Graag wil ik ook hier mijn verhaal kwijt. Wat is het fijn dat je hier je verdriet kan delen. Ik zou op 4 juli`11 zijn uitgerekend. Ik had tot aan 25wkn nergens last van. Ik heb weinig last van kwaaljes gehad en de 20wkn echo was goed dus ik was volop aan het genieten!! Tot dat ik op nacht in het weekend ontzettende pijn kreeg in mijn maagkuiltje en tussen mijn schouderbladen. Ik lag krom van de pijn in bed. Uiteindelijk naar de dokterswacht geweest en die gaf me maagtabletten en iets voor de pijn aangezien hij vertelde dat het vermoedelijk een geïrriteerd maagslijmvlies was. Ik had namelijk nog al kruidig gegeten de avond ervoor. In de loop van de dag voelde ik me een stuk beter en was de pijn zo goed als weg. Ik was weer helemaal opgeknapt. Totdat ik me woensdags opeens weer niet zo lekker voelde en weer wat dezelfde klachten kreeg, wel in een mindere mate dus ik dacht ik ga na het werk toch maar even naar de huisarts, misschien ben ik te vroeg gestopt met de maagtabletten. Daar aangekomen heeft hij gelijk mijn bloeddruk opgenomen, deze was 220/120. Het verbaasde mijn huisarts dat ik niet meer klachten had. Ik moest van hem gelijk naar de verloskundige, deze heeft mijn urine gestript en zat vol met eitwitten. Gelijk door naar het ziekenhuis waar ik aan het infuus kwam met bloeddrukverlagende medicatie. Het bleek dat ik het HELLP-Syndroom had en wat dus ook erg gevaarlijk voor mij was. Ik kreeg ook gelijk een echo waarop te zien was dat ons mannetje al 1,5 wk achterliep in groei. Zodra mijn bloeddruk wat stabiel was ben ik naar een ander ziekenhuis overgebracht waar ze meer voor ons konden doen. Ook hier weer echo`s en allerlei onderzoeken. Het plan was om het te rekken tot 26 weken (ik was toen 25wkn3dgn) in de hoop dat ons mannetje nog wat zou groeien en mits dat ik stabiel bleef. Want het was op dat moment nog te vroeg om te bevallen. Helaas toen ik met 26 wkn aan het CTG lag, was de hersenaktiviteit weg en kloptte alleen het hartje nog. Ons mannetje zou komen te overlijden in mijn buik. Toen zijn de weeën die dag opgewekt en ben ik `s avonds om 22.50u bevallen van onze zoon Roan. Helaas was hij dus al overleden. Het is zo raar dat in zo`n korte tijd je hele leven op zijn kop staat! Je wordt zo van het één op andere moment van die 'roze wolk' afgegooid. Achteraf zijn dus de klachten al in het weekend begonnen toen ik bij de dokterswacht ben geweest. Deze heeft nooit mijn bloeddruk opgenomen welke toen waarschijnlijk ook torenhoog zou zijn geweest, aangezien ik precies dezelfde klachten in het ziekenhuis ook had toen mijn bloeddruk zo hoog was. Gelukkig is het met mij zelf goed afgelopen maar dit had ook wel anders kunnen gaan volgens de artsen. Ze zijn er dus wel achteraan gegaan waarom de dokter bij de dokterswacht dit niet gedaan heeft. Voor mij maakt dit niks meer uit en ook al had hij het toen wel gedaan was de situatie er ook niet door veranderd. Maar voor een volgende keer bij andere mensen kan het misschien voorkomen worden dat er iets ergs gebeurd. Liefs Ilona
Jeetje dat is een flinke klap wat je dan krijgt Je schrijft het wel heel sterk je verhaal, ik wens jullie heel veel sterkte toe met dit zware verlies.
Allereerst gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon. Wat een prachtige naam! Helaas ook gecondoleerd met dit inmense verlies en verdriet. Ik wens je heel vee kracht en sterkte toe voor nu en voor de tijd die komen gaat!
Gefeliciteerd met de geboorte van roan* Ik vind het iedere keer weer verschrikkelijk te moeten lezen dat er weer een engeltje bij is gekomen. Heel veel sterkte . Koester je herrineringen en laat je vooral niet wijsmaken wat je allemaal ,moet, en ,mag, volg je gevoel dat is het allerbelangrijkst en houd elkaar vast Liefs Edith Mama van mees*
Wat een heftig verhaal... Ineens helemaal mis... Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon, maar ook afschuwelijk dat je zo snel afscheid moest nemen. Veel kracht!
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon, maar ook helaas gecondoleerd met het verlies. Heel veel sterkte de aankomende tijd.
Ook ik wil je feliciteren, want Roan heeft jullie wel ouders gemaakt. Maar ook gecondoleerd met dit enorme verlies. Heel veel sterkte!
Wat een heftig verhaal zeg! Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met het verlies van jullie zoontje!
Bedankt voor al jullie lieve berichtjes!! Het is erg fijn dat er zo met je mee geleeft word! En vooral door lotgenoten, om het maar zo te zeggen.
Heel veel sterkte toegewenst met dit verlies! Jullie krijgen jullie zoon er inderdaad niet mee terug maar ik vind het onbegrijpelijk dat die arts destijds je bloeddruk niet heeft gecontroleerd. Dat is toch het eerste wat je doet bij een zwangere vrouw?? :x