ook makkelijker is om buiten school wat spontaan te gaan doen. Daarbij is het ook mogelijk om in de pauze even thuis adem te halen.
Hier is een school om de hoek, waar het eerder ook al over had. Heb hun eerlijk alles verteld en zij staan er echt voor open. Werd meteen naar mijn email gebeld over hoe en wat en dat ze het zeker wilden gaan bekijken omdat ze denken dat ze hem een veilige haven en dus ook school kunnen bieden. Ga dus zeker ook op dit gesprek. Voordeel is dat dit de wijkschool is dus veel kindjes uit de buurt zitten hier. Nu op cluster 2 is dit niet het geval en is vrienden maken en vooral voor thuis te spelen onmogelijk. Maar het lastige is natuurlijk waar doen we goed aan.. IQ technische is hij trouwens gemiddeld.
Bij zowel ADHD als ADD heb je vaak last van continu gedachtenstroom. Grote verschil tussen ADD en ADHD is dat mensen met ADHD vaak ook lichamelijk druk zijn. Je kan zien dat ze druk zijn. Met ADD is dat vooral/alleen druk in je hoofd. Tegenwoordig maken ze niet echt onderscheid meer. Alles valt onder ADHD. Net als dat je vroeger autisme in verschillende soorten had en het nu allemaal onder ASS/ spectrum valt.
Ts: ik heb ADD + ASS. beide staan bekend om de roep naar structuur Ik heb er vaak geen last van maar op momenten dat ik overvraagd/overprikkeld wordt dan wordt het een chaos en dan gaat alles door de war/vergeet ik dingen en heb ik heel veel structuur nodig. In goede tijden kan ik alles aan, veranderingen op werk, school van de kinderen enz. Maar bij mindere tijden lukt me dat niet.
Ja precies dit...wat vervelend dat jij dat ook hebt. Het lijkt mij echt zwaar vermoeiend, alles kost zoveel energie, die je eigelijk al hard nodig hebt. Hopelijk vind je snel iets wat helpt, mijn zwager heeft geen medicatie, maar die heeft een “makkelijk” leven. Werk en thuis....geen kindjes en wonen in het buitenland. Dus dat is goed te behappen.
Hier een partner met ADD (diagnose sinds ca 2 jaar). Sinds de kinderen er zijn, is het erg moeilijk voor hem zichzelf opzij te kunnen zetten. Zijn hoofd zit altijd vol, vooral met alles wat hij wil doen, waardoor hij vastloopt en zeer passief wordt/is. Voor mij als partner van iemand met ADD vind ik het ontzettend moeilijk, omdat ik mij vaak alleenstaande ouder voel. Therapie geeft ons handvatten, maar ik zal ik erbij neer moeten leggen dat het nou eenmaal zo is. Makkelijk is het niet. @1981Mama Hoe ervaart jouw partner het?
Wow, heel erg herkenbaar. Sinds dat de jongste geboren is (nu 4) is het een stuk drukker en moet ik soms ook dingen delegeren om mezelf niet voorbij te lopen. Maar ik merk dat mijn man dat erg moeilijk vindt. Soms gaat het tijden goed, als alles op werk etc redelijk gestructureerd loopt. (En ik alles daarbuiten regel) Maar zijn er veel veranderingen, en veel regel zaken, dan loopt hij helemaal vast. Als ik hem dan vraag om iets simpels te doen als even de jongste naar school te brengen (8u) dan wordt ie geïrriteerd hoe ik dat kan vragen, want hij moet zo werken! Uiteindelijk hoeft ie bijv pas om 10 of 11u de deur uit, maar zijn hoofd zit dan zo vol dat zo'n abrupte vraag hem dan uit zn evenwicht brengt. Lang dacht ik dat het onwil was, en soms nog steeds. Maar als ik het door de add bril bekijk zijn zoveel dingen te plaatsen. Ik heb wel eens aangestuurd op hulp of een diagnose (omdat ie dat niet heeft) maar hoewel.hij tegenwoordig wel erkent veel kenmerken te hebben, blijft hij het afhouden. Ik vind het zelf erg vermoeiend want ik moet overal aan denken, afspraken maken, er achter aan gaan, hem herinneren. Hem op tijd stimuleren te gaan.. nooit eens iemand die met mij meedenkt of mij dingen uit handen neemt, simpelweg omdat zijn eigen hoofd te vol zit. In zijn hoofd kan hij dingen heel mooi bedenken, maar de uitvoering laat vaak te wensen over als er te weinig structuur is. Zoals iemand hier al zei: als er teveel gedachtes zijn, blokkeert hij gewoon. Vroeger ging hij dan slapen, om aan die stroom te ontkomen..
Bovenstaande is precies mijn man. Maar bij mijn man is het toch echt gewoon het man zijn die het veroorzaakt. Ik ben hier in huis juist de gene die alles met de kinderen doet en alles regelt kwa afspraken etc. Maar ook gesprekken nop school en of ziekenhuis doe ik allemaal. Soms kan ik dan boos worden omdat ik altijd alles alleen moet doen. Tot ik mijn ogen open deed en rond me heen keek en besefte dat mijn man niet de enigste man is die zo doet, en het dus geen desinteresse is maar iets waar meer mannen last van hebben.
Ik reageer ook altijd afwijzend als iemand op het laatste moment iets voorstelt wat ik niet in mijn hoofd heb. Wat bij mij helpt, is om me tijd te geven om even te schakelen en in mijn programma te passen. Want dan blijken heel veel dingen wel te kunnen. De andere dingen herken ik overigens niet, ik ben juist degene die alle afspraken maakt en dingen regelt, omdat mijn man fulltime werkt. Ik vind alleen dat stukje onverwachts moeten schakelen erg herkenbaar.
Luiheid heet dat. Het is echt 100% onzin dat dit een mannen dingetje is. De enige reden waarom veel mannen zo zijn is omdat moeder de vrouw het toch wel doet. Ze hoeven het niet te leren, ze hoeven zich er niet mee bezig te houden. Dus als ze zich er een keer mee bezig moeten houden gaat het niet want ze zijn het niet gewent. Veel vrouwen (moeders) nemen die verantwoordelijkheid sinds de geboorte van hun kind meteen op zich. We voelen het in onze tenen. ADD, ASS of neurotypisch.. we doen het allemaal, elke dag. Ik heb ADD, ik ben de chaoot, ik ben degene die blokkeert bij teveel drukte in mijn hoofd en prikkels van buitenaf. Maar toch draag ik (samen met mijn vriend) de zorg voor onze kinderen elke dag weer. Maak ik afspraken, ga ik naar afspraken, en ja.. vergeet wel eens een afspraak. Ik ben degene die 10 dingen tegelijk doet in de ochtend. Na 3 jaar heb ik een redelijk systeem dat werkt waardoor iedereen op tijd is en alles bij zich heeft. Voor een ADD'er een redelijke overwinning. Mijn vriend lukt het niet om binnen X tijd alles klaar te hebben. Niet omdat hij man is maar omdat ik het altijd doe. Dat zijn de rollen waarin we zijn gegroeid. Maar er is imo een verschil in de rol waarin je ben gegroeid en schuilen achter man-zijn of zelfs je diagnose. Geen zorg willen dragen voor je eigen kind want je moet 2 uur later op je werk zijn is luiheid. Dat heeft niets te maken met ADD, ASS of man zijn. Sorry dat ik zo hard ben. Dat is niet persoonlijk gericht naar jou maar naar het idee dat mannen het niet kunnen omdat ze een piemel hebben. Ze kunnen het wel, ze willen alleen niet. Ze hebben/nemen niet de ruimte en tijd om het te leren.