Meerpersoonskamer na keizersnee

Geen ervaring oid maar ik snap je bezwaren al te goed. Daar lig je echt niet op te wachten!!! Dus wil even laten weten dat ik het geen rare gedachte/angst oid vind en ik wens je een fijne zwangerschap toe!

(In mijn ziekenhuis gelukkig alleen 1 pers. kraamkamers met slaapgelegenheid voor de vader)

 

Ik ben 3 x op een meerpersoonskamer verbleven. Het is niet altijd prettig nee
Bij de tweede was het een dame die ontzettend veel klaagde, baby huilde continue maar moeder voelde zich blijkbaar niet geroepen zelf ook maar iets te doen hieraan, verpleging kwam al zuchtend en steunend binnen. Daardoor voelde ik mij zelf ook bezwaard om te bellen als er écht iets was.

Helaas is het niet anders, ik focus mij op de baby en mijzelf en hopelijk duur het niet te lang (ook min. 3 dagen hier ivm medicijngebruik).

Bij de laatste lag ik op een kamer van een moeder die vol gas was blijven roken en een prematuur en dysmatuur kindje had gekregen. Ze vond het maar vervelend dat de verpleging bleef zeuren dat ze alsnog moest stoppen ivm de borstvoeding en dat de baby prematuur was geboren kon zij toch echt niks aan doen, want ze was van 20 naar 10 sigaretten per dag gegaan (va 20 weken pas).
Ik ergerde mij er kapot aan natuurlijk, maar ja het was niet anders. Gordijntje dicht en negeren

Sommige ziekenhuizen bieden 1 pers kamers aan, soms tegen betaling, zou je even met je verzekering kunnen checken.

Hoop dat je een leuke kamergenoot treft !

 

Ik had geen kz maar moest bij de eerste wel drie dagen in het ziekenhuis blijven. Lag op een tweepersoonskamer. De eerste 2 nachten en 1,5 dag lag ik alleen, heel fijn want daardoor kon partner die eerste nachten ook erbij blijven slapen. Daarna kwam er een jonge vrouw bij me op de kamer. Opzich was dat prima. Qua bezoek; ik hoorde haar al kort nadat ze op de kamer was zeggen dat de volgende ochtend een hele club mensen op bezoek zou komen. 's Ochtends was echter helemaal geen bezoekuur, behalve voor partner, ivm de artsenrondes / rusttijd / onderzoeken van artsen e.d. Ik heb toen wel even subtiel duidelijk gemaakt dat daar gewoon regels voor zijn Oh, en de opa en oma die hun kleinkind voor het eerst kwamen bekijken begonnen, nog voor ze hun kleinkind zagen, gerust even een praatje met mij om ons kindje te bekijken incl vragen naar de intieme details van mijn bevalling (!) Daar heb ik maar niet op geantwoord en ze snel naar mijn buurvrouw verwezen met de opmerking dat ze 'maar vlug hun mooie kleindochter moesten bewonderen want wat een schatje is dát!'

Verder: ik was vooral bezig met enorm genieten van mijn dochter, had genoeg aan mezelf om me niet teveel met die ander op mijn kamer bezig te houden. Het gordijn tussen onze bedden was ook grotendeels dicht.

 

Bij ons ziekenhuis mag je de eerste nacht na de ks op een aparte kamer en mag je parner eventueel blijfen. Daarna ga je op zaal, waar je met 4 kunt komen te liggen. Vreselijk. Nu was het wel heel druk in die periode. Hopelijk is dit niet standaard, maar wij lagen dus idd met 3. Ik hoop nu dan ook van harte normaal te mogen bevallen en snel naar huis te mogen. Al moet ik zeggen dat ik na mn ks ook na 2 dagen al naar huis ging, de artsen dachten dat ik daar meer rust enverzorging zou krijgen dan op de drukke kraamafdeling

 

Ik ben 10 dagen gebleven na ks, alles ging mis wat er mis kon gaan en omdat ik er zo beroerd aan toe was werd mijn kamer verder leeg gehouden. Mijn enige geluk naast de 2 prachtige kids aan het ziekenhuis avontuur.

Zou er niet aan moeten denken om met iemand op de kamer te moeten liggen met constant bezoek, zo'n dom roken en zuipend wicht, of idd iemand die haar baby maar laat huilen. Brrrrr!

 

Bij zowel de eerste als de tweede heb ik met een andere kraamvrouw op de kamer gelegen. Wel beide keren maar 2 (1,5) dagen. Maar aan beide keren heb ik geen negatieve herinneringen.
De eerste keer kwam er een uur of 2 na mij een dame bij. Heel rustig, rustig kindje, we hebben elkaar nauwelijks gesproken, ook beide weinig behoefte aan. Zowel bij mij als bij haar kwamen de ouders op visite tijdens bezoekuur en man was groot deel van de dag aanwezig. Ook die hebben elkaar nauwelijks gesproken. Ik lag op een 4-persoonskamer. Midden in de nacht nog een dame erbij, maar die heb ik echt bijna niet meegekregen.
Tweede keer waren er alleen nog 1-persoons kamers en 2 2-persoons kamers. Toevallig kwam ik op een 2-persoonskamer. Eerste deel (vanaf ongeveer 4,30uur) alleen. Daarna vanaf begin middag kwam er een Turkse vrouw bij, met bijbehorende stereotiepe grote familie Die werden door verpleegkundigen en echtgenoot redelijk snel weggestuurd. Arme vrouw was kapot na haar bevalling. 's Avonds tijdens bezoekuur heeft iedereen elkaar gefeliciteerd, maar daarna weer lekker terug naar eigen kant. Paar maanden later zijn ze bij ons in de straat komen wonen en inmiddels zijn onze zoontjes beste vriendjes. Dus eigenlijk heel leuk afgelopen.

 

Wat een toeval Femkes !! En wat leuk !!

Inderdaad, wij ons braaf houden aan bezoektijden en max aantal personen en dan de mensen naast je hele dag een volle bak 😨

 

Hier geen ks gehad maar moest 5 dagen na de bevalling blijven. Zoontje lag niet bij mij maar op de kinderafdeling. Ik lag op zaal met nog 3 vrouwen (vanaf de tweede dag met 2 vrouwen) hun kindjes waren te vroeg geboren en lagen ook op de kinderafdeling. Heb eerlijk gezegd geen last van ze gehad. Het is dat mijn zoontje niet eerder bij mij op de kamer mocht anders had die gewoon op zaal bij mij gelegen. Lijkt mij erg druk als mijn kamer genootjes ook pas geboren baby's hebben op zaal , zou het dus ook niet prettig vinden.

Hier proberen ze wel kraamvrouwen met kindjes op 1 persoons kamers te leggen maar toen ik beviel was het zo enorm druk dat wij zelfs op de kinderafdeling sliepen die voor nood was inricht voor 4 kraamvrouwen.

 

Ik werd ingeleid samen met een andere jonge vrouw. We zijn een dag na elkaar bevallen en hebben 3 dagen bij elkaar op de kamer gelegen. We hebben elkaar niet echt gesproken eerlijk gezegd. Nu was ik ook behoorlijk gevloerd maar ik heb het niet als vervelend ervaren. Ik denk dat het er een beetje aan ligt wie er bij je komt te liggen en hoe je jezelf voelt. Hier werden we aangemoedigd om visite in de ontbijtkamer te ontvangen of naar beneden naar het restaurant te gaan. En andere babys hoorde ik toch wel van de andere kamers...

 

Ik heb bij de eerste op een 4 persoonskamer gelegen waarvan ik 2 nachten gedeeld heb met 2 andere vrouwen en hun babies

Ik vond het verschrikkelijk ! Door cholestase had ik in 10 weken hooguit 15 uur slaap ( totaal !!) ik sliep 1 a 1.5 uur per nacht door de jeuk, na de bevalling was de jeuk weg en zou ik eindelijk kunnen slapen .... Maar nee hoor, 1 snurkte zo hard ... Harder dan ik gewend was van mijn man en daar sliep ik al met oordoppen, de ander lag ook in de nacht te bellen met haar man ze fluisterde wel maar ik
Had er wel last van, en natuurlijk kwamen de baby's om de beurt voor de borst of fles waardoor je niet alleen van je eigen kind wakker werd maar ook van een ander

Bij thuiskomt lag ik 19.00 uur in bed en heb tot de volgende dag doorgeslapen tot 12.30 😱 Zonder 1 keer wakker worden, manlief werd voor de leeuwen gegooid met de baby haha ik was echt op.

Bij de tweede had ik een twee persoonskamer maar die had ik gelukkig alleen en bij de derde had ik een 1 persoonskamer

Bij de vierde zat ik het het Ronald mc Donald huis.


Kun je aangeven dat je liever alleen ligt en de redenen noemen ? Hier hielden ze er na de tweede gelukkig rekening mee, zwangere vrouwen deden ze dan bij elkaar leggen zodat de pas bevallen vrouwen een eigen kamer hadden

 

Ik heb bij de oudste na de bevalling een aantal dagen in het zkh gelegen met dochter op de kamer en een kamergenoot met baby... Vond het echt vreselijk! Ik kon niet zelf uit bed en kon m'n dochter dus niet zelf pakken, als ze huilde moest ik dus bellen zodat de verpleging haar aan kon geven. Uiteindelijk sliep ik 's nachts met een babytje op me, want dat bellen de hele nacht vond ik echt irritant. Daarnaast kreeg mijn kamergenoot continu bezoek, ook erg irritant als je rustig wil kunnen voeden of wil rusten. En ik had een infectie aan de knip, hygiene was dus zeeeer belangrijk, maar het bezoek van mijn kamergenoot ging gewoon telkens naar ons toilet. Terwijl er duidelijk overal bordjes hingen dat gasten op de gang naar een toilet moesten, niet op de kamer. Grrrr!

Bij de tweede lag ik voor de bevalling al in het zkh ivm cholestase, ik sliep thuis max 2 uurtjes per nacht, in het zkh werden dat er nog minder ivm snurkende kamergenoot... Na de bevalling kreeg ik gelukkig een kamer voor mij alleen! Alleen lag mijn dochter toen op een andere afdeling, dus was het nog steeds niet ideaal

Nou ja, al met al... ben ik niet zo blij met een kamer delen

 

Ik lag bij de eerste op een tweepersoonskamer. Erg onvrij! Ik voelde me vooral naar de ander heel rot. Ik had een Kz gehad maar voelde me fysiek al direct weer heel aardig terwijl mijn buurvrouw na haar natuurlijke bevalling heel veel napijn had. Ik hoorde haar huilen en kreunen op de wc wat voor haar natuurlijk afschuwelijk was. En ook al hield mijn bezoek zich netjes aan de regels was zij zo ziek dat het haar zichtbaar stoorde....hierdoor voelde mijn eerste dagen (overdreven het was maar anderhalve dag dat ik moest blijven) maar wel erg rot. Ik liep voor mijn gevoel op eieren om haar maar niet te storen. Gelukkig krijg ik bij mijn volgende (geplande kz) een eigen kraamsuite..

Ik hoop dat het voor jou allemaal voorspoedig zal gaan!

 

Hrt zh waar ik 5 dagen lag wegens de ks, was helaas vol, zodat ik geen eigen kamer had. Normaal gesproken kon je tegen betaling een 1 persoonskamer boeken. Maar ja, vol is vol.
Eerst lag ik met een russische pas bevallen vrouw op de kamer, gelukkig koos zij ervoor de baby 's nachts bij de zusters op de babykamer te leggen (dit behoorde in het zh tot de mogelijkheden zodat de krasmvrouw kon rusten).
Maar.....overdag ontving zij massa's aan luidruchtig bezoek:x zo irritant.
En geen gordijnen tussen de bedden en zelfs toen ik met mijn Hellp-syndroom kreunend en ziek op bed lag te wachten op mijn ks, vond haar bezoek het niet nodig op te hoepellen.
Daarna kreeg ik een roemeense buurvrouw, superlieve vrouw, nog niet bevallen, dus geen baby op onze kamer. Alleen moest ik haar man echt vragen de kamer te verlaten als de zuster mij kwam onderzoeken (want; geen gordijn)
En haar bezoek hielp ook niet zo van rustig praten in een taal die ik toch iet versta en dan lig je daar ziek in bed met giga hoofdpijn na de bevalling. Gelukkig riep mijn buurvrouw hun regelmatig tot de orde.

Maar fijn is anders.

 

Ik lag de eerste nacht na mijn ks gelukkig in een 1-persoonskamer. Dit ziekenhuis heeft maar een paar privekamers, maar vanwege mijn spoedbevalling en mijn baby die in de couveuse op de neonatologie moest, mocht ik gelukkig zo'n kamer.
Helaas moest mijn baby de volgende dag overgeplaatst worden naar UMC radboudt. Ik mocht mee, maar helaas geen privekamer meer. Gelukkig wel met een vrouw die ook een kindje op de Nicu had liggen. Ik had het echt niet getrokken als ik op een kamer zou liggen met een vrouw die wel lekker haar kindje bij zich zou hebben.
Helaas snurkte deze vrouw wel en ze had ook bezoek wat vervelend was.

 

Is er geen aparte afdeling waar je een eigen kamer kan krijgen zodat partner kan blijven etc? bij ons hebben ze dat wel. heb me er extra voor verzekerd omdat een meerpersoonszaal echt mijn nachtmerrie is.

 

volgens mij bestaan die afdelingen niet, maar dit weet ik niet 100% zeker.
prive kamers zal per ziekenhuis ook verschillen..

 

Hier hebben ze gewoon geen eenpersoonskamers, als het rustig is leggen ze mensen die het kunne gebruiken wel alleen op een tweepersoonskamer, maar als het dan toch drukker wordt, heb je pech. Ik snap dat zelf echt niet hoor, toen ik in het zkh lag was ik ziek, dan wil ik rust om beter te kunnen worden, geen extra stress...

 

Ik vond het ook verschrikkelijk op een meerpersoonskamer. De geboorte is zo'n heftige ervaring en ik had enorm last van kraamtranen. Vreselijk als je man dan weg moet en je met vreemden op een kamer ligt die met hun baby net weer een ander ritme hebben, ik heb geen oog dicht gedaan. Bij ons gelukkig wel gordijntjes, maar daarachter hoorde ik toch steeds hoe een moeder haar kindje voedde terwijl ik elke paar uur met pijn en moeite drie druppels gekolfd kreeg. Ik kan nog huilen als ik aan die dagen terug denk, zo jammer van de eerste tijd samen met je kindje. Ik wil je niet ontmoedigen, maar ik had het zelf erg onderschat en misschien had ik het anders ervaren als ik me er van tevoren meer op in had gesteld. Des te mooier waren in ieder geval de eerste dagen thuis!