Lynn heeft altijd goed geslapen. Donkere kamer. 19.00u naar bed en om 8.00u wakker. Sinds anderhalve week ziet ze spinnen, beren, dieren. Ze durft niet eens meer zelf naar de wc. Als ik haar in bed leg doen we nog steeds hetzelfde ritueel. Boekje, spiegel kijken, in bed liggen en een liedje. Nu is het na 5 minuten huilen. Echt huilen. Ze ligt te bibberen onder haar deken. Wat kan ik hieraan doen? We hebben al samen onder haar bed gekeken, alle deuren dichtgemaakt. Help!!!! Vind het erg zielig voor haar.
Merel ziet aldoor een enge reus. Wat wij dan doen is die reus weg jagen. Een klein versje verzonnen en dan hard in de handen klappen en dan is de reus weg. Werkt heel goed. Ze doet dan ook zelf mee. Je kan een plantenspuit pakken en de spinnen en andere enge beesten doodspuiten met insecten verdelger (gewoon water dus). Misschien helpt dat. Het is een fase die bijna alle kinderen doormaken .... Mijn mening is dat het wel belangrijk is om een beetje mee te gaan in wat ze zien, anders voelen ze zich ook nog gek. Zelf was ik ook overal bang voor, en ik zag de dingen die ik zag ook ECHT. Als dan mijn ouders zeiden dat dat niet kon omdat het niet bestond, kreeg ik echt het gevoel dat ik gek was. Was geen fijn gevoel en je neemt dat de rest van je leven met je mee.....
Probeer ze samen weg te jagen. Quinn was bang voor een bepaald geluid, en nu doen we samen een tijger geluid, en op deze manier jagen we dan de enge dingen weg. Het werkt wel redelijk goed. Ga er wel een beetje in mee, en misschien kan je samen iets verzinnen om de enge dingen weg te jagen
hier doe we ze idd ook wegjagen, en ze heeft dan dr knuffle die dr beschermt en nog nachtlampjes ook dat werkt allemaal meestal wel.
Lichtje aan en bij haar blijven tot ze slaapt. Zo deden mijn ouders het ook bij mij vroeger en ik ben ze er nog dankbaar voor. Dat geeft een veilig gevoel. Het ging na een paar maanden vanzelf weer over zei mijn moeder. 1 van de meest dierbaarste herinneren aan mijn jeugd. Dat mijn vader bij me ging zitten. Zo lief.
ja is idd een fase, mijn dochtertje heeft het nu ook nog, maar het is iedere avond samen de spoken en beesten wegjagen en helpt heel goed.
Ze zou gisteren bij mijn zus slapen, maar we hebben haar om 21.00u opgehaald. Ze was erg moe,maar zag overal enge dingen en was alleen maar aan het huilen. Ik heb een matras op haar kamer gelegd en vannacht bij haar geslapen. Ze werd wakker en ik heb haar meteen gesust. Dit werkte goed,maar is natuurlijk geen blijvende oplossing. We zien wel hoe lang het duurt. Ik probeer het ook niet uit haar hoofd te praten. Samen kijken onder het bed enzo helpt niet genoeg. Liedje zingen werkt ook niet. Nu dus maar even zo.